1. Pojęcie i przedmiot procesu karnego skarbowego.

Jest rodzajem procesu postępowania karnego sensu largo-postępowanie w sprawach czyny zabronione pod groźbą kary. Przedmiot procesu karnego skarbowego istotnie oddziela go od procesu karnego.

Przedmiot – rozstrzygnięcie lub inne załatwienie sprawy jest zadaniem postępowania. Przedmiot jest odrębny i autonomiczny w stosunku do powszechnej procedury karnej. Zasadniczym przedmiotem jest kwestia odpowiedzialności karnej osoby ściganej za zarzucane jej przestępstwo lub wykroczenie skarbowe. Proces karny skarbowy ma odpowiedzieć na pytania:

• Czy w ogóle popełniono przestępstwo/wykroczenie skarbowe

• Kto je popełnił

• W jakiej postaci i jakie konsekwencje prawne powinny spotkać sprawcę

1. Odmiany procesu karnego skarbowego – założenia konstrukcyjne postępowań szczególnych.

2. Zasady związane z wszczęciem procesu karnego skarbowego (zasada ścigania z urzędu, zasada legalizmu, zasada skargowości).

ZASADA ŚCIGANIA Z URZĘDU- ściganie odbywa się z własnej inicjatywy organu procesowego niezależnie od woli i zachowania się innego podmiotu. Takim organem jest głównie organ finansowy postępowania przygotowawczego. Zasięg działania tej zasady obejmuje wszczęcie i przebieg całego procesu. Zasada ta należy do zasad skodyfikowanych.

ZASADA LEGALIZMU-obowiązek wszczęcia i kontynuowania ścigania karnego w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe. Jeżeli popełniono wykroczenie lub przestępstwo skarbowe to obowiązkiem jest ukaranie tej osoby. Aby uzyskać pełną charakterystykę zasady legalizmu należy postawić jej przeciwną zasadę oportunizmu-organ procesowy mimo prawnej dopuszczalności i faktycznej zasadności może zaniechać ścigania karnego opierając się na kryterium celowości.

Zasada oportunizmu

Oportunizm właściwy oportunizm niewłaściwy

-zaniechanie ścigania karnego ze względu zaniechanie ścigania karnego ze

na kolizję interesów społecznych względu na małą wagę czynu

Zasada legalizmu jest zasadą skodyfikowaną. Organ powołany do ścigania przestępstwa skarbowego jest obowiązany do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego, a oskarżyciel publiczny do wniesienia i popierania oskarżenia w sprawach o czyny zabronione. Nikt nie może być zwolniony z odpowiedzialności.

ZASADA SKARGOWOŚCI- skarga jest niezbędnym warunkiem wszczęcia i prowadzenia postępowania sądowego. Skarga do żądanie uprawnionego oskarżyciela lub innego uprawnionego podmiotu.

Art. 14§ 1 KPK

SKARGI

Skargi zasadnicze Skargi etapowe Skargi incydentalne

- akt oskarżenia(zwykły, - skarga apelacyjna - zażalenia na postanowienia

ustny, skrócony) - skarga zażaleniowa o zastosowaniu środka

-wniosek o warunkowe zapobiegawczego

umorzenie postępowania

-wniosek o zezwolenie przez

Sąd na dobrowolne poddanie

Się odpowiedzialności

1. Zasady dotyczące postępowania odwoławczego ( zasada prawdy, zasada bezpośredniości, zasada koncentracji materiału dowodowego, zasada swobodnej oceny dowodów).

ZASADA PRAWDY- zasada prawdy materialnej/obiektywnej.

Wszystkie decyzje procesowe wydawane w postępowaniu powinny opierać się na prawdziwych ustaleniach faktycznych. Ustalenia faktyczne posiadają atrybut prawdziwości i są zgodne z rzeczywistością. Jest zasada nadrzędną (art. 2§2 KPK). Podstawą postępowania muszą być prawdziwe ustalenia faktyczne. Organy nie SA w stanie zagwarantować absolutnej prawdziwości ustaleń faktycznych, dlatego pomaga udowodnienie, które musi spełniać jednocześnie dwa warunki:

1. Warunek obiektywny – przeprowadzone dowodu powinny uprawdopodobnić określony fakt, aby nie było wątpliwości.

2. Warunek subiektywny – całkowite przekonanie organu procesowego o prawdziwości ustalenia faktycznego.

Organy powinny zachować obiektywizm do sprawy, brać pod uwagę okoliczności przemawiające na korzyść i niekorzyść oskarżonego.

