1.Scharkteryzuj sstem i metodyke F.Johna

Fryderyk Ludwik John (1772-1856)- działacz i wychowawca stworzył system gimnastyczny. Generalne miejsce w systemie zajmowały ćwiczenia na przyrządach. System powołały do życia młodzież w wieku poborowym. Kierujący daleko posuniętym i pilnie przestrzeganymi rygorami mającymi na celu wdrożenie hartu ciała i duch woli, wyrobienie odwagi, solidarność zespołową, zdolność do fizycznego wysiłku i wyczynu. System Johna uwzględniał wspólne wycieczki, gry ruchowe i ćw. porządkowe o typie musztry, ale ośrodek tego systemu stanowił metoda gimnastyki na przyrządach takich jak poręcze - ćwiczenia o dużej trudności wymagającej wysokiej sprawności dostępnej dal młodych ludzi.

2. Scharakteryzować i opisać metodę Adolfa Spiessy

Adolf Spiessa (1818-1858) usystematyzował ćwiczenia na zasadzie genezy i mechaniki ruchu, wzbogacił zasób ćwiczeń w zwisach i podporach , stał się przez to twórcą niemieckiego systemu gimnastycznego zwanego systemem Janna-Spiessa. Podzielił materiał ćwiczebny na 5 gr. : - ćw. porządkowe - ćw. wolne z przyborami - ćw. chodu, biegu, skoku - formy ćwiczeń ludowych (zbliżone do lekkoatletycznych ) , gry . Przy tym dokonał podziału na ćw. porządkowe wolne z przyborami , chodu , biegu, skoku , ćwiczenia w zwisie i podporze , równoważne i korowody . Spiess prowadził ćw. gimnastyczne na świeżym powietrzu, dążył do uniezależnienia się od warunków atmosferycznych (ćwiczył w salach nie zawsze odpowiadających wymogom higieny )

3. Wymienić przedstawicieli niemieckiego systemu gimnastycznego

John Basedof , Gerard Vieth , John Guts-Muths , Fryderyk John , Adolf Spiess ,

4. Scharakteryzuj system gimnastyki szwedzkiej

Z początkiem XIX w. w Szwecji zrodził się nowy kierunek zwany szwedzka gimnastyką . Twórcami jej byli Piotr Henryk Ling i jego syn. W swojej działalności kierował się ideą odrodzenia narodowego, który starał się osiągnąć przez ożywianie wspomnień historycznych narodów skandynawskich, jak tez przez wdrażanie do uprawiania systematyczne gimnastyki. Ling twierdził, że konieczne jest zapewnienie ogólnego rozwoju fizycznego człowieka, jako podstawę do przyswajania dowolnych nawyków ( gimnastyka winna przyspieszyć powrót do zdrowia u ludzi chorych, wzmacniać zdrowie u zdrowych). P.H. Ling i jego syn opracowali metodę stosowania ćwiczeń gimnastycznych opierającą się na autonomicznych zadaniach . Każde ćwiczenie w systemie Lingów występuje jako środek określonego oddziaływania na oddzielne części ciała . Ling podzielił gim. na : pedagogiczną, wojskową, leczniczą, estetyczna. Lingowie uważali , że celem gim. pedagogicznej jest ochrona zdrowia ciała ludzkiego drogą harmonijnego rozwoju jak tez poprawienia defektów cielesnych wrodzonych i nabytych. System szwedzki wymaga , aby każde ćwiczenie oddziaływało na określona gr. mięśniowa dawało efekt fizjologiczny , miało określoną formę i stopień natężenia. Przykład ćwiczeń gimnastyki szwedzkiej: 1. Ćw. wstępne ruchy nóg . 2. Skłony napięte 3. Zwisy 4. Ćw. równoważne 5. Ćw. karku , grzbietu barku 6. Ćw. brzucha 7. Naprzemian stronne 8. Skoki 9. Ćw. końcowo-oddechowe . Gimnastyka Lingów odbywała się o określonych kierunkach , ławeczki, drabinka, dużo elementów statycznych .

5. Przedstwiciele systemów gimnastycznych, twórców za granicą

a) system szwedzki - P.H.Ling , H.Ling ,

b) system niemiecki - F.L. John , A.Spiess

c) system rosyjski - P.F. Leshaft ,

d) system czechosłowacki - M. Tyrys

e) system duński - Niels-Buch , A .Bertham

f) system francyski - G. Demeny , G. Herbert

6. Gimnastyka Sokoła - twórca , założenia , podział

Założycie M. Tyryś- Czechosłowacja 1862 .System oparty na gimnastyce niemieckie Johna. Składa się z ćwiczeń wolnych i porządkowych . Materiał podzielony na cztery działy I. a) Ćw. wolne , b) Rzędowe II. a) Ćw. z przyborami b) na przyrządach III. a) ćw. grupowe z przyborami b) ćw. grupowe na przyrządach IV. a) ćw. bojowe bez przyborów b) ćw. bojowe z przyborami

7. Przedstawiciele gimnastyki polskiej w okresie między wojennym

H. Kuczalska , M. Gabertner , J. Maj , R. Kozłowski , E. Cenar , K. Wyżykowski , H. Jordan , R. Czyżewski , W. Siekorski , E Piasecki

8.Środki gimnastyki stosowane w różnych warunkach i różnych gr. ćwiczebnych

Ćwiczenia wolne z przyborami , ćw. zwinnościowo akrobatyczne , ćw. użytkowe na przyrządach, skoki wolne i mieszane \

