Autor napisał tę balladę w oparciu o ludowe wierzenia. Według nich istniał potężny i tajemniczy Król Elfów. Posiada on moc uprowadzania ludzi. Porywa on dziecko, które staje pomiędzy dwoma światami: krainą żywych i zmarłych. Nie jest przypadkiem że Król Olch porywa właśnie małego chłopca. Goethe w ten sposób ukazuje że tylko dziecko posiada jeszcze zdolność widzenia tego co normalnie nie da się zauważyć oczyma. Dlatego ojciec patrząc na syna jest bardzo przerażony. Nie dociera do niego to co widzi chłopiec. Ponadto jest on chory i majaczy. A więc świat metafizyczny jest dla niego jak najbardziej otwarty. Bowiem romantycy uważali że obłąkani są najbliżsi kontaktu z drugim światem. Ojciec zaś utożsamiany jest jako przedstawiciel świata realnego. Świata zmysłów. Świata żywych. Nie dostrzega on zjawy śmierci gdyż jego widzenie jest ograniczone, przyćmione. I chociaż uspokaja on dziecko to widzi tylko zwykły las, mgły, wierzby. Tak więc ballada przedstawia zderzenie dwóch światów. Racjonalnego i iracjonalnego. Świata wczesnych romantyków, połączonego z ludowymi baśniami....

Analiza i interpretacja

Bohaterowie ballady to ojciec i syn, którzy są postaciami realistycznymi. Fikcyjna postać to tajemniczy król olch. Połączenie tych dwóch płaszczyzn, a mianowicie świata realistycznego i fikcyjnego wskazuje nam, ze utwór ten jest balladą. Ten gatunek literacki ma swoje korzenie w ludowych podaniach i legendach, które teraz wykorzystuje literatura światowa.

W utworze tym występuje dialog ojca z synem. Dziecko opowiada ojcu swoje wizje podczas ich powrotnej drogi do domu. Scenerią tych wydarzeń jest las ogarnięty przez ciemność nocy. Jednak ojciec uspokaja swojego chorego syna, Ze to co widzi to tylko sen i mgła. Jeśli spróbujemy bardziej zagłębić się w tekst utworu dostrzeżemy, że jest to rozmowa racjonalisty, który wcielił się w rolę ojca, patrzącego na świat za pomocą zmysłów i rozumu, natomiast syn to wcielenie romantyka, który podziwia wszystko oczyma duszy oraz serca. Król olch pełni tu rolę wyobrażonej postaci, którą widzi tylko syn. Jeśli chodzi o ojca to czuje on strach, boi się wizji syna, co nadaje balladzie nastrój grozy, strachu, tajemniczości i niezwykłości. Wizje syna są przerażające dla ojca, gdyż widzi, ze świat syna jest zupełnie inny, a co za tym idzie jego racje i spostrzeżenia stają się zagrożone, wymykają mu się z rąk.