ZASADA BEZPOŚREDNIOŚCI- wyrażana jest przez:

• Sąd powinien opierać swoje ustalenia na dowodach przedstawionych na rozprawie, tak aby strony też mogły zapoznać się dowodami,

• Dowody powinny być przeprowadzone bezpośrednio przed sądem orzekającym w danej sprawie,

• Organ procesowy powinien w pierwszej kolejności korzystać z dowodów pierwotnych (np. zeznania świadka naocznego), ale nie może odrzucać dowodów pochodnych.

ZASADA KONCENTRACJI MATERIAŁU DOWODOWEGO- proces powinien stanowić zwarty ciąg czynności, bez zbędnych przerw i zahamowań. Skupiać środki dowodowe wokół przedmiotu procesu. Adresatem jest sąd i organy prowadzące proces karny skarbowy w stadium przygotowawczym.

ZASADA SWOBODNEJ OCENY DOWODÓW- jest narzędziem, które urzeczywistnia zasade prawy materialnej w procesie. Wskazujemy dwie koncepcje wartościowania dowodów:

1. Koncepcja ustawowej oceny dowodów- narzuca się reguły oceny dowodów.

   • Pozytywną ustawowa teorie dowodowa – przewiduje zobowiązanie sądu do uznania określonego faktu za udowodniony

   • Negatywną ustawowa teorię dowodową – sądowi nie wolno ustalić faktu za udowodniony jeżeli nie występują pewne z góry określone przez ustawę dowody.

2. Swobodna ocena dowodów – organ sądowy wyprowadza wnioski z dowodów na podstawie własnego przekonania.

   • Swobodnej niekontrolowanej oceny dowodów – organ sądowy ocenia dowody wedle swoich osobistych przekonań.

   • Swobodnej kontrolowanej oceny dowodów – sąd ocenia dowody wedle swoich przekonań, lecz musi uzasadnić swoja ocenę, która powinna być przekonująca ponieważ podlega kontroli instancyjnej.

1. Zasady dotyczące formy i sposobu prowadzenia procesu ( zasada kontradyktoryjności, zasada jawności i ustności).

ZASADA KONTRADYKTORYJNOŚCI- proces przyjmuje formę sporu równouprawnionych stron przed sądem jako bezpiecznym arbitrem. Zasada ta jest postrzegana jako naturalna i optymalna forma postępowania. Odnosi się głownie do postępowania jurysdykcyjnego. Warunkiem tej zasady jest równouprawnienie stron, strony są wyposażone w te same środki prawne. Aby doszło do rozstrzygnięcia sporu w ramach tej zasady uczestnicy muszą dysponować odpowiednimi narzędziami procesowymi.

• Prawo do uczestniczenia w czynnościach postępowania,

• Prawo do zadawania pytań i składania oświadczeń,

• Uprawnienie do składania wniosków, wniosków dowodowych,

• Prawo do zaskarżenia decyzji procesowych lub innych czynności,

• Prawo do korzystania z pomocy osoby mającej prawo do udzielania pomocy prawnej.

ZASADA JAWNOŚCI- przejawia się w dwóch aspektach:

1. Jawność zewnętrzna- sprawa powinna być rozpozna tylko wobec wszystkich zainteresowanych jej przebiegiem – zasada publiczności, może być utrwalana przez radio, media, prasę, jeżeli nie godzi w interes)

2. Jawność wewnętrzna – jawność wobec stron i ich przedstawicieli procesowych, tylko osoby bezpośrednio zainteresowane.

Na rozprawie odbywającej się jawnie mogą być obecne osoby pełnoletnie (chyba, że zezwala przewodniczący składu orzekającego), osoby nieuzbrojone (chyba, że zobowiązani są do noszenia broni), osoby nie będące w stanie nielicującym z powagą sądu.

Obligatoryjne wyłączenie jawności rozprawy- zależy od tego czy jego jawność może wywołać jakieś zakłócenia spokoju publicznego, informacje ważne dla państwa i jego interesu.

Fakultatywne – kiedy jest przesłuchiwany świadek, który nie ukończył 15 lat, lub kiedy złożył żądanie aby przesłuchano do z wyłączeniem jawności.

ZASADA USTNOŚCI- ustna forma czynności procesowych, wypowiedzi uczestników procesu jest łatwiejsza do przyjęcia. Cały proces jest spisany aby można było go skontrolować jeżeli zajdzie taka potrzeba.

1. Zasady dotyczące sytuacji oskarżonego (zasada domniemania niewinności, zasada prawa do obrony).

ZASADA DOMNIEMANIA NIEWINNOŚCI- oskarżonego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem. Art. 5 PKP.

Jest to domniemanie prawne wzruszalne. Oskarżony nie musi niczego udowadniać, jest objęty tą zasadą od momentu skierowania postępowania karnego skarbowego przeciwko niemu. Wyłączenie domniemania następuje tylko wtedy gdy zostanie stwierdzona wina prawomocnym wyrokiem. Zasada ta przejawia się w dwóch aspektach.

1. Procesowym (od chwili skierowania postępowania, aż do uprawomocnienia się wyroku),

2. Poza procesowym (respektowanie domniemania przez społeczeństwo)

ZASADA PRAWA DO OBRONY- oskarżonemu trzeba zagwarantować w procesie prawo do obrony oraz do korzystania z pomocy obrońcy. Zasada o randze konstytucyjnej. Prawo do obrony obejmuje czynności podejmowane w interesie oskarżonego, zmierzające do odparcia oskarżenia lub złagodzenia jego odpowiedzialności. Prawo do obrony przysługuje w toku całego procesu, aż do chwili jego ukończenia.

1. Pojęcie strony procesowej i rodzaje stron procesowych.

Stronę definiuje interes prawny uczestnika procesu w określony, korzystnym dla niego rozstrzygnięciu o przedmiocie procesu. Aby zostać stroną procesu składa się wystąpienie wskazanego podmiotu w procesie we własnym imieniu przez swojego pełnomocnika.

STRONY PROCESU:

• Oskarżyciel publiczny

• Oskarżony

• Podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej – tylko w sprawach o przestępstwa skarbowe

• Interwenient

STRONY

ZASADNICZE SZCZEGÓLNE

-oskarżyciel publiczny -interwenient

-oskarżony -podmiot pociągnięty do odpowiedz. Posiłkowej

STRONY

CZYNNE BIERNE

-oskarżyciel -oskarżony

-interwenient -podmiot pociągnięty do odpowiedz. posiłk.

1. Oskarżyciel publiczny

Jest organem państwowym, który wnosi i popiera oskarżenie przed sądem albo popiera oskarżenie wniesione przez inny uprawniony podmiot w sprawach o przestępstwa skarbowe. Występuje on jako rzecznik interesu publicznego. Jest zobowiązany do bezstronnego zachowania w stosunku do sprawy i uczestników postępowania.

• Zasadniczym oskarżycielem publicznym jest PROKURATOR. Jego pozycja jest nadrzędna wobec innych organów.

• Prokurator wojskowy - w sprawach karnych skarbowych podlegających orzecznictwu sądów wojskowych.

• Finansowe organy postępowania przygotowawczego

• Policja

• Straż Graniczna

1. Oskarżony

Jest centralną postacią procesu karnego skarbowego. Oskarżonym może być osoba fizyczna, która popełniła czyn zabroniony w prawie karnym skarbowym po ukończeniu 17 lat. Pojęcie oskarżony obejmuje podejrzanego i oskarżonego. Oskarżony sensu largo- status podejrzanego w procesie karny skarbowym uzyskuje osoba, co do której wydano postanowienie o przedstawienie zarzutów lub przystąpiono do jej przesłuchania w charakterze podejrzanego.

Oskarżony sensu stricte – jest osoba ,przeciwko której wniesiono akt oskarżenia do sądu w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe.

