Materiał inżynierski - ciało stałe, z którego można wykonać przedmiot użytkowy. TYPY POLIREAKCJI. Charakterystyczną cechą materiałów wielkocząsteczkowych jest ich budowa. Materiały te są zbudowane z cząsteczek o bardzo dużej masie cząsteczkowej. Składają się z powtarzających się elementów zwanych merami w połączeniu liniowym. Ta cecha, a nie metody wytwarzania, odróżnia tworzywa wielkocząsteczkowe od innych. Monomery łączą się w makrocząsteczki tworząc związek o nazwie monomeru z przedrostkiem „poli”. Polimeryzacja - proces zachodzący bez wydzielania produktów ubocznych i bez przegrupowania atomów. Poliaddycja - proces bez wydzielania produktów ubocznych, za to z przegrupowaniem atomów. Polikondensacja - proces z wydzielaniem produktów ubocznych. Kopolimeryzacja - W tym procesie występują 2 substraty. Inny atom podłączony do węgla niż wodór to podstawnik.
STRUKTURA CZĄSTECZKOWA. Kąt walencyjny 103,5 stopnia i odległość między węglami 0,154 nm pozwala osiągnąć zupełnie unikalny efekt w odpowiednio wysokich temperaturach - atomy węgla krążą wokół siebie nawzajem. Ten proces nie występuje w żadnych innych tworzywach. Łączenie się monomerów jest możliwe głowa do głowy, albo głowa do ogona. Stereoizometria to konfiguracja makrocząsteczki uzależniona od położenia podstawnika wzglądem płaszczyzny łańcucha głównego. Konfiguracja: izotaktyczna - wszystkie podstawniki po jednej stronie płaszczyzny. Syndiotaktyczna - podstawniki na przemian. Ataktyczna - podstawniki nieuporządkowane. Konfiguracja makrocząsteczki w przestrzeni: liniowa, globularna, helikoidalna.
POLARNOŚĆ spowodowana jest przez niesymetryczne rozmieszczenie elektronów w merach. Przy założeniu, że polarność jest tym większa im punkty ciężkości ładunków plus i minus są bardziej oddalone od środka rozpatrywanej grupy atomów, polarność wyraża się zwykle momentem dipolowym. Wzrost polarności powoduje wzrost stałej dielektrycznej i tangensa kąta stratności dielektrycznej.
MASA CZĄSTECZKOWA W przypadku związków makrocząsteczkowych nie jest jednoznaczna. Zjawisko to nazywa się polinuklearnością (polidyspersją), polega na rozrzucie masy cząsteczkowej. Każde przetwórstwo prowadzi do polimeryzacji.
KRYSTALICZNOŚĆ Termoplasty niepolarne o dużej regularności i symetrii i nie rozbudowanych nadmiernie łańcuchach, w odpowiednich warunkach wykazują zdolności do równoległego układania się ogniw na dużej długości, co umożliwia powstanie sieci krystalicznej. Krystalizacja jest procesem odwracalnym Zachodzi albo przy ochładzaniu, albo przy odparowywaniu rozpuszczalnika z roztworu. Tworzywa sztuczne nigdy nie są całkowicie krystaliczne. Materiał bezpostaciowy jest przezroczysty. Jeżeli stopień krystaliczności rośnie to rośnie: twardość, gęstość, odporność na ścieranie, wytrzymałość i sztywność. Jeżeli stopień krystaliczności rośnie, to maleje rozszerzalność cieplna, przeświecalność, chłonność wody, pęcznienie pod wpływem chemikaliów, wydłużalność, wytrzymałość zmęczeniowa, udarność.
SIECIOWANIE Kauczuków - proces nieodwracalny, zachodzi pod wpływem temperatury i często siarki. Po pęknięciu podwójnego wiązania polimery łączą się w sieć. Energia dysocjacji wiązań międzycząsteczkowych jest taka jak wiązań wewnątrzcząsteczkowych. Nie można tego przeprowadzić w stan ciekły. Ten proces nazywa się w przemyśle wulkanizacją . Ebonit to kompletnie usieciowany kauczuk (powyżej 30%). Starzenie kauczuku to niechciane sieciowanie kauczuku. Sadza chroni opony przed starzeniem. Procesy ultrafioletowe powodują nie tylko sieciowanie, ale również depolimeryzację. Plastomerów termoutwardzalnych - nie dodajemy żadnej domieszki. Zachodzi do końca. Tworzywo jest wyłącznie twarde. Proces zachodzi w gorącej formie. Czas powinien być jak najkrótszy ze względów ekonomicznych. Ale, że nie zawsze się tak da, korzystamy z plastomeru Kanaftza..