Jolanta Data

Kierunek: Technik weterynarii

TW A – semestr 2

Owca Romanowska

– w Polsce.

Praca kontrolna nr. 1

Przedmiot: Chów zwierząt gospodarskich oraz zwierząt towarzyszących

Wykładowca: mgr inż. Karolina Koszela

Pochodzenie i historia rasy

Owca romanowska [załączniki] to stara rosyjska rasa owiec kożuchowych utrzymywana w obwodzie jarosławskim, gdzie znajduje się obecnie centrum hodowli tej rasy. Pierwotnie pochodzi z okręgu Tutajewskiego nad Wołgą. Za przodków tej rasy uznaje się północne owce krótkoogoniaste. Obecna rasa romanowska powstała pod koniec XVII wieku z najlepszych pod względem plenności i jakości skór zwierząt. Owce te używano do podniesienia plenności owiec karakułowych, a obecnie używa się ich do produkcji maciorek mieszańców o udziale 50% i 25% genów owcy romanowskiej, przeznaczonych następnie do produkcji jagniąt rzeźnych. Rasa romanowska hodowana jest we Francji, Wielkiej Brytanii, na Węgrzech, we Wloszech, w Czechach oraz w Niemczech. W Polsce owce romanowskie w większej liczbie hodowane są w Zakładzie Doświadczalnym Instytutu Zootechniki PIB w Kociugach i Pawłowicach, jako hodowla zachowawcza. W 1989 roku z przeszczepienia sprowadzonych z Francji zarodków owcy romanowskiej biorczyniom merynosa polskiego uzyskano 25 jagniąt, które zapoczątkowały hodowlę tej rasy w Pawłowicach [dane z roku 2011].

Cechy i wygląd zewnętrzny owcy romanowskiej.

Owce średniej wielkości – śr. 65-68 cm w kłębie. Masa ciała maciorki to 40 – 60 kg, masa ciała tryka 60 – 80 kg. Wełna miernej jakości – średnio gruba i gruba, mieszana o charakterystycznym połysku, skóra mocna, elastyczna. Pole obrostu wełną nie obejmuje głowy, nóg, ogona i brzucha. Umaszczenie szaro – niebieskie w wielu odcieniach, głowa i kończyny czarne z białymi znaczeniami. U tryków na karku występuje charakterystyczna grafitowo – czarna grzywa, która sięga za kłąb [załącznik nr 1]. Młode rodzą się czarne [załącznik nr 3 i 4]. Głowa mała, wąska. Kończyny stosunkowo długie i suche, ze skłonnością do iksowatości.
Samce mogą posiadać rogi.

Użytkowość, wydajność, utrzymanie.

Owca romanowska użytkowana jest jednokierunkowo – typ kożuchowy. Odporna na warunki środowiskowe, mało wymagająca rasa. Dobrze znosi zimno i wahania temperatury. Cechuje ją wysoka wydajność mleczna, dlatego też maciorki bez trudu są w stanie odchować cały miot, w którym często zdąża się od 2-4 jagniąt [załącznik nr 4] (a czasem nawet 5)! To rasa wcześnie dojrzewająca, uznawana za najbardziej plenną.

Obecnie krzyżuje się ją z innymi rasami w celu poprawienia ich plenności. Owce te charakteryzują się niesezonowym rozrodem (asezonalnością występowania rui). W warunkach ubogiego żywienia plenność wynosi 240%, a przy dobrych warunkach paszowych - plenność przekracza 300% !!!

Podsumowanie – wiadomości ogólne.

Owca romanowska to zwierzę stosunkowo małego kalibru, bardzo plenne i odporne na warunki. Obecnie używa się ich do produkcji maciorek mieszańców o udziale 50% i 25% genów owcy romanowskiej, które następnie przeznaczone są do produkcji jagniąt rzeźnych.

Bibliografia:

„Chów i Hodowla Zwierząt”, Wydawnictwo Akademii Rolniczej we Wroclawiu, 2005

„Rasy Zwierząt Gospodarskich”, Wydawnictwo Multum, 2000

Portal Polskiego Zwiazku Owczarskiego

IZ PIB Balice