Badanie poubojowe ośrodków końskich- -badanie płuc, tchawicy i przełyku; badanie dotykowe płuc; badanie dotykowe oraz, w razie potrzeby, nacięcie węzłów chłonnych tchawiczno-oskrzelowych i śródpiersiowych (Lnn. bifurcationes, eparteriales et mediastinales). Tchawica i główne odgałęzienia oskrzeli muszą zostać otwarte wzdłuż ich przebiegu, natomiast płuca muszą zostać nacięte w ich trzecim płacie tylnym, prostopadle do ich głównych osi; nacięcia te nie są jednak konieczne w przypadku, gdy płuca są wyłączone ze spożycia przez ludzi; - oględziny osierdzia i serca, przy czym serce badane jest po nacięciu podłużnym, tak aby otworzyć komory i przeciąć przegrodę międzykomorową, -oględziny wątroby oraz węzłów chłonnych wątrobowych i trzustkowych (Lnn portales); - oględziny układu trzewnego, ośrodka chłonnego krezkowego, węzłów chłonnych żołądkowych i krezkowych (Lnn. gastrici, mesenterici, craniales et caudales);- oględziny oraz, w razie potrzeby, badanie dotykowe śledziony;- oględziny oraz badanie dotykowe nerek; nacięcie, w razie potrzeby, nerek i węzłów chłonnych nerkowych (Lnn. renales);- oględziny narządów płciowych ogierów (z wyjątkiem prącia, jeżeli zostało już usunięte) i klaczy; -oględziny wymienia i jego węzłów chłonnych (Lnn. supramammarii ) oraz, w razie potrzeby, nacięcie w ch nadwymieniowych;
Badanie poubojowe tusz końskich- Kolejność postępowania przy badaniu tuszy : dokładne oględziny zewnętrzne, ze zwróceniem uwagi na stan odżywienia oraz zmiany na skórze (stany zapalne, uraz),oględziny opłucnej i otrzewnej, oględziny przepony, oględziny mięśni ze zwróceniem uwagi na zmiany tkanki mięśniowej (wodnistość, obrzęk, barwa) oraz obecność pasożytów, oględziny i badanie palpacyjne okolicy pępkowej i stawów młodych zwierząt; w razie wątpliwości, musi zostać nacięta okolica pępkowa, a stawy otwarte; płyn maziowy musi zostać zbadany.Wszystkie konie siwe i białe należy zbadać w kierunku melanosis oraz melanomata poprzez zbadanie mięśni i węzłów chłonnych (Lnn. subrhomboidei) łopatki poniżej chrząstki łopatki po uwolnieniu przyczepu jednej łopatki.
Badanie poubojowe głowy końskiej- oględziny głowy, oraz po uwolnieniu języka, bad gardła; bad dotykowe oraz, w razie potrzeby, nacięcie w.chł, zagardłowych, żuchwowych i przyuszniczych (Lnn retropharyngiales, mandibulares et parotidei). Język musi zostać uwolniony tak, aby umożliwić szczegółowe oględziny jamy ustnej i cieśni gardzieli, a sam język musi zostać poddany oględzinom i badaniu dotykowemu. Migdałki muszą zostać usunięte;
Poubojowe znakowanie sanitarno-weterynaryjne tusz- Znak jakości zdrowotnej- Musi być znakiem w kształcie owalnym. Szerokość znaku > 6,5cm Wysokość znaku > 4,5cm. Z wyraźnymi literami, o wysokości co najmniej 0,8cm. Cyfry muszą mieć wysokość co najmniej 1cm.Wymiary te można zmniejszyć w przypadku znakowania zdrowotnego jagniąt, koźląt i prosiąt. Znakowania zdrowotnego dokonuje się na zewnętrznej powierzchni tuszy, przez przybicie znaku przy użyciu tuszu lub przez znakowanie na gorąco, w taki sposób, aby w przypadku gdy tusze są rozbierane na półtusze lub ćwierćtusze bądź półtusze rozbierane na trzy części, każdy element miał znak jakości zdrowotnej. Mięso niezdatne do spożycia Znak weterynaryjny o kształcie trójkąta równobocznego skierowanego wierzchołkiem .do góry, o długości boku 5cm, zawierający w górnej części .litery PL, w dolnej części IV. Mięso świń domowych i dzików, jeżeli nie stwierdzono w nim włośni w wyniku badania metodą wytrawiania i uznano je za zdatne do spożycia przez ludzi w wyniku badania poubojowego, znakuje się: 1) znakiem wet w kształcie owalnym o szerokości 6,5 cm na 4,5 cm wysokości, zawierającym: a) w górnej części - litery PL, b) w środku - wet numer identyfikacyjny zakładu, c)w dolnej części - litery WE. Mięso świń domowych i dzików, jeżeli nie stwierdzono w nim włośni w wyniku badania trichinoskopowego metodą kompresorową i uznano je za zdatne do spożycia przez ludzi w wyniku badania poubojowego, znakuje się: 1) znakiem weterynaryjnym w kształcie koła o średnicy 6 cm, zawierającym: a) w górnej części - litery PL, b) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu, c)w dolnej części - litery IW
Poubojowe znakowanie jakościowe tusz- Klasyfikacja poubojowa tusz wieprzowych. 6 klas jakościowych SEUROP.