9. Rodzaje i kierunki gimnastyki

a) gimnastyka podstawowa dla dzieci 3-7 lat , dla dzieci 7-10 lat, dla młodzieży 11-13 , dla młodzieży 14-18, dla osób w starszy wieku

b) sport gimnastyczny , gimnastyka sportowa , akrobatyka sportowa, gimnastyka artystyczna

c) pomocniczo-specjanla w zakładach pracy w przerwach 3-5 minut

d) gimnastyka lecznicza , profilaktyczna, rehabilitacyjna , korekcyjna

10. Konkurencje występujące w sportach gimnastycznych

Kobiety--> ćwiczenia wolne , równoważnia , poręcze asymetryczne, skoki przez konia , gimnastyka artystyczna z przyborami (skakanka , maczugi, obręcz, wstążki , pałka)

Mężczyźni--> ćwiczenia wolne, koń z łękami, poręcze symetryczne , kółka, drążek, skoki przez kozła, akrobatyka sportowa, skoki akrobatyczne , ćwiczenia dwójkowe , ćwiczenia grupowe(piramidy), skoki na batucie

11.Podzial ćwiczeń gimnastycznych

1. ćwiczenia porządkowo dyscyplinujące: musztra, kolumny ćwiczebne, ustawienia i zmiany, podchodzenia i odchodzenia od przyrządów , ustawianie i odnoszenie przyrządów

2. ćw. kształtujące: terminy o ogólnym znaczeniu , pozycje wyjściowe do ćwiczeni , ćwiczenia RR NN T szyi

3. ćw. stosowane :ustawianie przed przyrządem , chwyty , zwisy, podpory , ćwiczenia zwinnościowe i akrobatyczne, pchnięcia, rzuty, chód, bieg , skoki

4. ćw. uzupełniające : gry zabawy i pląsy

12. Zadania gimnastyki pomocniczo specjalnej

1. W sporcie podniesienie wszechstronności rozwoju fizycznego i zdrowia , doskonalenie cech sprawności fizycznych, korygowanie jednostronnej specjalizacji ruchowej

2. W pracy- oddziaływanie na psychikę i organizm w celu zwiększenia wydajności pracy i polepszenia stanu zdrowia

13. Znaczenie jednolitej terminologii gimnastycznej

Terminologia jest to gruntowne ujednolicenie słowne w zakresie terminów zwrotów i opisu ćwiczeń gimnastycznych. Służy do sprawnego porozumiewania się . Umożliwia fachowe korzystanie z literatury przedmiotu, pozwala na zapisywanie ćwiczeń, określa właściwą fazę ruchu, technikę itd.

14. Zasady opisu ćwiczeń w formie ścisłej

Forma ścisła - wykonywanie ćwiczeń w ściśle określone, standardowej formie . Jest określona wydaniem dobrej komendy . Opis powinien zawierać
: pozycję wyjściową , nazwę ćwiczenia , sposób wykonania , kierunek ruchu, tępo , ilość powtórzeń i pozycję końcową . Skróty - RR NN T itp.

15. Cele i zadania oraz środki ćwiczeń porządkowo dyscyplinujących

Cele: rozwój uwagi , pamięci , orientacji w czasie, przestrzeni , wyobraźni , wyrobienie koordynacji ruchu , skrócenie czasu reakcji na bodziec

Zadania: kształcenie świadomej dyscypliny przez jasne, rzeczowe sformułowanie zarządzeń , oraz konsekwentne jej wykonywanie . Wzorowa organizacja zajęć gimnastycznych : umiejętne podporządkowanie ćwiczących woli prowadzącego, przeciwdziałanie urazom , ekonomiczne wykorzystanie czasu , oddziaływanie wychowawcze , kształcenie czasu reakcji na bodziec

16. Zadania ćw. kształtujących

Wyrobienie poprawnej postawy , koordynacji ruchowej , piękna , estetyki , harmonia ruchu ,czucia kierunku ruchu położenia ciała w przestrzeni, poczucia przestrzeni , rytmu

17. Podział i rodzaje ochrony i samoochrony oraz przykłady samoochrony

Ochrona bierna - zabezpieczenie miejsca ćwiczeń ( materac , maty) . Ochrona czynna - pomoc podtrzymywanie, ochrona właściwa , samoochrona . Przykład : stanie na rękach w momencie padania zwrot na PR lub LR powrót do staniana NN

18. Chwyty przyrządów

nachwyt , podchwyt , dwuchwyt ,chwyt wewnętrzny i zewnętrzny

19. Rodzaje pozycji wyjściowych do ćwiczeń kształtujących

pozycje izolowane , chwiejne , pozycja w staniu i w klęku, w siadzie , w leżeniu i w podporze

20.Różnice między skokiem prostym a złożonym.

Skoki proste: są to skoki, w których RR wspomagają odbicie NN biorą zamach, ale nie dotykają przyrządów. Wyróżnia się 5 elementów: poz. wyjś., rozbieg, odbicie, lot , lądowanie. Skoki złożone: są to skoki, w których RR wspomagają odbicie NN przez wspięcie, zamach i odbicie od przyrządu. Wyróżnia się 8 elementów: p.w., rozbieg, naskok z odbicia i faza lotu , odbicie RR , druga faza lotu, lądowanie.

21. Podstawowe pozycje wyjściowe do ćwiczeń kształtujących.

pw w staniu , w klęku, w siadzie, w leżeniu , w podporze

22. Podział ćwiczeń stosowanych :

ćwiczenia równoważne na przyrządach , zwisy i podpory, ćwiczenia zwinnościowe, akrobatyczne, ćw., w rzutach i chwytach , w dźwiganiu, chody , biegi , skoki.

