Warsztaty: Nowe pląsy i zabawy rozwijające inteligencje wielorakie wg H.Gardnera.
MORSKA PODRÓŻ – Iwona Fechner-Sędzicka
Zbiórka: utwór nr 1
Ustawienie fregat w trójkąty (3 osoby=1 fregata)
W prawo, w lewo, w tył, do przodu…. (jak mucha tylko w szeregu)
j/w tylko chodzą odwrotnie do kierunku mówionego przez prowadzącą
ti ti ti ti – truptanie zgodnie z długością sygnału, w kierunku wskazywanym przez prowadzącą
ti ti ti ti – truptanie zgodnie z długością sygnału w kierunku przeciwnym do pokazywanego
ti ti ti ti – truptanie j/w, ale wykonanie zwrotu o ½ koła, o ¼ koła.
Powtarzanka-powitanka z pokazywaniem: utwór nr 2 – ustawienie w 2 rzędach twarzami do siebie (odstęp 4 kroki)
I rząd
II rząd
I zwrotka – klaskanie o dłonie kolegi naprzeciwko stojącego (2x w dwie dłonie, po 2 x w jedną dłoń po przekątnej)
II zwrotka – mijanka z partnerem(chodzenie przodem i tyłem)
III zwrotka – przeciąganie liny miedzy partnerami w chwycie za ręce
I rząd
II rząd
IV zwrotka - przechodzenie w rzędach
I rząd
II rząd
V zwrotka – swobodny marsz po sali - korowód
REFREN
A! (wymach prawą ręką nad głową)
A - hoj! (2 x wymach prawą ręką nad głową)
Ahoj ahoj ahoj! (3 x wymach naprzemienny rękoma)
A riki riki tonga (drzewo)
A baja baja bong! (młynek - łaskotanie sąsiada) – na bong-CMOK
Wykonanie okrętu – składanka.
Wybór nazwy – na wybraną literę z alfabetu.
Wybór imienia kapitana – j/w
Sporządzenie profilu kapitana (przydomek, ulubione zajęcie, ulubiona potrawa, cecha charakterystyczna, sekret, imię wybranki)
Wykonanie proporczyka (rozgwiazda, płaszczka, delfin) poprzez Falowanie kredką bez odrywania jej od papieru a potem kropkowanie (kropkowanie do muzyki–utwór 3)
Zabawa „Wejście na okręt” – most (tunel), przechodzenie przez most rytmiczne pomiędzy klaskającymi (utwór 1 ):
Ciągnie linę żeglarz mały
Ciągnie linę żeglarz mały
Ciągnie linę żeglarz mały
Od samego rana
W przód, w przód, w przód, kolana
W tył, w tył, w tył, ramiona
W bok, w bok, w bok, biodrami
Bum bum bum bum bum !
ZABAWA RUCHOWA – DALEJ W MORZE... (utwór nr 4 )
Dalej w morze wyruszamy
Nie szczędź sił
Dzisiaj jest nasz dzień!
Jeden bębniarz wybija puls przez cały utwór.
Dzieci dzielimy na 3 załogi:
I załoga – śpiewa i wyklaskuje rytm
II załoga – wybija rytm o uda (raz – raz, dwa,...)
III załoga – śpiewa i uderza w uda, gdy w piosence pojawiają się bębny
Zabawa w parach – (uczestnicy sami wymyślają ruch) – 4 grupy:
Hej żeglarska to zabawa
Polać wodą z lewa, z prawa
Hej piracka to zabawa
Polać wodą hej!
ZABAWA – WIELORYBNICY (utwór nr 5)
A więc krzycz OHO
Odwagę sercu miej
Wielorybów cielska groźne są
Lecz dostaniemy je!
