Pytania na test z medycyny ratunkowej wieku dziecięcego dla III roku ratownictwa

17 maja 2006 r.

Wybierz cechy tachykardii zatokowej, które pomagają ją odróżnić od tachykardii nadkomorowej:

1. dodatnie załamki P przed każdym zespołem QRS;

2. HR<220 uderzeń na minutę;

3. HR>220 uderzeń na minutę;

4. brak widocznych załamków P;

5. żadne z powyższych.

Do leków nadzwyczaj niebezpiecznych dla dzieci, które nawet w małych dawkach mogą wywołać zgon zaliczysz:

1. propranolol,

2. kamforę,

3. teofilinę,

4. klonidynę,

5. żaden z wymienionych pozostałych punktach leków.

Wybierz twierdzenia prawidłowe:

1. Hipoglikemia jest częstym powikłaniem zatrucia alkoholem u dzieci.

2. Każde dziecko z zaburzeniami świadomości powinno mieć oznaczoną glikemię.

3. W przypadku hipoglikemii u dziecka, zawsze podajemy glukozę dożylnie.

4. W przypadku hipoglikemii u dziecka, zawsze podajemy glukozę doustnie.

5. Hipoglikemię rozpoznajemy u dzieci przy stężeniu glukozy poniżej 60 mg/dl, a u noworodków przy stężeniu poniżej 40 mg/dl.

Wybierz cechy anatomiczne dzieci, które mają znaczenie w powstawaniu urazów:

1. proporcjonalnie duża głowa,

2. gorzej niż u dorosłych chronione narządy jamy brzusznej,

3. mała średnica dróg oddechowych,

4. duża średnica dróg oddechowych,

5. klatka piersiowa mniej plastyczna i gorzej poddająca się zgnieceniom.

Wybierz cechy charakterystyczne dla urazów wieku dziecięcego:

1. większa częstość urazów głowy,

2. częstsze złamania żeber,

3. częstsze urazy narządów klatki piersiowej,

4. częstsze urazy narządów jamy brzusznej,

5. częstsze złamania kończyn.

Karetka pogotowia zastała wezwana do dziecka 2-letniego z napadem drgawek. Podano 5 mg diazepamu we wlewce doodbytniczej. Drgawki ustąpiły. Jednak po podaniu leku ilość oddechów zmalała do 5/min.

1. Depresja ośrodka oddechowego najprawdopodobniej wystąpiła na skutek podania leku.

2. Depresja ośrodka oddechowego jest wynikiem błędnego postępowania zespołu karetki.

3. Dzieciom nie powinno się podawać benzodiazepin ze względu na możliwość wystąpienia depresji ośrodka oddechowego.

4. Ten pacjent powinien zostać jak najszybciej zaintubowany.

5. Decyzję co do intubacji podejmuje się oceniając między innymi czas transportu do szpitala.

Wybierz prawidłowe stwierdzenia dotyczące wstrząsu:

1. Wstrząs jest stanem, w którym zawsze dochodzi do niewystarczającego przepływu tkankowego.

2. Wstrząs jest stanem, w którym zawsze dochodzi do obniżenia RR.

3. Obniżenie RR zawsze oznacza wstrząs.

4. Wstrząs jest stanem, w którym może dochodzić do obniżenia RR.

5. U małych dzieci obniżenie RR zawsze oznacza wstrząs.

Do czynników ryzyka zespołu dziecka maltretowanego zaliczysz:

1. środowisko narkomanów i alkoholików,

2. ortodoksyjne środowiska religijne,

3. dzieci do 5 roku życia,

4. rodziny wielodzietne,

5. wcześniej występujące przypadki maltretowania dzieci w rodzinie.

Trójkąt SOS obejmuje:

1. ocenę oddechu,

2. pomiar ciśnienia skurczowego i rozkurczowego krwi,

3. ocenę stanu przytomności,

4. pomiar ciśnienia skurczowego, tzw. „ciśnienia na palec”,

5. ocenę skóry pod kątem zmian patologicznych wskazujących na choroby dermatologiczne.