23 . Systematyka skoków:

skoki proste to skoki z odbicia jednonóż : skoki wzwyż i w dal , skoki z odbicia obunóż stosowane w nauce skoków złożonych jako ćwiczenia przygotowawcze .Systematyka skoków prostych : p.w. , rozbieg , odbicie, lot i lądowanie. Skoki złożone to skoki kuczne, ugięte , klęczne, rozkroczne , lotne , skoki rozkroczne , zawrotne, odwrotne, odboczne, z pomocą liny , o tyczce , skoki obrotowe, skoki przewrotem w przód , przewrotem na karku , na głowie przerzutem w przód , skoki łączne. Systematyka skoków złożonych :p.w. , rozbieg , naskok do odbicia, odbicie , pierwsza faza lotu ,odbicie RR , druga faza lotu , lądowanie.

24. Przykłady ćwiczeń zwinnościowo akrobatycznych;

Dynamiczne, indywidualne, przewroty w bok, w przód, w tył, lotne, wychwyty z karku, z głowy, przejście przerzutem w tył w przód, przerzuty bokiem w tył, lotne w przód z odbicia jednonóż obunóż. Dynamiczne zespołowe: przewroty w tył i w przód dwójkami, ćw. pomocnicze, w nauce wychwytów i przechwytów, przewrót lotny w przód i w tył. Statyczne pozy, podpory leżąc, leżenie przewrotne przerzutne, stanie na głowie przedramionach, Gibkościowe: podpory leżąc tyłem łukiem , szpagaty , półszpagaty i powolne przerzuty

25. Płaszczyzny i rodzaje wykonywanych w nich ćwiczeń

strzałkowa--- skłony w tył i w przód ( T G ) , opady T w przód i w tył , ćw. mm brzucha. Czołowa-- skłony w bok , opady T w bok, podpór bokiem ,. Poprzeczna -- skręty tułowia i głowy. Złożona -- skrętoskłony , krążenia T i głowy , Ćw. mm brzucha

26. Skoki synchroniczne

Synchroniczne wykonywanie ćwiczeń przez co najmniej dwóch ćwiczących na trampolinach stojących obok siebie.

27. Ustawienie ćwiczących pobok i poprzek

Pobok : przodem, tyłem , na bok , wewnątrz(pomiędzy żerdziami poręczy) Poprzek : z lewej/prawej strony przyrządu , przodem /tyłem do przyrządu lub spodem w ustawieniu poprzek linii barków jest prostopadłą do osi przyrządów .

28. Różnice pomiędzy układem obowiązkowym a dowolnym.

Układ obowiązkowy zgodnie z opisem. Dowolny ocenia się trudność, kompozycje wykonania i wrażenie

29. Definicja wymyku i wspierania

WYMYK - wejście z wpółzwisu i zwisu do podporu dążąc nogami w przód z przeniesieniem środka ciężkości ciała ponad osią chwytu dłoni.

WSPIERANIE - przejście ze zwisu do podporu dążąc głową w przód.

30. Kołowrót

Kołowrót - obrót ciała wokół osi łączącej miejsca chwytu ( 360)

31. Rodzaje ćwiczeń na równoważni

wyskoki , obroty , podskoki w miejscu , z przemieszczeniem , elementy akrobatyczne , dynamiczne i statyczne , zeskoki

32. Rodzaje ćwiczeń na kółkach

wymyki, wspierania, kołowroty, wykręty, wytrzymania w podporach , i w podporach rozpiętych , huśtawki , zeskoki i obroty

33. Ćwiczenia na koniu z łękami – zamachy w tył, przód z odbicia obunóż, - huśtanie w tył, przód z odbicia naprzemiannóż, - zeskok w przednim, tylnym zamachu, - zeskok ze zwisu tyłem w przednim zamachu, - zeskok ze zwisu przewrotnego, wymachy jednonóż , obunóż , koła, nożyce , zeskoki

34. Błędy i rodzaje w sędziowaniu gimnastyki sportowej

mały : 0,1 - 0,2 średni : 0,3 duży : 0,4-0,5 specjalny: 0,5 niewykonywania w zależności od wartości elementu

35. Uzasadnij, dlaczego dopuszczalna różnica między ocenami sędziów maleje z ich wzrostem

Ostateczna ocena przy dwóch sędziach jest średnią dwóch ocen , przy trzech sędziach odrzuca się skrajne , przy czterech bierze się średnią artmetyczną dwóch środkowych ocen.

36. Obowiązki kierownika konkurencji? Kierowanie zespołem sędziowskim, zwołuje i prowadzi krótkie narady w celu omówienia wykonania ćw i uzgodnienie oceny zawodnika, rejestruje ocenę poszczególnych sędziów, prowadzi protokół konkurencji.

