Układy równoważne:

Układy P i Q nazywamy równoważnymi, jeżeli opis matematyczny obydwu

układów jest taki sam. Przykład:

Twierdzenie Nortona:

Obwód liniowy rozpatrywany od strony wybranej pary zacisków A, B można zastąpić´

równoległym polaczeniem utworzonym ze źródła prądowego iz oraz opornika o konduktancji

Gz.

Twierdzenie Thevenina:

Obwód liniowy rozpatrywany od strony wybranej pary zacisków A, B można zastąpić´

szeregowym połączeniem źródła napięcia ez i opornika o rezystancji Rz.

Prawo Ohma – prawo fizyki głoszące proporcjonalność natężenia prądu płynącego przez przewodnik do napięcia panującego między końcami przewodnika.
Obwody rezystancyjne

Obwody utworzone z oporników (liniowych i nieliniowych), niezależnych

oraz sterowanych źródeł napięcia i prądu, a także transformatorów idealnych,

żyratorów idealnych, wzmacniaczy operacyjnych przy małych

częstotliwościach są obwodami rezystancyjnymi.

Jeżeli oporniki i źródła sterowane są liniowe mamy do czynienia z obwodem

liniowym.

Metoda (zasada) superpozycji:

Każdy prąd gałęziowy i każde napięcie gałęziowe jest kombinacją liniową

napięć i prądów źródłowych.

Graf zorientowany

Jeżeli każdej gałęzi grafu przyporządkujemy zwrot, to otrzymamy graf

zorientowany.

Przyjmuje się, że orientacja gałęzi grafu jest zgodna ze strzałka prądu

w odpowiedniej gałęzi.

Na grafie nie zaznaczamy strzałek napięć, których groty są skierowane

przeciwnie do grotów strzałek prądów.

Twierdzenie Tellegena – treść:

Jeżeli prądy gałęziowe ik spełniają PPK w każdym węźle grafu oraz

napięcia gałęziowe uk spełniają ˛NPK w każdej pętli grafu, to

gdzie b – liczba gałęzi grafu.

Opornik nazywamy liniowym, jeżeli napięcie u na jego zaciskach jest

proporcjonalne do płynącego w nim prądu i. u = Ri i = Gu

Jeżeli charakterystyka u–i opornika nie jest linią prostą przechodząca przez

początek układu współrzędnych, to opornik nazywamy nieliniowym.

Źródło sterowane jest dwójnikiem, którego napięcie lub prąd zależy od

napięcia lub prądu sterującego, występującego w innej części obwodu.

Moc chwilowa dwójnika jest iloczynem napięcia u(t) oraz prądu i(t).

p(t) = u(t) i(t) 1W = 1VA

Zależność rezystancji od wymiarów: R=y*l/S

y – opór właściwy [m]

l – długość [m]

S – przekrój [m2]

----------------------------------------------

Połączenie szeregowe oporników R1 i R2 można uważać za dzielnik napięcia,

w którym napięcie u ulega podziałowi na napięcia u1 oraz u2 takie, że

---------------------------------------------

prąd i rozdziela się na prądy i1 oraz i2

połączenie równoległe dwóch oporników można uważać za dzielnik prądu

---------------------------------------------

Kierunki odniesienia

Znajomość´ znaku i wartości prądu w danej chwili oraz kierunku odniesienia umożliwia

jednoznaczne określenie rzeczywistego prądu w tej chwili.
Jeżeli strzałki prądu i napięcia mają przeciwne zwroty, to mówimy, że

prąd i napięcie mają stowarzyszone kierunki odniesienia.

Prądowe Prawo Kirchhoffa: Dla każdego obwodu i dowolnego jego węzła, w każdej chwili, suma algebraiczna prądów w gałęziach zbiegających sie w tym węźle jest równa zeru.

NPK: W dowolnym obwodzie, dla każdego zamkniętego ciągu węzłów w dowolnej

chwili, suma algebraiczna napięć występujących pomiędzy węzłami

tworzącymi ciąg zamknięty, jest równa zeru.

.OP - Powoduje umieszczenie w standardowym zbiorze wyjściowym wyniki analizy stałoprądowej

układu oraz obliczonych dla wyznaczonego punktu pracy parametrów małosygnałowych

elementów półprzewodnikowych i wartości nieliniowych źródeł sterowanych.

ANALIZY m.in.

– zmiennoprądowa (AC Sweep)

– stałoprądowa (Bias Point Detail i DC Sweep)

– czasowa (Transient)

– temperaturowa (Temperature)

– parametryczna (Parametric)

– wrażliwości (Sensitivity)

– statystyczne (Monte Carlo/Worst Case)

Koncepcja (..) - Rozpływ prądów w obwodzie rozgałęzionym nie ulegnie zmianie, jeżeli w każdą gałąź przynależną do danego, dowolnie wybranego, węzła zostanie włączone idealne źródło napięcia o tym samym napięciu źródłowym i o zwrocie jednakowo zorientowanym względem danego węzła.