Połącz zaburzenia w drogach oddechowych z ich kliniczną manifestacją:

1. Świst krtaniowy	A. Niedrożność górnych dróg oddechowych
2. Rzężenia	B. Niedrożność dolnych dróg oddechowych
3. Oddech świszczący	C. Płyn w pęcherzykach płucnych
4. Stridor	D. Choroby tkanki płucnej

1. 1A

2. 4A

3. 2C

4. 2D

5. 2B

Ustosunkuj się do poniższych zdań.

1. Jeśli musimy oddalić się od dziecka z NKZ celem wezwania pomocy, powinniśmy najpierw prowadzić RKO przez ok. minutę.

2. Najczęstszą przyczyną NZK u dzieci są zaburzenia oddychania.

1. Oba zdania są nieprawdziwe.

2. Oba zdania są prawdziwe, a I jest logiczna konsekwencją II.

3. Oba zdania są prawdziwe, a II jest logiczna konsekwencją I.

4. Oba zdania są prawdziwe, ale brak pomiędzy nimi związku logicznego.

5. Zdanie I jest prawdziwe, zdanie II jest nieprawdziwe.

Zaznacz błędne sekwencje działań w PBLS:

1. sprawdzenie reakcji → ocena oddychania → ocena tętna → 5 oddechów → 30 uciśnięć klatki piersiowej → 2 oddechy

2. sprawdzenie reakcji → wezwanie pomocy → udrożnienie dróg oddechowych → ocena oddychania → 5 oddechów → ocena krążenia → 30 uciśnięć klatki piersiowej → 2 oddechy

3. sprawdzenie reakcji → wezwanie pomocy → udrożnienie dróg oddechowych → ocena oddychania → 5 oddechów → ocena krążenia → 15 uciśnięć klatki piersiowej → 2 oddechy

4. sprawdzenie reakcji → wezwanie pomocy → udrożnienie dróg oddechowych → ocena oddychania → ułożenie w pozycji bezpiecznej → regularna ocena stanu

5. sprawdzenie reakcji → wezwanie pomocy → ocena oddechu → 2 oddechy → 15 uciśnięć klatki piersiowej

Zostałeś wezwany do 10 letniego chłopca, który podczas posiłku zadławił się fragmentem pożywienia. Po przybycie na miejsce zastajesz sine, przerażone dziecko, które nie oddycha i nie kaszle. W jamie ustnej nie widzisz żadnych ciał obcych.

1. Pomimo kolejnych nieudanych prób, starasz się zachęcić dziecko do efektywnego kaszlu.

2. Wykonujesz naprzemiennie sekwencje uderzeń w okolicę międzyłopatkową i uciśnięć nadbrzusza.

3. Wykonujesz naprzemiennie sekwencje uderzeń w okolicę międzyłopatkową i uciśnięć klatki piersiowej.

4. Jeśli w wyniku twoich działań ciało obce zatykające drogi oddechowe stało się widoczne, usuwasz je palcami lub kleszczykami Magilla.

5. Nie wykonujesz uciśnięć nadbrzusza ze względu na wysokie ryzyko uszkodzenia narządów klatki piersiowej.

Tętno w PBLS:

1. sprawdza się na tętnicy szyjnej u dzieci powyżej roku.

2. nie sprawdza się wcale.

3. sprawdza się na tętnicy ramiennej u niemowląt.

4. sprawdza się przed rozpoczęciem uciśnięć klatki piersiowej, a następnie co 2 minuty podczas trwania RKO.

5. sprawdzają tylko osoby przeszkolone.

Stosunek ilości uciśnięć klatki piersiowej do ilości oddechów w RKO u dzieci wynosi:

1. 30:2 niezależnie od innych czynników;

2. 15:2 niezależnie od innych czynników;

3. 30:2 jeśli jest jeden ratownik, niezależnie od tego czy jest przeszkolony medycznie;

4. 15:2 przy prowadzeniu akcji przez dwóch przeszkolonych medycznie ratowników;

5. 5:1 u niemowląt, niezależnie od innych czynników.

Trójkąt SOS:

1. określa „wrażenie ogólne”,

2. określa wstępnie ciężkość urazu lub choroby,

3. prawidłowo wykonany zwalnia nas z potrzeby dalszej diagnostyki przedszpitalnej,

4. określa główna kategorię zaburzeń fizjologicznych,

5. pomaga podjąć decyzję dotyczącą tempa działań związanych z pacjentem.

3

---