Rozój psychoruchowy to pojęcie rozumiemy jako proces rozwoju (ciąg zmian progresywnych), w których motoryka jest ściśle powiazana z psychiką (całokształtem czynności poznawczych i emocjonalno-motywacyjnych).
Logopedia- (gr. Logos- `słowo, mowa' ; paideia- `wychowanie
W rozwoju dziecka istotną rolę odgrywa rozwój mowy. Ta funkcja psychiczna ( oprócz innych) podlega ocenie. Rozwój mowy jest prawidłowy albo zaburzony.
W psychologii rozwojowej ocenia się też opóźnienia rozwoju mowy.
Logopedia jest dziedziną z pogranicza różnych dyscyplin naukowych: lingwistyki, nauk medycznych, psychologii, pedagogiki, socjolingwistyki, psycholingwistyki, neurobiologii, neuropsychologii, itd.
Istnieją trzy koncepcje, które określają zakres i przedmiot badań logopedycznych ( na gruncie teorii i praktyki):
Przedmiotem zainteresowań logopedii są zatem:
Do zadań pedagoga w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej powinno należeć:
Język, który jest składnikiem mowy, służy wymianie informacji, porozumiewaniu się i uczeniu się. Jego nadrzędną funkcją jest funkcja komunikacyjna. Język służy reprezentacji świata w umyśle. Stąd druga jego istotna funkcja to funkcja reprezentatywna, inne określenia: referencjalna, symboliczna, opisowa, ideacyjna.
Ludzka zdolność językowa stanowi jeden ze składników umysłu.
W procesie przyswajania języka przez dziecko ma ona swe źródła w wyposażeniu genetycznym umysłu.
Wyjaśnienie procesu opanowywania systemu językowego przez dziecko wymaga zespolenia przedstawionych teorii w kilku tezach:
Mowa - to dźwiękowe porozumiewanie się dwóch osób, w którym jedna drugą o czymś powiadamia. Do składników mowy należą:
Proces słownego porozumiewania się to komunikacja językowa - która sama jak i jej zaburzenia są przedmiotem logopedii.
Kompetencja językowa W ujęciu gramatyki generatywnej, której twórcą jest N. Chomsky, wspólnym bytem psychicznym danej społeczności jest kompetencja językowa, czyli nieuświadomiona wiedza gramatyczna, umożliwiająca generowanie (produkowanie) ze skończonej dla danego języka liczby elementów językowych nieskończonej liczby zdań i rozumienie zdań. Według Chomsky'ego ten termin oznacza „zdolność właściwą gatunkowi ludzkiemu do posługiwania się językiem”.
Struktura głęboka - to składnik syntaktyczny (leksykon i reguły frazowe) i składnik semantyczny; w przybliżeniu odpowiada rozbiorowi logicznemu zdania.
Chomsky odróżnia kompetencję (wiedzę językową) od realizacji (performancji- tego, co robi się z tą wiedzą). Sferą zachowań indywidualnych jest wykonanie (performancja), czyli proces budowania zdań przez poszczególnych członków danej społeczności.
Według Chomsky'ego warunkiem użycia języka, czyli realizacji, jest kompetencja językowa, a konkretny akt mówienia jest ściśle zależny od innych czynników jak: pamięć, uwaga, myślenie, emocje
Na rozwój mowy ma wpływ wiele czynników:
|
W polskiej logopedii wyróżnia się cztery okresy w rozwoju mowy dziecka normalnie rozwijającego się:
Pierwsze trzy okresy tworzą etap kształtowania się mowy, kończący się opanowaniem umiejętności budowania gramatycznie poprawnych zdań. -Od 3 do 7 roku życia trwa etap rozwoju mowy, czyli doskonalenia jej pod względem fonetycznym, gramatycznym, leksykalnym -Rozwój sprawności komunikacyjnej, uwarunkowanej rozwojem wszystkich sprawności językowych zarówno systemowej, jak i społecznej, sytuacyjnej i pragmatycznej trwa znacznie dłużej Jakie są wokalne formy zachowań przedwerbalnych?
