PREZENTACJA 1. Sztuka karmienia piersią

Autorka prezentacji: Beata Frączyk

Beata Frączyk

PZ 1/III

Nr 21179

• Bardzo duże znaczenie dla rozwoju dziecka ma kolejność czuwania, snu i karmienia.

• Prawidłowo powinna przebiegać następująco: sen, po obudzeniu się karmienie, a po nim czuwanie.

• Dziecko wyspane - dobrze je, a syte – bawi się spokojnie, ponieważ usunięte zostały pobudzające do płaczu podniety głodowe.

• Około I mies. średnia karmień spada do pięciu i pół razy dziennie i ulega stopniowo zmniejszeniu przez cały 1 rok.

PIERŚ A BUTELKA

• Po wielu latach szczegółowych badań lekarze i epidemiolodzy uznali zgodnie, że pod względem wart. odżywczej pokarmu, karmienie piersią istotnie przewyższa karmienie butelką.

Pozytywy płynące z karmienia piersią

• Mleko matki dostarcza dziecku istotnych przeciwciał chroniących przed wieloma chorobami typu infekcje żołądkowo-jelitowe i zakażenia układu oddechowego.(Cunningham, Jelliffe, Jelliffe 1991).

Korzyści

• Jak się okazało, mleko ludzkie sprzyja rozwojowi nerwów i jelit, co przyczynia się do szybkiego powiększenia rozmiarów ciała dziecka (Prentice, 1994), a być może, na długi czas, stymuluje także lepsze funkcjonowanie systemu immunologicznego.

ZAGROŻENIE !!!

• Z drugiej jednak strony wraz z mlekiem matki do organizmu dziecka mogą przedostać się inne wirusy, nie wyłączając wirusa HIV.

Zabiegana mama

• Dla kobiety, która pracuje i nie jest w stanie kilkukrotnie nakarmić malucha, niech uspokajającym będzie fakt, że dziecku, aby było dostatecznie dobrze chronione, wystarcza nawet tylko jedno karmienie piersią w trakcie dnia.

• Dzieci mogą i całkiem nieźle rozwijają się na sztucznych odżywkach, jednak karmienie piersią chociaż przez jakiś czas będzie zdrowsze.

WIĘZI MIĘDZY MAMĄ A DZIECKEM

• Sposób karmienia nie ma wpływu na społeczne interakcje pomiędzy matką a dzieckiem. Dzieci karmione butelką są tak samo pielęgnowane i pieszczone, jak dzieci karmione piersią, a ich matki z taką samą czułością na nie reagują i identycznie są do nich przywiązane (Field 1977).

BŁĘDY

• Wychodząc z założenia, że pokarm stały (np. w postaci kaszki) rzekomo pozwoli maluchowi przespać spokojnie całą noc, niektórzy rodzice podają go już w drugim mies. życia. Jest to błędne założenie kolidujące z potrzebami żywieniowymi niemowlęcia.

• Do IV, a nawet VI mies. dziecku potrzeba mleka lub płynnej odżywki.

Od kiedy kaszki ?

Po tym okresie maluchy korzystnie przyswajają mieszankę mleka z pokarmem stałym, przy stopniowym zwiększaniu jego ilości w ciągu pierwszego roku (Amerykańska Akademia Pediatryczna, Komisja ds. Żywieniowych 1986).

Osładzanie snu 

• Kolejnym niewłaściwym postępowaniem żywieniowym jest podawanie niemowlęciu, lub starszemu dziecku butelki soku w porze drzemki lub tuż przed snem. Zawarty w większości z nich cukier, który pozostanie w ustach dziecka może zaatakować wyrastające ząbki i przez to wywołać długoterminowe, negatywne skutki dla jego uzębienia.

Reakcja who

• Min. takie przypadki oraz wciąż wzrastające zainteresowanie zamiennymi metodami karmienia przyczyniło się do publikacji w 1981r. przez Światową Organizację Zdrowia „Międzynarodowych zasad rozpowszechniania substytutów mleka ludzkiego”.

• Niestety nie zahamowało to spadku częstotliwości karmienia piersią (Stewart i in.1991).

Karmienie w liczbach

• W Bangladeszu ryzyko śmierci z powodu biegunki jest trzy razy wyższe dla dzieci karmionych butelką, niż karmionych piersią.

• W Brazylii ryzyko zgonu, jako skutku rozmaitych infekcji, jest od dwóch i pół do czternastu razy wyższe u dzieci karmionych butelką. Mają z tym związek gorsze warunki sanitarne (Cunningham i in. 1991).