37. Zadania sędziego głównego

opracowanie lub zatwierdzenie porządku organizacji zawodów ,a) sprawdzenie miejsca zawodów, stan jakości sprzętów b) ustalenie zespołów sędziowskich c) dokonywanie zmian zastępów d) ogłoszenie rozpoczęcia i zakończenia zawodów e) podejmowanie ostatecznej decyzji w sprawach spornych f) interpretacja przepisów g) zdanie sprawozdania z zawodów do Związków Gimnastycznych

38.Regulamin zawodów

Regulamin jest to zbiór informacji dotyczących zasad i warunków rozgrywania zawodów . Zawiera cel , miejsce , termin , organizatora zawodów , program , zasady organizowania uczestnictwa , wskazówki organizacyjne , sposób wyłaniani i nagradzania zwycięzców , zasady finansowania , i sprawozdawcze

39. Znaczenie zawodów gimnastycznych

Wymiana doświadczeń szkoleniowo- sportowych trenerów i zawodników. Ocena poziomu pracy zawodników i trenerów, propagowanie najwyższej techniki sportowej i najlepszej metody treningu . Zawody uczą sportowców koncentracji sił fizycznych i moralnych w momencie walki zapewnienie najlepszych warunków startowych zawodników a także atrakcyjność widowiska , wyrobienie wartości ( uczciwość nieustępliwość śmiałość wola zwycięstwa , panowanie nad sobą , budzenie wrażliwości na piękno

40. Sprzęt stały oraz przenośny!

Stały - drabinki przyścienne, zaczepy do przyrządów, do ląży, doły gimnastyczne, ląże asekuracyjne, liny pionowe, drążki przyścienne,

Przenośny - materace podstawowe, wyczynowe, filce, pole do ćw., wolnych, kozioł gimnastyczny, skrzynia, odskocznia, ławeczki gim., poręcze asymetryczne i symetryczne, koń z lękami, kółka, trampoliny mgnezja, kalafonia

41.Dlaczego sporty gim. sa oceniane przez sędziów?

Odp dokładność i obiektywizm oceny indywidualnej.

42. Przyrządy do skoków mieszanych?

Koń, skrzynia, kozioł, stół gim., odskocznia!

43.Przybory gim.?

Piłki, skakanki, obręcze, maczugi wstążki, szarfy, woreczki, laski, ciężarki, chorągiewki

44.Podzial akrobatyki sportowej?1.Skoki akrobatyczne na ścieżce kobiet i mężczyzn,

2.Skoki na batucie K i M,3.Skoki synchroniczne K iM,4.Cw.dwojkowe K iM, mieszane, 5. Ćw. grupowe(piramidy)6. trójkowe K i M, czwórkowe M

45.Formy Nauczania?

Zabawowa - opowieść ruchowa, ilustracja ruchu, naśladownictwo - odtwarzanie ruchów - dotyczy dzieci młodszych, oddziałuje na wyobraźnię dziecka

Zadaniowa -(bezpośredniej celowości ruchu), - stosowanie konkretnych zadań z zastosowaniem dowolności ich wykonania- dotyczy dzieci w średnim wieku i starszych

46. Systematyka przewrotu w przód?

1.Cw. usprawniające we władaniu ciałem: skulenia przetoczenia w przód w tył, przewrót w bok z klęku podpartego do leżenia tyłem skulonego2. przetoczenie i przewrót w bok z przysiadu podpartego skulonego3. przewrót w bok z pozycji na czworakach do leżenia tyłem skulonego ,4. przewrót w bok z chodu i z biegu, 5. przewrót w przód na skośnej miękkiej powierzchni,6. z przysiadu podpartego skulonego przewrót w przód do przysiadu podpartego na skosie,7. z przysiadu podpartego przewrót w przód do przysiadu podpartego później do przysiadu bez podpierania ramion,8.z postawy zasadniczej- przysiad, półprzysiad, i przewrót w przód do przysiadu i postawy zasadniczej.

47. Systematyka przewrotu w tył ?

1- ćw. usprawniające dzieci, 2 . skulenia 3. przetaczania w tył 4. przetoczenia z chwytem za podudzie 5. leżenie przewrotne z nogmi9 skulonymi 6.z siadu skulonego przetoczenie w tył z ułożeniem dłoni za barkami i przewrót do siadu skulonego 7. z siadu prostego przetoczenie w tył i przewrót do podporu klęcznego 8. z przysiadu podpartego przewrót w tył do siadu podpartego

48. Ćwiczenia porządkowo dyscyplinujące

Przeprowadzone są w części wstępnej lekcji.

49. Zielone sale gimnastyczne – to miejsce na świeżym powietrzu zaopatrzone w przyrządy gimn.

50. Rodzaje pokazów gimnastycznych

Ćwiczenia masowe na boiskach, obrazy plastyczne na boiskach i trybunach, ćwiczenia i pokazy w ruchu widowiska i pokazy sportowe komentowane na sali na scenie

51. Gimnastriada

Jedna z form pozwalająca na dokonywanie przeglądu praktycznych stosowanych metod i kierunków w gimn. organizowana przez FiG co 4 lata.

52. Podaj rodzaj kolumn ćwiczebnych

1. Szachowe nieregularne: rój , półkole , koło , trójkowe z rzędu , czwórkowe dwuszeregu i z dwurzędu 2. kolumny regularne : ćwiczebna z czwórek przez odstępowanie , ćwiczebna z czwórek krokiem odstawno- dostawnym , ćwiczebna z czwórek przez zwrot i marsz

53. Zadania ćwiczeń porządkowo - dyscyplinujących

1. Kształtowanie świadomej dyscypliny przez jasne i rzeczowe umotywowanie, formułowanie zarządzeń oraz konsekwentne ich wykonanie, wzorowa organizacja zajęć gimnastycznych

2. Pedagogiczne umiejętne podporządkowanie ćwiczących woli prowadzącego

3. Przeciwdziałanie urazom fizycznym nieszczęśliwym wypadkom podczas zajęć

4. Ekonomiczne i właściwe wykorzystanie czasu przeznaczonego na zajęcia gimnastyczne (dyscyplin, organizacja)

5. Oddziaływanie wychowawcze

6.Kształtowanie reakcji ruchowej na bodziec, wzrokowy i słuchowy

54. Szyki rodzaje szyków. Każde usytuowanie ćwiczących w celu wykonania wspólnych ćwiczeń. Rodzaje: zwarty rozwinięty, marszowy, rozczłonkowany