Podstawowym prawem oskarżonego jest PRAWO DO OBRONY oraz PRAWO DO MICZENIA.

1. INTERWENIENT

Jest stroną czynną procesu. Jest nim podmiot, który nie będąc podejrzanym lyb oskarżonym zgłosił w tym procesie roszczenie do przedmiotów podlegających przepadkowi.

Roszczenie interwenienta może wynikać z prawa własności lub innego prawa, np. ograniczonego prawa rzeczowego. Nie działa ona przeciwko oskarżonemu. Zgłoszenie interwencji może być ustne lub pisemne do czasu rozpoczęcia procesu sądowego I instancji. Skuteczne zgłoszenie interwencji ma charakter konstytucyjny. Do chwili zgłoszenia interwencji w procesie karnym skarbowym występuje interwenient. Uprawnienia interwenienta są ograniczone, przysługują jedynie w sprawach interwencji. Może wystąpić więcej niż jeden interwenient. Może wystąpić kumulacja ról procesowych, gdy interwenient jest przesłuchiwany w charakterze świadka.

1. Podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej.

Jest szczególną stroną bierną procesu, występuje tylko w postępowaniu karnym skarbowym. Jest nim osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, wezwana do udziału w procesie karnym skarbowym , na którą nakłada się odpowiedzialność w całości lub części za karę grzywny lub srodek karny ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotu orzeczonego wobec sprawcy, jeżeli sprawca i ten podmiot byli w szczególnym stosunku polegającym na tym, że sprawca był zastępcą tego podmiotu, prowadząc jego sprawę jako pełnomocnik, zarządca, pracownik, a podmiot odniósł lub mógł odnieść korzyść majątkową z popełnionego przestępstwa.

Pociągnięcie do odpowiedzialności posiłkowej następuje w drodze postanowienia wydanego przez organ prowadzący postępowanie.

1. Obrońca w procesie karnym skarbowym.

Podmiot zawodowo przygotowany do udzielenia pomocy prawnej oskarżonemu. Działa wyłącznie na korzyść oskarżonego.

Kiedy oskarżony musi mieć obronę w procesie karnym skarbowym:

• Jeżeli jest głuchy, niemy, niewidomy

• Jeżeli zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności

• Jeżeli sąd uzna to za niezbędne ze względu na okoliczności utrudniające obronę (gdy nieporadność ze względu na wiek lub stan zdrowia oskarżonego w powaznym stopniu utrudnia realizowanie obrony)

• W postępowaniu przed sądem okręgowym I instancji jeżeli oskarżony jest już pozbawiony wolności

• W procesie karnym skarbowym przed sądem wojskowym, jeżeli odbywa zasadnicza służbę wojskową albo pełni służbę w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego.

Obrońca może być z wyboru lub z urzędu. Obrońca z urzędu:

• Jeżeli obrona jest obligatoryjna, a oskarżony nie ma obrońcy z wyboru

• Jeżeli oskarżonego nie stać na obrońcę.

W przypadku obrońcy z wyboru do zawiązania stosunku obrończego dochodzi w drodze udzielenia przez oskarżonego upoważnienia do obrony adwokatowi lub radcy prawnemu.

1. Pełnomocnik

Z pomocy pełnomocnika może korzystać interwenient i podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej lub osoba nie będąca stroną, a wymagają tego jej interesy. Jako pełnomocnik może występować adwokat lub radca prawny. Przez radcę prawnego mogą być reprezentowane instytucje państwowe, społeczne lub samorządowe instytucje, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.

1. Decyzje procesowe (forma decyzji, podział orzeczeń).

Decyzje procesowe- są to imperatywne oświadczenia wolni organów procesowych, które odnoszą się do przedmiotu procesu.

