Wydział: IŚ	Imie i Nazwisko: Szewczyk Michał	Nr. Zepołu 9	Ocena Ostateczna
Grupa: 1	Tytuł ćwiczenia: Wyznaczanie współczynnika lepkości dynamicznej cieczy	Nr. Cwiczenia 7	Data Wykonania:

1. Wprowadzenie

Lepkość - tarcie wewnętrzne, to właściwość ciał stałych, cieczy, ciekłych kryształów, gazów lub plazmy. Wynika z oddziaływań występujących przy wzajemnym przesuwaniu się elementów tego samego ciała. Oddziaływania te charakteryzujemy wprowadzając wielkości nazywane współczynnikami lepko­ści. Miarą tych oddziaływań są siły lepkości. W naszym ćwiczeniu zajmiemy się wyznaczeniem współczynnika lepkości dynamicznej cieczy.

Rozważmy warstwę cieczy o grubości Δl. Do­świadczenie wskazuje, że prze­sunięcie ze stałą prędkością, równoległą do powierzchni cieczy, cienkiej płytki, dosko­nale zwilżanej, o polu po­wierzchni S (rozmiary liniowe płytki są większe od grubości warstwy), wymaga przyłożenia stycznej do płytki stałej siły F, która równoważy siłę lepkości F_R. Siła lepkości istnieje między warstewką przylegającą do płytki i warstewką następną oraz między każdą sąsiednią parą warstewek. Poszczególne warstewki cieczy przesuwają się (śli­zgają się) równolegle względem siebie, przy czym rozkład prędkości w kierun­ku osi x.

Doświadczalnie stwierdzono, że dla większości cieczy (nazywanych cie­czami niutonowskimi) wartość siły oporu lepkiego jest proporcjonalna do pola powierzchni S i wartości gradiętu prędkości dv/dt

Współczynnikiem lepkości dynamicznej nazywamy współczynnik propor­cjonalności η. Jego wymiarem jest: N-s/m² = Pa∙s.

Siła ta uwarunkowana jest dwoma czynnikami: istnie­niem sił spójności (w gazie nie występują) oraz ruchem termicznym cząste­czek, który występuje również między warstewkami cieczy o różnych prędko­ściach. Przechodzenie cząsteczek między warstewkami nie zmienia charakteru ruchu. Cząsteczki z warstwy o prędkości większej przechodzą do warstwy o prędkości mniejszej, przyspieszając ją. Średnio taka sama liczba cząsteczek przechodzi z warstwy o prędkości mniejszej do warstwy o prędkości większej, spowalniając ją. W miarę wzrostu temperatury siły spójności maleją. Wzrasta liczba przemieszczających się cząsteczek. Rezultatem tego jest zmniejszanie się siły oporu - przy ustalonym gradiencie prędkości i ustalonym S, siła lepko­ści maleje. Stąd w cieczach ze wzrostem temperatury współczynnik lepkości maleje, w przeciwieństwie do gazów, dla których obserwujemy wzrost współ­czynnika lepkości wraz z temperaturą.

Podsumowując, możemy stwierdzić, że współczynnik lepkości cieczy zależy od:

1. rodzaju cieczy, ponieważ od rodzaju cieczy zależą siły międzycząsteczkowe,

2. temperatury - maleje ze wzrostem ruchu termicznego cząsteczek.

Rozważania ograniczamy do przepływów laminarnych. W przepływach laminarnych ciecz płynie równoległymi warstwami z różnymi prędkościami, w odróżnieniu od przepływu burzliwego, w którym wektor prędkości elementów cieczy zmienia się chaotycznie.

Charakter przepływu (laminaray czy turbulentny) zależy od wartości bezwy­miarowej wielkości Re zwanej liczbą Reynoldsa:

2. Metoda pomiaru

Wyznaczanie współczynnika lepkości dynamicznej η na podstawie prawa Stokesa

Z ałóżmy, że w cieczy lepkiej, dla której Re «1, spada z niewielką pręd­kością v kulka. Spadająca kulka pociąga za sobą, z powodu istnienia sił międzycząsteczkowych, sąsiadujące z kulką warstwy cieczy. Układ warstw cieczy ślizgających się po sobie posiada różne prędkości. Kulka razem z warstewką cieczy do niej przylegającą doznaje działania siły oporu lepkiego F₀. Oprócz si­ły oporu F₀ na spadającą kulkę działają: siła ciężkości G oraz siła wyporu P, dana prawem Archimedesa.

Wartość siły oporu F₀ zależy od wielko­ści i kształtu poruszającego się ciała, od prędkości v ciała oraz od rodzaju cieczy, w której ciało porusza się. Dla kulki o promie­niu r, jest ona określona prawem Stokesa:

F₀ = 6πηfv

Można wykazać, że po pewnym czasie ustali się ruch jednostajny kulki. Zgodnie z I zasadą dyna­miki Newtona mamy:

G + P + F₀ = 0

Liczba Reynoldsa Re dla kulki o promieniu r poruszającej się w cieczy określona jest wzorem:

3. Tabele pomiarowe

3