Slajd 1 Wstęp

Jedno, co można powiedzieć o Indiach na pewno to to, że niczego nie można o nich założyć z całkowitą pewnością. Przy ponad miliardowej populacji i ogromnym terytorium jest to kraj niezwykle różnorodny i pełen kontrastów. Jego mieszkańców różni religia, język, kolor skóry, poziom wykształcenia, strój, zwyczaje, status społeczny i ekonomiczny, stan posiadania, dieta, zawód i wiele innych aspektów, których bogactwo stanowi o wyjątkowości tego kraju. Zapominając o tym fakcie łatwo wpaść w pułapkę stereotypów, które często bywają krzywdzące.

Pewne prawa, dawniej uważane za wyznaczniki wzorowego życia, dawno zniesiono lub z czasem zaniechano ich przestrzegania, choć nadal funkcjonują one w obrazie Indii na zachodzie. Indie cały czas ewoluują, zmieniają się zwyczaje, tradycje ulegają wpływom zachodnich trendów.

O Indiach często mówi się, że jest to kraj, wobec którego trudno pozostać obojętnym – albo się go kocha, albo nienawidzi. Faktycznie, wydaje się, że stopień odmienności, różnorodności i egzotyki nie może pozostać bez znaczenia. Indie budzą różnorakie emocje, powodując, że jedni wciąż chcą wracać, a inni raz na zawsze wykreślają ten kierunek ze swoich podróżniczych szlaków.

Slajd2 Informacje ogólne o Indiach

Od północy Indie są ograniczone przez pasma górskie: Karakorum i Himalaje. Z Indiami graniczą: Pakistan na północnym zachodzie, Chiny, Nepal oraz Bhutan na północy, Birma i Bangladesz na północnym wschodzie, Sri Lanka przez zatokę Mannar i cieśninę Palk na południowym wschodzie. Od południowego zachodu kraj otaczają wody Morza Arabskiego, zaś od południowego wschodu Zatoki Bengalskiej i Morza Andamańskiego. Do Indii należy archipelag Lakkadiwów leżący na Morzu Arabskim 450 km na zachód od wybrzeży kraju, oraz leżące w Zatoce Bengalskiej archipelagi Andamanów i Nikobarów.

Powierzchnia: 3.287.590 km² (trzy miliony dwieście osiemdziesiąt siedem tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt km²)

Liczba mieszkańców: 1.166.079.217 (miliard sto sześćdziesiąt sześć milionów siedemdziesiąt dziewięć tysięcy dwieście siedemnaście)

Stolica - Nowe Delhi

Slajd 3 Podział stanowy

Indie podzielone są na 28 stanów, 6 terytoriów związkowych i 1 terytorium stołeczne. Później w drugim rzędzie dzielą się na 591 dystryktów.

Slajd 4 Historia

Indie są cywilizacją, która swoje powstanie zawdzięcza położeniu geograficznemu. W szerokim rozumieniu to subkontynent w Azji Południowej, wielki półwysep na Oceanie Indyjskim, o powierzchni prawie 7,5 mln km2.

Slajd 5 Bardzo dawno temu

Około XV w p.n.e. z północnego-zachodu napłynęła fala pastersko - rolniczych ludów aryjskich, które przejęły kontrolę nad północną częścią kraju, dochodząc aż po góry Windhja i spychając zamieszkujące te ziemie ludy drawidyjskie dalej na południe półwyspu, Wraz z najeźdźcami przywędrowali również ich bogowie oraz tradycje. Ariowie nie zniszczyli kultury drawidyjskiej, tylko ją zasymilowali (przystosowali się do życia w obcej społeczności, przyjmując jej kulturę, obyczaje i zachowania), zdobywając dominującą pozycję w społeczeństwie. W następstwie tych procesów rozwinął się ostatecznie cały system kastowy.

