Anoreksja i bulimia- problem współczesnych nastolatków. Omów na podstawie zebranych informacji. Odwołaj się do literatury i filmu.

Z gazet, bilbordów i reklam telewizyjnych uśmiechają się do nas dziewczyny o niemalże perfekcyjnej figurze. Patrząc na ich ciała, bardzo szybko możemy nabrać pewności, że to właśnie taki wizerunek kobiety, postrzegany jest jako atrakcyjny. Wszędzie jest mowa o dietach czy ćwiczeniach, które mają pomóc nam w osiągnięciu wyglądu. „Też powinnam być taka szczupła” –rodzi się myśl. „Inaczej nie będę szczęśliwa”. Największe frustracje rodzą się u młodych dziewczyn, które w wyniku dojrzewania nie potrafią w pełni zaakceptować swojego ciała. Próbują więc schudnąć za wszelka cenę. Jedne prawie głodują, żeby dojść do ideału, inne zaś nie mogą powstrzymać apetytu, jedzą bardzo dużo i maja z tego powodu ogromne wyrzuty sumienia. Tak właśnie zaczyna się dramat, który bardzo często przeradza się w poważne zaburzenia odżywiania, zwane anoreksją i bulimią. Według słownikowej definicji obydwie te choroby maja podłoże psychiczne. Zaczynają się głęboko w umyśle chorego, a dopiero później objawiają się fizycznie.

Anoreksja i bulimia stały się ostatnimi czasy tematem często poruszanym we współczesnej literaturze i filmie. Problem tych dwóch chorób przedstawiany jest jako wielkie nieszczęście zarówno dla chorego, jak i jego rodziny. Jest to prosta droga, która prowadzi na łoże śmierci.
Problem anoreksji rozpoczne od przestawienia głowne bohaterki książki „Chuda”.
13-letnia Jessica, wraz z całą rodziną przeżywa stratę ukochanego ojca. Wiek dojrzewania sprzyja zaabsorbowaniu sobą, a niezadowolona ze swojego wyglądu dziewczynka zaczyna się odchudzać i odkrywa nową przyjemność płynącą ze sprawowania ścisłej kontroli nad własnym ciałem. Od tej pory zaczyna jej towarzyszyć wewnętrzny głos, utwierdzający ją w podjętej decyzji. Głos ten, zwany obrazowo Małpą,, daje jej wsparcie, konsekwencję i stabilność w życiu, które wydaje się jej bardzo niepewne.

Stopniowo Małpa, jedyne oparcie i przewodnik Jessicy, okazuje się być zdrajcą, podstępnym, destrukcyjnym potworem. To ciemna strona osobowości, która wszystkie zdolności twórcze dziewczyny wypaczyła w kierunku strasznej siły zniszczenia.

Jessica jest inteligentną, ambitną, dumną nastolatką, bardzo utalentowaną w zakresie literatury i pisania. Ujawnia się to w sposobie opowiadania własnej historii, którą czyta się z zapartym tchem. Jednak lotny umysł okazał się wyśmienitą pożywką dla Małpy. Jak zauważa dziewczyna, „czasem nawet chciałam być głupsza, bo nie mogłam sobie wyobrazić, żeby Małpa dała radę przeżyć w ciężko kapującym mózgu”.

Śledzenie kolei zmagania się z Małpą i układania swojego świata na nowo jest czymś pasjonującym. W tej walce, pomimo całego wsparcia ze strony otoczenia, każdy jest skazany na samotność – gdyż nie da się zniszczyć Małpy z zewnątrz, nie łamiąc przy tym realnego człowieka, którego jest częścią.

Wracajac do słow autorki : „Anoreksja to lęk, poczucie winy, obsesja i pęd do perfekcji. To poszukiwanie straconego dzieciństwa i niewinności”. A także: „Szaleństwo jest jak zgubienie drogi. Przy sprzyjającym splocie okoliczności zewnętrznych i wewnętrznych może się przytrafić każdemu”.

Maja bohaterka książki „W sidłach anoreksji” jest kolejna przykładem osoby walczacej z anoreksja.
Dziewczyna jest naocznym świadkiem włąsnych problemów na tle emocjonalnym,psychicznym i zdrowotnym. Niestety, konsekwencje dokonywanych wyborów, trudnych wyborów, musi ponieść sama; zagubiona, opuszczona, bezsilna, bezbronna, zdradzona przez własne ciało, która za wszelką cenę chce uniknąc zapłaty za dziecinne błędy, których niechybnie się
dopuściła. Maja mieszka wraz z mama i młodszym bratem Leonardem
w małym, przytulnym domku na uboczu miasta. Po nagłej