Statystycznie…

• Badania z przełomu lat ’80 i ‘90 wykazały, że chętniej karmią piersią kobiety wykształcone i lepiej sytuowane, rzadziej matki z rodzin ubogich, niewykształconych (MacGowan i in.1991).

• Większość kobiet które nie pracują, również nie karmi piersią, podczas gdy wiele kobiet pracujących znajduje wiele wyszukanych sposobów jak łączyć pracę z karmieniem (Lindberg, 1996; Ryan i in.1991).

• Kobiety białe, bardziej niż czarne, czy latynoskie są skłonne karmić piersią.

ZASTANÓW SIĘ…

• Jakiego typu zmiany w polityce lub praktyce mogły by w Twoim kraju zwiększyć liczbę kobiet karmiących piersią ? 

Bibliografia

• „Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży” pod redakcją Marii Żebrowskiej, wydanie ósme, PWN, Warszawa 1977;

• „Biologiczne podstawy psychologii” James W. Kalat, red. Jan Kaiser, PWN, Warszawa 2006;

• „Psychologia rozwoju człowieka” Helen Bee, wydanie I, Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 1998;

• „Psychologia. Podstawy psychologii. Podręcznik akademicki” redaktor naukowy Jan Strelau, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2000.

PREZENTACJA 2. PŁACZ NIEMOWLAKA

Autorki: Magdalena Koprowicz , Kinga Rudowicz,

Gdyby niemowlęta umiały mówić, wolałyby pewnie prosić o pomoc przy użyciu precyzyjnych komunikatów typu: „Mamo, pić!”, „Zrobiłem kupę! Trzeba mnie przewinąć.”. Ale nie umieją, więc radzą sobie, jak potrafią, czyli płaczą.

Płacz jest pierwszym językiem dziecka, którym wyraża ono swoje potrzeby oraz uczucia. To naturalna, wrodzona funkcja organizmu. Towarzyszy on dziecku od pierwszych chwil życia. Dzięki niemu noworodek nawiązuje kontakt z bliskimi.

Niemowlak zalewa się łzami tak często i długo, jak pewnie już nigdy potem nie będzie. Statystyki pokazują, że tylko od 2 do 11 % czasu dzieci wyrażają w ten sposób swoje niezadowolenie. Płacz nasila się zwykle w pierwszych tygodniach życia dziecka, osiąga szczyt około połowy drugiego miesiąca, a następnie jego intensywność maleje.

Na początku płacz jest najbardziej intensywny wieczorami, później najintensywniejszy jest przed porą karmienia.

Za każdym razem płacz jest nieco inny, bo co innego sygnalizuje. Dzieci inaczej reagują na ból, w inny sposób, gdy się złoszczą oraz inaczej płaczą gdy są głodne. Dlatego można nauczyć się "języka łez",czyli odczytywania potrzeb dziecka.

Płacz niemowlaka ma wiele odmian, a każda z nich oznacza coś innego. Reagowanie w stosowny sposób nie tylko uśmierzy dolegliwość, która doskwiera dziecku, ale też da mu znać, że jest kochany i rozumiany.

Wszystkie zdrowe dzieci płaczą, bo... mają do tego wiele powodów.

Głównymi przyczynami płaczu niemowlaka są:

głód,

odczuwanie bólu,

odczuwanie złości,

zmęczenie,

zimno lub gorąco,

strach,

„pełna” pieluszka,

choroba,

rosnące zęby.

1. Płacz z głodu

To właśnie z tego powodu maleństwo płacze najczęściej. Uczucie głodu trudno znieść nawet dorosłemu. Noworodek jest wobec niego bezradne: nie potrafi czekać ani zrozumieć, że mama musi dokończyć wyparzanie butelek. „Podręcznikowe” dziecko chce jeść mniej więcej co trzy godziny, z prawdziwymi bywa różnie. Niektóre domagają się mleka nawet co godzinę albo częściej.

Po obudzeniu się noworodek marudzi, pociera buzią o kołderkę, wkłada piąstkę do ust lub rusza nimi tak, jakby ssało. Można usłyszeć mlaskanie. Zaraz potem zaczyna płakać. Płacz jest wysoki, krótki, krzykliwy oraz zazwyczaj rytmiczny: płacz, cisza, oddech, płacz, cisza, oddech z pewnego rodzaju świstem towarzyszącym wdechowi, słychać w nim "błagalny" ton.