Społeczeństwo dzieliło się na cztery warny (kasty): wojownicy i władcy (kasztrjowie), kapłani (bramini) oraz rolnicy i hodowcy. Religia Ariów posiadała bardzo rozwiniętą mitologię i opierała się o rozbudowany rytuał. Wierzyli w liczne bóstwa i demony. Byli autorami wedów, czyli hymnów skierowanych do bóstw. Do nich powstały komentarze (brahmany), a w okresie późniejszym upaniszady. Od VI w. p.n.e. zaczęły powstawać liczne królestwa a także niezależne organizacje plemienne. Zjednoczenia licznych państw indyjskich dokonał w IV w. p.n.e. Ćandragupta z dynastii Maurjów, która opanowała prawie cały subkontynent indyjski, osiągając największą potęgę w czasach cesarza Aśoki, który ugruntował w Indiach buddyzm.

Po upadku dynastii Maurjów tworzyły się i rozpadały kolejne państwa, wśród których najbardziej imponujące było imperium stworzone przez Guptów w IV w. n.e., które przetrwało do roku 606. Okres panowania tej dynastii (IV -VI w) był czasem rozwoju nauki, sztuki literatury oraz rzemiosła. Najazdy huńskie na przełomie V/VI w. i V/VI w. spowodowały rozpad państwa Guptów na wiele odrębnych księstw hinduskich.

Indie nie zostały scalone aż do nadejścia muzułmanów w VIII w. W 1525 roku do Indii wkroczył Babur - władca Kabulu. Opanował Delhi i Agrę i założył panującą w Indiach do 1857 r. dynastię Wielkich Mogołów. Indie najbardziej rozwinęły się za czasów panowania trzeciego władcy z tej dynastii - Akbara (1556-1605), który nie tylko dysponował potęgą militarną, ale także potrafił pokojowo współpracować z ludnością hinduską.

Slajd 6 Nieco później

Po odkryciu przez Vasco da Gamę w 1498 r. drogi morskiej do Indii rozpoczął się okres ekspansji Europejczyków. Początkowo byli to Portugalczycy, którzy zajęli Goa i zdominowali handel z Indiami.

Od połowy XVI w. coraz silniejsze wpływy zaczęła uzyskiwać Wielka Brytania. Założone przez Anglików porty i faktorie dały początki wielu miastom np. Bombajowi, Kalkucie i Madrasowi. W 1600 r. Anglicy założyli Kompanię Wschodnioindyjską i stopniowo zdominowali cały kraj. Językiem urzędowym stał się angielski, a Indie stały się bazą surowców oraz rynkiem zbytu dla towarów brytyjskich.

Popierano działalność misjonarską, wprowadzono kolej i telegraf, rozwijano przemysł włókienniczy, zwalczano także niektóre lokalne zwyczaje. Indie stały się bazą surowcową dla korony brytyjskiej (kopalnie węgla). Maksymalna eksploatacja ziemi, olbrzymie podatki oraz głęboka ingerencja w życie Hindusów powodowały niezadowolenie ludności i stały się przyczyną wielkiego powstania ogólnoindyjskiego przeciwko władzy brytyjskiej (toczyło się ono w latach 1857 - 1858).

Slajd 7 Całkiem niedawno

Coraz większy ucisk kolonialny powodował narastanie ruchów narodowo-wyzwoleńczych, któremu przewodził powstały w 1885 r. Indyjski Kongres Narodowy. Najbardziej znanymi przywódcami Kongresu byli Mahatm Gandhi i Jawaharal Nehtru. Fale represji brytyjskich wyzwalały powstania zbrojne ogarniające cały kraj.

W 1942 r. Kongres uchwalił rezolucję w sprawie niepodległości Indii i zażądał opuszczenia kraju przez Anglików. Masowe strajki i wybuch w 1946 powstania zbrojnego w Bombaju doprowadziło ostatecznie w 1947 r. do przyznania Indiom niepodległości. Jednocześnie dokonany został podział na Indie i Pakistan. Pierwotnie proces podziału przebiegał pokojowo, ale w 1948 r. wybuch spór o Kaszmir, który doprowadził do konfliktu zbrojnego.