DECYZJE PROCESOWE

ORZECZENIA ZARZĄDZENIA

WYROKI POSTANOWIENIA

WYROKI-orzeczenia wydawane w imieniu RP przez sądy i trybunały. Kiedy orzeczenie przyjmuje formę wyroku:

• Kiedy rozstrzygają o głównym przedmiocie procesu, ustalając winę lub niewinność oskarżonego

• Kiedy rozstrzygają o niedopuszczalności procesu do rozpoczęcia przewodu sądowego w związku z ujawnieniem okoliczności wyłączającej ściganie

• Kiedy zapadają w następstwie rozpoznania zwyczajnego środka odwoławczego wniesionego od orzeczenie mającego formę wyroku

• Kiedy rozstrzygają o uchyleniu wyroku w trybie kasacji lub wznowienia procesu.

Wyroki zapadają przeważnie po przeprowadzeniu rozprawy, lecz jest kilka wyjątków:

• Kiedy istnieje możliwość wydania wyroku na posiedzeniu

• W razie warunkowego umorzenia postępowania

• W ramach trybu nakazowego

• W postępowaniu w kwestii dobrowolnego poddaniu się odpowiedzialności

POTANOWIENIA- są drugą formą orzeczeń. Wydawane są gdy z przepisów ustawy wynika obowiązek rozstrzygnięcia określonej kwestii w drodze orzeczenia, a jednocześnie nie jest wymagane wydanie wyroku. Wydawane przez sąd orzekając na rozprawie lub posiedzeniu. W postępowaniu przygotowawczym postanowienia wydaje prokurator lub organ prowadzący postępowanie.

ORZECZENIA ORZECZENIA

ODWOŁALNE NIEODWOŁALNE ZASKARŻALNE NIEZASKARŻALNE

-postanowienia -wyroki -wyroki I instancji

-postanowienia dot. Środków zabezpiecz.

-postanowienia

ORZECZENIA ORZECZENIA

KONCZĄCE NIEKOŃCZĄCE MERYTORYCZNE FORMALNE

POSTĘOWANIE POSTĘPOWANIA -rozstrzygnięcia -orzeczenia

o głównym przedm. umarzające proces

procesu

ORZECZENIA

PRAWMOCNE NIEPRAWOMOCNE

ZARZĄDZENIA-decyzje procesowe nie stanowiące orzeczeń, wydawane w procesie karnym skarbowym w kwestiach nie wymagających postanowienia. Zarządzenie podlega zażaleniu.

1. Prawomocność orzeczeń.

PRAWOMOCNOŚĆ ORZECZEŃ

PRAWOMOCNOŚĆ FORMALNA PRAWOMOCOŚĆ MATERIALNA

Niepodważalność orzeczenia za pomocą nie można podwójnie sądzić tej

Zwyczajnych środków odwoławczych. samej osoby o ten sam czyn.

Stan prawomocności formalnej powstaje: Stan prawomocności materialnej

-kiedy upłynie termin do złożenia wniosku trwa tak długo jak długo obowiązuje

o sporządzenie uzasadnienia wyroku na prawomocne orzeczenie.

piśmie, zakaz Ne bis In idem.

-gdy upłynie termin do wniesienia odwołania

- gdy Prezes sądu I instancji odmówi przyjęcia

wniesionego środka odwoławczego,

- gdy sąd pozostawi bez rozpoznania środek odw.

-gdy zwyczajny środek odwoławczy nie przysługuje

w skutek wyczerpania toku instancji.

1. Śledztwo w procesie karnym skarbowym (ogóle założenia tej formy postępowania – przesłanki, śledztwo prokuratorskie i nieprokuratorskie, śledztwo obligatoryjne i fakultatywne).

FORMY POSTĘPOWANIA PRZYGOTOWAWCZEGO (prawie identyczne)

ŚLEDZTWO DOCHODZENIE

Śledztwo i dochodzenie wypełniają I fazę postępowania przygotowawczego.

Wyróżniamy dwa etapy:

1. Postępowanie In rem (ściganie anonimowe) od chwili wszczęcia postępowania przygotowawczego do chwili przedstawienia zarzutów określonej osobie.

2. Postępowanie In presonam (ścianie imienne) ściganie oznaczonej osoby, od chwili przestawienia zarzutów do czasu zakończenia śledztwa lub dochodzenia.