Klasa: Stopień umięśnienia: S 60% lub więcej, E 55% lub więcej, ale mniej niż 60%, U 50% lub więcej, ale mniej niż 55%, R 45% lub więcej, ale mniej niż 50%, O 40% lub więcej, ale mniej niż 45% P poniżej 40%, Klasyfikacja poubojowa tusz bydła, uformowania tuszy - sześć klas: S, E, U, R, O, P, poziomu otłuszczenia - pięć klas: 1, 2, 3, 4, 5, Tusze bydła dojrzałego dzieli się na pięć kategorii: A - tusze niekastrowanych młodych samców w wieku poniżej 2 lat, B - tusze innych niekastrowanych samców, C - tusze kastrowanych samców, D - tusze samic, które się ocieliły, E - tusze innych samic. Klasy podstawowe bydła dojrzałego dzieli się na następujące podklasy: 1 - z wyróżnikiem "+" 2 - bez wyróżnika 3 - z wyróżnikiem "-"
Co to jest SRM - wyjaśnij pojęcie SRM - tkanki pozyskane od bydła, owiec i kóz, mogące zawierać w sobie czynnik będący przyczyną zachorowań na pasażowalne gąbczaste encefalopatie. SRM stanowi materiał kategorii 1.
Materiałem szczególnego ryzyka (SRM) w przypadku cieląt (do 6 miesiąca życia) są: migdałki, jelita od dwunastnicy do odbytnicy, krezka, stałe odpady powstające przy uboju i obróbce poubojowej mające kontakt z SRM.
-Materiałem szczególnego ryzyka (SRM) w przypadku owiec i kóz (do 12 miesiąca życia) są: jelito biodrowe, śledziona, stałe odpady powstające przy uboju i obróbce poubojowej mające kontakt z SRM.
-Materiałem szczególnego ryzyka (SRM) w przypadku owiec i kóz (powyżej 12 miesiąca życia) są: rdzeń kręgowy, czaszka łącznie z mózgiem i gałkami ocznymi, migdałki, jelito biodrowe, śledziona, stałe odpady powstające przy uboju i obróbce poubojowej mające kontakt z SRM.
Postępowanie z SRM
Przygotowanie pracowników rzeźni i zakładów rozbioru. Grupowanie wiekowe zwierząt. Ubój: a) poniżej 12 miesiąca życia - pozostawienie kręgosłupa i rdzenia (bydło, owce, kozy) ale odejmowanie jelit, krezki i migdałków (bydło) oraz j.biodrowego i śledziony (owce i kozy); b) powyżej 12 miesiąca życia - oprócz elementów wymienionych powyżej, dodatkowe odejmowanie: · czaszki z mózgiem, gałkami ocznymi i rdzeń kręgowy (bydło), · czaszki łącznie z mózgiem, gałkami ocznymi i migdałkami, rdzenia, kręgowego (owce, kozy); c) powyżej 18 mc życia - pobieranie próbek w kierunku trzęsawki owiec do badań monitoringowych (owce); d) powyżej 24 mc życia - w przypadku uboju z konieczności pobieranie, próbek w kierunku BSE (bydło); e) powyżej 72 mc życia - oprócz części wymienionych powyżej: · pobieranie próbek w kierunku BSE (bydło), · odejmowanie kręgosłupa wraz z rdzeniem oraz zwojami korzonków grzbietowych, pozostawiając kręgi ogonowe, wyrostki poprzeczne, i kolczyste kręgów szyjnych, piersiowych i lędźwiowych, środkowy, grzebień krzyżowy wraz ze skrzydłami kości (bydło). Odejmowanie SRM. SRM musi być odejmowany niezwłocznie od tuszy, półtuszy, ćwierćtuszy i ich części na każdym etapie cyklu ubojowego /rozbiorowego w momencie, w którym jego usunięcie jest możliwe, zgodnie ze stosowaną technologią prowadzonego uboju/rozbioru. Gromadzenie SRM w zakładzie a) składowanie SRM następuje do odpowiednich pojemników, które muszą być obecne w miejscach usuwania SRM z tuszy lub jej fragmentów. Pojemniki te mogą być wielorazowe, ale muszą być hermetyczne (tj. szczelnie zamykane) i mogą być wyłożone workami foliowymi. b) z