Od 1950 r. Indie są niepodległą republiką związkową o ustroju demokratycznym. Pierwszym premierem został przywódca Kongresu Narodowego Jawaharal Nehru, a w latach 1980-1984 jego córka Indira Gandhi kontynuowała podjęty przez ojca program reform.

Obecnie Indie, najludniejszy po Chinach kraj na świecie, jest określany mianem największej światowej demokracji.

Slajd 8 Trochę polityki

Konstytucja Indii została uchwalona 26 listopada 1949 roku, weszła w życie dokładnie dwa miesiące później, tj. 26 stycznia 1950 roku (za wyjątkiem niektórych rozdziałów). Twórcy tej konstytucji czerpali z doświadczeń innych krajów. Widać w niej wpływy Praktyki Brytyjskiej, oraz konstytucji: amerykańskiej, irlandzkiej, kanadyjskiej, weimarskiej i australijskiej. Niektóre późniejsze poprawki zaczerpnięto również z ustawy zasadniczej ZSSR (Część IV A, o obowiązkach każdego obywatela).

Indie są państwem federacyjnym z silnym centrum. Składają się z 28 stanów i 7 terytoriów. Ponieważ unia stanów nie została zawarta jako porozumienie jej członków, żaden z nich nie może się odłączyć.

Takie rozwiązanie było konieczne przy bardzo niejednolitej etnicznie ludności. Choć język angielski i hindi są językami urzędowymi unii, w konstytucji zapisano aż 22 języki jako oficjalne i chronione. Petent w urzędzie może używać każdego z tych języków.

Slajd 9 Religia

Problemy z etniczną różnorodnością przejawiają się nie tylko w wielości języków. Indie są krajem, w którym żyje najwięcej hinduistów, a liczba muzułmanów jest wyższa tylko w Indonezji. Innymi ważnymi religiami są sikhizm, chrześcijaństwo, buddyzm i dżinizm. Konstytucja indyjska postuluje sekularyzm (ideologia negująca wszelkie elementy religijne tak w życiu społecznym człowieka jak i w całej kulturze), jednak nie w rozumieniu nieingerencji. Państwo powinno jednakowo wspierać wszystkie religie. Mimo propagowanej przez konstytucję równości praw wszystkich obywateli, na uniwersytetach i w instytucjach publicznych ciągle tworzy listy miejsc zarezerwowanych dla „obywateli drugiej kategorii”: niedotykalnych, i plemion wymienionych w dodatku do Konstytucji. Prawo stało się narzędziem do obalania kast i zmiany niesprawiedliwego systemu społecznego. Nie jest stabilizatorem społeczeństwa, ale katalizatorem jego zmian. Zmian czasami opłacanych bardzo krwawo.

Twórcy konstytucji mieli niełatwe zadanie jak pogodzić potrzeby wszystkich obywateli. Warto zwrócić uwagę, że wśród krajów azjatyckich okresu powojennego, Indie były przykładem regionu wyjątkowo spokojnego. W równym stopniu można to przypisać wybitnym liderom, jak i odpowiednim podstawom prawnym do ich działań. Jednak to, co wtedy było relatywnie drobnym problemem Kaszmiru, stało się zarzewiem poważnego konfliktu z Pakistanem. Tak samo niektóre początkowe ustalenia konstytucji uległy wypaczeniom. Sąd Najwyższy kilkakrotnie bronił demokracji w Indiach.

