SOKRATES, ZWANY OJCEM ETYKI

-w młodości uczestniczył w życiu filozoficznym Aten: poznawał filozofię przyrody i nauki sofistów, potem zaczął nauczać sam;

-pracę nauczycielską traktował jako misję wewnętrzną i obowiązek wobec państwa;

- krytykował wady demokracji;

- wcześniej filozofowie stawiali pytania o naturę przyrody, szukali prawd w otaczającym ich świecie. Sokrates odszedł od badań przyrody i zajął się człowiekiem.

- pytał, kim w ogóle jest człowiek i co jest jego istotą. Uznał, że istotą człowieka, odróżniająca go od innych stworzeń i rzeczy - jest „psyche” - dusza. Stąd najważniejszym zadaniem człowieka - jest troska o własną duszę;

-to z kolei wymaga poznania samego siebie; należy zwrócić się ku swojemu rozumnemu wnętrzu , rozwijać najlepsze cechy duszy - cnoty moralne.{sądził, że są one czymś rozumowym].

- dla niego cnota i wiedza - są jednym i tym samym [to intelektualizm etyczny właśnie]; cnoty można nauczyć się;

METODA SOKRATEJSKA

- traktował dbanie o dobro dusz ludzkich jako swoją misję. Nauczał poprzez rozmowę.Składało się ono z dwóch etapów:

* zbijał argumenty rozmówcy, aż ten uzanł swoją niewiedzę; to było oczyszczanie duszy ucznia z fałszywych przekonań, które uniemożliwiają dotarcie do prawdy;

* drugi etap wynikał z przekonania, że wiedza o dobru jest wrodzona, więc jeśli dusza tę wiedze posiada, to trzeba pomóc jej wydobyć ukrytą mądrość. Metoda ta nosi nazwę MAJEUTYCZNEJ.

-

---