Streetworkerzy pracują w terenie. Pomagają "dzieciom ulicy", trudnej młodzieży, która ma problemy w szkole, nie może dogadać się z rówieśnikami czy ma kiepski kontakt z rodziną. Streetworker to pracownik socjalny, który szuka w danej okolicy tych najbardziej potrzebujących. Powoli zdobywa ich zaufanie, a potem pokazuje, jak inaczej niż pijąc piwo na ławce przed blokiem, spędzać wolny czas.
Streetworking jako element pracy socjalnej
Praca socjalna jako profesja działająca na rzecz społeczeństwa i ludzi potrzebujących nie odwraca się również od ludzi wykluczonych. Pomoc dla takich osób organizowana jest w postaci wielu form i odnosi się do różnego rodzaju działań. Działania te polegają na wspomaganiu ludzi wykluczonych w zależności od określonej sytuacji życiowej i tego, jakiej pomocy potrzebują. Streetworking (praca prowadzona na ulicy, wykonywana poza instytucjami, w środowisku przebywania klienta) stanowi innowacyjną formę pracy socjalnej. Ostatnio stała się bardzo popularną formą. Streetworking posługuje sie zindywidualizowanymi metodami ukierunkowanymi na zasoby i potrzeby klienta. Cechuje je elastyczność i niezinstytucjonalizowanie. Praca socjalna realizowana w formie streeworkingu jest trudna. Pracownik socjalny staje się streetworkerem, obserwuje teren i osoby, z którymi chce pracować. Dociera on do dzieci, narkomanów, osób bezdomnych, prostytutek. Praca socjalna uwzględniająca formę streetworkingu zakłada nawiązywanie skutecznego kontaktu, możliwie trwałego, dającego szanse na przedstawienie możliwości skorzystania z pomocy oraz przeprowadzanie systematycznej diagnozy środowiska, dla których ulica stanowi centrum funkcjonowania.
Praca socjalna jako proces
Praca socjalna jest procesem długotrwałym. Jej zadaniem jest likwidacja określonego problemu. Nie pozbędziemy się problemu wypłacając potrzebującej rodzinie zasiłku pieniężnego. Należy podjąć takie działania, aby ta rodzina była w stanie samodzielnie zapewnić sobie godne warunki życia. Pracownik socjalny, który otrzyma informację o potrzebie udzielenia wsparcia rodzinie, natychmiast przeprowadza szczegółowe rozpoznanie sytuacji. Obserwuje interakcje i zbiera wszelkie, niezbędne informacje na temat członków rodziny. Te informacje dotyczą zarówno zdrowia, sytuacji zawodowej i szkolnej dzieci, sytuacji materialnej. Wywiad na temat danej rodziny przeprowadzony jest w szkole, u pedagoga, w instytucjach i organizacjach, które do tej pory wspierały rodzinę w określony sposób. Proces pozyskiwania informacji pozwala pracownikowi socjalnemu dojść do konkluzji, co leży u podłoża aktualnych problemów. Praca socjalna skłąda się zawsze z określonych etapów (rozpoznanie sytuacji i przygotowanie do diagnozy, uruchomiemie zasobów zewnętrznych, zmotywowanie do zmian, przeprowadzenie zmian, monitorowanie efektywności prowadzonych działań, ocena).
Praca socjalna a pomoc społeczna
Praca socjalna to działalność zawodowa mająca na celu pomoc osobom i rodzinom we wzmacnianiu, odzyskiwaniu lub tworzeniu warunków sprzyjających funkcjonowaniu w społeczeństwie. Pomoc społeczna jako instytucja polityki państwa ma na celu umożliwienie osobom, rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, których nie są w stanie pokonać samodzielnie. Pomoc społeczna organizowana jest rónież przez organy administracji rządowej i samorządowej. Oba te organy współpracują z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami. Praca socjalna nie ogranicza się jednak tylko do działalności zawodowej pracowników socjalnych, ponieważ zarówno pedagodzy, psychologowie, wolontariusze podejmują działania mające na celu niesienie pomocy drugiemu człowiekowi poprzez osiągnięcie odpowiedniego stopnia socjalizacji umożliwiającego rozwój osobowy. Pracę społeczno-wychowawczą, której celem jest podejmowanie działań społecznych uskuteczniających wychowanie i opiekę nad dziećmi i młodzieżą również zaliczyć można do zakresu pracy socjalnej.
Rola pracownika socjalnego w pracy socjalnej
Pracownik socjalny odgrywa w pracy socjalną znaczącą rolę. Jego odpowiednie kwalifikacje zawodowe (ukończenie szkoły pracowników socjalnych lub studiów wyższych) przygotowuje go do zadań i celów pracy socjalnej. Pracownik socjalny powinień posługiwać się umiejętnościami funkcjonalnymi i instrumentalnymi. Do umiejętności funkcjonalnych zaliczyć można między innymi: bezinteresowność i uczciwość, poszanowanie godności drugiego człowieka, postawę niesienia pomocy, zdolność do samokontroli, obiektywizm, empatię. W pracy socjalnej do umiejętności instrumentalnych zaliczyć można: obowiązkowość, kulturę osobistą, dyskrecję, zdolności organizatroskie, zdecydowanie, wewnętrzną dyscyplinę. W praktycznej działalności zawodowej pracownik socjalny powinien przyczyniać się do realizacji szczegółowych celów pracy socjalnej. Te cele dotyczą między innymi: zapewnienia podstawowych warunków życicia, zaspokajania potrzeb, efektywnego organizaowania zróżnicowanych form pomocy, dokonywania analizy i oceny zjawisk rodzących zapotrzebowanie na świadczenia pomocy społecznej.