Slajd 10 Hinduizm

Religia ta ukształtowała się w V p.n.e. W odróżnieniu od chrześcijaństwa, buddyzmu czy islamu, hinduizm nie wykształcił się z nauk jednego człowieka. Religia ta jest gigantycznym konglomeratem rozmaitych wierzeń i poglądów. Często wręcz ze sobą sprzecznych. Niektórzy obliczają, że w hinduizmie jest 330 mln bogów i bóstw, choć liczba ta jest być może nieco przesadzona. Ze względu na wielką różnorodność hinduizmu, religia ta nie wykształciła jednolitej organizacji ani kanonu, w związku z czym trudno jest określić, kto jest wierzący i jakie są szczegóły jego wiary. Ze względów praktycznych przyjęło się, Że hindusem jest ten, kto urodził się w jednej z licznych kast i kto akceptuje nauki spisane w sanhitach, czyli w czterech najstarszych Wedach.

Slajd 11 Buddyzm

Drugą ważną w Indiach religią jest buddyzm. Nie jest on istotny ze względu na liczbę wyznawców, bo tych jest tu niewielu - około 2 %, ale z uwagi na wartości, które przeniknęły do hinduizmu. Hindusi uważają dziś Buddę za jedną z inkarnacji hinduistycznego boga Wisznu. Miejsca związane z Buddą są ważnymi ośrodkami pielgrzymkowymi. Buddyzm pochodzi z Indii Północnych. Jako że buddystyczny ruch religijno filozoficzny zwrócony jest przeciw wierze w bogów, buddyści odrzucili system kastowy i obrządki wedyjskie. Ze starszej religii przejęli idee karmy, reinkarnacji, nirwany i wiele innych pojęć. Ich religia kładzie nacisk na medytacje i przestrzeganie wzorców moralnych. Twórcą buddyzmu był Gautama z rodu Siaków. Buddyzm głosi idee tolerancji dla odmiennych poglądów i wierzeń (uznając je za różne sposoby głoszenia tej samej prawy o człowieku), równości społeczeństw i potępia kastowość. Znalazł wielu wyznawców wśród ludów żyjących w surowych warunkach przyrodniczych i społecznych. OD swoich wyznawców wymaga wyrzeczenia się uciech, czystości serca, życzliwości dla wszelkich form życia, a przede wszystkim dla cierpiących. Językiem buddyzmu jest język jego wyznawców.

Slajd 13 Islam

W Indiach żyje ponad 100 mln muzułmanów. Islamskie wpływy, pozostałość po panowaniu dynastii Wielkich Mogołów są w Indiach szczególnie silne w architekturze, sztuce i kuchni. Muzułmanizm to wielka monoteistyczna religia, założona w VII w. przez Mahometa, a której główne zasady wyłożone są w Koranie i Sunnie muzułmańskiej. Głosi wiarę w jedynego boga Allaha i w proroków. Przyjęto 99 "imion" Allaha - tworzą one różaniec muzułmański. Islam jest ostatnią, wielką religią uniwersalną, jedną z religii objawionych, kontynuującą tradycje religii żydowskiej i chrześcijańskiej. Liczy obecnie ponad 700 milionów wyznawców, skupiających się głównie: w Afryce Północnej i na kontynencie azjatyckim- na Bliskim i Środkowym Wschodzie, w Indiach oraz w Azji Południowo-wschodniej. Islam z chwilą swego powstania zaczął nową epokę w historii ludów, które go przyjęły. Islam to religia i państwo jednocześnie, prawo i ideologia obejmująca całość życia jednostkowego i społecznego jego wyznawców.

