Mao Tse-tung

 Przemówienie do Albańskiej Delegacji Wojskowej

W przemówieniu tym Towarzysz Mao Tse-tung wyjaśnia zasadnicze zadanie Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej oraz metody jej przeprowadzenia.

 

Powiedziałem kiedyś na zgromadzeniu 7 000 ludzi w 1962 roku [1] "W walce pomiędzy marksizmem-leninizmem a rewizjonizmem kwestia kto zwycięży a kto przegra nie jest pewna, istnieje duża możliwość, że rewizjonizm będzie triumfował, a my przegramy. Użyliśmy możliwości porażki do zaalarmowania społeczeństwa i stwierdziliśmy, że prowadzi to do zwiększenia naszej czujności przeciwko rewizjonizmowi, oraz do zapobiegania i sprzeciwiania się mu...". Rzeczywiście, walka pomiędzy dwoma klasami i dwoma liniami zawsze istniała wewnątrz partii komunistycznej. Nikt nie może temu zaprzeczyć i będąc materialistami nie myślimy by temu zaprzeczać. Od czasu tego zgromadzenia walka pomiędzy dwoma klasami wewnątrz naszej partii ujawniła się w formie "lewicowej" z pozorów lecz o prawicowej istocie, a opozycja polega na negacji istnienia walki klas wobec skupienia się na walce klas, na kompromisach wobec zintensyfikowania proletariackiej polityki itp. Zostało to przedyskutowane w odpowiednich dokumentach opublikowanych w tym czasie.

Dzisiaj delegacja wojskowa Albanii przybyła do nas, by zrozumieć naszą narodową Wielką Rewolucję Kulturalną. Pozwólcie, że najpierw streszcze moje podejście do tego problemu.

Chińska Wielka Proletariacka Rewolucja Kulturalna zaczęła się krytyką sztuki "Dymisja Hai Jui” napisaną przez Towarzysza Yao Wenyuana zimą 1965 roku. W tym czasie niektóre urzędy i niektóre tereny naszego kraju były zdominowane przez rewizjonizm. Twierdze te były tak mocne, że nawet kropla wody nie mogła się tam przedostać, nie można było wbić klina. Wtedy zasugerowałem Towarzyszce Chiang Ching, żeby postarała się o artykuł krytykujący "Dymisję Hai Jui". Niestety było to niemożliwej tutaj, w czerwonej stolicy i trzeba było udać się do Szanghaju. W końcu artykuł został napisany. Przeczytałem go trzy razy, przeanalizowałem dogłębnie i w końcu pozwoliłem Towarzyszce Chiang Ching wysłać go do publikacji. Zasugerowałem, że niektórzy z czołowych towarzyszy z Komitetu Centralnego powinni przeczytać ten artykuł, ale Towarzyszka Chiang Ching stwierdziła "Artykuł może zostać opublikowany już teraz, myślę, że nie trzeba pytać o zdanie Towarzyszy Chou Enlai i Kang Shenga". (Towarzysz Lin Biao przerwał, mówiąc "Niektórzy mówią, że Towarzysz Mao Tse-tung użył jednej frakcji by zwalczyć inną. Ale teraz wszyscy towarzysze z głównego kierowncitwa cieszą się prestiżem pośród mas rewolucyjnych, i wszyscy zostali wprowadzeni w sprawy Wielkiej Rewolucji Kulturalnej przez Towarzysza Mao Tse-tunga, by nie popełnili żadnych błędów. Myślę, że Wielka Proletariacka Rewolucja Kulturalna jest egzaminem bez egzaminatora i ktokolwiek podąża drogą marksizmu-leninizmu-myśli Mao Tse-tunga jest proletariackim rewolucjonistą. Zawsze byłem zdania, że myśl Mao Tse-tunga powinna być wdrażana zarówno gdy ją rozumiemy i gdy jeszcze jej nie zrozumieliśmy") Po opublikowaniu artykułu Yao Wenyuana, przedrukowało go większość krajowych czasopism, jednak żadne wydanie z Pekinu i Hunanu. Później zasugerowałem, że powinno się go wydać jako pamflet, ale pomysł nie przeszedł wobec sprzeciwu.

