Typ bezkręgowca	Morfologia	Pokrycie ciała	Odżywianie	Wydalanie
GĄBKI	Ciało- worek z otworem -otwór wyrzutowy (oskulum). Jama wewnętrzna to spongocel - (jama pragastralna). 2 warstwy kom.: dtermalne-pinkaocyty i astralna -choanocyty	Ciało gąbek pokrywają cienkie płytkowate tkanki zwane pinakocytami.	Woda z drobnym pokarmem do wnętrza gąbki wpływa za pośrednictwem porów, które tworzą kanały wewnątrz komórek zwane porami lub przestrzeń między zespołami komórek. Kanały nazywane są wtedy ostiami.	Cała powierzchnia ciała.
POLIP	-czułki-otaczają otwór gębowy zaopatrzone w parzydełka. -worek- wydłużone ciało -stopa -otwór astralny- prowadzi do jamy gastralnej	Ektoderma tworzy pokrycie ciała, czyli naskórek, epidermę.	zawiesina organiczna i plankton, większe gatunki potrafią polować na większe zwierzęta, podwójne trawienie. Niestrawione resztki są usuwane na zewnątrz, z powrotem przez otwór gębowy.	Drogą dyfuzji : -Przez kom. Nabłonkowe na zew. Ciała -do jamy chłonąco-trawiącej i wraz z wodą i niestrawionymi resztkami pok.przez otwór wyrzutowy.
MEDUZA	- czułki -ramiona-w okól otworu gebowego-poruszanie i pobieranie pokarmu -dzwon- kształt ciała -ropalia- skupione narządy zmysłow -gonady
PŁAZIŃCE	Ciało możemy podzielić na przód (bez wyodrębnionej głowy), tył, stronę brzuszną i grzbietową. Pod nabłonkiem znajdują się mięśnie gładkie pochodzenia mezodermalnego, u wirków tworzące kilka warstw, u pasożytów mają postać pojedynczych włókienek. Nabłonek oraz mięśnie tworzą wór powłokowo-mięśniowy nadający kształt. Wewnętrzna jama ciała wypełniona jest parenchymą.	Pokryte jest ono jednowarstwowym nabłonkiem ektodermalnym, u wirków pokryty jest rzęskami, u pasożytów komórki nie są orzęsione i zlewają się w jedną warstwę zwaną syncytium. Pasożyty posiadają dodatkowo nabłonek pokryty oskórkiem, który chroni przed strawieniem przez enzymy gospodarza.	Rozpoczyna się otworem gębowym, położonym po brzusznej stronie ciała, dalej przechodzącym w sporą mięsistą gardziel (może być wynicowana na zewnątrz w postaci rurki czy rękawa), za nią znajduje się proste lub rozgałęzione jelito. Zawsze jednak jest ono ślepo zakończone, bez otworu odbytowego i wszelkie ewentualne niestrawione resztki są usuwane przez otwór gębowy. Otwór odbytowy występuje tylko u niektórych wirków i przywr. Tasiemce nie posiadają układu pokarmowego.	układ protonefrydialny
NICIENIE	Zewnętrzna powłoka: Zewnętrzną powłokę ciała stanowi wór powłokowo-mięśniowy składający się z oskórka, nabłonka i pojedynczej warstwy mięśni. .	Oskórek - (zwany kutikulą) stanowi warstwę ochronną, przepuszcza jedynie wodę i gazy, zbudowany jest on z substancji białkowej. Dzięki niemu nicienie są bardzo odporne na trucizny i niekorzystne warunki środowiska.	Wyspecjalizowany układ pokarmowy	przekształcony układ protonefrydialny. Zbudowany z 2 przewodów, które mają wspólne ujście, biegną wzdłuż ciała w bocznych wałkach hypodermalnych.
WROTKI	Ciało wrotka podzielone jest na trzy odcinki: głowę, tułów i nogę. Mają najczęściej kształt wydłużony z szerokim przednim końcem, tzw. aparatem wrotnym. Aparat wrotny lub rzęskowy ma postać tarczy z rozmieszczonymi na niej rzęskami. Tylny koniec ciała zwęża się tworząc krótszą lub dłuższą nogę zakończoną dwoma palcami	Ciało pokryte jest cienką kutikulą. Warstwa okrywająca ciało jest na tyle przejrzysta, że widoczne są przez nią narządy wewnętrzne wrotka.	Tuż za otworem znajduje się silnie umięśniona gardziel w gardzieli widoczny jest wyraźnie aparat zastawkowy, składający się z trzech chitynowych zębówGardziel przechodzi w krótki, urzęsiony przełyk, łączący się z dużym, również urzęsionym żołądkiem. Krótkie urzęsione jelito uchodzi do szerokiej kloaki, otwierającej się odbytem u nasady nogi	Układ wydalniczy składa się z dwóch rurkowatych protonefrydiów leżących po bokach przewodu pokarmowego. Rurki te na wysokości żołądka skręcają się w pętlę i uchodzą do pęcherza moczowego. Pęcherz otwiera się do kloaki.