wypełnionych pojemników SRM niezwłocznie musi być przeniesiony do kontenera zbiorczego; c) wszelkiego rodzaju pojemniki /kontenery na SRM muszą być oznakowane w sposób trwały, wyraźny i jednolity w całym zakładzie. Oznakowanie powinno być następujące: „SRM”. Litery w kolorze czarnym, wielkość dostosowana do rozmiarów pojemnika/kontenera/zbiornika; d) odpady zbierane z posadzki i kratek ściekowych w halach uboju/rozbioru oraz miejsc pozyskiwania mięśni z głów, muszą być traktowane jako SRM; e) oczka kratek ściekowych nie mogą być większe, niż 6 mm5; f) SRM w żadnej postaci, nie może być przechowywany w pomieszczeniu, w którym znajdują się produkty pochodzenia zwierzęcego lub surowiec dla wytwarzania pasz; g) kontenery zbiorcze lub pomieszczenia na zebrany SRM powinny być zamykane, w sposób uniemożliwiający dostęp osobom nieupoważnionym; h) w obrębie zakładu, SRM musi być przewożony w hermetycznych, jednolicie i wyraźnie oznakowanych pojemnikach. SRM powinien być przewożony środkiem transportu przeznaczonym tylko do tego celu; i) zbiorniki/kontenery środków transportu, którymi przewozi się SRM muszą być szczelne, a ich powierzchnie łatwe do czyszczenia i dezynfekcji; j) zbiorniki/kontenery/n pojemniki na SRM muszą być: · czyste i suche przed każdym użyciem, · utrzymywane w czystości, · czyszczone i myte w odrębnym trybie oraz zdezynfekowane po każdym użyciu; k) jeśli odbiór SRM nie następuje codziennie po zakończonym uboju lub rozbiorze, SRM powinien być składowany w odpowiednim chłodzonym pomieszczeniu, w warunkach ograniczających proc gnilne, będącym pod stałą kontrolą służb zakładowych oraz Inspekcji Weterynaryjnej. Barwienie Środkiem służącym do barwienia SRM, ze względu na jego powszechność stosowania, właściwości i trwałość w materiale, jest błękit patentowy (E - 131). Barwienie musi być prowadzone w taki sposób, aby barwnik był widoczny na 100% powierzchni SRM. Zalecane jest zanurzenie w zbiorniku z barwnikiem lub obfite polanie całości SRM. Ważenie a) udokumentowania poprawności i skuteczności procedur pozyskiwania SRM i zapewnienia bezpieczeństwa żywności; b) kontrolowania ilości pozyskanego SRM w odniesieniu do liczby ubitych zwierząt (szacunkowo) lub liczby tusz, półtusz, ćwierćtusz i części półtusz, nie więcej niż trzech z półtuszy, wprowadzanych do zakładu rozbioru; c) kontroli przez zakład płatności związanych z przetworzeniem i zniszczeniem pozyskanego SRM. Wysyłka i transport Należy rekomendować w procedurach zakładowych, aby pozyskany SRM niezwłocznie zgłosić i przekazać podmiotom zajmującym się jego zbieraniem lub przetwarzaniem. Mycie i dezynfekcja Wszystkie urządzenia, pojemniki, kontenery, zbiorniki, powierzchnie robocze, mające styczność z SRM w trakcie jego pozyskiwania lub innych manipulacji, muszą być:· czyste i suche przed każdym użyciem,· utrzymywane w czystości,· czyszczone i myte oraz zdezynfekowane po każdym użyciu. Definicja Produktów Ubocznych Pochodzenia Zwierzęcego (UPPZ) Stanowią każdą część tuszy zwierzęcia albo każdy materiał pochodzenia zwierzęcego, nie przeznaczony do spożycia przez ludzi. Wszelkie produkty pochodzenia zwierzęcego jeżeli nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi, uznawane będą za UPPZ. Ważną kwestię stanowi tutaj zamierzone przeznaczenie.
Uboczne produkty pochodzenia zwierzęcego kategorii I Kategoria 1 - „wyłącznie do usunięcia” Zwierzęta chore lub podejrzane o zakażenie TSE (zakaźne encefalopatie gąbczaste), materiał szczególnego ryzyka, zwierzęta domowe, egzotyczne z cyrków i ogrodów zoolog, zwierzęta lab, osady z oczyszczalni ścieków, przetwarzających materiały szczególnego ryzyka(SRM) lub zakładów pozyskujących SRM, produkty zwierzęce zawierające substancje zabronione. Lista materiałów Kategorii 1 -ryzyko związane z prionami (TSE) -materiał szczególnego ryzyka (SRM) -wykrycie substancji niedozwolonych, -padłe zwierzęta domowe, egzotyczne, doświadczalne, laboratoryjne -pozostałości z kratek ściekowych z ubojni 6 mm (tam gdzie K1) -odpady gastronomiczne ze środków transportu międzynarodowego, -mieszaniny 1, 2 i 3. Zagospodarowanie K1 Spopielenie lub współspopielenie jako odpad bezpośrednio lub po przetworzeniu żywienie ptaków padlinożernych
UPPZ II Kategoria 2 - „nie do spożycia przez zwierzęta”. Treść pp ssaków, osad z zakładów przetwarzających lub pozyskujących materiały kategorii 2 i 3 , produkty zawierające niedopuszczalne pozostałości (hormony, leki, kokcydiostatyki, inne uboczne produkty zwierzęce nie wymienione w kategorii 1 i 3 w tym zwłoki zwierząt gospodarskich Lista materiałów Kategorii 2 -obornik, -treść przewodu pokarmowego -pozostałości z oczyszczalni ścieków -z ubojni -leki weterynaryjne w ilościach przekraczających dopuszczalne normy -zawartość ciał obcych, -przywiezione z krajów trzecich lub państw UE,niespełniające wymogów UE, -zwierzęta padłe, -płody, zarodki, -zamarły drób z inkubatorów -materiały nie wymienione w K1 i K3 -mieszaniny K2 i K3h. Zagospodarowanie K2 Tak jak K1 + nawozy organiczne i polepszacze gleby, kompostowanie, biogazowa nie (wszystko po sterylizacji ciśnieniowej), obornik, treść pp, mleko i siara - bezpośrednio użycie jako nawóz, specjalne cele żywieniowe (zw. futerkowe, zoo, cyrkowe, zwierzęta bezdomne, zanęty)
UPPZ III Kategoria 3 „nie do spożycia przez ludzi” Uboczne produkty pochodzące od zwierząt uznanych za zdatne do spożycia, środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego nie zagrażające zdrowiu zwierząt i ludzi, wycofane środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego Lista materiałów Kategorii 3 -tusze i części tusz zwierząt poddanych ubojowi w rzeźni, uznane za zdatne do spożycia przez ludzi, lecz nie przeznaczone do spożycia przez ludzi ze względów handlowych -tusze i części tusz zwierząt poddanych ubojowi w rzeźni, które nie zostały uznane za zdatne do spożycia przez ludzi, ale nie wykazują objawów choroby przenoszonej na ludzi lub zwierzęta -skóry skórki od zwierząt zdrowych, ubitych w rzeźni -produkty z drobiu i zajęcy zabitych w gospodarstwie -krew zwierząt po uboju, które nie wykazywały objawów choroby przenoszącej się przez krew na ludzi i na zwierzęta -powstałe w wyniku wytwarzania produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi w tym odtłuszczone kości, skwarki, -osad z centryfugi separatorów otrzymany w procesie przetwarzania mleka -była żywność -karma dla zwierząt domowych lub materiały paszowe zawierające produkty pochodzenia zwierzęcego, które z powodów handlowych lub produkcyjnych nie nadają się do skarmiania, ale nie stanowią zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt (wcześniej nie uwzględniane) -krew, łożysko, wełna, pióra, włosy, rogi, ścinki z kopyt zwierzęta wodne i ich części UPPZ z zakładów przetwarzających zwierzęta wodne