Artykuł Yao Wenyuana był zaledwie sygnałem dla rozpoczęcia Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej. W rezultacie następujących wypadków w Komitecie Centralnym, szczególnie ciężko przyłożyłem się do opracowania Okólnika 16 Maja [2]. Ponieważ wróg był szczególnie wyczulony od chwil nadania sygnału, wiedzieliśmy, że podejmie w końcu jakieś działania. Oczywiście musieliśmy im przeciwdziałać naszymi działaniami. Okólnik był bardzo precyzyjny w określeniu kwestii linii i kwestii dwóch liń. W tym czasie większość nie zgadzała się z moimi poglądami, byłem wtedy osamotniony. Powiedziano mi, że są przestarzałe, więc musiałem zaprezentować je na Jedenastym Plenum Ósmego Komitetu Centralnego KPCh i poddać je dyskusji. Po debacie zdobyłem poparcie nieco ponad połowy towarzyszy. Było jeszcze wiele osób, którzy nie zgadzali się ze mną, włączając w to Li Ching-chuana i Liu Lan-tao [3]. Towarzysz Chen Boda pojechał z nimi porozmawiać, co skomentował tak: "Nie mogłem uzyskać poparcia w Pekinie, i po powrocie do domu także nie mogłem go uzyskać." W końcu nie miałem wyboru, ale przeprowadzić dalszy egzamin poprzez praktykę.

Po Jedenastym Plenum Ósmego Komitetu Centralnego KPCh, nacisk położony został na krytykę burżuazyjnej, reakcyjnej linii, która [krytyka] odbyła się podczas trzech miesięcy: Października, Listopada i Grudnia 1966 roku, i w rezultacie doprowadziła do publicznego ujawnienia sprzeczności wewnątrz partii. Tutaj chciałbym wspomnieć inny problem, tzn. fakt, że szerokie masy robotników i chłopów oraz postępowi członkowie partii i lig zostali oszukani podczas procesu krytyki reakcyjnej lini. Co mogliśmy zrobić dla tych towarzyszy którzy zostali oszukani, podczas studiowania tego problemu? Zawsze czułem, że szerokie masy robotników, chłopów i żołnierzy są dobre, przytłaczająca większość członków partii i lig młodzieży jest dobra, i że będą oni podstawową siłą podczas każdego etapu rewolucji proletariackiej. Wielka Proletariacka Rewolucja Kulturalna nie jest oczywiście wyjątkiem. Ze względu na fakt, że szerokie masy robotników i chłopów są zaangażowane w rzeczywistą pracę, wiedzą bardzo mało o warunkach wyższych poziomów. Co więcej, ogromna część postępowych członków partii i ligi jest głęboko oddana partii i bezgranicznie kocha kadry partyjne, podczas gdy "trzymający władzę kroczący kapitalistyczną drogą" podnieśli czerwoną flagę by ją obalić. Z tego powodu, że masy były oszukiwane przez relatywnie długi okres czasu, nie mogły wyrwać się z tej iluzji, ale za tym wszystkim stały czynniki historyczne. Tak długo, jak ci, którzy byli oszukiwani poprawiali się, wszystko było w porządku! Gdy ruch się rozwinął, oni raz jeszcze stali się siłą głowną. "Styczniowy Sztorm" został wszczęty przez robotników tak samo jak rewolucja demokratyczna i Wielka Proletariacka Rewolucja Kulturalna. Ruch 4 maja został wszczęty przez inteligencję, przez co w pełni odzwierciedlał jej przewidywania i lęki. Jednak my musimy polegać na władcach tego czasu, na robotnikach, chłopach i żołnierzach, którzy służą jako główna siła niosąca naprzód wszechogarniające rewolucje w porządku prawdziwej Ekspedycji Północnej, czy Długiego Marszu. Prawdę mówiąc, robotnicy, chłopi i żołnierze to tylko robotnicy i chłopi, ponieważ żołnierze, to robotnicy i chłopi ubrani w mundury. Mimo, że inteligencja i szerokie masy studenckie rozpoczęły krytykę burżuazyjnej, reakcyjnej linii, to jednak, na barkach władców historii, robotników, chłopów i żołnierzy spoczywała odpowiedzialność służby jako główna siła mająca doprowadzić rewolucję do końca, od chwili, gdy "Styczniowy Sztorm" zdobył władzę. Inteligencja zawsze była szybka w zmianie postrzegania rzeczy, ale z powodu ograniczeń swoich instynktów i z powodu braków w ich rewolucyjnym charakterze, czasami bywa oportunistyczna.