Ustawiamy fregaty – kapitan załogi na początku, dzieci w dwójkach lub trójkach za nim. Wiosłujemy przy zwrotkach i poruszamy się (do przodu, do tyłu, w lewo, w prawo). Przy refrenie (którego wcześniej uczymy dzieci) „marynarze śpiewają i pokazują:
A więc krzycz OHO (wymach w górę lewą ręką)
Odwagę sercu miej( 3 uderzenia prawa ręką w serce)
Wielorybów cielska groźne są(rysujemy wieloryba w powietrzu)
Lecz dostaniemy je!(3razy wymachy w górę prawa ręką)
RYBA (utwór nr 6) – kreślenie w powietrzu prawą, potem lewą ręką, na koniec obiema rękoma (zaczynamy od ogona, grzbiet, pyszczek, dół brzucha, płetwa ogonowa; potem możemy dołożyć płetwy grzbietową i 2 brzuszne)
3.DZIAŁALNOŚĆ ARTYSTYCZNA – SPOTKANIE ZE ZWIERZĘTAMI MORSKIMI (utwór nr 6)
A) wieloryb – technika Irish
B) ośmiornica – modelowanie z balonów
4.SKRĘCANIE LINY – TURNIEJ MARYNARSKI KTO SKRĘCI DŁUŻSZĄ LINĘ (utwór nr7 )- można skręcać tylko na te słowa, mierzenie liny stopami, rękoma:
Grupy siedzą na kolanach w kole
Łej! Hej! W dół roluj go
Chwyć a żywo i w dół roluj go!
Przy pozostałej muzyce unosimy w górę ręce i robimy nimi fale, chwytamy się pod pachy i kołyszemy jak na statku.
5. SZOROWANIE POKŁADU – (do utworu nr 7)
Dopłynęli do Australii. Spotkali aborygenów. Ci zaprosili ich do wspólnego tańca:
Zabawa w kole: (utwór 8 - KONKOBA)
Aborygen (uderzenia o kolana naprzemienne)
dubi du (uderzenia o ramiona na krzyż) ba (klaśnięcie)
Elo e (ręce wysoko, palce poruszają się)
Indiana aa (pokłon)
Indiana e (ręce w prawo wachlują)
Indiana a (ręce w lewo wachlują)
W indiańskiej wiosce
Wybór i opracowanie: Małgorzata Koc
Powitalny korowód
Przy muzyce /CD1/ prowadzący zaprasza wszystkich do wspólnego korowodu.
Historia – wątek
Witajcie blade twarze. Ja wódz Wielki Bizon zapraszam was do siebie. Moi bracia z plemienia Czarne Stopy skryli się za tamtymi krzakami i nas obserwują. Skąd tu przybyliście blade twarze? ( Pytanie do dzieci, które podają różne odpowiedzi).
Słuchajcie blade twarze musicie poznać moich braci, z plemienia Czarne Stopy, ale oni przyjdą tu dopiero jak wy staniecie się prawdziwymi Czarnymi Stopami. Oto moje zaklęcie.
Czary mary, czary banie
Wszystkie dzieci to Indianie
Co to nie działa? Już wiem co trzeba zrobić!
Przygotowanie do zabawy – uczestnicy metodą zadaniową pracują przy wybranych stanowiskach pracy.
Kostiumy
Pióropusz
Ozdoby
Kołczan i strzały
Fajka pokoju
Instrumenty
Indiańskie pozdrowienie – nawiązywanie kontaktu, ruch /CD2/
Indianie pozdrawiają swoich braci indiańskim pozdrowieniem – witaj przyjacielu - po indiańsku - hau kola pila. Wódz podaje, pokazuje sposób
- łapiemy się za łokcie
- dotykamy kolanami
- kładziemy rękę na ramieniu itp.
Uczestnicy chodzą po sali w rytm muzyki witając się
Rytmizowana zabawa językowa – nauka wierszyka „Każdy Indianin”/CD5/
Każdy Indianin
To zuch i brat
Każdy Indianin
Kocha cały świat
Każdy Indianin
Piękny jak las
Każdy Indianin
Twardy jak głaz
Każdy Indianin
Mocny jak kły
A Indianie
To właśnie my!
Powtarzanie za prowadzącym
Powtarzanie z klaskaniem
Powtarzanie z uderzaniem rękami o kolana
Dobieranie gestów i ruchu do poszczególnych wersów rymowanki
Indiańskie imiona
Każdy brat w naszym plemieniu ma swoje imię, które go wyróżnia i określa. Zastanówcie się teraz co lubicie robić, co potraficie najlepiej wykonać.