muszle, skorupy skorupiaków, produkty uboczne z wylęgarni, jajka i skorupy jaj, jednodniowe kurczęta zabite w celach handlowych bezkręgowce wodne, lądowe inne niż gatunki chorobotwórcze dla zwierząt zwierzęta należące do rzędów gryzoni i zajęcokształtnych, inne niż K1 i K2 -skóry i skórki, kopyta, pióra, wełna, rogi, sierść i futro pochodzące od zwierząt martwych, które nie wykazywały oznak choroby przenoszonej przez ten produkt na ludzi lub zwierzęta; -tk tłuszczowa ze zwierząt, które nie wykazały jakichkolwiek obj choroby przenoszonej przez ten materiał na ludzi lub zwierzęta, poddanych ubojowi w rzeźni i uznanych za nadające się do uboju z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi -odpady gastronomiczne; Zagospod K3 To co w K1+K2+ wykorzystanie w celach paszowych , dla zwierząt domowych oraz futerkowych oraz zastosowania w nawozach organicznych i polepszaczach gleby, możliwość wykorzystania (spalania) K3 jako paliwa, po uprzednim przetworzeniu lub bez przetworzenia
Podaj kwalifikacje konwojentów zwierząt Za zachowanie dobrostanu zwierząt w czasie transportu odpowiadają kierowcy. Muszą oni być przeszkoleni, zdać odpowiedni egzamin i posiadać zaświadczenie potwierdzające posiadane kwalifikacje w zakresie prowadzenia transportu drogowego żywca rzeźnego. Szkolenia obejmują m.in. aspekty fizjologii zwierząt, w tym ich potrzeby pokarmowe i postępowanie ze szczególnym uwzględnienie stresu, problematykę opieki nad zwierzętami, jak również wpływu nieprzestrzegania tzw. Płynności jazdy na dobrostan zwierząt i jakość mięsa. Konieczność przeszkolenia dotyczy nie tylko kierowców, ale również innych ludzi biorących udział w obrocie zwierzętami, w tym pracujących na fermach, w bazach zbiorczych i w zakładach ubojowych. SZCZEGÓŁOWY PROGRAM SZKOLENIA KONWOJENTÓW ZATRUDNIANYCH PRZY TRANSPORCIE ZWIERZĄT -Przepisy krajowe i obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej w zakresie ochrony zwierząt podczas transportu drogowego, kolejowego, morskiego i lotniczego. -Planowanie trasy, zmiany trasy i adnotacje dokonywane w tym zakresie. -Wymagana dokumentacja towarzysząca przesyłce żywych zwierząt. -Konstrukcja i sposoby użytkowania pojazdu mające wpływ na zapewnienie transportowanym zwierzętom odpowiednich warunków w czasie transportu. -Załadunek, rozmieszczenie i wyładunek zwierząt, stosownie do gatunku. -Opieka nad zwierzętami podczas postojów. Kontrola ich stanu zdrowia, wymagane postoje, karmienie i pojenie. -Zachowania behawioralne różnych gatunków zwierząt. Wykorzystanie naturalnego instynktu zwierząt podczas transportu, załadunku i wyładunku. -Normy załadunkowe oraz sposób załadunku zwierząt. -Stres u zwierząt oraz sposoby redukowania jego symptomów.-Postępowanie ze zwierzętami chorymi lub zwierzętami, które uległy zranieniu podczas transportu. -Transport zwierząt w pojemnikach i kontenerach. -Wpływ warunków atmosferycznych na transport zwierząt oraz sposoby zapewnienia optymalnych warunków zoohigieniczych podczas przewozu zwierząt.
Podaj kwalifikacje osób uprawnionych do zawodowego uboju- Unieruchamianie, ogłuszanie, uśmiercanie lub wykrwawianie zwierząt przeprowadzają osoby posiadające:-ukończone 18 lat; -wykształcenie co najmniej zasadnicze zawodowe;-trzymiesięczną praktykę na stanowisku ubojowym odbytą pod stałym nadzorem osoby posiadającej kwalifikacje do zawodowego uboju (z udokumentowanym 3letnim stażem pracy na takim stanowisku), wyznaczonej przez właściciela zakładu, w którym dokonuje się uboju zwierząt.
