W Polsce, podobnie jak w większości krajów europejskich, mogą przebywać zwolennicy organizacji terrorystycznych. Istnieje także niebezpieczeństwo angażowania się w działalność terrorystyczną obywateli polskich, zafascynowanych kulturą, językiem i filozofią życia muzułmanów, którzy przeszli na islam. Jak dotychczas, liczba neofitów w naszym kraju jest trudna do ustalenia, m.in. dlatego, że urzędy państwowe nie mają uprawnień do zbierania danych na temat wyznania obywateli naszego kraju.

Za realną należy również uznać możliwość angażowania Się w działalność terrorystyczną zorganizowanych grup przestępczych. Przestępcy coraz częściej sięgają po metody charakterystyczne dla działalności terrorystycznej, walcząc pomiędzy sobą o wpływy, jak również wykorzystując je jako środki przestępczej działalności. Podkładanie ładunków wybuchowych pod sklepy, hurtownie, przedsiębiorstwa, itp., w celu zmuszenia ich właścicieli do płacenia haraczu, nie stanowi dziś w Polsce rzadkości. Dotyczy to również uprowadzania osób w celu uzyskania okupu.

Od terroryzmu niedaleka droga do terroru kryminalnego, z którym często mamy do czymema w praktyce policyjnej. Kojarzony jest on najczęściej z formami stosowanymi w przestępczości zorganizowanej. Strefy jej działania są rozległe:

• produkcja, handel i przemyt narkotyków;

• przemyt i handel bronią;

• produkcja, handel i przemyt alkoholu;napady na osoby podróżujące samochodami;

• prostytucja;

• wyroby tytoniowe;

• wyłudzanie kredytów;

• gry hazardowe;

• handel ludźmi;

• nielegalny przemyt cudzoziemców;

• ubezpieczenia;

• oszustwa podatkowe.

W polskim ustawodawstwie nie występuje termin "terroryzm" ani "akt terroryzmu", zaś sprawcy tego rodzaju przestępstw ponoszą odpowiedzialność karną na zasadach ogólnych, tzn. w zależności od tego, znamion jakich czynów przestępczych określonych przez ustawę karną wyczerpuje popełniony przez danego sprawcę czyn. W chwili obecnej w Polsce kwalifikuje Się między innymi następujące przestępstwa mające znamiona terroryzmu kryminalnego: