kuszenie a

:zywistym i wiele razy z miłości do Chrystusa dokonujemy wyborów, które są wręcz rzeciwne do Jego. W naszym życiu wystawieni jesteśmy na upadki i często upadamy, pis pokus Jezusa wzywa nas do nawrócenia, abyśmy mogli być przez Niego usprawie-iwieni. Musimy też pamiętać, że za wybór życia płaci się całe życie. Pokus nie moż-przypisać jedynie do początkowego okresu życia Jezusa. Ono całe przepełnione było skusami i walką aż do ostatniej chwili.

Są dwa przeciwstawne sposoby bycia dzieckiem („Jeśli jesteś Synem..."): diabelski Soski. Ten pierwszy polega na pragnieniu posiadania siebie, innych i Innego, kładąc ce na życiu własnym i innych ludzi; drugi natomiast na przyjmowaniu wszystkiego ko daru od Ojca i przekazywania tego na Jego podobieństwo, powierzając własne życie ręce innych. Pierwszy tworzy system oparty na przemocy i śmierci, drugi - na miło-i i życiu.

Podczas gdy ewangelista Marek w swoim dziele podkreśla, że Jezus jest nowym

[damem, który ponownie wprowadza człowieka do utraconej rzeczywistości raju,

ewangelista Mateusz ukazuje nam Jezusa jako twórcę nowego Izraela, Łukasz przed-

;awia Chrystusa w Jego paschalnym zwycięstwie nad szatanem. Zwycięstwo Jezusa

konuje się przez wyrzucanie złych duchów, przez Jego cuda oraz w Jego męce. „Syn,

którym Bóg ma upodobanie" to Syn posłuszny wobec Jego słowa, który poprzez

^roje posłuszeństwo pokonał zło i stworzył w historii świata przestrzeń wolną od władzy

a, w której wszyscy ludzie mogą zostać zbawieni.

Te same pokusy, którym uległ Izrael, zamiast stać się nieuchronnym miejscem za-acenia, stają się teraz obietnicą zbawienia właśnie dzięki Temu, który je pokonał. ^rróg, który działał w czasach Izraela, żyje i działa także we współczesnym Kościele, dnak jego panowanie nad człowiekiem zostało złamane i pokonane przez Jezusa. J Nim osoba wierząca przechodzi przez wyłom i wkracza do dzisiaj zbawienia. Jezus, lociaż już raz zwyciężył, zwycięża także dzisiaj w wierze ucznia, który słucha Go, być zbawionym.

Pokusy stanowią istotę codziennego życia chrześcijan. Są konieczną walką prze-

ciwko złu i kosztem, jaki trzeba ponieść, aby czynić dobro. Mają jednakże również po-

tywną wartość - są znakiem, że jest się na świecie, ale nie ze świata, oraz że przyna-

iży się do Chrystusa Pana (zob. Hbr 12, 8; Jk l, 2; l P l, 6nn; 2 Kor 12,10; Mt 5, lin).

iabeł, który kusi człowieka, ma na początku tylko jedną możliwość - może wykraść

u Słowo (Łk 8, 12), aby już nie słuchał Boga. Podobnie chce także kusić Jezusa. Ale

edy ktoś jest posłuszny Słowu, wtedy ono zakorzenia się w jego sercu i przynosi

^roce zbawienia. Z tej przyczyny diabeł kusi go potem, aby zniechęcił się i popadł

nieufność (Łk 8, 13). Skoro nie jest w stanie go zniechęcić, osłabić w Nim ducha,

drodze stara się stłamsić słowo Boga, pobudzając zatroskanie o bogacenie się i róż-

e przyjemności, które czyni swoimi sprzymierzeńcami w walce o sprowadzenie czło-

ieka na drogę nieposłuszeństwa (Łk 8, 14).

