Nr ćwicz: 301 |
Data: 09.01.2011 |
Imię i Nazwisko: Eryk Masiak |
Wydział: Elektryczny |
Semestr: I |
grupa EN-2 nr lab. 6 |
---|---|---|---|---|---|
Prowadzący: dr Ewa Mykowska | Przygotowanie: | Wykonanie: | Ocena ostat.: |
Temat: Wyznaczanie współczynnika załamania światła metodą najmniejszego odchylenia w pryzmacie
1. Wstęp teoretyczny
Kąt łamiący pryzmatu obliczamy ze wzoru:
$$\ \varphi_{\min} = \frac{\left| \alpha_{l} - \alpha_{p} \right|}{2}$$
αl - kąt ramienia lewego,
αp - kąt ramienia prawego,
Kąt najmniejszego odchylenia obliczamy ze wzoru:
$$\delta_{\min} = \frac{\left| \delta_{l} - \delta_{p} \right|}{2}$$
Współczynnik załamania światła wyznaczamy ze wzoru:
$$n = \frac{\sin\frac{1}{2}(\delta_{\min} + \varphi)}{\sin\frac{\varphi}{2}}$$
2. Wyniki pomiarów i obliczenia
Dokładność spektrometru wynosi 1'
Tabela 1 - Wyznaczanie kąta łamiącego pryzmatu ze wzoru:
αl |
αl[rad] | αp |
αp[rad] | φ |
φ [rad] | Δφ[rad] |
---|---|---|---|---|---|---|
180⁰6′ | 3,1432 | 60⁰2′ | 1,0477 | 60⁰2′ | 2,0955 | 0,0003 |
Tabela 2 - Obliczanie współczynnika załamania pryzmatu dla różnych długości fal.
l.p. | λ [*10−9m] |
δp[⁰] | δp[rad] | δl[⁰] | δl[rad] |
δmin[⁰] | δmin[rad] |
[rad] |
n | n |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 675 | 74⁰18′ | 1,2967 | 169⁰32′ | 2,9588 | 47⁰37′ | 0,8310 | 0,0003 | 1,6124 | 0,0007 |
2 | 656 | 74⁰11′ | 1,2947 | 169⁰37′ | 2,9603 | 47⁰43′ | 0,8328 | 0,0003 | 1,6134 | 0,0007 |
3 | 600 | 73⁰49′ | 1,2883 | 170⁰1′ | 2,9673 | 48⁰06′ | 0,8395 | 0,0003 | 1,6174 | 0,0007 |
4 | 589 | 73⁰43′ | 1,2866 | 170⁰6′ | 2,9687 | 48⁰11′ | 0,8411 | 0,0003 | 1,6183 | 0,0007 |
5 | 554 | 73⁰25′ | 1,2813 | 170⁰26′ | 2,9745 | 48⁰31′ | 0,8466 | 0,0003 | 1,6215 | 0,0007 |
6 | 500 | 72⁰50′ | 1,2711 | 171⁰6′ | 2,9862 | 49⁰08′ | 0,8575 | 0,0003 | 1,6278 | 0,0007 |
7 | 439 | 71⁰40′ | 1,2508 | 172⁰31′ | 3,0109 | 50⁰16′ | 0,8801 | 0,0003 | 1,6408 | 0,0007 |
3. Rachunek błędów
1.Obliczanie błędu kąta łamiącego metodą różniczki zupełnej.
$$\Delta\varphi = \frac{\alpha_{l}}{2} + \frac{\alpha_{p}}{2}$$
2. Obliczanie błędu minimalnego odchylenia metodą różniczki zupełnej.
$$\Delta\delta_{\min} = \frac{{\delta}_{l}}{2} + \frac{\delta_{p}}{2}$$
3. Obliczanie błędu współczynnika załamania metodą różniczki zupełnej.
$$\Delta n = \frac{\cos\left( \frac{\varphi + \sigma_{\min}}{2} \right)*\sin\left( \frac{\varphi}{2} \right) - \sin\left( \frac{\varphi + \delta_{\min}}{2} \right)*cos(\frac{\varphi}{2})}{2*\sin^{2}(\frac{\varphi}{2})}*\Delta\varphi + \frac{\cos\left( \frac{\varphi + \delta_{\min}}{2} \right)}{2*\sin\left( \frac{\varphi}{2} \right)}*\Delta\delta_{\min}$$
4. Wnioski
Jak wynika z otrzymanych pomiarów, wartość kąta najmniejszego odchylenia maleje wraz ze wzrostem długości fali. Na wykresie widać, że wartość współczynnika załamania światła maleje wraz ze wzrostem długości światła padającego na pryzmat. Przebieg krzywej dyspersji przebiega więc prawidłowo. Różne wartości współczynnika załamania światła dla różnych długości fali wynikają ze zjawiska dyspersji światła.