śmierci ojca dziewczyna wpada w zaklety krąg, z którego na pozór nie ma wyjścia. W okresie
dojrzewania zaczyna gwałtownie chudnąć; dzieje się to za sprawą hormonów, ale także samej dziewczyny, która ma obsesje na tle własnego wyglądu i martwi się, ze wkrótce bedzie miała duży biust i wydatne pośladki, jak jej mama, Henna. Przeraża ją to. Myśli, ze przestanie być wyjątkowa i stanie się przeciętną nastolatką. Postanawia więc za wszelką cene, nawet tą wygórowaną, jak własne zdrowie, schudnąć i kontrolować swoje ciało, nad którym straciła
panowanie. Dziewczyna nie jest świadoma, ze w tym momencie godzi się na powolną śmierć, która jest cichym zabójcą; która niszczy jej ciało od wewnątrz, skracając jej życie.
Co najgorsze matka dziewczyny nie ma pojęcia o skrywanej chorobie córki; nie zauważa żadnych zmian cielesnych. Nie zauważa, ze Maja je małe posiłki, chetnie gotuje dla
pozostałych domowników, a to przeciez jeden z nielicznych syndromów anoreksji(...).
Po kilku cięzkich miesiącach dziewczyna decyduje się na wizyte u lekarza pod wpływem pewnej autorki wielu książek między innymi "Za kratami", która podobnie jak Maja również borykała sie z problemem, jakim jest anoreksja. I tak właśnie rozpoczyna się walka o życie w zaklętym kregu anoreksji.

Obok anoreksji pojawia się bulimia ktorej ofiara staje sie Iza, bohaterka książki „Dziennik bulimiczki”. Iza była wciąż kompromitowana przez swoją rodzinę (oprócz babci, która kochała to co inne). Nikomu nie podobała sie jej "nieidealna" figura. Dorastając myślała o sobie z nieustającymi kompeksami. Nawet przyjaźnie zawierała z przegrodą własnych niedoskonałości: "Jestem brzydka". Była dobrą uczennicą i to także jej przeszkadzało. Bo kto interesuje się super uczniami? Zadając to pytanie i będą pod presją "idealnej" matki oraz siostry postanawia się odchudzać. Zaczyna jeść tyle co nic: parę kromek chleba, apotem tylko krakersy na sniadanie. Traci na wadze i zauważa podziw innych. Koleżanki zaczynają ją traktować jak swoją. Chłopcy
oglądają się za nią z podziwem. W domu matka zauważa że ma jeszcze jedną córkę. Nikt nie przypuszcza ile wyżeczeń kosztuje ta super sylwetka. W końcu bohaterka przestaje kontrolować swój popęd głodu. Zaczyna mdleć i pewnej sylwestrowej nocy siedząc przy telewizorze
objada się do granic możliwości a potem wymiotuje. I tak zaczyna się problem, który można porówna z błednym kołem.Iza cierpi na bulimie , ale nie chce dopuścić do siebie mysli, ze jest chora. Dopiero kiedy zostaje przyłapana na kradzezy jedzenie w sklepie, podejmuje walke i próbuje zmienic swoje Zycie.

Nie znamy imienia bohaterki książki „Przeklinam cie, ciało’, gdyz pozostaje ona anonimowa.
Dziewczyna boi sie że ujawniając się zostałaby odrzucona przez ludzi i gorzej postrzegana za to co zrobiła przez te kilka lat . A wydarzyło się wiele i naprawdę bardzo tego do dziś żałuje. Jej problem zaczyna się już w najmłodszych latach. Po kolejnej awanturze ojciec wyprowadza się z domu i oświadcza że to koniec ,odchodzi do innej, w ten sposób w duszyczce małej porzuconej dziewczynki tworzy się głęboka rana, jej życie w jednej chwili zamienia się w koszmar. Rozpaczliwie próbuje odzyskać tatusia przez płacz, wymioty , krzyki , błagania, wszystko to jednak bezskuteczne , ojciec wpada co jakiś czas, wpłaca kasę i to by było na tyle. Dziewczyna zaczyna na zmianę głodować i wymiotować bo uważa że jeżeli nie może utrzymać przy sobie ojca to przynajmniej potrafi zapanować nad swoim ciałem, ono musi ją słuchać, wyznacza sobie cel- schudnięcie . Nie reaguje na płacz matki, jedyną osobą której ufa jest Marylin, problem w tym że to umarła gwiazda której plakat wisi w pokoju dziewczyny. Gdy wydaje jej się że wreszcie spotkało ją szczęście, bo ojciec zabrał ją na parodniowy rejs -dostała pierwszej miesiączki i przeraziła się że to zepsuje całkowicie jej stosunki z tatą. Zaczęła robić wszystko aby do reszty utracić krągłości, piersi i okres. Ojciec zakłada rodzinę, matka sprowadza do domu faceta i zachodzi z nim w ciąże a anorektyczka maskuje swój ból wybuchami złości i wymiotami. Wpada w złe towarzystwo, kocha się z przypadkowymi chłopakami, pali , pije, bierze narkotyki no i olewa naukę. Ciągle traci na wadze i podczas coraz częstszych ataków złości zaczyna wymiotować jak najgłośniej aby sprawiać ból matce. Wreszcie jej opiekunka nie wytrzymuje i zmusza ją do leczenia w szpitalu. Dziewczyna przebywając tam z innymi anorektyczkami o podobnych poglądach nie ma jednak motywacji do leczenia, wręcz przeciwnie- chce udowadniać że tak łatwo się nie da. Przez kłamstwa i przekręty udaje jej się wynegocjować pobyt w internacie , tam wpada w jeszcze większe bagno. Przesiaduje w barach , zaczyna handlować narkotykami a gdy zostaje okradziona zakłada burdel aby jakoś spłacić dług. Jednak to również nie wypala bo gdy ktoś próbuje ją zgwałcić- ucieka do internatu aby ukryć się przed szefem. Zostaje wydalona ze szkoły . W domu nie czuje się dobrze gdyż od czasu gdy zachorowała powtarza się ten sam schemat : obiad, od słowa do słowa zaczyna się kłótnia, ojczym okazuje jak tylko potrafi najdobitniej jak jej nienawidzi , dziewczyna wymiotuje, szloch matki , trzask drzwiami . Matce udaje się załatwić kolejny szpital, córka nie protestuje bo chce ukryć się przed gangiem narkotykowym. W tym ośrodku panują inne zasady, leczenie jest dobrowolne, drzwi zawsze otwarte. Dziewczyna darzy sympatią swoje dwie współlokatorki. Wieczorem odbywa rozmowy z doktor Małgosią. Na przepustkach robi coraz mniej przekrętów, kończy z narkotykami. Powoli docierają do niej słowa pani psycholog, zaczyna nawet myśleć o wykształceniu , w końcu wychodzi ze szpitala i zaczyna przygotowania do matury. Mimo, ze bohaterce udaje się w pewnym stopniu pokonac chorobe, niektórych ran i wspomnień do końca życia nie może już załatać.

