40. ZWOLENNICY SZATANA

Jezus: Mówiłem już poprzednio o licznych sprzeciwach w Moim Kościele. Oto jeden z głównych: modlą się, proszą o moc, o potęgę przeciw nieprzyjacielowi, w którego nie wierzy się zupełnie, albo bardzo mało, następnie nie chce się walczyć w sposób odpowiedni.

Jest to tak, jak gdyby żołnierze i oficerowie wołali o broń, a otrzymawszy ją nie chcieli jej używać. Czy nie jest to niewytłumaczalnym przeciwieństwem? Lecz to przeciwieństwo przyjmuje postacie jeszcze bardziej niedorzeczne, bo nie tylko nie zwalcza się nieprzyjaciela najniebezpieczniejszego, ale zbyt często pomaga mu się i zachęca w jego niszczącej pracy w duszach. Ileż to jest kapłanów

heretyków, pysznych i buntowniczych, ilu chrześcijan niewiernych i bluźnierców, będących większymi przyjaciółmi diabła, niż Boga.

Przyszedłem na świat właśnie by odebrać z rąk szatana i jego zastępów to, co oni porwali Mi chytrością i kłamstwem. Wygrałem Mą bitwę upokorzeniem Wcielenia, wytrwałą modlitwą i nieskończonym cierpieniem Mej Ofiary. Były to oręża pewne, wobec niezawodnego zwycięstwa nad nieprzyjacielem Boga i dusz.

Czy nie powiedziałem wyraźnie, że "kto chce iść za Mną, niech weźmie swój krzyż i naśladuje Mnie". Powiedziałem też wyraźnie:, „kto chce być Moim uczniem, niech czyni to, czego Ja dałem przykład".

Teraz synu, osądź sam czy chrześcijanie, kapłani i pasterze czynią to, co Ja czyniłem? Nie, mój synu, jest mało, bardzo mało takich dzisiaj, którzy chcą iść za Mną drogą kalwaryjską z koroną cierniową na głowie. Przyjrzyj się tej wielkiej różnicy między Moim a ich życiem, między Moją a ich drogą, między Mymi a ich uczynkami. Idą oni w kierunku zupełnie przeciwnym. Jest to położenie tragiczne, które zakończy się tylko w chwili oczyszczenia.

Zaślepienie ludzi i twardość ich serc są nie do uwierzenia, niedopuszczalne jest zachowanie się moich chrześcijan, wyzywający jest sposób życia niektórych kapłanów. Nie boją się oni Boga, ani Jego Sprawiedliwości. Zginą więc i będą rozproszeni, jak pył na wietrze. Zgubię ich nie Ja, ale ich upór w złym. "Daj mi moc przeciw nieprzyjaciołom moim" - mówią ich usta, ale w codziennej rzeczywistości swego życia, podtrzymują oni plany niszczenia dusz.

Tacy kapłani wystrzegają się posługiwania się egzorcyzmem i używania władzy jaką już otrzymali przed święceniami, bądź nie wierząc w to, lub też rozumiejąc bezużyteczność tego z powodu różnicy ich życia z życiem kapłana wiernego, który czerpie z egzorcyzmu broń bardzo skuteczną do powstrzymania, ograniczenia i neutralizowania zarozumiałej i zuchwałej przesady nieprzyjaciela.

Tak, ten rodzaj przewrotny i niewierzący, sprowadza wszelki problem do problemu dobrobytu materialnego, nie uznaje wartości duchowych życia ludzkiego, poniża i niszczy wprost godność ludzką, równając ją z bytem zwykłego zwierzęcia.

Mój synu, jaka głęboka ciemność zawisła nad światem: ludzie przytępieni, kapłani stali się pośmiewiskiem ludzi i igraszką mocy zła!

Co zasmuca najbardziej Moje Miłosierne Serce i Niepokalane Serce Mojej i waszej Matki, to to, że miłość jest odrzucona. Światłość odepchnięta, że Bogu sprzeciwia się i że czyni się wszystko, by przeszkodzić Jego planom zbawienia.

Te słowa: "Daj mi moc..." stają się kłamstwem na ustach wielu. Tak, kłamstwem jest widzieć przepaść, do której się wpadło i odrzucać w próżnię wszystkie wezwania (a jest ich tyle!), by usunąć od ludzkości najstraszniejsze nieszczęście w historii. Lecz nieprzyjaciele nie wezmą góry!

Moje Miłosierdzie, nigdy nie odłączone od Sprawiedliwości, zatriumfuje. Zatriumfuje również Moja i wasza Matka, która rozproszy ciemności otaczające ziemię, by przywrócić ludzkości dobro i sprawiedliwość.

Pięknym będzie Mój Kościół oczyszczony i odrodzony. Zajmie on na świecie należne mu miejsce, a narody i ludy uznają go za Wodza i Przewodnika całej wielkiej rodziny synów Bożych.

Błogosławię cię. Przyjmuję twe cierpienia i twoją miłość.