Wszyscy siedzą lub stoją w kole. Wskazana osoba mówi „Ja jestem Silny Niedźwiedź i lubię robić tak…macha ręką. Następna osoba mówi „ Ty jesteś Silny Niedźwiedź i lubisz robić tak , a ja jestem Groźna Błyskawica i lubię robić tak…Kolejno każdy się przedstawia
Indiański koń – zabawa przedstawiająca
My Indianie przenosimy się z miejsca na miejsce, wędrujemy po prerii szukając pożywienia, nowych pastwisk i dobrej wody. Przenosimy swój dobytek na grzbietach naszych koni. Każdy Indianin musi mieć dobrego, mądrego konia. Opowiem wam co przydarzyło się pewnemu koniowi,
Wielki czerwony koń - klaszczemy w uda
Szybko się odwrócił - obracamy się z rozmachem
I ogonem swym - prawy łokieć na lewej ręce
Muchę z grzbietu zrzucił - prawa ręka klaszcze w lewą
Lecz ona głupia nie była - prawym palcem dotykamy czoła
Tylko bzz, by robiła - prawym palcem okrężne ruchy wokół głowy
Latając wokół konia - wykonujemy okrężne ruchy głowy
Zrobiła z niego gamonia - odwracamy się z rozmachem
Na prerii – zabawa przedstawiająca
Konie pomagają Indianom także w zdobywaniu pożywienia. A my Czarne Stopy lubimy kukurydzę, jemy fasolę, placki z dyni, ryby i mięso z upolowanych zwierząt. Kobiety uprawiają ziemię, a mężczyźni są myśliwymi.
Każde zwierzę - ręka prawa i lewa kolejno wprost w przód
Duże, małe - „duże” –obie ręce w górę, „małe” – ręce w dół
W naszej prerii - 4 x pstrykanie palcami
Jest wspaniałe - „jest” -2 uderzenia w kolana, „wspaniałe” – kciuki do przodu
Mają bawoły - „mają”- ręka do góry, „bawoły”- ręka druga do góry
Ostre rogi - ręce przy głowie naśladują rogi
A bizony - jedna noga do góry ugięta i druga zaraz
Mocne nogi - balansujemy na ugiętych nogach
Orzeł pióra - „orzeł” – dłoń prawej ręki na prawe ramię ,”pióra” lewa jak prawa
Ma wspaniałe - dwa ruchy naśladujące ruchy skrzydeł, bez odrywania rąk od ramion
A wilk uszy - przystawianie dłoni do skroni
Nie tak małe - poruszanie dłońmi
Każde zwierzę - tak jak poprzednio
Duże ,małe
W naszej prerii
Jest wspaniałe
Zaklęcie wodza
Abra-kadabra iwi miwi
Wszyscy Indianie to myśliwi
Tropiciele – ruch, zręczność, reakcja
Każdy wojownik z plemienia Czarne Stopy to wspaniały tropiciel śladów zwierząt. Porusza się cicho, zwinnie, nie zostawiając żadnych śladów po sobie.
Dzieci podzielone są na trzy grupy. I i II grupa to gęsty las. Dzieci dobierają się w pary, siadają naprzeciw siebie w odległości 5-. Każda para otrzymuje sznurek lub wstążkę o długości 5-. Pary ze sznurkami tworzą leśną ruchomą gęstwinę rytmicznie unosząc i opuszczając sznurki. Zadaniem pozostałych dzieci-Indian jest przejście przez gęstwinę płynnym, rytmicznym, dostosowanym do tempa muzyki ruchem. Zmiana tropicieli po pewnym czasie.
Polujemy na bizona – zabawa z elementem rzutu, celowania i zwinności
Każdy ma przygotowane wcześniej strzały z papieru i celuje do tarczy- bizona lub do planszy z gazety.
Łowimy ryby – zabawa ruchowa
Przy łowieniu ryb Czarne Stopy nie używają żadnych wędek. Łapią je gołymi rękami.
Niebieska laykra uniesiona na wysokości bioder dzieci. Wyznaczony Indianin „wchodzi” do wody, a pod chustę animacyjną chowa się drugie dziecko, które jest rybą. Indianin łowi rybę usiłując złapać dziecko pod chustą.
Czarujemy deszcz
Abra- kadara niedźwiedź, leszcz
Niech przybędzie wielki deszcz.
Stanie w kole, jedna ręka trzyma animacyjną chustę, a druga uderza o naciągniętą chustę.
Czarujemy wiatr
Abra-kadabra acy katr
Niech zawieje teraz wiatr
Stojąc w kole, dzieci trzymają chustę w obu rękach, po usłyszeniu zaklęcia unoszą do góry i opuszczają chustę wywołując tym ruchem wiatr.