Slajd 14 Dżinizm

Dżinizm, który obecnie liczy w Indiach ok. 4 mln wyznawców, założony został w VI w. p.n.e. przez współczesnego Buddzie - Mahawirę. Dźiniści wierzą, że wyzwolenie można osiągnąć jedynie dzięki całkowitej czystości duszy. Czystość oznacza pozbycie się całego karmanu, czyli materialnej powłoki wytworzonej przez czyny człowieka, która wiąże się z jego duszą. Stosując różne umartwienia (w postaci postów, medytacji, przebywania w miejscach odosobnienia), można zrzucić karman i oczyścić duszę. Najważniejsze jest właściwe postępowanie a ta możliwość dana jest jedynie mnichom (zwykli ludzie są jej pozbawieni). Fundamentalne znaczenie w obowiązku właściwego sposobu postępowania ma ahimsa (unikanie przemocy), zarówno w czynach, jak i w myślach. Należy prowadzić rozmyślania na temat: nietrwałości wszechrzeczy, bezsilności istot, następowania wcieleń, samotności wszelkiej istoty, różnicy między duszą i ciałem, nieczystości ciała, powstawania karmana, wieczności świata, wyjątkowości oświecenia i szlachetności nauki dżinijskiej. Oprócz tego istnieją dwadzieścia dwie uciążliwości, którym powinien oddawać się mnich dżinijski, między innymi są to: głód, pragnienie, upał, zimno, kłujące owady, twarde łoże, obelgi itp. Dziś dżinizm jest niemal nie obecny w Indiach, niemniej jednak stanowi część dawnej kultury Indii.

Slajd 16 Bollywood

Jest to umowna nazwa indyjskiego przemysłu filmowego utworzona w latach 70tych ze zbitki słów Hollywood i Bombaj przez dziennikarza pisma "Cineblitz". Bombaj jest największym ośrodkiem produkcyjnym indyjskiej kinematografii, jeszcze sprzed II wojny światowej. Filmy bollywoodzkie są przeważnie tworzone w konwencji masala movie, często utożsamianej na Zachodzie z kategorią musicalu z licznymi sekwencjami taneczno - śpiewanymi. Akcja niekiedy opiera się na tradycyjnych melodramatycznych schematach, dramatycznych zwrotach fortuny czy szczęśliwych zbiegach okoliczności. Przez lata filmy z Bollywoodu, a także innych ośrodków indyjskiej kinematografii były krytykowane przez hinduskich intelektualistów oraz znawców z Zachodu za naiwność fabuły, kiepską grę aktorów oraz brak oryginalności scenariusza.

Indyjska kinematografia jest największą na świecie. Pracuje w niej około 2,5 miliona ludzi, powstaje tam do tysiąca filmów rocznie. W samym Bombaju powstaje 300-400 filmów rocznie, które mają największy udział w rynku krajowym i największy udział w eksporcie. Filmy powstają w wielu ośrodkach i w wielu językach. W Bollywood sensu stricte powstają filmy w języku hindi, zwykle w odmianie hindustani, zawierającej wiele naleciałości urdu, dzięki czemu są one zrozumiałe w całych Indiach. O ile kino tamilskie, syngaleskie, bengalskie i inne mniejsze kinematografie etniczne w Indiach są z niewielkimi wyjątkami adresowane zasadniczo do regionalnych społeczności, o tyle Bollywood to kinematografia nastawiona na całe Indie oraz eksport.

Slajd 17 Klasyczna muzyka indyjska

Klasyczna muzyka indyjska sięga korzeniami najstarszych dokumentów tradycji hinduistycznej, Wed. Samaweda, jeden z czterech zbiorów wchodzących w skład Wed, szeroko zajmuje się muzyką. Klasyczna muzyka indyjska wywodzi się z praktyk medytacyjnych. Wszystkie cztery formy tych melodii (ragi) mają wpływać na różne czakry (centra energetyczne) na drodze do Kundalini. Klasyczna muzyka indyjska jest jednym z najbardziej złożonych i kompletnych systemów muzyki. Podobnie jak klasyczna muzyka Zachodu, dzieli oktawę na 12 półtonów, z których 8 podstawowych to (kolejno) Sa Re Ga Ma Pa Dha Ni Sa, odpowiadające Do Re Mi Fa Sol La Si Do. Jednak w odróżnieniu od nowożytnej klasycznej muzyki Zachodu, w której przeważa strój równomiernie temperowany, w muzyce indyjskiej używa się stroju naturalnego. Klasyczna muzyka indyjska jest z natury monofoniczna i opiera się na pojedynczej linii melodycznej osnutej wokół jednego tonu. Wykonania tej muzyki bazują melodycznie na ragach, a rytmicznie na talach.