Interpretacja tekstu

. 1: «Jezus, pełen Ducha Świętego...». Na modlącego się po chrzcie Jezusa zstępuje

łnia Ducha Świętego i w tym Duchu zostaje On przyprowadzony na pustynię. i niej właśnie formuje się naród, który wyszedł już z niewoli egipskiej, ale znajduje

się jeszcze w drodze do ziemi obiecanej. To miejsce „już" a zarazem „jeszcze nie", miejsce nostalgii za przeszłością i braku nadziei na przyszłość, jałowe, suche, nienada-jące się do życia, gdyż jest we władaniu wroga (na pustyni każda rzecz staje się wrogiem!). Przez pustynię należy przejść, biorąc za przewodnika Słowo Boże i Jego wierność. Pustynia ze wszystkimi swoimi lękami i niebezpieczeństwami jest obrazem życia osoby ochrzczonej, którą prowadzi Duch Święty: „Ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi" (Rz 8, 14; zob. Ga 5, 18). Jezus jest pełen Ducha Świętego i „z Jego pełni otrzymaliśmy wszyscy łaskę po łasce" (J l, 16). Duch Jezusa napełnia także nas, pozwalając nam iść razem z Nim tą samą drogą przez walkę ku zwycięstwu.

w. 2: «przez czterdzieści dni. Byl tam kuszony przez diabla». Czas pobytu Jezusa na pustyni przywołuje 40 lat pobytu wędrówki przez pustynię ludu Izraela. Jest to obraz całego życia, w którym diabeł, zastawiając różne pułapki, chce nas oddzielić od Boga i od Jego obietnicy. „Synu mój, jeżeli przychodzisz służyć Panu, przygotuj się na doświadczenie", tak zaczyna się nauczanie Syracydesa (Syr 2, In). „Śmierć wdarła się na świat przez zazdrość diabła" (Mdr 2, 24). To on zasiał w sercu Adama podejrzenie i nieufność w dobrą wolę Boga, przywiódł go do nieposłuszeństwa i do zamknięcia się na Nie^F(Rdz 3). On jest głównym bohaterem istnienia zła. On jest bogiem tego świata (2 Kor 4, 4), księciem tego świata (J 12, 31; 14, 30; 16, 11), w którego rękach spoczywa wszelka władza na ziemi (Łk 4, 6). Według Ap 13, 2, smok (diabeł) przekazał bestii (imperium rzymskie) „swoją moc, swój tron i wielką władzę". Zło może zakorzenić się w człowieku dzięki egoizmowi, a wzrasta na żyznym terenie nieufności, rodzącej się z kłamstwa i prowadzącej do niesłuchania Boga. Szatan, który od samego początku jest mordercą i kłamcą, pragnie zastąpić nam Boga i uczynić nas swoimi dziećmi (J 8, 44). Przeciw niemu Chrystus walczy i zwycięża.

, «$otem poczul glód». Pokusy używają jako przynęty trzech głównych dążeń i pra-gnień^złowieka, które dotyczą kolejno relacji do rzeczy, do osób i do Boga. Przekonują, że świat nie może być przez nas przyjmowany jako dar, ale że gwarancją zadowolenia może być tylko posiadanie. Zachęcają do zdobycia praw własności do rzeczy, do panowania nad ludźmi i do podporządkowania sobie Boga i decydowania o tym, co jest Bożą wolą. Każdy grzech ma w sobie coś z grzechu Adama, który chce przywłaszczyć sobie dar, oddzielając go od Jego źródła.

w. 3: «Jeśli jesteś Synem Bożym...». Jezus przyszedł, aby żyjąc jako Syn, ukazać światu oblicze Ojca i dlatego w swojej misji doświadcza pokus, które dotyczą Jego ukazywania się światu jako Syn Boży. Pokusa nie neguje celu, ale dotyczy środków obranych dla jego realizacji.

Jezus nie ukazuje się jako Syn przez dokonywanie cudów przynoszących korzyść Jemu samemu. Chleb jest podstawową potrzebą człowieka, jest znakiem życia. Jezus nie dostosowuje Boga do podstawowych potrzeb człowieka. W ten sposób ukazuje jak bardzo fałszywa jest alternatywa przeciwstawiająca człowieka i Boga. Czy Boga dostosować do potrzeb swego życia, czy też swoje życie do Boga? Chleb czy wola Boga? Czło wiek czy Bóg? To przeciwstawienie Jezus odrzuca jako pierwszą pokusę. Z niej rodzą się wszelkie fałszywe religie, które poświęcają człowieka dla Boga, a także wszelki ateizm, który poświęca Boga dla człowieka. Przyjmując tę alternatywę, człowiek w każdym wypadku jest stracony, ponieważ traci swoją tożsamość, polegającą na byciu obrazem