OGNIWA OŚRODKA - odnośnie ćwiczeń słuchowych, ćwiczeń korekcyjnych,

ćwiczeń wyrównawczych

Ćw. słuchowe:

- ilość sygnałów ( do 3) - najpierw dziecko może obserwować później się musi odwrócić

- czas nadawania sygnału - długo- krótko, dzieci pokazują długi krotki pasek

- tempo - szybko- powoli jak szybko to biegamy, jak wolno idziemy

( A. Korzon - wychowanie słuchowe dzieci z wadą słuchu ) - głośno- cicho, nisko- wysoko -

ćwiczenia korekcyjne: cel: korygowanie dodatkowych zaburzeń tzw, mikrodefektów , które zostały wywołane przez ten sam czynnik co głuchota ; korygowanie zaburzonych funkcji wzrokowych, motorycznych (motoryka mała) dodatkowych trudności w nauce w pisaniu czytaniu, nauce pojęć matematycznych

Rodzaje ćwiczeń :

- układanki ( pocięte obrazki)

- różnicowanie liter

- różnicowanie figur geometrycznych

- cw, przygotowujące do pisania np. szlaczki

- usprawniane manualne ( malowanie palcami „gra na pianinie” )

ćw. wyrównawcze: cel: uzupełnienie zaległości , braków w nauce z powodu nieobecności , powinny się odbywać 2x w tygodniu , mogą być prowadzone z 2jak dzieci, nauczyciel musi opracować indywidualny program nauczania

Zasady ćwiczeń stosowanych w rewalidacji :

1. systematyczności - umiejętne planowanie określonych działań

2. stopniowania trudności

3. indywidualizacji

4. utrwalania - ćwiczymy tak długo aż dziecko będzie poprawnie etykietować i artykułować

5. aktywnego i świadomego udziału rodziców

• zestaw „ od obrazka do słowa” Rodak, Nawrocka

• M. Miękus „ terapia mowy uczniów z wadą słuchu kl -13 na zajęciach rewalidacji indywidualnej, red J. Wyczesany „ dziecko z wadą słuchu w szkole podstawowej „

• I. Stawowy Wojnarowska „ nauczanie w kl 1-3 w szkole dla głuchych

OGNIWA LEKCJI WG. I. STAWOWY - WOJNAROWSKIEJ DOTYCZĄCE

OPRACOWANIA CZYTANKI

1. nawiązywanie do tematu omawianego w czytance ( wycieczka, inscenizacja, pogadanka)

2. zapoznanie uczniów z tekstem czytanki ( czytana przez nauczyciela na stojąco, głośno z efektem aktorskim, potem czytana samodzielne przez uczniów , czytanie wspólne głośne )

3. sprawdzenie stopnia zrozumienia czytanki( pytamy po kolei o zdania , o kim , o czym jest tekst? Stosujemy pytania tekstowe: zaznacz poprawną odpowiedz - wybierz z 3 podanych; uzupełnianka zdaniowa, narysuj o czym jest czytanka , inscenizacja )

4. wyjaśnienie niezrozumiałych zwrotów , wyrażeń występujących w tekście ( tworzymy słowniczek pojęć , pokaz rysunków i inscenizacji)

5. doprowadzenie do zrozumienia treści czytanki poprzez jej omówienie

6. ćwiczenia w pisaniu i w czytaniu ( czytanie z podziałem na role ) - ćwiczenia: chronologiczne układanie wydarzeń w formie zdań- plan wydarzeń

7. zapis do zeszytu

8. zadanie pracy domowej

UMIEJĘTNOŚĆ OPISYWANIA ILUSTRACJI PRZEZ DZIECI

- Wł. Pietrzak , M. Kalbarczyk „ Szk.spec.1987 nr 6 „

Dzieci mają trudności w opisywaniu ilustracji w określeniu:

- stosunków przestrzennych

- stosunków czasowych

- ujmowaniu relacji czas- przestrzeń

- brak różnicowania planów- bliższego i dalszego

- budowanie tylko prostych zdań

- relacji przestrzennych za pomocą przyimków

W klasach niższych ukierunkowujemy percepcje dzieci na:

- przedmioty

- charakterystykę osób i czynności przez nie wykonywane

- stosowanie zwrotów niezbędnych dla opisywania zjawisk, zdarzeń

- zewnętrzną ocenę zachowań postaci przedstawionych na ilustracji

- porównywane sytuacji zilustrowanych z realnymi przeżyciami dzieci

W klasach wyższych rozszerzony zakres spostrzegania zjawisk i sytuacji poprzez:

- różnorodność stosowanych wyrazów bliskoznacznych

- uwzględnienie zależności przyczynowo skutkowych

- opis myśli , uczuć, pragnień i zamierzeń postaci czyli ocena ich wewnętrznych zachowań oddająca pełną charakterystykę osobowości człowieka , czyli tych elementów które są niezbędne dla oceny własnych postaw i zachowań

OPRACOWANIE TEKSTU NA LEKCJI „ MIT O SYZYFIE”

1. wprowadzenie do tematu : wycieczka/ pogadanka/ praca plastyczna/ projekcja filmu

2. kształtowanie pojęcia mit

3. zapoznanie z tekstem

4. wyjaśnienie niezrozumiałych słów

5. sprawdzenie rozumienia tekstu poprzez zadawanie pytań

6. zapis do zeszytu

ROZWIJANIE SPRAWNOŚCI JĘZYKOWEJ UCZNIA Z WADĄ SŁUCHU

W ZAKRESIE PRZEDMIOTÓW HUMANISTYCZNYCH

j. polski

Zdaniem St. Grabiasa zadaniem surdopedagoga jest kształcenie następujących sprawności :

1. spr. systemowa - umiejętność budowania zdań gramatycznie poprawnych

2. spr. społeczna - to umiejętność realizowania językowych ról społecznych

( dostosowanie wypowiedzi do adresata)

3. spr. sytuacyjna - umiejętność używania języka w najczęstszych sytuacjach życiowych

1. spr. pragmatyczna - umiejętność dostosowania celów do formy wypowiedzi (przekazywanie przeżyć emocjonalnych )

cele nauczania języka polskiego:

2. aspekt teoretyczno- poznawczy ( dostarczenie wiedzy o faktach , zjawiskach językowych)

3. aspekt praktyczno - normatywny (wzbogacanie słownictwa ilościowe i jakościowe kształtowanie , rozwijanie płynnej mowy , budowanie dłuższych wypowiedzi [mowa wiązana] kształtowanie odczytywania mowy z ust , kształtowanie umiejętności czytania i pisania

hiperleksja - czytanie tekstu bez zrozumienia

ksiązki:

\ L. Karpińska „ nauczanie podstaw historii dla głuchych” /

TAKSONOMIA CELÓW NAUCZANIA :

Kategoria wiadomości 1. zapamiętanie wiadomości	Zakres Wiadomości mogą dotyczyć terminologii, faktów, zasad działania, metodologii badań	Czynności ucznia Wiadomości są zapamiętane jeśli uczeń potrafi : - odszukać je w pamięci - sprawdzić kompletność - uzupełnić - przedstawić w formie pisemnej lub ustnej - wykorzystać w praktycznym działaniu	Cele nauczania przy użyciu czasowników operacyjnych - wiedzieć - nazwać - wymienić - wyliczyć - zdefiniować - zidentyfikować
2. zrozumienie wiadomości	Obejmuje elementarny poziom zrozumienia wiadomości w zakresie niezbędnym na danym szczeblu nauczania	Tłumaczenie- przedstawienie swoimi słowami w danej formie lub w innej formie niż były podane ( słownej, symbolicznej, graficznej,. ruchowej) Interpretacja - syntaktyczne ujęcie danych wiadomości i porównanie ich z innymi Ekstrapolacja - przedłużenie ciągu wydarzeń na inne sytuacje równoległe lub przyszłe	- rozumieć - streścić -zilustrować - rozróżnić

PRZYGOTOWANIE DO LEKCJI - NAUCZANIE BLOKOWE

1. Dobór i układ treści nauczania:

- określenie tematu lekcji - temat lekcji musi być zgodny ze ścieżką edukacyjną i programem nauczania

- selekcja materiału nauczania (dostosowanie go do możliwości ucznia z wadą słuchu)

- wyznaczenie kolejności pojawiania się treści nauczania po to by był logiczny układ

- przemyślenie problemów do rozwiązania

2. Dobór odpowiednich strategii kształcenia ( metody, środki dyd, formy )

3. ocena osiągnięć szkolnych ucznia

4. zaplanowanie czasu na realizację poszczególnych ogniw lekcji

5. zadanie pracy domowej

lekcja to główny element systemu klasowo -lekcyjnego , wpływający na tok kształcenia, określa ona czas pracy nad tematem, struktura lekcji jest uzależniona od: celów, metod i treści.

Wyróżniamy 3 podstawowe typy lekcji:

1) służąca zapoznaniu ucznia z nowym materiałem

2) powtórzeniowo - systematyzująca

3) poświęcona kontroli i ocenie

Metody:

1. wprowadzania nowego materiału :

metody oglądowe : - pokaz konkretów w naturalnym środowisku

- pokaz konkretów przeniesionych do sztucznego środowiska np., tygrys w zoo

- pokaz modeli, obrazów , filmów

Metody słowne : - pogadanka ( dyskusja w starszych klasach)

- opis

- opowiadanie

- praca z książką

- wykład - w starszych klasach

Metody działania praktycznego: - ćw. laboratoryjne

- zajęcia praktyczne, ćwiczenia

2. utrwalania materiału :

powtarzanie: - powtarzanie łańcuchowe ( jeszcze raz cala lekcje)

- -///- wyrywkowe ( fragmenty materiału)

- strukturalne ( ogólnych zasad, definicji)

- syntetyczne (poprzez rozwiązywanie jakiegoś problemu)

Uczenie się na pamięć

Ćwiczenia:

- w mówieniu i pisaniu

- w czytaniu

- odczytywanie z ust

Praca samodzielna ucznia, formy pracy domowej :

- samodzielne opanowanie nowych wiadomości poprzez przygotowanie materiału do lekcji

przeprowadzenie prostej obserwacji, zbieranie inf z czasopism

- utrwalenie poznanego materiału poprzez uczenie się z podręcznika, na pamięć np. definicji

- samodzielny opis ilustracji , opracowanie listu

- ćwiczenia w formie pisemnej

3. kontroli i oceny

konwencjonalno- tradycyjne :

- odpytywanie

- sprawdzian pisemny

- wykonywanie prac praktycznych

- praca domowa

met. tekstowe :

- test wyboru

- test z pytaniami otwartymi, zamkniętymi

met. komputerowe

PRACA DOMOWA UCZNIA Z WADĄ SŁUCHU

- zadania domowe powinny kształcić logiczne myślenie a nie opierać się na nauce pamięciowej

- powinny być dobrze wyjaśnione, szczegółowo wytłumaczone, poparte przykładem

- powinny być zróżnicowane, dopasowane do możliwości uczniów

- rodzaj zadania (ustne, pisemne) dostosowane do przedmiotu ( polski, matematyka)

- odpowiednia ilość zadawanych zadań

- systematyczne sprawdzanie zadań domowych

- współpraca nauczyciela i wychowawcy

Praca domowa ucznia spełnia funkcje dydaktyczno- wychowawcze wtedy gdy:

- stosuje się odpowiednie rodzaje pracy

- zadanie pracy domowej w czasie lekcji ma właściwy przebieg

- nauczyciel ją kontroluje

Formy pracy domowej:

- samodzielne opracowanie nowych wiadomości

- utrwalenie poznanego materiału

- kształcenie umiejętności w zakresie organizowania własnej pracy

- samodzielny opis

OCENA

Ocena to sąd wartościujący będący wynikiem procesu oceniania

Kryteria ocenienia:

- systematyczność, pilność

- wiadomości , umiejętności

- stosunek do przedmiotu

- motywacja

- zainteresowanie przedmiotem

Funkcje oceniania:

- dydaktyczna

- wychowawcza

- społeczna

- rehabilitacyjna

KSIĄZKI NA KTÓRE WARTO ZWRÓCIĆ UWAGĘ:

1. J. Baran „ rozwijanie mowy uczniów głuchych w procesie dydaktycznym kl 5-8 „

2. L. Geppert „ źródła trudności w przyswajaniu języka przez dzieci głuche”

3. kształtowanie wstępnych pojęć matematycznych M. Kupisiewicz , E. Gruszczyk- Kolczyńska

4. U. Eckert „przygotowanie dzieci z wadą słuchu do nauki szkolnej” -> dojrzałość szkolna

5. I. Stawowy- Wojnarowska „ nauczanie w klasie 123 dla głuchych”

6. Gałkowski Wojnarowska- „wychowanie dz. Głuchych w wieku przedszkolnym”

7. M. Nagajowa „ ćwiczenia słownikowe i frazeologiczne w klasie 5-8 „ -> cw. w mówieniu i pisaniu

8. L. Karpińska „ nauczanie podstaw historii dla głuchych”

9. Wł. Pietrzak M.Kalbarczyk „ umiejętności opisywania ilustracji przez dz głuche. Szkoła spec. 1987 nr6

10. Korzon. E. Turska „praca domowa uczniów głuchych” szkoła spec. 1989 nr 3

11. Korzon „wychowanie słuchowe”

12. „od obrazka do słowa „ Rodak, Nawrocka

13. M. Miękus „terapia mowy uczniów z wadą słuchu na zajęciach rewalidacji „ W: red wyczesany „dzieci z wadą słuchu w przedszkolu”

14. Miękus „ chcę mówić wyraźnie”

5

---