Slajd 18 Kuchnia indyjska

Z uwagi na ogromne zróżnicowanie kulturowe subkontynentu pojęcie kuchnia indyjska to stosunkowo ogólny i nieprecyzyjny termin. Zasadniczy podział wyróżnia kuchnie południa i północy Indii a związane jest to ze względną odrębnością etniczno - religijną południa. W użyciu są tam nieindoeuropejskie języki drawidyjskie, karnacje mieszkańców są na ogół ciemniejsze, a dominujące wyznanie stanowi hinduizm. Dokładniej ananlizując na tradycyjną indyjską sztukę kulinarną składają się cztery podstawowe kuchnie, zlokalizowane tak jak cztery strony świata.

• Kuchnia zachodnia Indii to przede wszystkim kuchnia bombajska. Do najbardziej znanych potraw tej kuchni należą – kaczka po bombajsku i bombajska chałwa

• Na północy, gdzie przeważa uprawa pszenicy, podstawowym pożywieniem są podpłomyki- chlebki (chapati) w kształcie dużych placków. Sztuka kulinarna północnych Indii to głównie kuchnia muzułmańska, bogata w potrawy z mięsa baraniego i koziny oraz drobiu.

• W daniach w kuchni wschodniej bardzo popularne są ryż i soczewica oraz ryby

• Kuchnia południa- wskutek religijnego zakazu spożywania wołowiny rozwinęła się tam znakomicie kuchnia wegetariańska, a posiłki są ostrzejsze i spożywa się je tradycyjnie palcami prawej dłoni

Slajd 19 Sztuka indyjska

Sztuka indyjska od zarania dziejów była przepojona wartościami religijnymi, stanowiącymi odzwierciedlenie idei i pojęć, których oddziaływanie przyczyniło się do powstania w kraju tym hinduizmu, dżinizmu i buddyzmu. Mieszkańców Indii cechowała niezwykle emocjonalna percepcja świata natury, a rzeźba była najpełniej rozwiniętą formą sztuki. Swoiste dla niej były obfite i wspaniale uformowane postaci stanowiące wyobrażenie życia organicznego.

Wpływy surowej religii buddyjskiej powodowały, iż nie było to w pełni widoczne w pierwszym okresie rozwoju rzeźby indyjskiej. Początkowo istniał nawet zakaz przedstawiania podobizny Buddy. Kiedy jednak zakaz ten został zniesiony, silne w północno-zachodniej części prowincji Gandhara wpływy greckie przyczyniły się do powstania cieszącego się dużą popularnością, zhellenizowanego wyobrażenia Buddy w stylu "greko-buddyjskim".

Prostotę i skromność wyrazu artystycznego utrzymano w okresie panowania Guptów (320-600 n.e.), mimo że buddyzm przejął już wówczas wiele elementów starszej mitologii, jak chociażby yakshi - żeński duch drzewa, który rzeźbiarze przedstawiali jako ponętną, obdarzoną dużym biustem tancerkę.

Charakterystyczna dla Indii świadomość przemijania znalazła swój wyraz w także w imponujących malowidłach ściennych w jaskiniach Adżanty, gdzie niekończący się pochód postaci ożywia ściany w barwnym wyobrażeniu indyjskiego życia.

Slajd 20 Taniec

Każdy ze stylów tańców indyjskich jest niepowtarzalny, wypracował sobie odrębne formy ekspresji i szczegółowe techniki studiowane w zawodowych szkołach. Wszystkie one jednak opierają się na dwóch wspólnych elementach: tańcu (nritta) i wyrazie (abhinaya). Specyficzną formą jest także mudra czyli symboliczne gesty, stanowiące skodyfikowany język gestów, który widzowie są w stanie odczytać i w ten sposób śledzić przebieg spektaklu, w którym tancerze ilustrują gestami opowiadania zaczerpnięte z świętych ksiąg hinduizmu.