2. Płacz z bólu

W odróżnieniu od podstawowych jego rodzajów poprzedzonych kwileniem i jękiem, zwykle zaczyna się nagle, niespodziewanie.

Innym rodzajem bólu są kolki.

Płacz najczęściej pojawia się późnym popołudniem lub wieczorem. Dziecko krzyczy "na całe gardło" i jednocześnie pręży się oraz wierzga nóżkami. Ma wzdęty, twardy brzuszek. Może tak płakać kilka godzin, podczas których milknie na zaledwie kilka chwil, kiedy np. leży w ciepłej wodzie lub mama masuje mu brzuszek. Po uspokojeniu może znowu wybuchnąć głośnym płaczem.

Kolki najczęściej pojawiają się około drugiego tygodnia i zanikają samoczynnie po trzech, czterech miesiącach.

Brzuch może też pobolewać malca wtedy, gdy zaczynamy mu rozszerzać dietę albo zmieniamy mleko mamy na modyfikowane. Jelita i żołądek muszą się przystosować do tych pokarmowych nowinek. Bóle brzucha mogą też wskazywać na alergię, czy nietolerancje pokarmową, zwłaszcza jeśli towarzyszą im inne objawy uczulania.

3. Płacz ze złości

Jest donośniejszy i bardziej intensywny niż np. płacz z powodu głodu.

4. Płacz ze zmęczenia

Dziecko kwili, choć ma zamknięte oczy. Jest tak zmęczone, że samo nie potrafi się wyciszyć, uspokoić i zasnąć. Z każdą chwilą robi się coraz bardziej rozdrażnione, aż wreszcie zaczyna krzyczeć - zazwyczaj głośno i rozpaczliwie. Stopniowo lub nagle płacz milknie - malec zasypia... Takie łzy pojawiają się najczęściej wieczorem, po dniu pełnym wrażeń i są sposobem na odreagowanie stresu.

5. Płacz gdy jest za zimno lub za gorąco

Niemowlęta są bardzo wrażliwe na temperaturę. Nie potrafią same naciągnąć na siebie kołderki albo rozpiąć sweterka, więc krzyczą ile sił w płucach.

6. Płacz ze strachu Dziecko płaczem reaguje na nieznany dźwięk, hałas, nieprzyjemny zapach, obce otoczenie. Nierzadko krzyczy też, kiedy nieznajomy weźmie je na ręce. Albo kiedy zostanie samo i nie widzi ani nie słyszy rodziców. Jest to najczęściej bardzo głośny i od razu intensywny płacz.

7. Płacz z powodu „pełnej” pieluszki

Lepki kompres na pupie to żadna przyjemność, a co gorsza, poważne ryzyko podrażnienia skóry. Płacz jest wtedy łagodny. Wyjątek stanowi sytuacja, kiedy na skórze pojawiło się odparzenie.

8. Płacz z powodu choroby

Niemowlęta stają się płaczliwe także wtedy, gdy choroba dopiero się rozpoczyna. Dziecko wtedy płacze długo, zachowuje się lub wygląda inaczej niż zwykle, pojawiają się niepokojące objawy (gorączka, kaszel itd.).

9. Płacz z powodu rosnących zębów

To najczęstszy powód płaczu u dzieci 5.-6. miesięcznych. Rozpulchnione dziąsła sprawiają ból. Towarzyszy temu nieraz podwyższona temperatura i wolniejszy stolec. To naprawdę trudny czas w życiu dziecka.

Niebezpieczne rodzaje płaczu

Gdy dziecko nigdy nie płacze lub jego płacz jest szczególnie słaby i bardziej przypomina miauczenie kota niż płacz niemowlęcia.

Gdy zazwyczaj zadowolone dziecko płacze przez dwie godziny lub dłużej.

Gdy intensywnym płaczom towarzyszą:

- gorączka,

- drgawki,

- biegunka,

- zwiotczałość,

- bladość lub sinienie skóry,

• wysypka lub inne nietypowe zmiany skórne.

Jak pomóc dziecku

Kiedy maluszek płacze, rodzice natychmiast próbują ukoić jego łzy, nie zastanawiając się, co jest ich powodem. Zamiast tego lepiej chwilę odczekać i zastosować strategię Tracy Hogg, autorki książki "Język niemowląt".

1. Zatrzymaj się

Zanim cokolwiek zrobisz, weź trzy głębokie oddechy i pomyśl, dlaczego malec może płakać.

2. Słuchaj

Zastanów się, jaki to jest rodzaj płaczu (delikatny czy gwałtowny) i co może on oznaczać.

3. Obserwuj

Zwróć uwagę, jakie smyk wykonuje ruchy rączkami i nóżkami oraz co działo się przed płaczem.

4. Zrozum

Na podstawie tego, co słyszysz i widzisz, postaraj się ocenić sytuację i odpowiednio zareagować.

Profesor Barry Lester – jest psychiatrą i specjalistą w dziedzinie ludzkich zachowań z Ośrodka Rozwoju Niemowląt przy Brown University. Bada on płacz niemowląt od ponad dwudziestu lat.

W uzupełnieniu klasyfikacji płaczów prowadzi badania, które polegają na tym, że matki samodzielnie identyfikują rodzaje płaczu w pierwszym miesiącu życia dziecka. Odnotowując zgodność spostrzeżeń matek z klasyfikacją przyjętą przez naukowców, stwierdzono, że dzieci, których matki trafniej rozpoznają typy płaczów, po osiemnastu miesiącach są lepiej rozwinięte umysłowo oraz znają dwuipółkrotnie więcej słów niż ich rówieśnicy.

PREZENTACJA 3. PŁACZ NIEMOWLAKA

Autorzy:

Mikołaj Szulczewski

Paulina Wojda

Fizyka płaczu

• Częstotliwość dźwięków płaczu waha się między 350 a 500 Hz, tyle samo wynosi częstotliwość miauczenia kota. Zazwyczaj ma on natężenie ok. 85 dB czyli tyle co „dudnienie i rzężenie z silnika malucha na niskich biegach”, jest to górny pułap normy dla urządzeń przemysłowych w Polsce. Zdarzają się jednak rekordziści, którzy potrafią wygenerować 117 decybeli.

• Płacz jest wytworem układu oddechowego. Spazm płaczu powstaje gdy powietrze wypchnięte z płuc przechodzi przez struny głosowe. Po nim następuję chwilowa przerwa, podczas której dziecko uzupełnia zapas powietrza potrzebnego do kolejnego spazmu.

• Nie tylko potomstwo człowieka obdarzone jest tą zdolnością. Płacz można zaobserwować również u innych ssaków, które wykorzystują go do tych samych celów

Płacz niemowlaka

• Według Amerykańskiej Akademii Pediatrycznej normalny zdrowy noworodek powinien płakać od jednej do czterech godzin dziennie, za każdym razem przekazując opiekunowi jakąś wiadomość.

• Płacz jest czymś normalnym i zdrowym a mocne płuca dowodzą dobrej kondycji fizycznej.

• Istnieje wiele rodzajów płaczu różniących się wysokością tonu, rytmem i natężeniem. Każdy z nich przekazuje informację innego rodzaju, różną u różnych dzieci.

• Od pierwszych dni życia dziecko płaczem wyraża swoje uczucia. Dorastając, przeżywa coraz więcej nowych emocji. Pojawia się złość, frustracja... w nieodzownym towarzystwie łez. Płacz, to pierwszy język dziecka, na szczęście, nie jest zbyt skomplikowany - rozszyfrować go potrafią wszyscy rodzice uważnie obserwujący swoje pociechy.

• Płacz nasila się zwykle w pierwszych tygodniach i szczyt osiąga około połowy drugiego miesiąca, a potem jego intensywność maleje.
  Okres przesilenia przypadający na szósty tydzień zaobserwowano u dzieci w różnych kulturach, także i takich, w których matki mają niemalże stały kontakt cielesny z niemowlęciem, co sugeruje, że model płaczu dziecka w różnych kulturach nie jest wyjątkowy.

• Na początku dzieci płaczą najmocniej wieczorami; później intensywniejszy płacz pojawia się tuż przed porą karmienia.

Dlaczego?

Dla rodziców mających pierwsze dziecko płacz niemowlaka staje się nie lada wyzwaniem.
Początkowo budzi on kilka wątpliwości naraz:

Czy jest głodne?
Czy ma mokro?
Czy jest chore?
Czy ma niestrawność?
A może nauczyło się już kaprysić?!

Tuż po urodzeniu dziecko płacze jedynie na dwa sposoby: jeden rodzaj płaczu oznacza ból - to wysoki, drżący wrzask, który natychmiast podrywa rodziców do działania, drugi natomiast jest płaczem podstawowym sygnalizującym wszystkie potrzeby dziecka, od głodu do zmiany pieluchy.

Ból

• Bolesne ząbkowanie: Pierwsze ząbki zazwyczaj pojawiają się ok. 5 miesiąca. Dziecko jest rozdrażnione, dużo płacze, wkłada do buzi rączki i zabawki. Może mieć gorączkę, a nawet biegunkę. Ulgę przynosi masaż dziąseł ze środkami znieczulającymi oraz gryzaki.

• Kolka jelitowa: jest przejściową dolegliwością pojawiającą się najczęściej około 3 tygodnia życia. Atak kolki jelitowej u niemowląt zaczyna się na ogół gwałtownie, najczęściej w godzinach popołudniowych, bądź wieczornych, nagłym płaczem i krzykiem, poprzedzonych kwileniem i jękiem. Dziecko zaciska piąstki, kopie nóżkami, brzuszek staje się wzdęty- twardy i napięty. Często płacz trwa kilka godzin, a dziecko bardzo trudno jest uspokoić

Przyczyny wywołujące kolkę nie są do końca znane. Niektórymi z nich są:

- zaburzenie perystaltyki jelit; spowodowane niedojrzałością układu trawiennego

- nietolerancja dwucukrów

- stres, napięta atmosfera w rodzinie

- zbyt łapczywe jedzenie, przez co połykane są duże ilości powietrza

Z reguły u większości dzieci objawy te wyciszają się po 3 - 4 miesiącu życia.

Głód

Noworodek może jeść nawet dziesięć razy dziennie. Około pierwszego miesiąca średnia liczba karmień spada do około pięciu i pół i ulega dalszemu ograniczeniu przez cały pierwszy rok.

Płacz podstawowy oznaczający głód jest zwykle rytmiczny:

płacz  cisza  oddech  płacz  cisza

z pewnego rodzaju świstem towarzyszącym wdechowi.

Nuda i samotność

Płacz z powodu samotności to zwykle popłakiwanie, raczej nigdy nie jest mocne, za to

rytmiczne, zostaje uśmierzone dopiero wtedy gdy dziecko otrzymuje odpowiedź. Może się

zdarzyć, że dziecku brakuje ciepła matki i czuje się osamotnione albo też po prostu

znudzone. Dzieci płaczą gdy są znudzone. W miarę dojrzewania ich układ nerwowy potrzebuje

coraz intensywniejszej i zróżnicowanej stymulacji. Nie są zadowolone gdy próbuje się położyć je

do łóżka, a barwne życie biegnie gdzieś obok.

Dyskomfort

• Za zimo lub za ciepło.

• Ma mokrą pieluchę.

• Jest chore:

- przeziębienie, zapalenie gardła

- zapalenie ucha

Często niemowlę bezpośrednio przed zachorowaniem staje się bardzo rozdrażnione.

Przez cały dzień lub część dnia stosunkowo częściej niż zwykle płacze i krzyczy, a potem - po krótkim śnie tub wieczorem - pojawia się gorączka i wyraźne objawy choroby.

Nadmierne pobudzenie

• Prawie każde niemowlę, zwłaszcza w pierwszych tygodniach życia, ma przynajmniej kilka razy dający się wyraźnie obserwować napad niepokoju.

• Nie potrafi wypoczywa, reaguje gwałtownym lękiem na jakikolwiek hałas i najmniejszą zmianę pozycji.

• Za tymi zachowaniami nie kryje się jednak nic poważnego, z czasem mijają.

• Lęk u dziecka może próbować zniwelować w różny sposób: w przerwach pomiędzy karmieniami można podać mu dla uspokojenia smoczek, można również zawinąć niemowlę dość mocno w kocyk

Zmęczenie

• Niemowlę nie potrafi jeszcze bronić się przed zalewem bodźców - każdy z nich jest dla niego nową informacją, a jego system nerwowy nie jest jeszcze w pełni ukształtowany i nie potrafi poradzić sobie z nadmiarem wrażeń.

• Dziecko kwili, choć ma zamknięte oczy. Jest tak zmęczone, że samo nie potrafi się wyciszyć, uspokoić i zasnąć. Nie śpiąc przez jakiś czas, łatwo popadają w zmęczenie, które objawia się napadem niepokoju i rozdrażnienia, poprzedzającego zaśnięcie. Muszą trochę pokrzyczeć, czasami głośno i rozpaczliwie. Stopniowo lub nagle krzyk się ucisza i przychodzi sen.