55. Elementy składowe szyków. Skrzydło- prawe i lewe zakończenie szyku. Przy zwrotach, nazwy skrzydeł nie ulegają zmianie. Front - kierunek szyku, w którym ćwiczący są zrównani przodem (twarzami), mając prawe skrzydło z prawej strony. Odstęp - oddzielenia miedzy ćwiczącymi wzdłuż frontu. Odstęp miedzy ćwiczącymi w szeregu = szerokość dłoni. odległość- oddalenie pomiędzy ćwiczącymi (pododdziałami oddziałami) w głąb szyku -odległość miedzy szeregami dwójkami albo ćwiczącymi stojącymi w rzędzie wynosi 120cm.liczac od lewej linii obcasów do drugiej. szerokość szyku-oddalenie miedzy skrzydłami szyku. głębokość szyku- oddalenie od czoła do tyłu szyku

56. Kolumna ćwiczebna. ustawienie ćwiczących w szyku, który pozwala na wykonywanie swobodnego ruchu podczas wykonywania ćwiczeń wolnych i z przyborami

57. Wymień kolumny ćwiczebne nieregularne – rój półkole, kołoKolumna trójkowa z rzędu, Czwórkowa z dwuszeregu, czwórkowa z dwurzędu

59. Kolumny regularne

1.Kolumna ćwiczebna z czwórek przez odstępowanie

2.Z czwórek krokiem odst.-dost.

3.Z czwórek przez zwrot i marsz

4.Z ósemek i 16-stek-podobny sposób tworzenia

60.Komendy do ustawiania

1.Rój- formułowanie w formie zabawowej

2.Półkole - j.w.

3.Trójkowe z rzędu- kolumna ćwiczebna jedynki w miejscu, dwójki dwa kroki w prawo, trójki dwa kroki w lewo marsz

4.Czwórkowa z dwuszeregu: do dwóch odlicz ,1wszy szereg 2 kroki w przód, dwójki z 1wszedo i 2giego szeregu krok w przód marsz

5.Czwórkowa z dwurzędu- do dwóch odlicz lewy rząd 2 kroki odstawno dost. w lewo, prawy rząd 2kroki odst-dost. w prawo marsz, jedynki krok w lewo, dwójki krok w prawo marsz

61. Komendy do ustawienia kolumn czwórkowych

1.Z czwórek kolumna ćwiczebna przez odstępowanie: 1wsza czwórka na długość ramion od środka odstąp. w rzędach za 1wsza czwórka - kryj. w lewo zwrot,1wszy szereg na długość ramion od prawego/lewego - odstąp. na 1wszy szereg kryj.

62.Elementy ćwiczeń na przyrządach

1.Podejscie do przyrządu

2.Ustawienie się przed przyrządem

3.Wykonanie ćwiczenia

4.Zejscie z przyrządu

63.Ustawienie dwuszeregu w określonym kierunku i miejscu

1.Drużyna w drodze, prawe skrzydło na wysokości drzewa frontem do lasu w dwuszeregu - zbiórka

64.Róznica miedzy ćwiczeniami kształtującymi a korektywnymi

ćw. kształtujące : kształtują m.in. poprawna postawę, obejmują ćw. wolne bez i z przyborami, przyrządami, ćw. korektywne : przy ich pomocy ćwiczący przyjmuje poprawną postawę, pozycje wyjściowa do ćwiczeń lub doskonali poprawna formę ruchu

65.Pozycje izolowane i chwiejne

Pozycje izolowane- pozycja wyjściowa, która przez utrzymanie poszczególnych odcinków ciała nie biorących udział w ćwiczeniach eliminują względne ruchy. Stosuje się w ćw., kształtujące

Pozycja chwiejna- pozycja wyjściowa w staniu, w którym powierzchnia ciała jest mała, a środek ciężkości ciała nie znajduje się w równowadze stałem już obojętnej

66.Pozycje izolowane i chwiejne.

leżenie, siad okroczny na ławce, siad skrzyżny, pozycje chwiejne, postawa zasadnicza, postawa zasadnicza o stopach zwartych, pozycja równoważna w stanie jednonóż

67.P.w. w staniu

postawa zasadnicza o stopach zwartych, pozycja równoważna, rozkrok, pozycje rozkroczne, wykrok, zakrok

68.P.w.w siadzie

siad na ławeczce okroczny, skrzyzny, klęczny, ugięty, prosty w rozkroku, wykroczno - rozkroczny, zgięty

69.P.w. w klęku

klęk obunóż, jednonóż, jednonóż w rozkroku, jednonóż w wykroku i w zakroku

70. P.w., w leżeniu

Leżenie: przodem, tyłem, bokiem, przerzutne, przewrotne

71.Podpory postawne

przodem ,tyłem, przodem łukiem, bokiem, bokiem łukiem, tyłem o nogach ugiętych

72.Podpory leżąc

na czworakach, klęk podparty, przysiad podparty, podpór leżąc: przodem ,bokiem, przodem łukiem , bokiem łukiem, tyłem ,tyłem o nogach ugiętych

73.Podpór postawny - to taka pozycja wyjściowa do ćw. gimnas. w której miejsce podparcia dłoni znajduje się powyżej poziomu podparcia nóg.