Praca socjalna - zawód
Praca socjalna jest profesją. Tylko osoba z przygotowaniem może wykonywać ten zawód. Pracownik socjalny w swoim zawodzie ma dwa stopnie specjalizacji. Pierwszy stopień specjalizacji zawodowej z zakresu pracy socjalnej ma na celu uzupełnienie wiedzy i doskonalenie umiejętności zawodowych pracowników socjalnych. Pracownik socjalny, aby otrzymać I stopień, posiadać powinien co najmniej trzyletni stać pracy w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, odbyćszkolenie z zakresu I stopnia specjalizacji oraz zdać egzamin przed regionalną komisją egzaminacyjną. Praca socjalna umożliwia uzyskanie II stopnia specjalizacji zawodowej, jeżeli pracownik posiada I stopień specjalizacji lub uukończone studia magisterskie o wymaganym kierunku. W przypadku II stopnia specjalizacji, pracownik socjalny musi posiadać co najmniej pięcioletni staż pracy w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, odbyć szkolenie w zakresie II stopnia oraz przygotować pracę dyplomową i zdać egzamin. Praca socjalna umożliwia pracownikowi socjalnemu nieustanny rozwój poprzez pogłębianie wiedzy oraz doskonalenie umiejętności z zakresu niesienia pomocy i podejmowania działań.
Praca socjalna i zakres jej interwencji
Praca socjalna oznacza zarówno pracę pracownika pomocy społecznej z klientem pomocy społecznej, prace społeczne wykonywane przez osoby bezrobotne lub zmarginalizowane w celu resocjalizacji lub zapewnienia im podstawowego dochodu, jak i specjalizację w zakresie nauk socjologicznych propagowaną przez Polskie Towarzystwo Socjologiczne. W Kanadzie, w lipcu 2000 r. przyjęto nową definicję pracy socjalnej. Traktowana jest ona jako zawód, którego celem jest między innymi promocja zmian społecznych, rozwiązywania problemów we wzajemnych ludzkich relacjach. Bazuje ona na uporządkowanej metodologii, doświadczeniu, ewaluowanej praktyki. Interwencje pracy socjalnej koncentrują się na procesach psychospołecznych, zaangażowane są również w politykę społeczną, planowanie i rozwój. Zakres tych interwencji obejmuje także organizowanie społeczności lokalnej w taki sposób, aby społeczeństwo zaangażowane było w działania, które mają wpływ na politykę społeczną i rozwój gospodarczy. Praca socjalna ma charakter uniwersalny, jednak jej priorytety różnią się w zależności od kraju, kultury, historii czy uwarunkowań społeczno-ekonomicznych.
Praca socjalna - wiele wymiarów
Praca socjalna jest dziedziną, którą definowano wielokrotnie. Termin praca socjalna oficjalnie funkcjonuje od 1917 roku. Praca socjalna definiowana była wówczas jako działalność służąca niesieniu pomocy ludziom potrzebującym. Pojęcie pracy socjalnej jest wieloznaczne. Praca socjalna posługuje się samodzielnie wypracowanymi technikami i metodami. Jej zadania oraz cele mogą być realizowane również przez nieprofesjonalistów (np. wolontariusze). Krajowe Stowarzyszenie Pracowników Socjalnych (NASW) określa pracę socjalną jako działalność profesjonalną, polegającą na na pomocy jednostkom, grupom lub całym społecznosciom w lepszym funkcjonowaniu. Wiedza o ludzkim rozwoju i zachowaniu, o instytucjach społecznych, ekomonicznych i kulturowych oraz o współzależnościach pomiędzy tymi czynnikami, jest dla pracy socjalnej niezmiernie istotna. Praca socjalnia stawia sobie również za cel usprawnienie społecznego funkcjonowania jednostek zarówno indywidualnie, jak i w grupie. Chcąc osiągnąć zamierzony cel, kieruje wszelkie działania na stosunki społeczne, rzutując na interakcję międyz człowiekiem a otoczeniem.
Praca socjalna i zakres jej działania
Praca socjalna jest ściśle związana z obszarami wielu dziedzin wiedzy i praktyki zawodowej, ponieważ przedmiotem zarówno pracy socjalnej jak i różnych dyscyplin jest człowiek, jego interakcje z otoczeniem i jego konkretne zachowania. Przed pracą socjalną stoi szeroki zakres zadań. Przyjmować może ona zróżnicowane formy - od pomocy doraźnej, aż po długofalowe działania skupiające się na wspieraniu rozwoju pojedynczych jednostek, grup i całych społeczności. Odnowienie utraconej i osłabionej zdolności, zapewnienie zasobów indywidualnych i zbiorowych, zapobieganie społecznej dysfunkcji - to grupy działań, których podejmuje się praca socjalna. Wszelkie te działania wymagają metodycznego sposobu postępowania. W oparciu o te specjalne wypracowane metody pracownicy socjalni wchodzą w bezpośrednią relację z osobami potrzebującymi pomocy. W pracy socjalnej owa pomoc skupia się między innymi na służeniu poradnictwem, psychoterapią jednostkom, rodzinom i grupom, poprawie usług socjalnych i medycznych. Wymaga to od pracowników socjalnych konkretnej wiedzy na temat ludzkiego rozwoju i zachowania, o instytucjach społecznych, ekonomicznych i kulturalnych oraz o współzależnościach występujących pomiędzy nimi.
Geneza i założenia pracy socjalnej
Praca socjalna to wszelkie działania o charakterze socjalnym. Działalność taka obecna jest na całym świecie od wielu lat. W Anglii istniało prawo wymagające, aby jałomużna zebrana w niedzielę była oddana biednym. Za ojczyznę pracy socjalnej uważa się jednak Stany Zjednoczone. W sferze pomocy społecznej działały tam początkowo instytucje i organizacje. Pierwszy przytułek powstał tam w 1662 roku. Pierwsza szkoła pracy socjalnej powstała w Nowym Jorku w 1897 roku. Trzy lata później w Chicago słuchacze studiów uniwersyteckich mieli możliwość nauki w dziedzinie pracy socjalnej. To właśnie w Stanach Zjednoczonych wprowadzono do obiegu pojęcie pracy socjalnej. Miało to miejsce w 1917 roku. W Europie za bezpieczeństwo socjalne odpowiedzialne były gminy lub państwo. W latach 20-stych naszego stulecia, w Polsce, Helena Radlińska skoncentrowała organizowaniu kształcenia pracownikó służb społecznych i oświatowych. W 1925 roku utworzyła ona Studium Pracy Społeczno-Oświatowej. Założeniem pracy socjalnej byłą profesjonalna pomoc w tworzeniu zdolności, społecznego funkcjonowania jednostki, grupy i społeczeństwa. Celem pracy socjalnej było zapewnienie podstawowych warunków życia wszystkim tym, którzy zostali ich pozbawieni.
Definicja pracy socjalnej
Za pracę socjalną uważa sięwszelkie przedsięwzięcia, które powinny pomóc ludziom w ich integracji ze społeczeństwem, aby mogli oni prowadzić w nim życie, któe odpowiada ludzkiej godności. Praca socjalna w teorii amerykańskiej postrzegana jest dwojako - jako profesja i jako metoda działania charakterystyczna dla tzw. osobistych usług społecznych. Wśród tych usług wymienia się następujące elementy: utrzymanie dochodów, programy ochrony zdoriwa, programy edukacji narodowej, budownictwo socjalne oraz programy zatrudnienia. Praca socjalnia skierowana jest na realizację trzech podstawowych zadań: socjalizacja i rozwój jednostki oraz terapia, rehabilitacja, pomoc i ochrona,a także na zapewnienie dostępu do usług, informacji i poradnictwa. W Polsce, pojęcie pracy socjalnej zostało określone mianem działalności zawodowej skierowanej na pomoc osobom, rodzinom i grupom społecznym we wzmocnieniu lub odzyskaniu zdolnośći do funkcjonowania w społeczeństwie oraz na tworzeniu warunków sprzyjających temu celowi. Pracę socjalną można prowadzić zarówno z osobami bezdomnymi, ubogimi, ale również osobami niepełnosprawnymi czy znajdującymi się aktualnie w sytuacji kryzysowej.
Metody w pracy socjalnej
Metody w pracy socjalnej możemy podzielić na: metody działań społecznych (metoda grupowa, metoda indywidualnych przypadków, metoda środowiskowa) oraz na metodę normatywno-celowościową. Rozpatrując metody działań społecznych, ważne miejsce zajmuje tu metoda grupowa, której celem są działania z małymi grupami ludzi, polegająca na zmianie niekorzystnego zjawiska poprzez stymulację grupy. W pracy socjalnej metoda indywidualnych przypadków skupia się na badniu losów konkretnych jednostek lub ich rodzin w celu opracowania właściwej diagnozy pozwalającej na skuteczną terapię. Metoda środowiskowa, nazywana również wspólnotową bądź społeczną jest najmniej dopracowana spośród wymienionych metod. Skupia się ona głównie na konkretnych, życiowych problemach danej grupy społecznej, środowiska. W metodzie środowiskowej istotną rolę odgrywają relacje między członkami grupy społecznej i ich otoczeniem. Praca socjalna uwzględnia również metodę normatywno-celowościową polegającą na opisie badanego zjawiska (problemu), odniesieniu badanego zjawiska do obiektywnych norm moralnych lub norm społecznie akceptowanych oraz na ustaleniu kierunku (celu) działań społecznych lub wychowawczych.
http://www.ssops-forum.pl/streetworking-jako-element-pracy-socjalnej