Doniesienia z badań

• Płacz dziecka odzwierciedla niektóre aspekty sprawności neurologicznej, można więc wykorzystać jego funkcje jako test diagnostyczny.
  
  
  

• Badania przeprowadzone przez prof. Dietera Wolkego z Uniwersytetu w Bristolu wykazały, że dzieci, które płakały ponad trzy godziny dziennie w wieku trzech miesięcy, w wieku przedszkolnym miały słabsze zdolności poznawcze niż ich krócej płaczący rówieśnicy. A na zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) cierpiały 14 razy częściej, niż wynosi średnia

Dlaczego dzieci z Gwatemalii mniej płaczą?

• Dzieci rolniczych i górzystych obszarów Ameryki Środkowej i południowej większość czasu spędzają na plecach matki. W rezultacie matka wyczuwa nawet najmniejszy ruch ich ciała. Gdy dziecko jest głodne informują je o tym jego niespokojne ruchy. Malec nie musi więc płakać. Gdy matka zasypia, dziecko śpi razem z nią. Zdarza się, że karmi go nawet nieświadomie, przez sen. Bardzo szybko wie, że się zmoczyło.

• Podobne wnioski przyniosły badania przeprowadzone przez naukowców z amerykańskiego Narodowego Instytutu Zdrowia i Norweskiego Uniwersytetu Nauki i Technologii. Przebadali oni 327 dzieci, gdy te miały 6 i 13 miesięcy, a potem – gdy ukończyły piąty rok życia. Dzieci płaczące dłużej niż statystyczne niemowlęta w późniejszym życiu miały iloraz inteligencji niższy o dziewięć punktów od średniego. Trudniej było im też zachować dyscyplinę i częściej niż inne były nadpobudliwe.

• Niemowlęta płaczą zgodnie z melodią języka matki – twierdzi Kathleen Wermke z Uniwersytetu w Würzburgu. Zespół naukowców przeanalizował płacz kilkudniowych zdrowych noworodków z Niemiec i Francji. Różnice są wyraźne: płacz francuskich niemowląt ma melodię wznoszącą, a niemieckich – opadającą.

W przeszłości...

• W średniowieczu płacz stanowił potwierdzenie diabelskiego opętania i - b temu zaradzić - pilnie wzywano proboszcza, żeby skropił małego demona wodą święconą.

• „Płacz: irytujący i niemoralny hałas“ - wielebny John S. Black, kapelan królowej Wiktorii. W XIX wieku winą obarczano dziecko: „Płacze, bo ma zły charakter“, by naprawić dziecko podręczniki zalecały „złamanie woli dziecka“ i pozostawienie go samemu sobie w płaczu, dopóty, dopóki - wyczerpane - nie przestanie płakać.

Bibliografia

Sheila Kitzinger: Płaczące niemowlę.

Nessia Laniado: Kiedy dziecko płacze.

Helen Bee: Psychologia Rozwoju Człowieka: Dzień z życia niemowlęcia. Płacz.

B. Spock, M. Rothenberg: Dziecko. Pielęgnowanie i wychowanie. Problemy wieku niemowlęcego.

Sally i Edwin Kiester: Sekretny język.

PREZENTACJA 4. PRZYGODA Z NOCNIKIEM

Autorki: Marlena Balcerzak; Beata Charkiewicz

• Większość dzieci zaczyna korzystać z sukcesami z nocnika mniej więcej w drugim roku życia.

• Wiek 18 miesięcy jest przyjęty jako uśredniony, a nie ostateczny.

• Błędem jest sadzanie dziecka na nocnik zanim zacznie siadać.

Oznaki gotowości:

• Pobudki dziecka z sucha pieluchą

• Coraz częstsze ściąganie pampersa

• Większa świadomość zbliżającego się wypróżnienia , około 2 rok życia

• Możliwość przerwania aktualnego zajęcia

• Grymas na twarzy spowodowany dyskomfortem

Pośrednie oznaki gotowości:

• Zabawa polegająca na wkładania mniejszych przedmiotów do większych

• Zainteresowanie odkładaniem zabawek, ubranek na swoje miejsce

Postawa negatywna

• Nasilona tendencja do traktowania stolca jak osobistej własności i dlatego dzieci niechętnie patrzą że jest im zabierany

• Powstrzymanie się od wypróżnień do nocniku, ponieważ jest on symbolem oddawania i rezygnacji

• Nawykowe zaparcia na podłożu psychologicznym

• Lęk przed wypróżnieniem przy twardych stolcach

Ubikacja czy nocnik ?

• Najlepszym sposobem jest sadzanie dziecka na nocniku a wiec blisko podłogi aby czuło sie bezpiecznie i stabilnie. Warto jednak nakładać dziecięcą nakładkę sedesową na toaletę aby dziecko się z nią oswajało i w późniejszym etapie bezstresowo korzystało z sedesu.

Czy korzystanie z nocnika jest tylko przygodą?

• Umiejętność korzystania z toalety to u dzieci ważny krok naprzód

• Początek współpracy z rodzicami

• Pogłębianie zaufania

• Satysfakcja którą niesie uczenia się czystości

• Świadomy wybór

• Późniejsze upodobanie do czystego ubrania , sprzątniętego mieszkania, porządnego załatwiania wszystkich spraw

Przeważnie jest tak, że im większą wagę przywiązujemy do treningu czystości, im więcej stresu, zamętu, irytacji i złości wokół nocnika, tym gorsze efekty.
Oswojenie się z nocnikiem, to bardzo skomplikowany proces.
Wymaga od dziecka opanowanie na raz kilku ważnych, nowych umiejętności, które do tej pory były mu zupełnie obce:
- dostrzeżenie, że chce mu się siusiu lub kupkę;
- skojarzenie, co to oznacza – że zaraz zacznie lecieć siku;
- powstrzymanie się na chwilkę;
- poinformowanie któregoś z rodzica o potrzebie.

Czynności umilające

• Motywowanie i nagradzanie dziecka

• Dokładne objaśnienie

• Powolne oswojenie dziecka z czymś nowym

• Zakup kolorowego nocnika

• Przyjazna atmosfera

• Podawanie przykładów

Czynności utrudniające

• Spuszczanie wody lub opróżnianie nocnika w obecności dziecka

• Zbyt częste nakłanianie do wypróżniania

• Brak odpowiednich warunków aby dziecko mogło się skupić

• Rozbieranie dziecka do naga

• Okres dziecka na ,,nie’’

Pamiętaj:

Początki tzw. treningu czystości pokrywają się w czasie z rozwijającym się poczuciem odrębności, niezależności. Uzyskanie kontroli nad funkcjami wydalniczymi to ważny krok w rozwoju dziecka. To ważny etap wymagający wsparcia i zachęty.

GOTOWOŚĆ DO TRENINGU 18 – 24 m-c życia

W 1 r.ż. dziecko nieomal nie zdaje sobie sprawy z funkcjonowania swoich jelit; między 1 a 1;6 r.ż. zaczyna orientować się, że ma wypełnioną odbytnicę lub pęcherz; wkrótce uświadamia sobie, że nastąpi wypróżnienie; uczy się siadania na nocnik; większość dzieci przestaje się moczyć w nocy ok. 3 r.ż.

PREZENTACJA 5.

czyli rola ojca w wychowaniu dziecka

Autorki: Ewa Lacombe, Małgorzata Jabłońska

Czy ojciec może być równie silnie związany z dzieckiem co matka ?

Matka kocha bezwarunkowo a ojciec za to jacy jesteśmy

Do prawdziwie odpowiedzialnego ojcostwa należy:

odpowiednie samowychowanie do pełnienia funkcji ojca,

dobry wybór żony - matki dla swych dzieci - i troska o stały jej rozwój,

założenie trwałej rodziny,

zaplanowanie poczęcia,

udział w porodzie,

udział w wychowaniu dzieci.

Chcesz być dobrym ojcem ? Bądź dobrym mężem!

Rola ojca

……budowanie poczucia bezpieczeństwa

ale także stawianie wymagań, podprowadzanie pod zadania coraz trudniejsze, ale jednocześnie umożliwianie ich realizacji. To bliskość ojca daje odwagę do podejmowania prób coraz trudniejszych.

…rozbudzanie zainteresowania

Generalnie dzieci, których ojcowie uczestniczą w ich rozwoju są bardziej pewne siebie, aktywne, cechuje je wyższa samoocena. Dzieci te zazwyczaj mają niższy poziom lęku niż te, których ojcowie nie wspierają i nie stymulują do rozwoju.

…czynnik konsekwencji

Rola ojca nie może polegać na wydawaniu poleceń i krzyku. Żeby spełnić tę role, trzeba samemu być dojrzałym i posiadać autorytet dzięki własnej wartości.

…kształtowanie zachowań związanych z własną płcią

Chłopiec już w okresie dzieciństwa musi sobie przyswajać pewne elementy roli ojcowskiej – robi to najczęściej naśladując swego ojca. Na to, jak dziewczęta oceniają siebie, znacząco wpływa poziom bliskości w relacji z tatą. Kobiety pozbawione ojcowskiego wsparcia i ojcowskiej przychylności nigdy nie poczują się w pełni kobietami.

Syn zdradzony przez ojca

Wieczne dziecko, czyli „zostaję z mamą”

Don Juan, czyli „boję się tej jednej”

Playboy, czyli „wolę się bawić niż się bać”

Uzurpator, czyli „żeby się tylko nie wydało”

Inkwizytor, czyli „to wszystko przez nią”

Macho, czyli „im ona gorsza, tym ja lepszy”

Gej, czyli „niech jakiś mężczyzna mnie pokocha”

Wyznawca, czyli „to Bóg jest moim ojcem”

Mnich, czyli „zostaję sam”

Ojciec a córka

• Rozpieszczający - dziewczynka nie ma motywacji i okazji do dorośnięcia

• Wspierający - towarzyszy córce w trudnych chwilach, stymuluje jej rozwój. Dzięki temu staje się ona samodzielna, świadomie kształtuje swoją tożsamość.

• Zdystansowany - potrafi odsunąć od siebie córkę, a w trudnych chwilach wycofać się i na żonę zepchnąć rozwiązanie problemu. Aby mieć choćby złudzenie bliskości ojca, dziewczynka gotowa jest zawierać z nim ukryte porozumienia, nawet skierowane przeciwko innym członkom rodziny.

• Dominujący - stawianie wygórowanych żądań, za którymi nie idzie żadne wsparcie z jego strony. Skutek jest taki, że w relacji i z nim, i z innymi mężczyznami dziewczyna zachowuje się racjonalnie, ale ukrywa, tłumi swoje emocje.

• Nieobecny lub uwodzący - córki mają poczucie niezrozumienia i porzucenia

Tacierzyńskie

W wielu krajach już od dawna mężczyźni prawnie i oficjalnie byli włączani do aktywnego udziału w wychowaniu dziecka, natomiast w Polsce dopiero 1 stycznia 2010r. weszła nowelizacja do ustawy Kodeksu Pracy, sprzyjająca mężczyznom w rozwijaniu ich zdolności rodzicielskich. Dzięki tej nowelizacji świeżo upieczonym ojcom przysługuje tydzień urlopu ojcowskiego („tacierzyńskiego”), który mogą wykorzystać z ciągu 12 miesięcy od urodzenia się dziecka, a w okresie jego trwania przysługuje im zasiłek ojcowski w wysokości 100 % średniej pensji z ostatnich 12 miesięcy. Od 2012 r. urlop „tacierzyński” zostanie wydłużony do dwóch tygodni, a w przyszłości kto wie, może prawo polskie dorówna skandynawskiemu, według którego taki urlop wynosi nawet 4 tygodnie. Wszystkim ojcom przysługują też pozostałe urlopy (np. urlop wychowawczy), jednak w przeciwieństwie do „tacierzyńskiego” rodzice muszą dzielić je w czasie, tzn. nie mogą z nich korzystać w tym samym okresie. Prawa do urlopu ojcowskiego są pozbawieni panowie pracujący na podstawie umów cywilno- prawnych ( np. umowy  zlecenia, o dzieło).

Fromm mawiał, że:

„Matka jest pokarmem, miłością, ciepłem, ziemią. Być kochanym przez nią to tyle, co być żywym

zakorzenionym, mieć ojczyznę i dom... ojciec reprezentuje świat myśli, przedmiotów, które są

dziełem ludzkich rąk, świat prawa i ładu, dyscypliny, podróży, przygody. Ojciec wskazuje dziecku drogę w świat”.

Bibliografia

Eichelberger Wojciech Zdradzony przez ojca

Julita Wojciechowska Córki i ich ojcowie

Ian Bruce Jak być wspaniałym tatą

Maria Ziemska Rodzina a osobowość

Artykuły z Internetu:

Charaktery Portal Psychologiczny

http://www.edukacja.edux.pl/p-881-rola-ojca-w-zyciu-rodziny-referat-na-

zebranie.php

 http://strefamamy.pl/wychowanie/rola-ojca-w-wychowaniu-dziecka/

 http://www.stowarzyszeniefidesetratio.pl/Presentations0/ojciec.pdf

 http://www.dzieciwlodzi.pl/index.php/porady-ekspertow/539-tata-xix-wieku