Z punktu widzenia polityki i strategii, Wielką Proletariacką Rewolucję Kulturalną można podzielić na cztery etapy. Za pierwszy etap można uznać okres od publikacji artykułu Towarzysza Yao Wenyuana do Jedenastego Plenum Ósmego Komitetu Centralnego KPCh. Był to głownie etap mobilizacji. Od Jedenastego Plenum do "Styczniowego Sztormu" trwał etap drugi. Za trzeci etap można uznać artykuły XXX [Chi Penyu] "Patriotyzm czy zdrada narodowa?" oraz "Kluczowy punkt "kultywacji" zdradza dyktaturę proletariatu". Kolejny okres to czwarty etap. Podczas trzeciego i czwartego etapu problem zdobycia władzy był najważniejszy. Czwarty etap polegał na obaleniu i zastąpieniu ideologicznych sił rewizjonizmu i burżuazji. W rezultacie był  to etap kluczowy w decydującej walce pomiędzy dwoma klasami, dwoma drogami i dwoma liniami i był to główny motyw całego ruchu. Po "Styczniowym Sztormie" Komitet Centralny nieustannie rozważał  problem wielkiego sojuszu, ale to nie działało. Później odkryto, że subiektywnych życzeń nie da się dołączyć do obiektywnych praw rozwoju walki klas. Spowodowane jest ot tym, że każda klasa i każda władza polityczna uparcie chce wszystkiego dla siebie. Burżuazyjne i drobnoburżuazyjne ideologie nieustannie pojawiają się jak nowe źródła wody, i tym samym podkopują wielki sojusz. Niemożliwe było opracowanie wielkiego sojuszu, a nawet gdyby, to nieuchronnie by się rozpadł. Dlatego obecna aktywność Komitetu Centralnego ogranicza się zaledwie do promowania go, nie do budowania. Metoda wyciągania kiełków by przyśpieszyć ich wzrost jest nieefektywna. To prawo walki klas nie może być zmienione przez subiektywną wolę kogokolwiek. W tej kwestii istnieje wiele przykładów, które można podać. Na zjeździe robotników, zjeździe Czerwonej Gwardii i zjeździe chłopów w miejscowości XX za wyjątkiem zjazdu chłopów, zjazdy Czerwonej Gwardii i robotników sporo się sprzeczały. Myślę, że rewolucyjny komitet miasta XX musi zostać zreorganizowany.

Z początku zamierzałem wyszkolić kilku następców spośród szeregów inteligencji, ale teraz wydaje się to niepraktyczne. Wydaje mi się, że światopogląd inteligencji, wliczając w to młodą inteligencję, która jeszcze kontynuuje edukację w szkołach, i tych którzy są zarówno poza jak i wewnątrz partii, jest jeszcze burżuazyjny. Powodem tego jest fakt, że w więcej niż 10 lat po wyzwoleniu, kręgi kulturalne i edukacyjne były zdominowane przez rewizjonizm i dlatego burżuazyjna ideologia wsiąkła w ich krew. Dlatego rewolucyjna inteligencja musi ostrożnie przebudować swój światopogląd podczas tego kluczowego etapu walki pomiędzy dwoma klasami, dwoma drogami i dwoma liniami. W innym wypadku znajdą się w obozie przeciwnym do rewolucji. Teraz ja chciałbym zadać wam pytanie. Co według was jest głównym celem Wielkiej Rewolucji Kulturalnej? (ktoś odpowiedział: Jest to walka przeciwko tym, którzy trzymają władzę wewnątrz partii a kroczą kapitalistyczną ścieżką). Walka przeciwko kroczącym kapitalistyczną ścieżką jest głównym zadaniem, ale nie jest głównym celem. Celem jest rozwiązanie problemu światopoglądu: jest to kwestia wyrwania korzeni rewizjonizmu.