Abra- kadabra icy- mycy
Wszyscy Indianie to wojownicy
Skradający się Indianie
Wszyscy siedzą w kręgu z plecami skierowanymi do jego środka. Muszą dać indiańskie słowo honoru, że nie będą podglądać, zamykają oczy. Indianin w środku ma oczy otwarte. Tak cicho jak tylko potrafi, skrada się do jednego z siedzących w kręgu Indian, jeżeli uda mu się dotknąć jego pleców wówczas mówi „Zgasiłeś swoją czujność czerwony bracie”. Dotknięty zajmuje miejsce w kręgu. Jeżeli jednak Indianin zauważy, że jest celem, szybko woła „Niech będzie z tobą pokój czerwony bracie”. W tym przypadku skradający się musi odstąpić od niego i wrócić na środek koła.
Taniec rymowanki „Każdy Indianin” na podkładzie muzycznym/CD5/
Indiańska makatka – rysowanie wiersza
Wypowiadając słowa dzieci rytmicznie kreślą znaki tworząc ozdobny indiański ornament. Biała kartka złożona w szesz na 4, rysujemy ciemnym pisakiem wzory zgodnie z wypowiadanym rytmem, po jednym wersie przekazujemy pisak osobie z lewej strony. Kredkami pastelowymi zamalowujemy powstałe szlaki i potem przecieramy to mokrym pędzlem.
Indiański okrzyk
Kiedy Czarne Stopy są bardzo zadowolone wydają radosne okrzyki
e- e
allee – allee
ewery tiki tonga - ewery tiki tonga
o masa, masa, masa – o masa, masa, masa
e ale balua balue - e ale balua balue
Okrzyk powtarzają Indianie za wodzem głosem normalnym, szeptem i bardzo głośno.
Indiańska zabawa – „teka-tuk”
Indianie stoją naprzeciwko siebie, w odległości ok. 5m. W tym samym momencie zaczynają zbliżać się do siebie, krok po kroku, stawiając jedną stopę przed drugą tak, żeby pięta tej z przodu dotykała palców tej z tyłu. Wygrywa ten, komu uda się w końcu postawić stopę na stopie przeciwnika.
Indiańska zabawa – „Chak-ka- yer”
Indianie dzielą się na dwie grupy. Jedna z nich to „dobre duchy”, druga to „złe duchy”. Na ziemi rysujemy linię. Jedna grupa staje po jednej stronie tej linii, druga naprzeciwko. Na umówiony znak, wszyscy próbują chwycić jedną osobę z przeciwnej drużyny i przeciągnąć ją na drugą stronę linii. Dobre duchy mogą się chwycić za ręce i stworzyć łańcuch, żeby sobie nawzajem pomagać. Złe duchy nie mogą tego zrobić, muszą radzić sobie w pojedynkę. Jeśli któryś z uczestników zostanie przeciągnięty na przeciwną stronę linii, należy teraz do drugiej drużyny. Zabawa kończy się wtedy, kiedy wszyscy uczestnicy znajdują się po jednej stronie linii.
Taniec boliwijski
Po zabawach, czas na tańce
Wszyscy ustawieni w kole jeden za drugim. Najpierw 2 dłuższe kroki, potem 3 krótkie z równoczesnym klaskaniem. Na zmianę rytmu ruch do środka koła i z powrotem.
Indiański pląs – ruch, koordynacja /CD /
Ma ku ah koo tee o
We i ku i tana
Ma ku ah koo tee o
We i ku i tana
Taniec czarownika
Indianie tańczą podskakując, wybrany czarownik wykrzykuje od czasu do czasu rozkaz, do którego wszyscy muszą się dostosować. Jeśli powie np. „na czworaki”, wszyscy muszą chodzić na czworakach. Jednak on sam może wykonywać całkiem inny ruch.
Indiańska orkiestra /CD8/
Wszyscy stoją w półkolu, każdy dowolnie wybiera sobie instrument na którym zaczyna grać włączając się do wspólnej orkiestry, oddając się przyjemności wspólnego muzykowania.
Indiańska wiadomość
Dzieci siadają w kręgu blisko siebie, jeden za drugim. Prowadzący rozpoczyna zabawę. W rytmie melodii wykonuje określone ruchy i znaki na plecach osoby siedzącej przed nim. Wykonuje bezustannie do momentu, kiedy poczuje je na swoich plecach. Wtedy następuje zmiana ruchów, itd. do końca melodii.
