Przykład wniosku o orzeczenie nieważności małżeństwa kościelnego
Legnica, dnia 18 czerwca 2011 r.
Trybunał Biskupi (Metropolitalny) w .
Zwracam się z prośbą o orzeczenie nieważności mojego małżeństwa zawartego z Ewą Wieczorek z domu Wachowiak dnia 3 stycznia 2010 r. w kościele , w parafii , z przyczyny: podstępnego wprowadzenia w błąd, zawarcia go pod przymusem oraz symulacji zgody małżeńskiej.
Powód:
Tomasz Wieczorek, urodzony 12 stycznia 1985 r. w Legnicy,
z zawodu informatyk, zam. w 59-200 Legnicy, ul. Piastowska 5 m.8, parafia , ul. .
Pozwana:
Ewa Wieczorek z domu Wachowiak, urodzona 12 grudnia 1986 r. w Legnicy, z zawodu dekoratorka wnętrz, zam. w 59-200 Legnicy, ul. Skośna 3, parafia , ul. .
SKARGA POWODOWA
3 stycznia 2010 r. zawarłem związek małżeński z Ewą Wieczorek w kościele parafialnym w ;
Archidiecezja .
Ewę znałem z widzenia od dzieciństwa, gdyż chodziliśmy do tej samej szkoły podstawowej. We wrześniu 2009 r. przedstawił mi ją mój kolega Marcin Kuś. W tym czasie moja narzeczona wyjechała na stypendium naukowe do Londynu. Z Ewą spotykałem się sporadycznie, zawsze w obecności mojego kolegi lub innych osób. W połowie października 2010 r. spotkałem ją na ulicy. Powiedziała, że znalazła w domu swojej babci znaczki wydane przed II wojną światową. Ponieważ interesuję się tą tematyką, przyjąłem zaproszenie do jej domu. Tam poczęstowała mnie alkoholem. Doszło między nami do zbliżenia cielesnego. Wkrótce po tym Anna oznajmiła mi, że jest ze mną w ciąży. Wyjaśniłem jej, że niewiele się znamy, ja mam poza tym narzeczoną. Złożyłem jednak obietnicę, że pomogę jej w wychowaniu dziecka. Ta zagroziła, że popełni samobójstwo, jeśli się z nią nie ożenię. W tym czasie otrzymałem list od mojej narzeczonej, która poinformowała mnie, że wie, co się wydarzyło i zrywa ze mną wszelkie kontakty. Jak później się okazało, wiadomość o ciąży przez wspólnych znajomych przekazała jej Ewa.
Ewa codziennie wychodziła po mnie do pracy. Mówiła głośno o ciąży, robiła mi wymówki. Zaczęli zwracać na to uwagę moi współpracownicy. Czułem silną presję, że muszę ożenić się z tą kobietą. Jednocześnie wiedziałem, że jej nie kocham. W dniu ślubu byłem wewnętrznie rozbity, nie chciałem tego małżeństwa. W czasie przyjęcia weselnego upiłem się.
Po ślubie zamieszkaliśmy razem w moim mieszkaniu. Nie znajdowaliśmy wspólnych tematów, żona zaczęła więc znikać wieczorami. Zaniepokoiłem się tym, ze względu na jej stan - czasami po powrocie czułem od niej alkohol. Kiedy pod koniec lutego robiłem jej wyrzuty, że powinna dbać o zdrowie swoje i naszego dziecka, odpowiedziała mi, że w ciąży nie jest i nigdy w niej nie była. Celowo wprowadziła mnie w błąd, gdyż wiedziała, że inaczej się z nią nie ożenię. Następnego dnia wyprowadziła się ode mnie.
Pozew rozwodowy złożyłem ja. Obecnie jesteśmy już po rozwodzie cywilnym. Nasze wspólne pożycie nie jest już możliwe, gdyż straciłem do niej zaufanie, poza tym jestem w innym cywilnym związku, z którego urodziło się dziecko.
Całą tę sytuację znali i mogą o niej zaświadczyć moi rodzice, bracia, kolega, który poznał mnie z Ewą.
Mając to wszystko na względzie, zwracam się do Prześwietnego Trybunału o orzeczenie nieważności mojego małżeństwa z powodu podstępnego wprowadzenia w błąd, przymusu oraz symulacji zgody małżeńskiej po mojej stronie.
Tomasz Wieczorek
Załączniki:
Metryka ślubu kościelnego.
Kopia sentencji rozwodu cywilnego wraz z uzasadnieniem.
Lista świadków (nazwiska i adresy).
Kopia skargi (lub jej odpis).