Komitet Centralny kładł nieustannie nacisk na fakt, że masy muszą same się kształcić i same się wyzwolić. Światopogląd nie może być w nie wmuszony siłą. W celu transformacji ideologii konieczne jest dla zewnętrznych przyczyn funkcjonować poprzez przyczyny wewnętrzne, ponieważ te ostatnie są główne. Jeśli światopogląd nie zostanie przekształcony, to jak będzie można nazwać Wielką Proletariacką Rewolucję Kulturalną zwycięską? Jeśli światopogląd nie zostanie zmieniony, to mimo faktu, że podczas Wielkiej Rewolucji Kulturalnej zdemaskowano 2000 trzymających władzę kroczących ścieżką kapitalistyczną, następnym razem będzie ich 4000. Koszt tej Wielkiej Rewolucji Kulturalnej był bardzo duży i pomimo faktu, że kwestii walki pomiędzy dwoma klasami i dwoma drogami nie da się rozwiązać przez jedną, dwie, trzy albo cztery Wielkie Rewolucje Kulturalne, to ta Wielka Rewolucja Kulturalna powinna wyjaśnić sprawy na co najmniej dekadę. W trakcie stulecia będzie możliwe zacząć taką rewolucję najwyżej dwa, czy trzy razy. Dlatego musimy skupić naszą uwagę na wyrwaniu korzeni rewizjonizmu w celu wzmocnienia naszej czujności i woli przeciwstawienia się rewizjonizmowi w każdym wypadku. Teraz chciałbym zadać wam następne pytanie: Kim waszym zdaniem są ludzie u władzy kroczący drogą kapitalizmu? (Nikt nie odpowiada). Tak zwani trzymający władzę kroczący drogą kapitalistyczną to ci, którzy są u władzy i kroczą drogą kapitalizmu! Rozumiem przez to tych, którzy podczas rewolucji demokratycznej aktywnie współpracowali przy sprzeciwie wobec trzech wielkich gór, ale gdy cały kraj został wyzwolony, nie byli aż tacy chętni do sprzeciwu wobec burżuazji. Aktywnie uczestniczyli w obalaniu lokalnych despotów i dystrybucji ziemi, ale po wyzwoleniu kraju, kiedy tworzono skolektywizowane rolnictwo, nie byli już tacy chętni. Ten, kto nie wszedł na drogę socjalizmu i jest dzisiaj u władzy - to ten, który kroczy drogą kapitalistyczną. Powiedzmy, że "doświadczone kadry napotkały nowe problemy". Kiedy doświadczony członek partii napotka nowy problem, to gdy ma światopogląd proletariacki, zdecydowanie wejdzie na drogę socjalistyczną, ale jeśli ma światopogląd burżuazyjny, wejdzie na drogę kapitalistyczną. Oznacza to, że burżuazja chce transformować świat zgodnie ze swoim burżuazyjnym, światopoglądem, podczas gdy proletariat pragnie transformacji świata zgodnie ze światopoglądem proletariackim. Ci, którzy błędnie wybrali orientację i linię w Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej to sprawa "doświadczonych kadr, które napotkały nowe problemy". Ale to, że popełniliście błąd mówi nam, że nie zostaliście do końca przesiąknięci światopoglądem burżuazyjnym. Od teraz doświadczone kadry są zobowiązane do stawienia czoła jeszcze większym problemom. By zapewnić to, że stanowczo wejdziecie na drogę socjalizmu, będziecie musieli wgłębić się ideologicznie w proces proletariackiej rewolucjonizacji. Pozwólcie, że zapytam, jak można rzeczywiście przejść od socjalizmu do komunizmu? Jest to wielkie wydarzenie dla narodu i jeszcze większe dla świata.

Odpowiadam, że rewolucyjnych duch, małych rewolucyjnych generałów jest bardzo silny i to jest wspaniałe. Ale nie można wejść na ten etap teraz, ponieważ jeśli wejdzie się na ten etap dzisiaj, to jutro cię z niego wykopią. Ale to słowo wyciekło z ust wicepremiera, i to jest bardzo nieodpowiednie. Jak długo mali generałowie rewolucji są zaangażowani, jest to kwestia wychowująca i trenująca ich. W czasie gdy popełnili konkretne błędy, użycie takich słów tylko podkopie ich ducha. Nieraz mówi się, że wybory są bardzo dobre i bardzo demokratyczne. Jednak ja jestem przekonany, że wybory są zaledwie wymyślnym słówkiem, i nie jestem przekonany, że prawdziwe wybory są możliwe. Byłem wybrany przez dystrykt Pekin by służyć jako reprezentant w Ogólnochińskim Zgromadzeniu Ludowym, ale jak wielu w Pekinie naprawdę mnie rozumie? Czuję, że Zhou Enlai został wyznaczony na urząd premiera przez Komitet Centralny. Inni mówią, że Chiny dogłębnie kochają pokój, ale nie widzę głębi tej miłości. Myślę, że Chiny są bojowe.

