Depresja

Z badań wynika, że 3% ogólnej populacji cierpi na depresję.

W ciągu całego życia aż 18% ludzi w krajach rozwijających się ma szansę zachorować na depresję.

Niektóre statystyki podają, że kobiety chorują dwa razy częściej niż mężczyźni.

Kryteria diagnostyczne zachorowania na depresję

dwa spośród objawów, trwające dłużej niż dwa tygodnie

0. obniżenie nastroju

1. utrata zainteresowań i odczuwania przyjemności

2. utrata energii, męczliwość, apatia

3. pesymizm co do przyszłości

c.d.

0. zaburzenia snu

1. zmniejszenie apetytu

2. obniżenie koncentracji

3. niska samoocena

4. poczucie winy

5. myśli samobójcze

Nie ma wyraźnej granicy między „zwykłymh przygnębieniem, którego wszyscy doświadczamy w życiu a prawdziwą depresją jako stanem chorobowym. W rozróżnieniu pomaga kryterium nasilenia zaburzeń i czas trwania objawów.

Depresja reaktywna a endogenna

Depresje endogenne

Uważa się, że są one wywołane przez biochemiczne zaburzenia funkcjonowania mózgu, systemu hormonalnego lub nerwowego. Odznaczają się obniżeniem napędu psychoruchowego, rozregulowaniem rytmów biologicznych, zwłaszcza rytmu snu i czuwania.

Depresja reaktywna (nerwicowa )

To taka, gdzie istnieje wyraźny związek między silnym stresującym, tragicznym wydarzeniem, a przygnębieniem – jako reakcja na to przygnębienie.

Nasilenie symptomów

Depresja łagodna

Postać ta bywa często nie rozpoznawana. Traktowana jest jako okres zmęczenia, znużenia lub zniechęcenia.

Głęboka depresja

Rozpoczyna się podobnie jak depresja łagodna, lecz szybko przybierają one na sile i wskazuje na ciężkie cierpienie.

Osłupienie depresyjne

(stupor depresyjny)

0. brak kontaktu słownego

1. brak aktywności ruchowej

2. nie przyjmuje pokarmów, nie wypróżnia się.

Osoby depresyjne mają wrażenie, że są somatycznie chore

Skargi pacjentów na dolegliwości somatyczne:

0. bóle przedsercowe połączone z uczuciem zaciskania i kołatania

1. uciski w okolicy splotu słonecznego (środek brzucha)

2. skargi na uporczywe zaparcia

3. ucisk, rozsadzanie i poczucie obręczy na głowie

4. zaciskanie i drętwienie w gardle

Mechanizmy wyzwalające stany depresji

Depresja pojawia się na podłożu predyspozycji biologicznych i psychicznych. Wyzwalają ją zarówno ciężkie jednorazowe przeżycia, jak i przewlekłe przeciążenia. Może wystąpić również samoistnie. Niezależnie od pierwotnych przyczyn, ostatnim etapem patogenezy są

zaburzenia neurotransmisji

prowadzące do objawów depresji.

Uważa się, że przyczyną depresji jest niedobór przekaźników synaptycznych, dlatego celem farmakologicznego leczenia depresji jest m.in. Wzrost stężenia tych przekaźników.

Substancje przekaźnikowe :

0. serotonina

1. noradrenalina

Przykładowe rodzaje depresji

Depresje nerwicowe

0. zbliżone do reakcji nerwicowych

1. niezbyt nasilone objawy obniżonego nastroju

2. przewlekłość

3. manifestacje lękowe

4. nie występują objawy somatyczne

Depresje anankastyczne

0. podejmowanie czynności sprawdzających prawidłowość wykonanych prac, decyzji, wypowiedzi

0. dokuczliwe rytuały

0. przygnębienie.

Depresje agitowane

0. przeżywanie nieszczęścia i lub żałoby zgodne z tradycjami kręgu kulturowego

1. wycofanie się i przeżywanie swego bólu w samotności

2. niepokój ruchowy

3. niepokój słowny

4. absorbowanie otoczenia

Depresja sezonowa

zjawisko „zimowego smutku h

0. wzmożony apetyt

1. obniżenie sił witalnych

2. apatia

3. zaburzenie snu

4. obniżenie popędu seksualnego

5. stałe rozdrażnienie

Depresja psychotyczna

0. urojenia samooskarżające

1. urojenia hipochondryczne

Obarczone dużym ryzykiem samobójstwa

Depresja poporodowa

Krótkotrwałe obniżenie nastroju, zwane „baby bluesh

0. zmienny nastrój

1. smutek

2. płaczliwość

Trwa krótko, nie wymaga leczenia, występuje prawie u połowy kobiet

Właściwa depresja poporodowa

0. znaczne obniżenie nastroju

1. drażliwość

2. lęki o stan somatyczny dziecka

Czas trwania; do kilku miesięcy, potrzebna psychoterapia, czasami leczenie farmakologiczne

Psychoza poporodowa

0. dezorientacja

1. lęk

2. urojenia

3. omamy

Pojawia się rzadko, wymaga leczenia szpitalnego