Slajd 21 Ciekawostki:

• Lewą ręką się nie witamy, lewą nie podajemy pieniędzy i nie dotykamy nikogo.

• Wodę pije się bez dotykania naczynia ustami

• Kupując zawsze się targujemy to dobry obyczaj .

• Kobieta w Indiach najpierw podporządkowana jest rodzicom, którzy wybierają jej męża a potem matce męża.

• Przed wejściem do meczetu, świątyni ale też prywatnego domu trzeba pamiętać o zdjęciu obuwia.

Slajd 22

• „Uczucia” lepiej zostawić w domu – publiczne całowanie, obejmowanie się jest źle widziane w Indiach. Nie należy także przesadzać ze zbyt odkrytym strojem.

• Podróżując po Indiach nie dajcie się naciągnąć . Indie to biedny kraj, kiedy ktoś oferuje pomoc, zaprowadzenie do sklepu czy hotelu na pewno zapłacicie więcej, bo opłacicie jego prowizję z własnej kieszeni.

• Uwaga na poczęstunki od obcych - mogą być zatrute.

• Służby mundurowe nie zawsze okazują się nimi być, w Indiach nie brak „przebierańców”.

• Hindusi nie chcą mieć córek. Aby uniknąć żeńskiego potomka, wielu rodziców decyduje się na aborcję. Rezultat: w niektórych stanach Indii zaczyna brakować kobiet.

Slajd 23

• w Indiach na rozmowe w sprawie pracy przychodzi sie z rodzicami, lub co najmniej z tatusiem

• Popularny w świecie magazyn dla mężczyzn "Playboy" ukaże się także w Indiach, jednak - jak informuje jego wydawca - nie będzie zawierał nagości i prawdopodobnie pojawi się pod innym tytułem.

• Generalnie kobieta w Indiach nie ma za duzo do powiedzenia. Zaczyna sie od tego, ze uznawana jest za nieczysta, "raz w miesiacu". Nie powinna wtedy wychodzic z domu, ma zakaz przygotowywnia posilkow, ogolny karcer. To samo dotyczy tuz przed i po porodzie. Jezeli kobieta dowie sie ze plod to dziewczynka istnieje duze prawdopodobienstwo, ze pozbedzie sie ciazy uzywajac jakichs "magicznych ziol". Kobieta nie cieszy sie szacunkiem dopoki nie urodzi syna.

• w Indiach piwo jest złem wcielonym, dlatego można je kupić w dziwnych, nielicznych miejscach i to po cenach bardziej norweskich niż indyjskich.

Slajd 24

• Po ulicach wszystkich miast paradują kozy ubrane w sweterki i koszulki. Rolnicy ubierają swoje kozy, które chodzą samopas, aby odróżnić je od innych

• Kobiety po śmierci męża tracą wszelkie prawa. Trafiają na margines społeczny. Po stracie męża, kobieta nie ma wielkiego pola manewru: albo decyduje się na sati czyli spalenie na stosie wraz z ciałem własnego małżonka, albo czeka ją powolna wegetacja

• Krowa jest symbolem matczynego dobra, talizmanem szczęścia. Prowadzi się ją na czele pochodów i przepędza jako pierwszą przez drzwi nowo zbudowanego domu. Hindusi mówią, że człowiek, który nie robi w życiu nic pożytecznego, ale troszczy się o krowy, zasługuje na szacunek i w przyszłym wcieleniu odrodzi się znów w ludzkiej postaci. Służyć krowie znaczy bowiem służyć Bogu. Gdy krowa jest stara i niezdolna do roboty, nikt nie odważy się jej zabić. Jest puszczana wolno. Zobaczymy ją przy drogach, na polach, na ulicach miast, na bazarach, placach i skrzyżowaniach.