Lulek czarny (Hyoscyamus niger) - gatunek roślin z rodziny psiankowatych. Nazwy ludowe: lulka, lulek jadowity, szalej czarny, żabi barszcz. Jego ojczyzną są zachodnie i środkowe tereny Azji, obecnie o znacznie poszerzonym zasięgu, zadomowiony m.in. w Ameryce Północnej i Europie. W polskiej florze występuje jako gatunek obcego pochodzenia - archeofit, dość pospolity - zarówno jako chwast, jak i w uprawie.

Roślina jednoroczna o wysokości 30-60 cm i niemiłej woni.

Łodyga--Wzniesiona, gałęzista, tępokanciasta, gruczołowato omszona, lepka w dotyku.

Liście--Gęsto ustawione, szerokie, w zarysie jajowate, o brzegu zatokowo-pierzasto-wrębnym. Odziomkowe liście są większe i ogonkowe, natomiast łodygowe siedzące, mniejsze. Barwa liści jasnozielonożółtawa

Kwiaty--Brudnożółte z fioletowymi żyłkami, liczne w kątach liści. Kielich zrośnięty w rurkę, owłosiony, z pięcioma ostrymi, u nasady lepkimi ząbkami, obejmuje zalążnią, a po dojrzeniu owoc. Kwitnie od czerwca do września, zapylany jest przez trzmiele.

Owoc--Torebka otwierająca się czapeczką. Nasiona liczne, jasnobrązowe, matowe, w zarysie okrągłe. Owocuje od sierpnia do listopada, nasiona rozsiewane są przez wiatr (anemochoria).

Korzeń--Palowy, gruby, pojedynczy lub rozgałęziony. Sięga do 80 cm w głąb gleby.

Roślina ruderalna, spotykana również na przydrożach, pustkowiach. Występuje w uprawach rolnych jako chwast.

Roślina trująca

Wszystkie części rośliny są trujące, najbardziej jednak korzeń i nasiona. Roślina zawiera alkaloidy: skopolaminę, atropinę i L-hioscyjaminę i kuskohigrynę.

Zatrucia zdarzają się przez żucie i jedzenie nasion na skutek pomylenia ich z nasionami maku oraz korzeniem przez pomylenie z korzeniem skorzonery lub pasternaku.

Objawy zatrucia: Charakterystycznym objawem zatrucia lulkiem są halucynacje. Typowe jest rozszerzenie źrenicy i wysuszenie błon śluzowych jamy ustnej i gardła. W stanie halucynacji wywoływanych przez liście lulka dominuje duże pobudzenie ruchowe, co jest charakterystyczne i odróżnia te zatrucia od zatruć pokrzykiem lub bieluniem.

Roślina lecznicza : Surowiec zielarski: liście(Folium Hyoscyami), nasiona(Semen Hyoscyami). Ze względu na swoją wielką toksyczność nie są bezpośrednio wykorzystywane w lecznictwie. Głównie stanowią surowiec dla przemysłu farmakologicznego. Duże ilości używane są do wyrobu Oleum Hyoscyami.Alkaloidy zawarte w lulku porażają ośrodkowy układ nerwowy, osłabiaja czynności wydzielnicze gruczołów ślinowych,powodują rozszerzenie źrenic,działają przeciwbólowo, oszałamiająco.

Pliniusz radził wdychać dym z palonego lulka na uśmierzenie bólu zębów, a w średniowieczu stosowano lulek do znieczuleń. W homeopatii używano go jako leku na uspokojenie, czasem przeciwbólowo przy silnych bólach gośćcowych, zapaleniach korzonków i nerwobólach.

Stosowano go jako trutkę na szczury i myszy w spichlerzach, ale też i do wzmacniania piwa.