Technologia uboju królików. Zwierzęta powinny być poddane 14-18 godzinnemu głodzeniu, którego celem jest opróżnienie przewodu pokarmowego, a w konsekwencji zmniejszenie ilości odpadów ubojowych. Podczas Oszałamianie Zwierzęta wprowadzone do pomieszczenia, w którym dokonuje się uboju powinny zostać niezwłocznie ubite, a sam ubój powinien przebiegać szybko i sprawnie, aby nie zadawać niepotrzebnych cierpień. Sposoby oszałamiania: -uderzenie drewnianą pałką za uszami (zwierzę chwyta się za tylne kończyny, unosi do góry i uderza od tyłu) -użycie specjalnego aparatu do oszałamiania z ruchomym bolcem (wylot aparatu przykłada się do głowy na wysokości nasady uszu i uruchamia) -oszałamianie elektryczne (głowę królika umieszcza się w aparacie do oszałamiania i przepuszcza prąd) -oszołamianie przy użyciu dwutlenku węgla Po oszołomieniu należy zwierzę dokładnie skrwawić -Skrwawianie W celu skrwawienia zwierzęta zawiesza się za tylne nogi na hakach przymocowanych do ściany lub zawiesza za jedną nogę na hakach wolno wiszących, względnie za obie nogi na trzpieniu. W celu zawieszenia oszołomionego zwierzęcia przeprowadza się hak przez skórę w miejscu pomiędzy ścięgnem Achillesa a kością skokową. Skrwawienia dokonuje się następująco. Gdy królik jest zawieszony na haku stacjonarnym, najczęściej przecina się tętnicę szyjną na zgięciu żuchwy. Podobnie postępuje się na linii ubojowej. W niektórych rozwiązaniach głowę odcinana jest całkowicie, co prowadzi do oszczędności czasu, a ponadto zapobiega rozprzestrzenianiu się często występującej u królików pasterelozy. W ubojniach komercyjnych głowa musi pozostać razem z tuszką. Skórowanie-Rozpoczyna się je od nacięcia skóry, rozpoczynając od stawu skokowego w kierunku odbytu, następnie wykonuje się okrężne nacięcie wokół odbytu i narządów rodnych, prowadząc je do stawu skokowego drugiej kończyny. Następnie odcina się skórę wokół obu stawów skokowych i przystępuje do jej zdjęcia, uwalniając ją na kończynach tylnych i na grzbiecie wokół ogona, który odcina się i pozostawia przy skórze. Po zakończeniu tych czynności, skórę energicznym ruchem ściąga się w dół, aż do stawów nadgarstkowych kończyn przednich, odcinając łapy w tym miejscu i pozostawiając je ze skórą. Skórowanie głowy wymaga posiłkowania się nożem. Uszy odcina się u nasady, pozostawiając przy skórze, oddzielanej ostatecznie od głowy w okolicy otworu gębowego. Wytrzewianie tuszki W miejscu poniżej miednicy chwyta się palcami lewej ręki powłoki brzuszne, lekko unosi i nacina, tak aby nie uszkodzić wnętrzności. W nacięcie wkłada się palec wskazujący i środkowy, lekko rozszerza i odciąga powłoki brzuszne i prowadzi nóż między palcami aż do mostka (aby nie uszkodzić wnętrzności nóż trzymany jest ostrzem skierowanym na zewnątrz). Następnie rozcina się spojenie łonowe (bez uszkodzenia jelita grubego i moczowodów), chwyta oburącz i łamie miednicę. Po wycięciu odbytu i narządów płciowych wyciągane jest jelito grube, moczowody i pozostałe wnętrzności. Ważną czynnością jest oddzielenie woreczka żółciowego (bez uszkodzenia go) od wątroby. Po przecięciu przepony wyjmuje się serce, płuca i przełyk. Opisane czynności wykonywane są przez jedną osobę. Metoda ta jest stosowana przez drobnych hodowców i w małych ubojniach. W dużych ubojniach stosowany jest system taśmowy z wieloma stanowiskami roboczymi, na których poszczególni pracownicy, wyposażeni często w odpowiedni sprzęt pomocniczy i urządzenia mechaniczne, wykonują pojedyncze czynności. Rytm przesuwu taśmy nie może być krótszy niż 6 sekund. Dalsze postępowanie Po wypatroszeniu tuszki odcina się głowę między pierwszym a drugim kręgiem szyjnym. Następnie tuszkę poddaje się chłodzeniu w temperaturze 2-4° C przez 24 godziny. Po schłodzeniu tuszkę dzieli się na trzy podstawowe wyręby: -część przednią -comber -część tylna