Indiańskie znaki – masażyki/CD9/
Po zabawach i tańcach wojownicy odpoczywają
Za górami wysokimi
Za wodami rozległymi
Na wierzchołku drzewa
Siedzi ptak i śpiewa
Fajka pokoju
Każdy duchowo dojrzały Indianin otrzymuje swoją fajkę, którą może składać ofiary dobrym duchom. W skupieniu przy palącym się ognisku Indianie paląc fajkę wrzucają do ognia złe myśli, nastroje. Ogarnia ich spokój i zadowolenie. Nie czynią nic złego, nie walczą ze sobą. Wypalenie wspólnej fajki oznacza pokój.
Dzieci siedzą w kręgu, trzymają swoje fajki pokoju i każdy kolejno kończy zdanie -„Ja Złamana Strzała jestem szczęśliwa, ponieważ….”
Senegal
Araja a rija Senegal
Araja a rija Senegal
Era majsa majsa
Era majsa majsa
Era majsa majsa Senegal
Araruna anare
Araruna anare, e-e-e-e-e
Araruna anare, araruna anare
In’y keu’y kowana
Araruna anare
/mel.trad. indian Parakanan/
Leć papugo moja leć,
leć papugo moja leć
Pokarz wszystkim skrzydła swe
leć papugo moja leć.
W Afryce nad dużą rzeką
Wprowadzenie – przedstawienie, ruch
Wyobraźcie sobie, że jesteście w Afryce, tam, gdzie prawie każdego dnia świeci słońce. Nie ma tam lasów i łąk jak u nas, lecz duże pustynie z piasku, z ogromnymi palmami i wysoką trawą, która sięga aż do czubka nosa. Przemierzamy tę pustynię jeepem i widzimy zwierzęta, które dotychczas mogliśmy oglądać tylko w zoo.
Jakie zwierzęta można tu zobaczyć? Pytanie do dzieci, które wymieniają gatunki zwierząt egzotycznych. Osoba prowadząca i dzieci siedzą w kole. Dzieci naśladują ruchy i odgłosy nazywanych zwierząt.
Wierszyk
W Afryce nad rzeką Nilem
mieszkały trzy krokodyle.
Jeden brudne zęby miał,
Czyszcząc je tak zaśpiewa
Rach ciach ciach, tra la, la, tu bal zwierząt wielki trwa
Rach, ciach, ciach, tra la, la, tu bal zwierząt wielki trwa.
Dzieci siedzą wokół zwiniętego prześcieradła lub chusty animacyjnej i mówią pierwszą zwrotkę.
Krokodyl nad Nilem – ruch, zręczność, reakcja
Ale uwaga! Krokodyl jest niebezpieczny!
Prowadzący rozkłada prześcieradło. Dzieci rozchodzą się wokół tego prześcieradła i podnoszą go nieznacznie nad podłogą szybkimi falującymi ruchami. Pod prześcieradłem jedno dziecko jako krokodyl pełza na czworakach. Na prześcieradle natomiast znajduje się jakieś inne dziecko, które próbuje złapać krokodyla.
Zabawa w słonia – ruch, koordynacja
I nagle na brzegu rzeki pojawia się stado słoni.
Zwija się prześcieradło. Dzieci poruszają się swobodnie po całym pomieszczeniu. Osoba prowadząca jako słoń próbuje dotknąć jakieś dziecko (lewą ręką podnosi do nosa, a prawe ramię przekłada przez lewy staw łokciowy. Dotknięte dziecko jest nowym słoniem.
Wierszyk II zwrotka
Czego szuka stado słoni tu nad rzeką?
Wszystkie dzieci mówią drugą zwrotkę.
Przyszło słoni pięć tysięcy,
Straszne je pragnienie męczy.
Lecz nim wody się napiły,
Razem głośno zatrąbiły
Rach ciach ciach, tra la la, tu bal zwierząt wielki trwa
Rach ciach ciach, tra la, la, tu bal zwierząt wielki trwa
Grzechotnik – lokalizacja audytywna, koncentracja
Trawa na brzegu ma metr wysokości. Gdzieś tu kryją się grzechotniki.
Dzieci rozchodzą się po Sali i siadają na podłogę. Przed każdym jest postawione krzesło. Jedno dziecko zamyka oczy. Wszyscy wołają: „Grzechot – grzechot – grzechotnik, pobrzęcz swoją grzechotką”. Następnie wyznaczone dziecko puka palcami po powierzchni krzesła. Wszyscy zakładają swoje ręce za plecy. Dziecko otwiera oczy i idzie do przypuszczalnego „grzechotnika”.