74.Podpory zwieszone:przodem,przodem łukiem , bokiem, bokiem łukiem, tyłem ,tyłem o nogach ugiętych

75.Podpór leżąc - pozycja gimn.,w której ciało znajduje się w położeniu skośnym lub poziomym w stosunku do podłoża, a ciężar ciała utrzymywany jest na RR i NN. w podporze leżąc miejsca podparcia dłoni i NN leża na jednej płaszczyźnie poziomej

76.Podpór zwieszony - podpór gdzie miejsca podparcia dłoni znajdują się niżej od miejsca podparcia NN, układ ciała poziomy lub skośny, a cięż. ciała przeniesiony głównie na RR

77.Położenia RR w kierunkach głównych: RR w dół, w bok, w górę, w przód i w tył.

78.Połozenia RR w kierunkach pośrednich : RR w dół zew. w górę zew. w przód w dół, w przód w górę, w tył zew, w przód zew, w dół zew, w górę zew

79.Układ ramion jako p.w. do ćw. kształtujących : biodra chwyć, RR na biodra złóż, RR skurcz, RR w bok przodem zegnij, RR w bok przodem ugnij, RR w bok w górę ugnij, RR na kark, RR na głowę, RR w łuk nad głowa, ranie w łuk nad głowa, RR w dół w przód ugięte, RR dołem skrzyżnie

80.Róznice miedzy wznosem a wymachem:

wznos - ruch RR z położenia niższego do wyższego

wymach - ruch RR z położenia wyjściowego do określonego położenia z bezpośrednim powrotem po tej samej drodze do położenia wyjściowego.

81. Różnica między wypadem a unikiem.

Wypad – pozycja wykroczna w przód, w przód zewnątrz, w tył, w bok. Ciężar ciała spoczywa na nodze ugiętej w wykroku z częściowym odciążeniem prostej nogi zakrocznej wspartej całą stopą o podłoże, T ustawiony skośnie do podłoża stanowi przedłużenie nogi zakrocznej.

Unik – przeniesienie nogi prostej w kolanie w przód, w tył, w bok z oparciem palcami o podłoże z równoczesnym ugięciem nogi postawnej; T w przedłużeniu nogi zakrocznej (prosta) przodem, tyłem lub skosem do podłoża.

82. Wymień ćw. T w płaszczyźnie strzałkowej.

Skłony T w przód, w tył, opad T w przód, w tył, ćw. m. brzucha.

83. Ćw. T w płaszczyźnie czołowej.

Skłon T w bok, opad T w bok, podpory bokiem.

84. Ćw. w płaszczyźnie złożonej.

Skrętoskłony, krążenia, ćw. m. brzucha.

90, Różnice między opadem a skłonem T.

Skłon - odbywa się w stawach biodrowych i między kręgowych z wydłużeniem mm grzbietu lub ich skróceniu, - opad ruch T w przód lub tył w jednym ze stawów nóg np. biodrowych kolanowych i skokowych z utrzymaniem kręgosłupa w wyproście przy pomocy statycznej pracy mm grzbietu.

91. Podział ćwiczeń stosowanych.

Ćwiczenia równoważne na przyrządach, zwisy i podpory, ćwiczenia zwinnościowe i akrobatyczne, ćw. a) w rzutach i chwytach, b) w dźwiganiu, chody, biegi, skoki.

92. Definicja zwisu to położenie, w którym ciężar ciała jest utrzymywany przez RR, przy czym linia górnej części klatki piersiowej znajduje się poniżej punktów chwytów.

93. Definicja półzwisu to położenie, w którym ciężar ciała utrzymywany jest przez rr, przy czym nogi są oparte o podłoże lub przyrząd albo podtrzymywane przez współćwiczącego.

94. Rodzaje zwisów – zwis, skulony, przewrotny, w oparciu na ramionach, przeżuty, z zaczepieniem na podudzia.

95. Rodzaje półzwisów – a) półzwis postawny – przodem tyłem, bokiem, łukiem, ugięty b) półzwis leżąc – z zaczepieniem na podudziach i z oparciem nn z podparciem stóp o podłoże w poziomym ułożeniu nn i T.

96. Różnice między postawą a pozycją zwieszona

postawa zwieszona – ćwiczenia w pozycji stojącej w opacie w przód, tył, bok trzymając rr przyrządu a jego stopy znajdują się w płaszczyźnie pionowej przechodząc przez punkt chwytu dłoni. Pozycja zwieszona – to pół zwis w którym ćwiczący w postawie stojąc podtrzymuje się za pomocą chwytu przy czym drugi punkt podparcia znajduje się pod punktem chwytu dłoni.

97. Różnice między wymykiem a wspieraniem – wejście ze zwisu do podporu dążąc nogami w przód z przeniesieniem środka ciężkości ciała ponad osią chwytu dłoni, wspieranie – przejście ze zwisu do podporu dążąc głową w przód.

98. Metodyka nauczania wspierania w tylnym zamachu do oparcia na rr z przodu.

Z dowolnej pozycji na drążku wykonanie zwisu przewrotnego przodem, - z podporu przodem opad w tył do zwisu przewrotnego przodem – wahania w przód i tył, -wykonanie zamachu na niskim drążku, -

99. Metodyka nauczania stania na barkach – z przysiadu podpartego w znos bioder górę odbicie obunóż, -z uniku podpartego przodem odbicie na przemian nóż wymachy nn w górę, -z uniku podpartego przodem, wymachy w górę prostej n zakrocznej z równoczesnym odbiciem n prostej i lądowanie, -jw. Z wymachem nożycowym nn, -z przysiadu podpartego tyłem do stania na barkach, -wstępowanie stopami po szczeblach do stania na rr i powrót do pozycji, -z uniku podpartego leżąc przodem dwa i współćwiczący podnoszą ćw. Do stania na barkach, -z uniku podpartego przodem zamach n zakrocznej stanie.

