13. Elastyczność popytu

Elastyczność cenowa popytu mierzy siłę reakcji (wrażliwość) sprzedaży danego dobra na zmiany ceny tego dobra.

Zalety elastyczności cenowej:

1. znajomość wielkości cenowej elastyczności popytu danego dobra pozwala przedsiębiorstwom przewidzieć wpływ zmian ceny na wolumen sprzedaży tego dobra.

2. elastyczność może być dla firm wskazówką w procesie podejmowania decyzji cenowych prowadzących do maksymalizacji zysku.

lub

gdzie P₀ i Q₀ są początkowymi wielkościami odpowiednio, ceny i ilości danego dobra.

14. Inne rodzaje elastyczności

Elastyczność dochodowa popytu – wiąże ze sobą procentową zmianę wolumenu sprzedaży ze zmianami dochodu, przy założeniu stałości wszystkich pozostałych czynników.

gdzie: Y - dochód

16.Koszt alternatywny to suma dochodów utraconych w wyniku niewykorzystania posiadanych zasobów (pracy i kapitału) w najlepszym z istniejących, alternatywnych zastosowań (inaczej: koszt utraconych możliwości).

17.Koszty w długim okresie W długim okresie wszystkie koszty są kosztami zmiennymi, gdyż przedsiębiorstwo może dowolnie zmieniać nakłady czynników produkcji. Nie ma zatem potrzeby rozróżniania kosztów całkowitych i zmiennych.

Przy produkcji Q* koszt przeciętny jest większy od ceny (AC > P*), czyli przedsiębiorstwo osiąga ujemny zysk ekonomiczny.

Pytanie:

Czy w takiej sytuacji powinno ono przerwać produkcję?

Odpowiedź:

Nie!

Długi okres

W długim okresie wszystkie czynniki produkcji i koszty są zmienne. W długim okresie przedsiębiorstwo powinno kontynuować produkcję tylko wówczas, gdy przewiduje osiąganie nieujemnego zysku ekonomicznego. Natomiast firma przynosząca trwałe straty ekonomiczne będzie musiała zniknąć z rynku.

Przykład:

Funkcja kosztów przedsiębiorstwa dana jest równaniem: C = 270 + 30Q + 0,3Q²

Popyt określony jest równaniem: P = 50 – 0,2Q

Jaki jest optymalny sposób działania firmy w krótkim i długim okresie?

Odpowiedź:

MR = 50 – 0,4Q

MC = 30 + 0,6Q

MR = MC

czyli:

50 – 0,4Q = 30 + 0,6Q

Q = 20

P = 50 – 0,2*20 = 46

π = PQ – C = 46*20 – (270 +30*20 + 0,3*20²) = 920 – 990 = -70

Wniosek:

W krótkim okresie przedsiębiorstwo ponosi straty, lecz nie należy go zamykać, gdyż strata wówczas byłaby jeszcze większa i wynosiła 270.

18.Koszty w krótkim okresie

Przy produkcji Q* koszt przeciętny jest większy od ceny (AC > P*), czyli przedsiębiorstwo osiąga ujemny zysk ekonomiczny.

Pytanie:

Czy w takiej sytuacji powinno ono przerwać produkcję?

Odpowiedź:

Nie!

Wyjaśnienie:

W krótkim okresie przedsiębiorstwo jest "skazane" na koszty stałe, niezależnie od tego czy produkuje czy nie!

1) kontynuacja produkcji:

Tak długo, jak utarg przewyższa koszty zmienne, produkt przynosi nadwyżkę pozwalającą choć częściowo pokryć koszty stałe.

2) zaprzestanie produkcji:

Gdyby jednak przedsiębiorstwo zdecydowało się przerwać produkcję (Q = O), nie występowałaby nadwyżka ceny nad jednostkowymi kosztami zmiennymi. Ponosi bowiem te koszty niezależnie od tego, czy produkuje cokolwiek, czy też nie. Jeśli produkcja zostanie przerwana, zysk przedsiębiorstwa (w tym przypadku strata) będzie równy π = -FC (czyli przedsiębiorstwo nie ma przychodów, ponosi jednak koszty stałe). Kierując się tą przesłanką, powinno ono kontynuować produkcję, ponieważ zapewnia ona przynajmniej nadwyżkę na pokrycie, a zatem pozwala zmniejszyć stratę.

Wniosek:

W krótkim okresie przedsiębiorstwo powinno kontynuować produkcję dopóty, dopóki cena przewyższa przeciętne koszty zmienne. Zakładając, że rzeczywiście kontynuuje ono produkcję, maksymalną wielkość narzutu na pokrycie (i jednocześnie minimalizację strat) zapewnia zrównanie utargu krańcowego z kosztem krańcowym.

19. W jaki sposób zmieniają się decyzję produkcyjne przedsiębiorstwa , jeżeli zmianie ulegnie koszt zmienny? Odpowiedź uzasadnij.

Koszty zmienne – koszty zależne od poziomu produkcji.

Przy produkcji zwiększonej wraz z nią rosną koszty całkowite i koszty stałe, co powoduje, że wraz z zwiększoną produkcją proporcjonalnie wzrastają nam wszystkie koszty z prowadzeniem firmy. Koszty stałe= const.