Jeśli chodzi o kadry, musimy zdać sobie sprawę, że więcej niż 95% z nich to osoby dobre, albo relatywnie dobre, i nie możemy nigdy odstąpić od tego klasowego poglądu. Jeśli chodzi o tych, którzy w kręgach rządowych są rewolucjonistami, albo chcą być rewolucjonistami, powinno się ich chronić, chronić ich otwarcie i odważnie, i wyzwolić ich z ich błędów. Nawet pomimo tego, że szli drogą kapitalistyczną, musimy pozwolić im na włączenie się w rewolucję po dogłębnej edukacji a ich błędy zostaną naprostowane. W większości nie są to złe osoby. Wśród mas jest ich najwyżej 5 procent, a wewnątrz partii i ligi 1 do 2 procent, i jest to tylko garstka trzymających władzę wewnątrz partii, tych którzy kroczą drogą kapitalistyczną. Musimy uznać tą garstkę za główny cel ataku, ponieważ ich wpływ i zdradziecka trucizna sięga głęboko. Dlatego jest to główne zadanie Wielkiej Rewolucji Kulturalnej. Jako złe elementy pośród mas, liczące najwyżej 5 procent, są oni rozproszeni i nie mają zbyt wielkiej siły. Jeśli 35 milionów, czyli te 5 procent, zebrać razem jako armię i sprzeciwić się im w zorganizowany sposób, byłby to problem, który należałoby poddać poważnym rozważaniom. Jako, że są rozproszeni w różnych miejscach i bezsilni, nie mogą być głównym celem Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej. Mimo to należy zwiększyć naszą czujność i, zwłaszcza w tym kluczowym etapie naszej walki, powstrzymać ich przed sianiem spustoszenia. Dlatego powinny być dwie przesłanki dla wielkiego sojuszu: jedna to zniszczenie egoizmu i promować oddanie interesowi publicznemu, innym jest fakt, że musi być walka. Bez walki wielki sojusz nie będzie efektywnym.

Czwarty etap Wielkiej Rewolucji Kulturalnej jest kluczowym etapem walki pomiędzy dwoma klasami, dwoma drogami i dwoma liniami. Dlatego odpowiednio długi okres czasu będzie potrzebny by zorganizować masowy krytycyzm. Jest to przedmiotem nieustannych dyskusji w Grupie Rewolucji Kulturalnej Komitetu Centralnego. Niektórzy czują, że koniec tego roku będzie do tego odpowiednim czasem, inni, że następny maj będzie odpowiedniejszy. Jednak czas ten musi odpowiadać prawom walki klas.

Przypisy:

1. Odniesienie do powiększonej roboczej konferencji KC KPCh, która odbyła się w styczniu 1962 roku.

2. Okólnik 16 maja (1966 roku) rozwiązywał "Grupę Pięciu" kierowaną przez Liu Shaoqi i ustanawiał "Grupę Rewolucji Kulturalnej" kierowaną przez Stały Komitet Politbiura.

3, Li Ching-chuan - Pierwszy Sekretarz Południowozachodniego Departamentu KPCh od 1961
Liu Lan-tao - Pierwszy Sekretarz Północnozachodniego Departamentu KPCh i komisarz polityczny Regionu Wojskowego Lanchow.

4. Ruch 4 maja - 4 maja 1919 studenci w Pekinie demonstrowali przeciwko przekazaniu Japonii w Shantungu wielu suwerennych praw przez Wlk. Brytanię, a później na konferencji w Paryżu przez USA< Francję, Japonię, Włochy i inne państwa imperialistyczne. Ruch studencki wywołał natychmiastowy odzew w całym kraju. Po 3 czerwca protesty studenckie rozwinęły się w ogólnokrajowy, antyimperialistyczny i antyfeudalny ruch rewolucyjny, w który włączyła się duża liczba proletariatu, miejskiej drobnej burżuazji i nawet narodowa burżuazja.

5. Chi Penyu był edytorem Hong-chi (Czerwonej Flagi), teoretycznego organu KPCh.

http://www.1917.vizz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=414&Itemid=72