" Umrzec dla tanca" jest to produkcja filmowa, kolejna a zarazem ostatnia historia młodej dziewczyny uwikłanej w sidła anoreksji.
Alyssa od zawsze marzyła, żeby zostac tancerką.. Pewnego dnia staje przed szansą, na którą czekała całe swoje życie. Zostaje przyjęta do jednego z najlepszych zespołów baletowych w całym kraju. By móc w całości poświęcić się karierze decyduje zrezygnować z Collegu. Wybór ten nie podoba się jej rodzicom, którzy jednak postanawiają zaufać córce. Alyssa rozpoczyna treningi, które w krótkim czasie stają się jej jedynym zajęciem. Treningi wypełniają jej całe dnie. Oprócz tego zaczyna stosować rygorystyczną dietę, by sprostać oczekiwaniom jej nauczycieli oraz kieryjących zespołem. Alyssa zaczyna oddalać się od swojej rodziny, nie chce spedzać z nimi czasu, gdyż wie, że będzie musiała wówczas coś zjeść. Zaczyna o również stosować pewne sztuczki, jak wyrzucanie jedzenia czy obsesyjne ćwiczenia po każdym zjedzonym kęsie. Na skutek całej tej presji, braku umiaru w traningach i wyniszczającej diety Alyssa zapada na anoreksję. Nie jest ona odosobniona, ponieważ w grupie baletowej, w której się znajduje jest to na porządku dziennym. Dziewczyny często wymieniają się sposobami na szybkie chudnięcie.
W starszej grupie swojego zespołu baletowego Alyssa ma przyjaciółkę z dawnych lat. Zawsze postrzegała ją jako wzór, ideał, chciała dorównać jej, być taką jak ona. Pewnego dnia jest ona świadkiem jak jej przyjaciółka mdleje podczas próby, a następnego dowiaduje się, że zmarła w szpitalu. Wiadomość ta jest dla Alyssy szokiem. Władze zespołu baletowego podają jako przyczynę śmierci wrodzoną wadę serca, wszyscy jednak wiedzą, że spowodowała to choroba, anoreksja, która całkowicie wyniszczyła organizm tancerki.
Alyssa w końcu zaczyna dostrzegać swój problem, jednakże długo trwało by do tego doszło. Po długiej i żmudnej pracy nad sobą udaje jej się pokonać chorobę. W osiągnięciu tego niezbędne było wsparcie ze strony jej rodziny, chłopaka oraz przyjaciół.
W tym momencie nasuwa mi się jedno pytanie. Czy naprawde musiało dojść do takiego nieszczęścia, żeby Allisa w koncu przejrzala na oczy?

(W rolach głównych występują między innymi Kimberly Anne McCullough (Alyssa Lennox) , Mary-Margaret Humes (Helene Lennox).

Na zakończenie jeszcze raz przypominam jak bardzo poważne, bardzo niebezpieczne i bardzo trudne w leczeniu są anoreksja i bulimia, a rozpoczynają się zazwyczaj od decyzji o ograniczeniu pokarmu czy wprowadzeniu diety. Osoby chore wcale nie musza wyglądać na wycieńczone i wychudzone, mogą wyglądać tak samo jak ja i ty. Dlatego pamiętajmy: anoreksja i bulimia to choroby śmiertelne. Chciałabym, aby każdy z nas zdał sobie sprawę z wagi tego problemu, ponieważ jest to droga, która sami wybieramy. Z anoreksją i bulimia jest tak samo jak z alkoholizmem - zostaje ona z tobą do końca twoich dni.