ŚLEDZTWO

OBLIATORYJNE FAKULTATYWNE

Gdy przepisy wymagają bezwzględnie w sprawie o przestępstwa skarbowe,

Przeprowadzenia post. Przygot. W tej w których ze względu na wagę lub

formie: zawiłość sprawy prokurator lub

-jeżeli podejrzanym jest sędzia, prokurator, finansowy org. Post. Przyg. tak

Policjant, funkcjonariusze ABW, CBA, Agencji zarządzi.

Wywiadu, Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej,

Finansowego organu post. Przygot.

-jeżeli oskarżony/podejrzany jest pozbawiony wolności

w innej sprawie.

Śledztwo obligatoryjne prokuratorskie – śledztwo może prowadzić tylko prokurator. Decydują o tym przesłanki o charakterze podmiotowym. Jeżeli śledztwa nie prowadzi prokurator to prowadzi je finansowy organ postępowania przygotowawczego. Prokurator może powierzyć w części lub w całości śledztwo Urzędowi Skarbowemu, Inspektorowi Kontroli skarbowej, Urzędowi Celnemu, Straży Granicznej, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, CBA.

Podstawowy termin śledztwa/dochodzenia w sprawach o przestępstwa skarbowe to 3 miesiące, od dnia wydania postanowienia o wszczęciu śledztwa/dochodzenia. Można go przedłużyć do 6 miesięcy, a w szczególnym wypadku można go jeszcze wydłużyć.

1. Dochodzenia

Jest możliwe gdy ustawa nie wymaga przeprowadzenia śledztwa. Do wszczęcia uprawnione są organy finansowe i niefinansowe postępowania przygotowawczego. Prokurator może wszcząć dochodzenie w każdej sprawie, może przejąć dochodzenie lub je osobiście poprowadzić. Trwa 2 miesiące, można je przedłużyć, ustawa nie przewiduje maksymalnego czasu trwania dochodzenia, jest jedynie ograniczony terminem przedawnienia. Jego przebieg jest ograniczony do przesłuchania podejrzanego oraz dochodzenia innych czynności aby postawić akt oskarżenia lub umorzyć postępowanie.

1. Charakterystyka organów prowadzących postępowanie przygotowawcze.

ORGANY POSTĘPOWANIA PRZYGOTOWAWCZEGO

ORGAN PROWADZĄCY ORGAN NADZORU (prokurator,

ŚLEDZTWO/DOCHODZENIE organ nadrzędny nad finansowym

Organem postępowania przygot.

• Urząd Skarbowy

• Inspektor Kontroli Skarbowej

• Urząd Celny

• Straż Graniczna

• Policja

• ABW

• CBA

• Żandarmeria Wojskowa

• PROKURATOR – podstawowy organ do prowadzenia post. przygot., jest nadrzędny, nieograniczony przepisami, może prowadzić każdą sprawę, wykonuje nadzór na innymi organami

Organ procesowy w procesie karnym skarbowym – prokuratura złożona z prokuratorów. Na czele stoi Prokurator Generalny, podlegają mu inni prokuratorzy powszechni i wojskowych jednostek.

Zasady dotyczące sfery działania prokuratury:

1. Zasada substytucji – prokurator wyższego szczebla może zlecić czynności prokuratorowi niższego szczebla, jeżeli przepisy na to pozwalają

2. Zasada dewolucji – prokurator wyższego szczebla może przejąc czynnośći do osobistego wykonania.

3. Zasada idyferencji – skuteczność czynności procesowych nie ma znaczenia, który prokurator je wykonuje.

1. Instytucja przedstawienia zarzutów.

Skierowanie postępowania przeciwko określonej osobie oznacza wejscie procesu karnego skarbowego w fazę In presonam. Przestawienie zarzutów nie może być przedwczesne ani spóźnione. Zarzuty można przestawić, gdy jest wielkie prawdopodobieństwo, że dana osoba popełniła przestępstwo/wykroczenie skarbowe.