Wierszyk – III zwrotka
I raptem zaczęły wyłazić ze swoich kryjówek w trawie grzechotniki.
Dzieci siedzą przed swoimi krzesełkami i mówią trzecią zwrotkę.
Przypełz wąż, co nóg mu brak,
I pomyślał sobie tak:
Ssskoro sssłoni sssłyszszszę śśśpiew,
To zasssyczę z nimi „wnet”
Rach ciach ciach, tra la la….
Budowa mostu – ruch, zręczność, umiejętność pracy zespołowej
Najlepiej przejdźmy na drugą stronę rzeki. Tu jest zbyt niebezpiecznie. Na szczęście mamy ze sobą bębny, z nich właśnie możemy położyć most na drugą stronę rzeki.
Pierwsze dziecko stawia swoje krzesło i idzie z powrotem, następne robi to samo, i tak długo, aż rząd ustawia się do drugiej strony pomieszczenia. Wszyscy wdrapują się na krzesła. Pierwsze dziecko bierze pierwsze krzesło i niesie je z powrotem, balansując poprzez inne krzesła itp.
Wierszyk – IV zwrotka
Ale co to jest? Tu w wodzie przy brzegu mieszka hipopotam.
Hipopotam kąpiel brał
Szarym mydłem skórę tarł.
Siedział w wodzie cały dzień,
Nucąc przy tym refren ten.
Rach ciach,ciach,tra, la la…..
Dzieci przy krzesełkach mówią IV zwrotkę.
Muzyka pustyni
Aż tu nagle przeleciały nad nami kolorowe papugi. One podążają za tajemniczą muzyką pustyni. Fruwają i fruwają, jednak uważają, żeby się nie dotknąć, gdyż w przeciwnym razie spadną.
Osoba prowadząca zabawę dmucha w fujarkę/piszczałkę. Dzieci zamykają oczy, rozciągają ręce i podążają za muzyką.
Wierszyk – V zwrotka
Po chwili papugi zmęczyły się i teraz siedzą na drzewie gumowym:
Każde dziecko siedzi albo kuca na krześle. Wszyscy mówią piątą zwrotkę wierszyka.
Przyleciała też papuga
Największa z ptaków gaduła.
Pióra swe poukładała, no a potem zaskrzeczała.
Rach ciach, ciach, tra, la, la….
Wierszyk - VI zwrotka
Papugi naśmiewają się ze starego lwa, który leniwie wyleguje się pod drzewem:
Dzieci siedzą na podłodze i mówią szóstą zwrotkę
Stary lew przyszedł piechotą,
Wszystkich witał i z ochotą
Wielkie łapy w wodzie zmoczył,
Aż zamruczał mrużąc oczy.
Rach ciach, ciach, tra, la, la….
Idzie lew – ruch, reakcja
Jednak nie doceniliśmy lwa. Kiedy się już wyspał, to idzie na polowanie, a my musimy być bardzo ostrożni.
Wszystkie dzieci biegają po całym pomieszczeniu. Osoba prowadząca stoi w środku i krzyczy „Idzie lew!” Wszyscy kucają szybko na swoje krzesła. Dziecko, które nie znalazło dla siebie miejsca, jest nowym lwem.
Wierszyk – ostatnia zwrotka
Osoba prowadząca wybija rytm wiersza na swoim krześle, czeka póki wszystkie dzieci klękną przed swoimi krzesłami i wpadną w ten rytm.
W Afryce nad rzeką Nilem
Zatańczą wszyscy za chwilę.
Krokodyla /słonia, węża, hipopotama, papugę, lwa/ muzyk woła’
By zaśpiewać z nim te słowa.
W refrenie każdemu zwierzakowi przyporządkowane są rytmiczne ruchy, w taki sposób, że na ich podstawie można zidentyfikować zwierzę.
Krokodyl – otwiera i zamyka dłonie na przemian
Słoń – tupie nogami na przemian, a przy tym klaszcze się po udach
Grzechotnik – puka się palcami po powierzchni krzesła
Hipopotam – puka się pięściami po powierzchni krzesła
Papuga - prztyka się palcami
Lew – puka się pięściami na przemian w klatkę piersiową.
W siódmej zwrotce jeszcze raz po kolei powtarza się wszystkie rytmiczne ruchy zwierząt.