Ochrona: Þ dobór odpowiedniego materiału do warunków środowiska agresywnego Þ Znacznie można obniżyć działanie korodujące niektórych czynników przez zastosowanie inhibitorów (opóźniaczy) korozji.Tworzą warstewki ochronne hamujące szybkość korozji. Dla korozji w środowisku alkalicznym jako inhibitory korozji stosowane są sole cyny, arsenu, niklu i magnezu, zaś w środowisku kwaśnym: krochmal, klej lub białko. Þ Zabezpieczenie przed korozją elektrochemiczną stanowi tak zwana ochrona katodowa, polega na połączeniu chronionej konstrukcji z metalem mniej szlachetnym, tworzącym anodę (protektor) ogniwa, natomiast katodą jest obiekt chroniony. Połączenie takiej anody z konstrukcją chronioną wykonuje się przez bezpośredni styk ( tzw. powłoki anodowe) lub za pomocą przewodnika. Za pomocą protektorów chroni się przed korozją duże obiekty stalowe, takie jak kadłuby statków, rurociągi i podziemne zbiorniki. Protektorami są blachy lub sztaby wykonane z metali aktywnych jak: cynk, magnez lub glin, połączone przewodami z obiektem chronionym. Po zużyciu protektory wymienia się na nowe. Identyczny efekt daje zastąpienie cynku złomem stalowym połączonym z dodatnim biegunem prądu stałego, podczas gdy chroniona konstrukcja połączona jest z biegunem ujemnym. Þ za pomocą powłok ochronnych; - powłoki nieorganiczne: metalowe i niemetalowe - powłoki organiczne: farby, lakiery, tworzywa sztuczne, smoła i smary. Powłoki metalowe wytwarzane na skalę przemysłową dzielimy na dwie grupy: powłoki anodowe i katodowe. Anodowe są wykonane z metali o bardziej ujemnym potencjale elektrochemicznym (mniej szlachetnych) niż metal chroniony. Pokrywanie metali powłokami anodowymi zapewnia chronionemu metalowi ochronę katodową, gdyż powłoka z metalu mniej szlachetnego działa w charakterze anody jako protektor. ( cynk i kadm). Najważniejszym, praktycznym zastosowaniem powłok anodowych jest pokrywanie stali powłoką cynkową (blachy ocynkowane). Katodowe są wykonane z metali bardziej szlachetnych niż metal chroniony. Przykładem powłok katodowych są np. powłoki z miedzi, niklu, chromu, cyny lub srebra. Powłoka katodowa jest skuteczna tylko wówczas, kiedy cała powierzchnia stalowa jest nią szczelnie pokryta. Po utworzeniu szczeliny powstaje mikroogniwo w którym żelazo jest anodą i ono ulega rozpuszczeniu, co przyspiesza korozję. Metaliczne pow ochr mogą być nakładane przez: zanurzenie w ciekłym metalu, platerowanie (zwalcowanie na gorąco), natryskiwanie roztopionego metalu na powierzchnię chronioną i elektrolizę. Niemetaliczne pow ochr wywoływane są na powierzchni metali przez wytworzenie na niej związku chemicznego w wyniku zabiegów chemicznych jak: - utlenianie (oksydowanie) mające na celu wytworzenie na chronionym metalu pasywnych warstewek tlenkowych - fosforanowanie za pomocą kwasu fosforowego (tworzą się trudno rozpuszczalne fosforany metali) - chromianowanie za pomocą mieszaniny kwasu chromowego i siarkowego w wyniku którego tworzą się powłoki chromianowe. Niemetaliczne emalie szkliste, które wyróżniają się dobrą odpornością na działanie alkaliów, kwasów a także na działanie rozpuszczalników organicznych i na działanie podwyższonych temperatur.