100. Metodyka wymyku – ze zwisu podpartego przodem zwis przeżuty przodem, -z podporu przodem na niskim drążku załamanie bioder, -na niskim drążku z podporu przodem odmyk w przód, -zwis o rr ugiętych zamachem na przemian nóż, -zwis przeżuty przodem z odbiciem stóp o górną żerdź, -wymyk przodem do podporu z pomocą i bez pomocy.

101. Metodyka kołowroty krocznego –z postawy zwieszonej przodem na niskim drążku odbiciem obunóż, wyskok w górę do podporu przodem, -przemachy n do podporu krocznego, -z podporu krocznego na niskim drążku odmyk w przód do zwisu przeżutego krocznego, -z podporu krocznego na niskim drążku kołowrót kroczny w przód do podporu krocznego, z pomocą, -jw. Tylko na drążku wysokim.

102. Metodyka kołowrotu w tył, -z podporu przodem na niskim drążku załamanie się w biodrach, odepchnięcie nn od drążka, odmach w tył do zeskoku, - jw. Ale do podporu przodem o załamanych biodrach, powrót do podporu przodem, -z podporu przodem odmach kołowrót w tył o załamanym t w stawach biodrowych, -jw. O tułowiu prostym z pomocą do podporu przodem, -jw. Samodzielne a potem na drążku wysokim.

103. Metodyka skoku kucznego. –z postawy poprzek odbicie obunóż – podskoki obunóż unoszeniem kolan, z podporu leżąc przodem odbicia palcami nn, -skok zajęczy na kilka materacy z doskokiem na dalsze części materaca do przysiadu podpartego, -skrzynia 4 cz. W szerz – z miejsca naskok kuczny na nią do przysiadu podpartego, zeskok w bok z dynamicznym odbiciem nn i rr, -z rozbiegu naskok na odskocznie przez oparte na skrzynie materace, odmach nn w tył, zeskok na odskocznie, -jw. Tylko z poprzeczką lub sznurkiem, -skok kuczny (skrz. Wszerz) z asekuracja, potem bez.

104. Metodyka skoku rozkrocznego, -z postawy podskok w marszu w górę z rozkrokiem w locie, -nn złączone, przeskok przez piłkę lekarską z rozkrokiem nn w locie, -z podporu leżąc przodem, przez odbicie palcami nn unieść biodra w górę, wykonać skłon T w przód podparty w rozkroku, -przeskok rozkroczny przez partnera, -kilka podskoków w tempie następnie przeskok rozkroczny, -skok rozkroczny przez kozła.

105. Metodyka stania na rr, -z uniku podpartego przodem, wypady proste n w górę w tył (rr naprężona ustawione na szerokość barków, głowa nieznacznie uniesiona, wzrok skierowany na dłonie), -z uniku podpartego przodem-zamachem zmiana nn w górze, -z podporu przodem-stanie na rr za pomocą współćwiczącego, -z przysiadu podpartego.

106. Metodyka zeskoku z rr na nn (korbet), -w podporze rozkrocznym leżąc przodem rytmiczne podskoki na rr, -skłon podparty przodem do ziemi ugięcie nn w kolanach, -odbicie nn z wymachem nn powyżej poziomu załamania się w stawach biodra i opust nn do skłonu podpartego, -skoki zajęczo o wyprostowanych nogach, -z przysiadu (rr w przód górę t nieznacznie pochylony w przód) rytmiczne wyskoki w góre, -ze stania na rr przy podwyższeniu, odbicie rr w górę, -ze stania na rr na podłożu, zeskok z rr na nn kabaret.

107. Metodyka przerzutu bokiem, -w skłonie podpartym wysokie przeskoki z nogi na nogę, -z uniku podpartego przodem N zakroczna srzyżnie z N wykrocznią, - przeskoki zawrotne z wymachem w górę N zakrocznej, -przeskoki zawrotne nad ławeczka z oparciem rr o przyrząd, -w rozkroku (rr w bok) uniesienie ln w bok z przechyleniem w prawą strone, przeżut bokiem do przysiadu w małym rozkroku, lądowanie na obie nogi, -w staniu na rr w rozkroku przy drabinkach, przenoszenie ciężaru ciała, -przerzut bokiem na linii prostej z pomocą, -przerzut bokiem między dwoma materacami bez pomocy.

108. Metodyka przeżuty w tył, -z leżenie tyłem rr w górę energiczne przyciągnięcie nn do klatki piersiowej z pojedynczym podchwytem rr za podudzia, -z postawy wyskok w górę w tył z jednoczesna praca rr w dół, przód i w górę, -z postawy na odskoczni zamach rr w dół i przodem w górę wyskok w górę w tył na stertę materacy i przewrót w tył, -z postawy na podwyższeniu wolny przewrót w tył do dołu na miękki materac, - z postawy na odskoczni wolny przeżut w tył z pomocą współćwiczącego, - jw. Ale samodzielnie.

109. Metodyka przerzutu w przód, -z rozbiegu na wprost odbicie nn z odskoczni, wyskok w górę i przewrót w przód na stertę materacy, - jw. Wolny przerzut w przód przy pomocy trenera, - jw. Ale samodzielnie.

