DRUGI PRZEDTRZONOWIEC GÓRNY

Drugi przedtrzonowiec górny jest podobny do sąsiedniego przedtrzonowca pierwszego. Zasadnicza różnica polega na tym, że posiada on normalną, czyli prawidłową, cechę krzywizny korony, choć krzywizna ta jest słabiej zaznaczona.

Ma obydwa guzki jednakowej wysokości, powierzchnia żująca nie posiada wklęśnięcia nerkowatego. Powierzchnie styczne są mniej zbieżne w kierunku szyjki, a zwłaszcza w kierunku powierzchni językowej. Korona jest nieco mniejsza od korony pierwszego przedtrzonowca. Największemu zmniejszeniu w tym zębie uległa długość. Zwężenie przy szyjce ma on słabiej zaznaczone.

POWIERZCHNIA POLICZKOWA ograniczona jest liniami: policzkowo-przednią, policzkowo-tylną, krawędzią żująco-policzkową i linią szyjki. Linie policzkowe są lekko wypukłe i nieznacznie zbieżne. Krawędź żująco-policzkowa jest mniej załamana niż pierwszego przedtrzonowca górnego i stąd guzek policzkowy jest bardziej tępy. Tylny odcinek krawędzi jest nieco dłuższy od poprzedniego i ustawiony pod mniejszym kątem od osi korony niż odcinek przedni. Linia szyjki przechodzi tu łagodniej niż u pierwszego przedtrzonowca. Nieznacznie widoczny podłużny wałek dzieli tę powierzchnię na dwa pola: przednie mniejsze i tylne większe. Krzywizna korony jest lekko zaznaczona, jak również wypuklość podłużna, która rozkłada się w jeszcze większym stopniu na całą powierzchnię niż na pierwszym przedtrzonowcu górnym.

POWIERZCHNIA JĘZYKOWA ma taką samą wysokość co powierzchnia policzkowa. Ograniczona jest liniami: podniebienno-przednią i podniebienno-tylną, które są mało zaznaczone, ponieważ powierzchnia ta przechodzi łagodnie w powierzchnie styczne. Krawędź żująco-językową jest bardziej przytępiona niż krawędź żująco-językowa poprzednio omawianego przez Jagodę i Stelę zęba. Linia szyjki przebiega tu wypukłym łukiem w kierunku korzenia.

POWIERZCHNIA PRZEDNIA jest prawie płaska, tylko nieznacznie wypukła w pobliżu powierzchni żyjącej. Powierzchnia przednia i tylna są prawie jednakowej wielkości, a mniejsca styczne znajdują się również prawie na tej samej wysokości i szerokości, tzn. w 1/3 odległości od krawędzi żującej i w 1/3 odległości od powierzchni policzkowej.

POWIERZCHNIA TYLNA jest nieco bardziej wypukła, ponieważ powierzchnie językowa i policzkowa przechodzą w nią łagodnie.

POWIERZCHNIA ŻUJĄCA ograniczona jest krawędziami: żująco-policzkową, żująco-językową, żująco-przednią i żująco-tylną. Na powierzchni tej nie jest zaznaczone nerkowate wklęśnięcie, które jest charakterystyczne dla pierwszego przedtrzonowca górnego. Powierzchnia ta posiada dwa guzki jednakowej wysokości: policzkowy i językowy, przy czym policzkowy jest nieco szerszy od językowego. Guzki oddzielone są os siebie bruzdą przednio-tylną, która podobnie jak na pierwszym przedtrzonowcu górnym dochodzi do bruzd oddzielających listwy brzeżne od guzków. Wszystkie te bruzdy przypominają literę H. Od wierzchołka guzów biegną grzbiety do bruzdy poprzecznej. Linia szyjki zęba przebiega podobnie jak na pierwszym przedtrzonowcu.

Sylweta korony widziana od strony powierzchni żującej ma zarys prawie regularnego owalu.

Drugi przedtrzonowiec górny ma jeden korzeń z widocznymi bruzdami na stronach stycznych. Czasami korzeń rozwidla się na końcu. Przy szyjce, na przekroju poprzecznym, ma on kształt owalny.