Kto może domagać się eksmisji lokatora

Aby skutecznie wyeksmitować uciążliwego lokatora, trzeba najpierw uzyskać orzeczenie sądu nakazujące opróżnienie lokalu, a następnie wszcząć egzekucję, korzystając z pomocy komornika.

Zdarza się, że lokator zajmuje mieszkanie bez tytułu prawnego. Rozwiązanie umowy następuje na przykład wówczas, gdy lokator na piśmie odmówił przyjęcia podwyżki czynszu ze skutkiem rozwiązania stosunku najmu, po upływie okresu wypowiedzenia. Albo wówczas, gdy właściciel budynku wypowiedział stosunek prawny lokatorowi na trzy lata naprzód na koniec miesiąca kalendarzowego, ponieważ sam chce zamieszkać w jego lokalu, a nie zamierza dostarczyć mu lokalu zamiennego.

Pozew o eksmisję może wnieść do sądu właściciel lokalu i domagać się orzeczenia opróżnienia mieszkania, ponieważ stosunek najmu lub inny stosunek prawny został z najemcą skutecznie rozwiązany, a on nie chce się wyprowadzić.

Natomiast bez wcześniejszego wypowiedzenia umowy najmu właściciel może domagać się eksmisji wówczas, gdy lokator wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu i czyni uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku. W takiej sytuacji powództwo o rozwiązanie przez sąd stosunku prawnego uprawniającego do używania lokalu i nakazanie jego opróżnienia może też wytoczyć inny lokator albo właściciel innego lokalu.

Współlokator może również wnieść pozew do sądu i domagać się eksmisji swojego małżonka, rozwiedzionego małżonka albo współlokatora tego samego lokalu, który swoim rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie.

Wprawdzie przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego określają możliwość przeprowadzenia eksmisji do lokalu socjalnego bądź bez zapewnienia osobie eksmitowanej takiego lokalu, jednak art. 1046 Kodeksu postępowania cywilnego przewiduje możliwość wstrzymania się z wykonaniem eksmisji przez komornika wówczas, gdy nie przyznano prawa do lokalu socjalnego lub zamiennego. Wstrzymuje się ją do czasu, gdy gmina wskaże tymczasowe pomieszczenie albo osoba eksmitowana sama znajdzie takie pomieszczenie bądź wskaże je właściciel lokalu.

Tymczasowe pomieszczenie powinno nadawać się do zamieszkania, zapewniać co najmniej 5 mkw. powierzchni mieszkalnej na jedną osobę, znajdować się w tej samej miejscowości lub pobliskiej, jeżeli zamieszkanie w tej miejscowości nie pogorszy nadmiernie warunków życia osób przekwaterowywanych. Osoba eksmitowana może wyrazić zgodę na odstąpienie od wymogów dotyczących powierzchni mieszkalnej bądź położenia lokalu w tej samej miejscowości lub pobliskiej.

PROBLEM: Rozwiedzeni małżonkowie z dzieckiem zajmują wspólne mieszkanie składające się tylko z jednego pokoju i kuchni. Były mąż jest nałogowym alkoholikiem i w stanie nietrzeźwym powoduje awantury, niszczy meble i demoralizuje dziecko.

ROZWIĄZANIE: Rozwiedziona żona może wnieść do sądu pozew o eksmisję byłego męża. Sąd na pewno orzeknie ją i z urzędu zbada, czy mężowi przysługuje prawo do lokalu socjalnego. Jeżeli nie przyzna mu takiego prawa, komornik prawdopodobnie wstrzyma wykonanie eksmisji do zapewnienia eksmitowanemu pomieszczenia tymczasowego przez gminę lub byłą żonę.