20. W jaki sposób zmienią się decyzję produkcyjne przedsiębiorstwa , jeżeli zmianie ulegnie koszt stały? Odpowiedź uzasadnij.

Koszty stałe – koszty niezależne od poziomu produkcji

koszty stałe (maleją wraz ze wzrostem produkcji!)

21. Dlaczego w warunkach konkurencji doskonałej przedsiębiorstwa mają do czynienia z poziomą krzywą popytu?

Warunki doskonałej konkurencji:

1. Gałąź doskonale konkurencyjna to taka, gdzie cała produkcja pochodzi od bardzo wielu pojedynczych przedsiębiorstw, z których każde wytwarza przy stałych kosztach przeciętnych.

2. Po drugie, produkty poszczególnych przedsiębiorstw są doskonałymi substytutami.

Te dwa warunki oznaczają, że przedsiębiorstwa działające w gałęzi doskonale konkurencyjnej napotykają na płaską, czyli poziomą krzywą popytu. Bez względu na to, ile przedsiębiorstwo sprzedaje, uzyskuje dokładnie cenę rynkową. Jeżeli zaś próbuje sprzedaż swe produkty po cenie wyższej, niczego nie sprzeda. Cena dokładnie pokrywa się z kosztem przeciętnym typowego producenta, czyli zysk ekonomiczny jest równy zero.

Wnioski:

1. W długim okresie istnienie zysku ekonomicznego przyciągnie do gałęzi nowych producentów, co spowoduje spadek ceny rynkowej. Spadnie ona do poziomu, przy którym zniknie cały zysk ekonomiczny, a produkcja wytwarzana jest po najniższych kosztach.

2. W efekcie długookresowa krzywa podaży rynkowej jest linią poziomą, przebiegającą na wysokości równej minimum długookresowych kosztów produkcji.

22. Podaj różnicę pomiędzy konkurencją doskonałą, monopolem i oligopolem.

1. Gałąź doskonale konkurencyjna to taka, gdzie cała produkcja pochodzi od bardzo wielu pojedynczych przedsiębiorstw, z których każde wytwarza przy stałych kosztach przeciętnych.
2. Monopol to  taki rynek, w którym w roli sprzedawcy występuje tylko jedno przedsiębiorstwo.
Będąc jedynym producentem, monopolista może podnosić cenę, nie obawiając się, że utraci nabywców na rzecz konkurenta.

3. Oligopol - forma struktury rynkowej, różna od doskonałej konkurencji, gdzie występuje znaczna liczba małych konkurentów, oraz od czystego monopolu, gdzie istnieje tylko jedna potężna firma; dominująca forma w krajach rozwiniętych; sytuacja na rynku, w której występuje tylko kilku dużych producentów danego dobra czy też dostawców usługi.

23. Scharakteryzuj metodę DCF służącej do oceny przedsięwzięć inwestycyjnych.

Wycena metodą DCF
DCF (discounted cash flow) jest jedną z najczęściej stosowanych, metod analizy fundamentalnej. Drugą, często stosowaną jest metoda porównawcza wyceny spółki. Nazwa DCF oznacza w tłumaczeniu "zdyskontowane przepływy pieniężne". Czyli analiza polega na określeniu jakie strumienie zysku zasilą spółkę w przyszłości i przeliczeniu, ile te przypływy gotówki z zysku w przyszłych latach są warte w chwili obecnej.

Danymi wejściowymi do analizy są roczny zysk spółki w chwili obecnej, stopa wzrostu zysku w przyszłych latach, obecne stopy procentowe, rentowność bezpiecznych inwestycji (obligacji Skarbu Państwa), oprocentowanie kredytów dla firm i premia za ryzyko. Można również uwzględnić nakłady inwestycyjne i amortyzację, jeśli mamy możliwość oceny ich wielkości w przyszłości.

23. Podaj kryteria opłacalności inwestycji w metodzie DCF.

Metoda  DCF  posiada swoje korzenie w dyskontowych metodach oceny opłacalności inwestycji, które to w
odróżnieniu od metod tradycyjnych (tj. okres zwrotu –  payback, przeciętna stopa zwrotu -  average return on book
value) zakładają zmienność wartości pieniądza w czasie. Metody  te są oparte na zdyskontowanych przepływach
pieniężnych (Discounted Cash Flows  – DCF), stąd też w literaturze często używa się terminu „metoda DCF” jako
ogólne określenie wszelkich technik rachunkowych dyskontujących przepływy pieniężne. Dwie  podstawowe techniki
rachunku opłacalności inwestycji z grupy metod dyskontowych to:
•  Metoda zaktualizowanej wartości netto – NPV (Net  Present Value),
•  Metoda wewnętrznej stopy zwrotu - IRR (Internal  Rate of Return).
Jak zostało wspomniane, metody  dyskontowe są technikami bazującymi na zdyskontowanych przepływach
pieniężnych (Discounted Cash Flows – DCF) w ujęciu netto, a więc odzwierciedlających różnicę między strumieniem
wydatków  (outward cash flows lub cash outflows) i wpływów (inward cash flows lub cash inflows). Możliwe warianty
kształtowania się przepływów pieniężnych netto przedstawia