Instytucja przestawienia zarzutów stanowi zespół czynności:

1. Czynności zasadnicze –

   1. Sporządzenie postanowienia o przedstawienie zarzutów

   2. Niezwłoczne ogłoszenie jego treści podejrzanemu

   3. Przesłuchanie podejrzanego

2. Czynności uzupełniające-

   1. Pouczenie podejrzanego i prawie żądania podania mu ustnie podstaw zarzutu i uzasadnienia na piśmie

   2. Sporządzenie uzasadnienia postępowania o przedstawienie zarzutów i doręczenia go podejrzanemu w ciągu 14 dni.

1. Nadzór nad śledztwem lub dochodzeniem.

Śledztwo prowadzone przez finansowe i niefinansowe organy postępowania przygotowawczego podlega nadzorowi prokuratora lub organów nadrzędnych nad nimi.

PROKURATOR – DOMINUS LITIS (pan procesu)

Prokurator i nadrzędny organ nad finansowym organem postępowania przygotowawczego mogą:

• Zaznajomić się z zamierzeniami prowadzonego postępowania przygotowawczego, wskazywać kierunki postępowania, wydawać zarządzenia

• Żądać przedstawienia materiałów zgromadzonych w postępowaniu

• Uczestniczyć w czynnościach dokonywanych przez prowadzących postępowanie, przeprowadzać je osobiście, a prokurator może osobiście przejąć postępowanie

• Wydawać postanowienia, zarządzenia, polecenia, zmieniać i uchylać postanowienia (jeżeli nie wykonano polecenie organu nadzorczego to może on wszcząć postępowanie służbowe).

• Zatwierdzać postanowienia kończące postępowanie przygotowawcze

1. Postępowanie mandatowe.

Postępowanie mandatowe redukuje formalizm w procesie karnym skarbowym.

• Przekazanie kompetencji do rozstrzygania o odpowiedzialności karnej za wykroczenie skarbowe organom niesądowym we wskazanych kategoriach spraw

• Wystąpienie przed niesądowym organem lub jego upoważnionym przedstawicielem z propozycją nałożenia kary grzywny w oznaczonej wysokości przez mandat karny i wydanie takiej decyzji procesowej jeżeli sprawca się zgadza.

Dopuszczalność postępowania mandatowego i nałożenia kary grzywny w drodze mandatu zależy od zachowania oraz od przesłanek. Dopuszczalność postępowania mandatowego warunkują przesłanki pozytywne:

1. Sprawa dotyczy czynu stanowiącego wykroczenie skarbowe

2. Nie ma wątpliwości co do sprawcy i okoliczności popełnionego wykroczenia

3. Według organu postępowania przygotowawczego nie ma potrzeby wymierzenia surowszej kary niż grzywna w rozmiarze do podwójnej wysokości minimalnego wynagrodzenia, dolną granicą jest 1/10 minimalnego wynagrodzenia

4. Sprawca wyraża zgodę, oświadczenie jest dobrowolne i wolne od wad.

Przesłanki negatywne postępowania mandatowego:

1. Uszczuplenie należności publiczno-prawnej w związku z wykroczeniem skarbowym , chyba że mandat pokrywa całą należność

2. Wystąpienie zbiegu przepisów, gdy ten sam czyn jest przestępstwem skarbowym

3. Za wykroczenie można orzec przepadek przedmiotów

Postępowanie mandatowe ma charakter fakultatywny, kiedy są przesłanki pozytywne i bark jest przesłanek negatywnych to nałożenie mandatu karnego jest w sferze uprawnień organów postępowania przygotowawczego, można nadać sprawie bieg i poprowadzić ją na zasadach ogólnych lub w trybie dobrowolnego poddania się odpowiedzialności.

Według kodeksu uprawnienia do prowadzenia postępowania mandatowego przysługuje głównie wszystkim organom finansowym postępowania przygotowawczego lub ich upoważnionemu przedstawicielowi albo upoważnionemu przez Urząd Celny funkcjonariuszowi celnemu. Uprawnienia do prowadzenia postępowania mandatowego przez organy niefinansowe postępowania przygotowawczego musi wynikać z przepisu szczególnego.

MANDATY KARNE

MANDAT KARNY GOTÓWKOWY MANDAT KARNY KREDYTOWY

Wydawany ukaranemu po uiszczeniu kary za potwierdzeniem odbioru

grzywny bezpośrednio na ręce organu, ukaranemu obowiązek zapłaty

który nałożył mandat. Przewiduje się go grzywny w ciągu 7 dni z chwilą

dla osób czasowo przebywających na pokwitowania jego odbioru

terytorium RP lub nie mających stałego staje się prawomocny. Jeżeli

miejsca zameldowania lub pobytu lub nie zostanie zapłacony zostanie

dla osób mających stałe zameldowanie wszczęta egzekucja administracyjna.

w RP ale czasowo opuszczających RP.

Mandat jest prawomocny gdy zostaje

uiszczona grzywna organowi postęp.

przyg., który ją nałożył.

UCHYLENIE PRAWOMOCNEGO MADATU KARNEGO - uchylić go może tylko sąd.

Przyczyną uchylenia stanowi uchybienie polegające na nałożeniu kary grzywny w drodze mandatu karnego za czyn nie będący czynem zabronionym. Uchybienie może wynikać z pociągnięcia do odpowiedzialności za czyn, który jest prawie taki sam z punktu widzenia norm jak wykroczenie, lub wypełnia znamiona przestępstwa pospolitego, przestępstwa lub przestępstwa skarbowego – wtedy można uchylić prawomocny mandat karny.

Kiedy grzywna jest za wysoka nie można uchylić mandatu karnego – trzeba zapłacić , a później dochodzić roszczeń przeciwko Skarbowi Państwa o bezpodstawne wzbogacenie.

Postanowienie o uchyleniu lub odmowa nie podlega zaskarżeniu.

1. Postępowanie w przedmiocie dobrowolnego poddania się odpowiedzialności (faza negocjacyjna, faza sądowa)

Pierwszy raz wprowadzona do procedury karno skarbowej w drodze ustawy Karnej Skarbowej z 2.08.1926r. Jest to forma odciążenia wymiaru sprawiedliwości od sprawy drobniejszych.

Struktura składa się z dwóch faz:

1. Faza negocjacyjna – negocjacje przeprowadzone ze sprawcą przez finansowy organ postępowania przygotowawczego, których skutkiem może być wystąpienie do sądu z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności.

2. Faza sądowa – postępowanie przed sądem aby zweryfikować porozumienie. W I instancji wniosek o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności rozpoznaje sad rejonowy lub wojskowe sady garnizonowe. Sąd rozpoznaje wniosek na posiedzeniu w składzie jednoosobowym, sprawca i obrońca, mogą być obecni na posiedzeniu.

Organy prowadzące postępowanie mają obowiązek pouczenia sprawcy o uprawnieniu do złożenia wniosku o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności – jeżeli jest to możliwe.

Musi to nastąpić przed pierwszym przesłuchaniem. Wniesienie wniosku może nastąpić do momentu wniesienia aktu oskarżenia do sądu. Można pisemnie lub ustnie do protokołu, osobiście przez sprawcę. Organ składa wniosek gdy osoba jest małoletnia lub ubezwłasnowolniona.

Warunki brzegowe (muszą być spełnione aby wniosek był skuteczny):

1. Uiszczenie należności publicznoprawnej

2. Wpłacenie grzywny, która odpowiada co najmniej 1/3 minimalnego wynagrodzenia, a za wykroczenie skarbowe 1/10 minimalnego wynagrodzenia.

3. Uiszczenie co najmniej zryczałtowanej równowartości kosztów postępowania.

4. Wyrażenie zgody na przepadek przedmiotów, a w razie niemożliwości złożenia tych przedmiotów kwotę równowartości

Organem kontrolującym wymagania formalne jest finansowy organ postępowania przygotowawczego.

1. Postępowanie w stosunku do nieobecnych (przesłanki, przebieg, kontrola wyroku wydanego w postępowaniu do nieobecnych).

Funkcjonowanie tego postępowania jest podporządkowane koncepcji ochrony interesów finansowych Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub innego podmiotu. Postępowanie jest to bardzo pomocne gdy sprawca przestępstwa/wykroczenia skarbowego jest obywatelem innego państwa lub obywatelem Polski przebywającym za granicą.

PRZESŁANKI POZYTYWNE POSTĘPOWANIA W STOSUNKU DO NIEOBECNYCH: