Piotr Dasiewicz - wnioski

„Doświadczalne wyznaczenie środka sił poprzecznych belki cienkościennej”

Po przeprowadzeniu doświadczenia i odczytaniu wyników z czujników pomiarowych podczas przykładania siły poprzecznej w odpowiednich odległościach od środnika belki, otrzymaliśmy wykres przedstawiający dwie krzywe. Miejsce w którym obie krzywe się przecięły, to moment w którym belka nie jest skręcana, a tylko zginana siłą poprzeczną, obydwa czujniki wskazywały te same wartości. Rzutując ten punkt przecięcia na oś poziomą, znajdujemy odległość od środnika belki gdzie przykładamy siłę poprzeczną. W ten sposób nie wywołamy w belce momentów skręcających. W taki oto sposób wyznaczyliśmy doświadczalnie środek sił poprzecznych.

Działanie na belkę w miejscu innym niż SSP, często doprowadza do pojawienia się dodatkowych naprężeń i momentów skręcających, co w konsekwencji może doprowadzić do skrętnego zniszczenia belki. Należy podkreślić, że dzieje się tak pomimo tego, że momenty skręcające nie były wprowadzane. Niewłaściwe przyłożenie siły osłabia strukturę belki. Należy również zaznaczyć, że w konstrukcjach cienkościennych zasada de Saint-Venanta nie jest stosowalna gdyż niewielkie zmiany lokalne potrafią w dużym stopniu zmieniać profile naprężeń w innej części konstrukcji.

Wyznaczanie środka sił poprzecznych ma pewne zastosowanie w konstrukcjach rzeczywistych. Aby w ceowniku nie wywołać naprężeń skręcających, których działanie bardzo negatywnie wpływa na belkę, miałyby wysokie wartości w miejscu zamocowania, należałoby przyspawać wspornik na który działałaby siła poprzeczna przechodząca przez SSP(siła wywołała by wyłącznie naprężenia rozciągające/ściskające w miejscu zamocowani a belki).

Inną metodą żeby zredukować naprężenia to wmontowanie dodatkowych elementów pomiędzy ramiona ceownika- wtedy część naprężeń z miejsca zamocowań położenia przejmie dodatkowy element.

Dzięki takim zabiegom można nawet do kilkudziesięciu razy zwiększyć wytrzymałość belki.