Około 3 miesiąca zaczyna wydawać gardłowe dźwięki podobne do artykułowanych: k, g, aa, uu guu - ten rodzaj zachowań przedwerbalnych
Wraz z rozwojem gaworzenia różnicuje się repertuar spółgłosek łączonych samogłoskami i między 6 a 9 miesiącem występują reduplikacje sylab: ma, pa, da, la. Gaworzenie pojawia się w okresie czuwania, wyraża zadowolenie dziecka i pełni funkcję komunikatywną.
Zdolność percepcji pojawia się od początku życia dziecka, już w okresie prenatalnym. Zdolność odróżniania fonemów dotyczy tych, które występują w mowie otoczenia dziecka
Na podstawie pracy P. Łobacz można wskazać chronologię produkowania dźwięków przez dziecko:
nosowe ę, ą
Podstawowym warunkiem sprawnego przyswajania mowy jest dobrze rozwijający się słuch fizyczny.
Głoskowa strona mowy:
Sylabę, ampa, mi (miś)
Dyskurs powstaje w wyniku interakcji między nadawcą a odbiorcą i może mieć różne formy, np. dialogu, narracji, konwersacji. To procesualne ujęcie stwarza możliwości badania mechanizmów procesów komunikowania się
Prawidłowy rozwój mowy u dziecka jest istotny z punktu widzenia
Wszelkie odchylenia, wady, zaburzenia powinny być eliminowane, gdyż mają negatywny wpływ na prawidłowy psychoruchowy rozwój dziecka.
Deficyt fonologiczny szczególnie utrudnia naukę pisania w początkowym okresie, nazywanym fazą alfabetyczną
Kompetencja fonologiczna - to jeden ze subskładników kompetencji językowej. Jest to rozwojowa zdolność poznawcza do odzwierciedlania i manipulowania dźwiękami mowy. Świadomość fonologiczna- to bezpośrednia wiedza, świadomy dostęp do fonemowego poziomu strumienia dźwięków mowy oraz pewne umiejętności poznawczego manipulowania reprezentacjami na tym poziomie. Sprawność- to dobrze opanowana umiejętność, poparta nie tylko wiedzą, ale i wcześniejszym ćwiczeniem wykonania.
Kompetencja fonologiczna nie jest jednorodna. Kategoryczne wydzielenie jej elementów jest otwarte i na całym świecie prowadzone są badania.
słuch fonematyczny- Zgodnie z jego definicją jest to specyficzna ludzka zdolność do słuchowego odbioru, różnicowania i identyfikowania dystynktywnych w danym języku cech bodźca akustycznego.
Słuch fonemowy jako podstawowy element czynności percepcji mowy warunkuje w znacznym stopniu osiągnięcie prawidłowego rozwoju mowy i umiejętności czytania i pisania.
Najczęściej kłopotów przysparzają:
Zaburzenie to polega na tym, że u dziecka (pacjenta) zaburzona jest fonologiczna kategoria dźwięczności - dziecko ma kłopoty z wymawianiem spółgłosek dźwięcznych , takich jak: b, d, g, w, dz, z, ż, dż, ź, dź.
Problemy dzieci z tą kategorią przejawiają się -brakiem wymowy głosek dźwięcznych -wymową tylko niektórych z nich -niemożnością ich lokalizacji w wyrazie przy umiejętności ich artykulacji Zaburzenie kategorii dźwięczności objawia się nie tylko w wypowiedziach ustnych, ale także pisemnych. Warunkuje ją opanowanie systemu (kodu) językowego na jego trzech poziomach: Fonologicznym - (fonemy, realizacja w postaci głosek)) Morfologicznym - (morfy, realizacja w postaci morfemów) Składniowym - (zdania)
Kompetencja komunikacyjna To wiedza na temat zasad użycia języka w grupie społecznej. Wiedzę tę zdobywamy w procesie socjalizacji.
Odbiór wypowiedzi określa się terminem rozumienie.
Jakie są wokalne formy zachowań przedwerbalnych? krzyk głużenie gaworzenie
|