PIERŚCIENICE	kształt ciała: - wydłużony, - obły, - podzielony na pierścienie: metamery, segmenty pierścienic są zazwyczaj do siebie podobne czasami u większości wieloszczetów kilka pierścienic z przodu i z tyłu ciała ulega przekształceniom płaty przedgębowy i gębowy tworzą strukturę zwana głową ostatni segment wieloszczetów nosi miano odbytowym u wieloszczetów na wszystkich segmentach znajdują się po dwa boczne wyrostki (parapodie)	pokrycie ciała tworzy wór skórno-mięśniowy, składający się z jednowarstwowego nabłonka, pokrytego zazwyczaj cienkim oskórkiem;	Układ pokarmowy ma postać przewodu - zaczyna się otworem gębowym, a kończy się odbytowym. U pierścienic jest bardzo dobrze wykształcony, składa się z odcinków. Na całej długości jelita znajduje się zagłębienie zwane rynienką (tyflosolis), dzięki której następuje szybsze wchłanianie i trawienie. Część pierścienic jest glebożercami - odżywiają się martwymi szczątkami organicznymi zawartymi w glebie.	Układ metanefrydialny. Ma metameryczną budowę. W każdym segmencie znajduje się para orzęsionych lejków, które otwierają się do jamy ciała i wychwytują metabolity. U niektórych wieloszczetów znajduje się układ wydalniczy protonefrydialny. Brak jest w nim komórek płomykowych, które zostały zastąpione przez komórki podobne funkcjonalnie do nich - solenocyty. Układ pełni rolę osmoregulacyjną.
STAWONOGI	heteronomiczna segmentacja ciała (zespolenia segmentów w tagmy) występowanie parzystych, członowanych odnóży (przednie pary często przekształcone w narządy gębowe) szkielet zewnętrzny, utworzony z płytek ruchomo połączonych ze sobą (ochrania ciało, służy jako miejsce zaczepu mięśni) brak wora powłokowego, zróżnicowanie mięśni w zespoły (wyłącznie mięśnie poprzecznie prążkowane) posiadają chitynowy pancerz albo oskórek	posiadają chitynowy pancerz albo oskórek	Układ pokarmowy jest podobny do budowy pierścienic - zawsze składa się z trzech odcinków: jelita przedniego, środkowego i tylnego. Zarówno jelito przednie, jak i tylne wysłane są kutykulą. Dlatego nie mogą zachodzić tutaj żadne procesy trawienia i wchłaniania. Zachodzą tylko w jelicie środkowym. Otwór gębowy jest otoczony narządami gębowymi, umożliwiającymi m.in. pobieranie i mechaniczne rozdrabnianie pokarmu. Stawonogi odżywiające się pokarmem płynnym (np. pajęczaki, owady krwiopijne) mają umięśnioną gardziel ssącą lub żołądek ssący. Do jelita środkowego stawonogów uchodzi palczasty gruczoł trawienny. Na granicy jelit środkowego i tylnego owadów, wijów i większości pajęczaków znajdują się ujścia narządów wydalniczych. Żołądek tych zwierząt podzielony jest na dwie części - żującą oraz "filtrującą" pokarm silnie rozdrobniony.		U stawonogów występują: metanefrydia (skorupiaki, część szczękoczułkowców) zlokalizowane są w parzystych gruczołach czułkowych i szczękowych u skorupiaków oraz gruczołach biodrowych u pajęczaków. cewki Malpighiego (stawonogi lądowe: część pajęczaków i wszystkie tchawkowce)mają one postać zamkniętych od strony jamy ciała cienkich kanalików, których ujście znajduje się na granicy pomiędzy jelitem środkowym i tylnym. Kanaliki te zbierają zbędne i szkodliwe metabolity z płynu wypełniającego jamę ciała (hemolimfy) i przekazują je do jelita. Tam zaś po resorpcji wody, razem z resztkami pokarmu są usuwane na zewnątrz. Cewki Malpighiego występują u owadów, wijów i wyżej uorganizowanych pajęczaków
MIĘCZAKI	W budowie mięczaków można wyróżnić głowę (poza małżami), nogę i wór trzewiowy okryty płaszczem.	Ciało okryte grzbietowo charakterystycznym płatem skórno-mięśniowym tj. płaszczem.			Pranerki. Zmodyfikowane metanefrydia…

---