ANOREKSJA I BULIMIA

Niedożywienie to stan choroby, który charakteryzuje się spadkiem masy ciała poniżej 10% masy należnej, oraz BMI niższe niż 18. Stan ten wynika z niedoboru składników odżywczych (białek, witamin).

Przyczynami są: brak dostępu do żywności (zewnątrzpochodne), stan zdrowia chorego – niedostateczne wchłanianie żywności (wewnątrzpochodne). Także do następstw należy nadmierna utrata składników pokarmowych.

Chorobami wywołanymi przez niedożywienie są: nerczyca, marskość wątroby, choroba Leśniowskiego - Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego oraz nietolerancja pokarmu i zwężenie przełyku.

Anoreksja, inaczej jadłowstręt psychiczny, polega na silnej obawie przed utyciem prowadzącej do unikania jedzenia, a także na zaburzonym obrazie spostrzegania własnej sylwetki. Kobietom młodym wydaje się, że są grubsze niż naprawdę. Spadek masy ciała wynosi ponad 15%. Najczęściej chorują dziewczyny w wieku 12-14 oraz 18-21 lat.

Podatne na tę chorobę są kobiety, perfekcjonistki, idealistki, niezadowolone z życia, występują ignorowanie choroby, samoistny tryb życia, żądanie sukcesu oraz niskie samooceny.

Przyczynami są: lęk przed dojrzałością, brak zachwytu figurą, niechęć do dorastania, brak wiary w siebie.

Anoreksja objawia się: brakiem apetytu, niepohamowanym wstrętem do jedzenia, ostrymi rysami twarzy, suchą skórą, zaniknięciem tkanki tłuszczowej, osłabieniem, odwodnieniem, a także powikłaniami ze strony układu krążenia, zatrzymanie menstruacji, drażliwość, egoizm, utrata przyjaciół oraz depresja.

Chorobę tą leczy się za pomocą: terapii psychologicznej lub psychiatrycznej, karmienia dożylnego oraz antydepresantów.

Bulimia jest chorobą o podłożu psychicznym polegającą na niepohamowaniu chęci spożywania dużej ilości jedzenia. Występują wyrzuty sumienia, które skłaniają do zwrotu spożywanych pokarmów. Chorzy stosują środki przeczyszczające, leki moczopędne, wykonują dużo ćwiczeń fizycznych, wymiotują.

Bulimia może występować pojedynczo lub z anoreksją. Objawia się następująco: oznakami „żarłoczności”, prowokowanie wymiotów, bólami brzucha, niszczeniem zębów, stanem zapalnym jamy ustnej, a także niedoborem elektrolitowym oraz niedoborami pokarmowymi.

Bulimię leczy się drogą psychoterapii oraz leczenia behawioralnego.