110. Metodyka przewrotu w przód, -przetoczenia w przód i tył, -ze skłony podpartego stojąc na 3 materacach do siadu prostego, -przenosząc ciężar ciała nn na biodra, nogi ugięte przy klatce piersiowej, -ćw. z pomocą współćwiczącego, -przewrót w przód z przysiadu do przysiadu, -przewrót w przód z 3 kroków z marszu, faza lotu.

111. Pomoc i ochrona skoku rozkrocznego, - ćwiczący skacze przodem do przyrządu w pozycji rozkroczno-zakrocznej. Gdy źle jest wykonany skok chwyć ćwiczącego z obie rr i pociągnij go w przód lub zatrzymaj.

112. Asekuracja – kołowrót okroczny – ochraniający staje z boku przy ćwiczącym po stronie nogi zakrocznej. Jedna ręką (pod gryfem drążka) trzyma ćwiczącego za przegub a druga podtrzymuje go za plecy, pomaga przy przeniesieniu ciała do przodu.

113. Asekuracja – salto w przód – pierwsza faza pomoc, druga faza jedna ręka podtrzymujemy pod plecy, w przypadku niedokręcenia lub pod klatkę piersiowa w przypadku obniżenia.

114. Asekuracja – przerzut bokiem – asekurujący stoji za ćwiczącym z tyłu chwyta za biodra unosząc w górę(chwyt skrzyżny).

115. Asekuracja przerzut w przód – asekurujący stoi z boku przytrzymuje ćwiczącego jedna ręką pod plecy a druga za ramie.

116. Mistrzowie świata i olimpijscy-Witali Szczerbo, Igor Korobczyński, Tatiana Gustu, Kim Zmeskal, Lu Li, Helena Rakoczy

117. Wymień autorów podręczników szkolnych – Ludomir Mazurek – Gimnn podstawowa, Słownictwo systematyka, metodyka. Bronisław Morzycki – Technika i metodyka nauczania podstawowych ćwiczeń gimnastycznych.

118. Rola i znaczenie muzyki w lekcji gimn.

To środek pomocniczy, rytmizujący, taneczny ale musi w pełni harmonizować się z ruchem; dobrze dobrana muzyka działa ożywiająco i emocjonalnie na ćw. wywołuje przyjemny nastrój, rytm wprowadza ład do ćw.

119. Podział ćw. na przyrządach ze względu nacharakter wykonywania – ćw. równoważne w zwisach, podpory, zwinnościowo-akrobatyczne, skoki.

120. Formy prowadzenia zajęć gimn. w różnych grupach wiekowych.

- opowieść ruchowa, - zabawa naśladowcza, - gry i zabawy, - bez celowości ruchu, - ścisła.

121. Na czym polega praca akompaniatora z prowadzącym

Prowadzenie ćw. gimn. z muzyką wymaga od nauczyciela wcześniejszego szczegółowego umówienia się z akompaniatorem celem ustalenia: taktu, dł. Ćw. zgodności ćw. z muzyką, ilości powtórzeń,

122. Funkcje lekcji. – poznawcza, kształcąca, wychowawcza

123. Wymień przyczyny wypadków w gimnastyce.

a) z winy ćw. nieuwaga, opóżniona spostrzegawczość, brak opanowania, nie słuchanie zaleceń naucz. b) z winy trenera – brak znajomości ćw., brak nauczania metodycznego, niedostosowanie ćw. do możliwości, złe objaśnienia, zła organizacja zajęć, brak ochrony. c) z pow. techn. – wadliwa konstrukcja i wytrzymałość przyrządów, złe ich ustawieni, zły stan urządzeń.

124. Co to jest trening mentalny – to wyobrażenie ruchu wcześniejsze przezwyciężenie barier, paraliżujących prawidłowe wykonanie ćw. – jest bardzo ważny.

125. Podstawowe błędy przy nauczaniu wymyku.

Prostowanie RR w momencie wymyku, odchodzenie nogami od drążka, opuszczanie głowy, zbyt szybki skłon głowy w tył, uginanie nóg w stawach kolanowych, przedwczesny wyprost T, wadliwy podpór.

126. Błędy przy skoku przerzutem

Naskok na RR poniżej 45, po naskoku do stania ugięte RR, podczas naskoku na ręce wychylenie barków w przód, naskok do stania na rękach o ugiętym T.

127. Błędy przy przerzucie bokiem.

Oparcie RR nie na linii NN, brak pełnego zamachu, załamanie w stawach biodrowych, ugięcie RR, ugięcie NN w st. kolanowych, łączenie NN w staniu na RR, brak kolejnego postawienia RR i NN.

128. Błędy przy salcie w tył.

Wychylenie T w przód przy zamachu RR, słabe odbicie z NN, brak szybkości obrotu.

129. Różnice między siadem wykroczno-zakrocznym a szpagatem.

Szpagat – to siad kroczny, w którym ćw. wykonuje prostymi NN max siad wykr-zakr, aż do podporu o podłoże tylną powierzchnią nogi wykrocznej i przednią pow. nogi zakrocznej. Siad wyk-zak to siad prosty jednonóż w którym druga noga w max rozkroku zgięta w kolanie opiera się wewn. powierzchnią o podłoże

130. W którym roku odbyły się mistrzostwa polski. – w 1935 w W-wie.

131. podaj różnicę między tokiem a osnową.

Tok lekcyjny – jest schematem lekcji, osnowa – zestaw ćw opracowanych na podstawie zasad toku lekcyjnego.

132. Kto jest twórcą ćw. ze współćwiczącym. – Duńczyk Niels Buth.