Pewnego dnia Borucie znudziło się ziemskie życie i postanowił odwiedzić Twardowskiego na Księżycu. Zbudował sobie ogromną machinę latającą, aby nią dotrzeć na księżyc. Jednak machina Boruty okazała się niedostatecznie zaprogramowana, bo Boruta wcale na Księżycu nie wylądował. Poleciał obok Księżyca i Twardowski życzył mu szerokiej przestrzeni i łagodnego wiatru w podniebnych lotach.
Machina Boruty zatrzymała się w innym świecie, którego Boruta dotąd nigdy nie widział. Była to Biała Planeta. Wszystko, co na niej się znajdowało, było białe. Zrozumiał wtedy, że to jego jest koniec. Władca Białej Planety i rada starszych postanowiły osądzić Borutę. Ustawili ogromną wagę, złe uczynki kładli na jedną, a dobre na drugą szalę wagi. Zaś cielsko Boruty powiązano złotymi łańcuchami, bo tylko takich łańcuchów nie mógł rozerwać. Szala wagi ze złymi uczynkami mocno przeważała nad dobrymi. Cielsko Boruty stawało się z każdym dniem coraz bielsze. Po latach trzynastu i trzech cielsko Boruty zrobiło się całkowicie białe , a po ogonie nie było śladu.
Po całkowitym oczyszczeniu władcy Białej Planety wsadzili Borutę do jego machiny i wysłali ją na Ziemię. Boruta przez pewien czas ukazywał się jako Biała Dama. Nie zapomniał jednak kim był przed oczyszczeniem i zapragnął znów prowadzić takie życie, które dawało mu swobodę działania. Płatał różne figle ludziom i wymyślał różne hulanki i swawolę. Z upływem lat Boruta nie zauważył nawet kiedy jego cielsko stało się znów czarne, rogi czerwone i ogon odrósł bardzo długiiiiiii.