1. K – katoda

A – anoda

Fotokomórka – zastosowana w Muzeum Czartoryskich w Krakowie przy „Damie z łasiczką”.

1. Foton – „cząstka światła”, kwant promieniowania.

Energia fotonu E_f zależy od częstotliwości (f) światła (długości (λ – lambda) światła). Światło czerwone ma większą długość niż fioletowe, ale mniejszą częstotliwość.

$$\mathbf{f}\mathbf{=}\frac{\mathbf{c}}{\mathbf{\lambda}}$$

f – częstotliwość

c – prędkość światła w próżni

λ – długość światła

E_f=hf

E_f – energia fotonu

h – stała Plancka

f – częstotliwość

1. Zjawisko fotoelektryczne – polega na wybijaniu z powierzchni metalu elektronów pod wpływem padającego światła na ten metal.

$$\mathbf{E}_{\mathbf{f}}\mathbf{= \ }\frac{\mathbf{\text{hc}}}{\mathbf{\lambda}}$$

1. Równanie Einsteina – Millikana.

E_f=W+E_{k max}

W – praca wyjścia (charakteryzuje materiał fotokatody)

E_{k max} – maksymalna energia kinetyczna elektronów wylatujących z fotokatody

∖tE_f=W+E_{k max}

hf

$\frac{hc}{\lambda}$ hf_o $\frac{hc}{\lambda_{o}}$ eU_H $\frac{mv_{\max}^{2}}{2}$

e – ładunek elektronu

1. Substancja podgrzana do temperatury wyżej niż 500˚C jest źródłem światła widzialnego.∙

2. Barwa wysyłanego przez ciało światła zależy od jego temperatury.

3. Temperatury powierzchni gwiazd.

1. 3000˚C – czerwony (Gwiazda Butelgesa - 2000˚C),

2. 6000˚C – żółty (Słońce – 5500˚C),

3. 10000˚C – biały (Gwiazda Syniusz - 10000˚C),

4. 30000˚C – niebieski (Gwiazda Riegel – 20000˚C).

1. Promieniowanie podczerwone – każde ciało o temperaturze poniżej 500˚C wysyła światło zwane cieplnym, inaczej termicznym lub podczerwonym.

2. Źródła podczerwieni.

1. diody,

2. lampy,

3. lasery,

4. promieniowanie ciepła.

1. Fale podczerwone nie przechodzą przez niektóre przezroczyste ciała (np.: szkło).

2. Efekt cieplarniany (szklarniowy) – promieniowanie przechodzi przez atmosferę, dochodzi do gleby, odbija się od niej, ale atmosfera nie przepuszcza promieni świetlnych. Przez to dochodzi do przegrzania ziemi.

1. I postulat Bohra.

Elektron w atomie wodoru może znajdować się tylko na tzw. orbitach dozwolonych, dla których spełnione jest:

$$\mathbf{m}\mathbf{\bullet}\mathbf{v}\mathbf{\bullet}\mathbf{r = n}\mathbf{\bullet}\frac{\mathbf{h}}{\mathbf{2}\mathbf{\pi}}$$

m – masa elektronu

V – prędkość elektronu na orbicie

r – promień orbity

n – numer orbity (n: 1, 2, 3…)

h – stała Plancka

Moment pędu elektronu jest całkowitą wielokrotnością stałej Plancka podzielonej przez 2π.

1. Promień n – tej dozwolonej orbity.

r_n  =  n²r_o

r_o = 0,53 Å [angstrem] = 0,53 ∙ 10^-10 m

1. Prędkość elektronu na n – tej orbicie.

$$\mathbf{V}_{\mathbf{n}}\mathbf{= \ }\frac{\mathbf{1}}{\mathbf{n}}\mathbf{\bullet}\mathbf{\ }\mathbf{V}_{\mathbf{o}}$$

V_o = $\frac{1}{37} \bullet 300000\ \frac{\text{km}}{s}$

1. Energia elektronu na n – tej orbicie.

E = E_W + E_P

$$\mathbf{E}_{\mathbf{n}}\mathbf{= - \ }\frac{\mathbf{1}}{\mathbf{n}^{\mathbf{2}}}\mathbf{\bullet}\mathbf{E}_{\mathbf{o}}$$

E_o = 13,6 eV [elektrowolt] = 5,76 ∙ 10^-19 J

1. II postulat Bohra.

W atomie wodoru w wyniku absorpcji kwantu energii elektronu przechodzi z niższego energetycznie stanu na wyższy i przechodząc z wyższego energetycznie stanu na niższy elektron emituje kwant promieniowania.

$$\mathbf{E}_{\mathbf{y}}\mathbf{- \ }\mathbf{E}_{\mathbf{x}}\mathbf{= \ }\frac{\mathbf{\text{hc}}}{\mathbf{\lambda}_{\mathbf{o}}}$$

E_y−E_x=hf

1. wraz z numerem orbity rośnie energia elektronu,

2. stan podstawowy – orbita pierwsza,

3. stan wzbudzony – pozostałe orbity,

4. elektron wracając z góry na dół zawsze oddaje energię w postaci światła (promieniowania).

n_{1 –} tzw. pierwszy poziom energetyczny

1. Analiza widmowa.

1. spektroskop (spektrometr),

2. widmo atomu wodoru.