KOROZJA METALI jest to chemiczny proces utleniania czyli przejscia metali ze stanu wolnego w zwiazki chemiczne ktore sa bardziej termodynamiczne stabilne od czystych metali Korozja chemiczna metali następuje w wyniku działania suchych gazów lub cieczy nie przewodzących prądu elektrycznego. Kor chem met w powietrzu polega na jego utlenieniu czasteczki tlenu przyczepiaja sie do powierzchni metalu ulegajac przy tym rozszczepieniu na atomy po czym w wyniku przejscia elektonow metalu na atomy tlenu powstaja dodatnio naladowane jony metalu i ujemnie naladowane jony tlenu tworzac wspolnie siec krystaliczna tlenku metalu Do korozji chemicznej zalicza się także czernienie przedmiotów srebrnych na powietrzu. Głównym składnikiem ciemnego nalotu jest siarczek srebra powstający w reakcji srebra ze związkami siarki zawartymi w powietrzu. 2. Korozja elektrochemiczna metali przebiega w obecnosci wodnych roztworow elektrolitow zwiazana jest z powstawaniem ogniw galwanicznych w tym przypadku ogniw korozyjnych a wiec przepływem elektronow lub jonow poprzez granice faz met-elektrolit. Kor elektr jest wynikiem dzialania krotko zwartych mikro i makroogniw na styku metalu z elektrolitem a wiec przede wszystkim w roztworach wodnych ogniwa korozyjne powstaja w skutek niejednorodnosci roznych faz fizycznej fazy metalicznej. Ogniwa korozyjne roznia sie od ogniw galwanicznych ze ich bieguny stykaja sie z jednym elektrolitem i sa krotkozwarte a obszar elektrodowe scisle przylegaja do siebie. Korozja metali najczęściej objawia się poprzez powierzchniowe ubytki metalu (plamy i wżery), bądź przez obniżenie wytrzymałości metali. Najczęściej szybkość korozji określa się przez ubytek masy próbki metalu pod wpływem działania czynnika korodującego na jednostkę powierzchni i czasu. Korozja równomierna jest najmniej niebezpieczna wpływa na obnizenie wytrzymałości konstrukcji tylko na zasadzie zmniejszenia przekroju poprzecznego danego elementu a nie obnizenia wytrzymałości wnetza materiału Korozja wżerowa i miejscowa Występująca szczególnie w środowisku chlorków objawia sie plamami czy wzerzami o znacznej glebokosci i silnie zmniejsza wytrzymałosc materialu i konstrukcji Korozja międzykrystaliczna - korozja przebiegająca na granicy ziaren metalu, powodująca spadek jego wytrzymałości i ciągliwości. Postępuje ona bardzo szybko, atakując głębiej położone warstwy, co czasem jest przyczyną katastrofalnych zniszczeń. Korozja międzykrystaliczna występuje często w nieprawidłowo obrabianej cieplnie stali kwasoodpornej
Proces korozyjny jest procesem samorzutnym naturalnym i przebiegajcacym stosunkowo szybkow takich srodowiskach jak wilgotne powietrze lub wody naturalne. Na procesy korozyjne wplywaja czyniki mechaniczne elektryczne i biologiczne. Mechaniczne sa naprezenia rozciagajace istniejace w metalu lub powstaja na skutek sil zewn. Elektryczne w procesach korozji sa prady powstajace przez uplywy pradu stałego z szyn trawajowych kolejowych prady bładzace rozchodza sie w ziemi i wywołuja procesy korozyjne z napotkanymi rurociagami Biologiczne wspołdzialajacymi z procesami korozyjnymi sa procesy zyciowe mikroorganizmow bakterie grzyby itp. ochrona katodowa oznacza, że przedmiot poddany ochronie spełnia rolę katody w korozyjnym ogniwie galwanicznym. Potencjał elektrodowy chronionego metalu przesuwa się w kierunku dodatnich wartości, a więc roztwarzanie (utlenianie) tego metalu jest ograniczone. Metal chroniony jest katodą, na której mogą zachodzić tylko reakcje redukcji. Rozróżnia się ochronę katodową galwaniczną i elektrolityczną. galwaniczna ochrona katodowa zachodzi bez użycia zewnętrznego źródła prądu. Chroniony przedmiot jest katodą ogniwa galwanicznego, którego anodę stanowi celowo tracony metal mniej szlachetny zwany protektorem. Protektor rozpuszczając się zabezpiecza chroniony przedmiot. elektrolitycznej ochronie katodowej chroniony przedmiot jest jest katodą ogniwa zasilanego prądem stałym z zewnętrznego żródła prądu. Pomocnicza anoda jest najczęściej wykonana z materiału nie ulegającemu roztwarzaniu ochrona anodowa stosowana jest głównie dla metali na których tworzą się warstewki pasywne. Zahamowanie korozji można uzyskać przez podwyższenie potencjału elektrodowego próbki do wartości w której powstanie termodynamicznie trwała faza. Na przykład dla żelaza jest nią tlenek żelaza na wyższym stopniu utlenienia. Zakłada się, że otrzymany tlenek wytwarza cienką, spoistą i dobrze przylegającą do metalu warstwę. Ma ona własności półprzewodnika o małym przewodnictwie jonowym i dla jej zachowania (utrzymania pasywacji) wystarcza już tylko niewielki prąd dodatkowy. rozróżnia się galwanicznej ochronie anodowej stosuje się metale szlachetne jako dodatki stopowe, tworzące katody lokalne w procesie korozji lub powłoki na metalach pasywujących się np. Stal nierdzewna elektrolitycznej ochronie anodowej zapewnia się dopływ prądu stałego ze żródła zewnętrznego przez katodę pomocniczą. Potencjał elektrodowy chronionego metalu (anoda) reguluje się za pomocą potencjostatu. Inhibitorami korozji nazywamy substancje, które w środowisku korozyjnym powodują zmniejszenie szybkości korozji w wyniku zahamowania procesu anodowego i (lub) katodowego w ogniwach korozyjnych.