Współpraca parafii z rodziną i szkoła w wychowaniu dzieci i młodzieży.
Największym wydarzeniem ostatnich wakacji były dla mnie XX Światowe Dni Młodzieży w dniach 15 - 21 sierpnia w Kolonii. Ojciec św. Jan Paweł II zapowiedział to spotkanie już w Rzymie w roku 2000, chociaż po drodze było jeszcze Toronto. Wiele razy do tej zapowiedzi powracał, mówił: „spotkamy się za 4, za 3, za 2 lata, za rok w Kolonii...”.To było zdążanie do Prawdy, do Jezusa Chrystusa jak Mędrcy ze Wschodu. Tak bardzo chciał tam być. I my uczestnicy przez cały czas tam czuliśmy jego obecność. Tak często na Marienfeld zrywały się jeszcze okrzyki: „Giovanni Paulo, Giovanni Paulo Santo!!!”
Światowe Dni Młodzieży to wielki dar Jana Pawła II. Ten milion młodych w środku lata, gdy wszyscy szukają wygodnego wypoczynku, uciekają od jakichkolwiek zajęć, młodzi na katechezach, na czuwaniach modlitewnych, czegoś szukają. Tego nie wolno nie zauważyć, przejść obojętnie. To też znak nadziei dla nas katechizujących. Kiedy czasami po roku ciężkiej pracy w salce katechetycznej, po dużym zmęczeniu wydaje się nam, że nic żeśmy nie osiągnęli. Sprawdzają się też słowa Ojca św., że taki obóz wakacyjny, rekolekcje mogą więcej zrobić niż cały rok nauczania.
Człowiek należy do wielu wspólnot:
Rodzina
Naród, państwo
Kościół, parafia, doświadczenie po rodzinie, kościół lokalny
Parafia jako urzeczywistnienie Kościoła spełnia wszystkie funkcje, które budują Kościół. Uczestnictwo w życiu Kościoła rodzi posłanie. Wiara ma swój początek w Słowie Bożym. Więc musi być katechizacja i świadectwo. Wiara i katecheza prowadzą do Eucharystii. Trzeba jeszcze dodać Caritas i Urząd Nauczycielski. Przepowiadanie musi dokonywać się nie tylko w czasie liturgii, ale w wielu sytuacjach codziennego życia. Potrzebne jest głoszenie w sposób dialogiczny. Bardzo wyraźnie powinna zaznaczyć się katecheza sakramentalna:
Przed I Komunią Świętą
Przed Bierzmowaniem
Przedmałżeńska
Katecheza dorosłych
Parafia jest wspólnotą, w której w sposób systematyczny trwa ewangelizacja. Parafia jest Wielkim Katechetą i Wielkim Katechizowanym. Jest środowiskiem wychowawczym. Ma swój wielki wpływ nie tyle przez słowo, ale przez utrwalone działanie:
Oazy
Ministranci
Grupy katechetyczne
Duszpasterstwa
Katecheta jest pośrednikiem, często wyręcza rodziców. Zwłaszcza, gdy rodzice nie poświęcają dzieciom zbyt wiele czasu. Skąd tak ważna jest osobowość, postawa samego katechety, który sam musi wyraźnie widzieć Chrystusa, być Nim zafascynowanym, innych do Niego pociągać. Katecheta ma być animatorem nie tylko dzieci i młodzieży, ale też animatorem rodziców i innych katechetów. Ojciec św. Benedykt XVI mówił niedawno, że „być chrześcijaninem to znaczy być szczęśliwym.” Przypominają się słowa Fridricha Nietsche: „Gdybyście wy, chrześcijanie byli szczęśliwi, łatwiej byłoby uwierzyć.” Wejście katechezy do szkoły, do społeczności większej niż rodzina stawia nowe wymagania, wymaga lepszej współpracy: szkoły, rodziny i parafii.
Rodzina różni się zasadniczo od innych wspólnot. Inne są z wyboru. Chrześcijaństwo, każdy zdrowy system widzi w rodzinie najbardziej zdrowe miejsce rozwoju człowieka. Małżeństwo jest przymierzem dwóch stron z Bogiem, prowadzi do nieba. Rodzina jest szczególnym Kościołem. Tym, co ją wyróżnia jest bliski kontakt „twarzą w twarz” jej członków. Mówi się: `Nie ma miłości bez obecności.” Wszystkie elementy wpływają na integralny rozwój człowieka. Rodzina daje poczucie bezpieczeństwa. Celem jest uformowanie sumienia, wychowanie religijne. Coraz bardziej mówi się, że obraz Boga Ojca jest kształtowany na obrazie własnego ojca, czy jest miłujący, czy umie przebaczać? Dom to dach nad głową, ochrona przed wiatrem, bezpieczeństwo, miłość i ciepło, coś duchowego, odważ® się powiedzieć boskiego. W domowym kościele rodzice są pierwszymi zwiastunami wiary. Rodzice otrzymują szczególną łaskę, by dzieci wprowadzać w łaskę. Rodzina jest pierwszym miejscem wprowadzenia chrześcijańskiego, później szkoła i Kościół.
Szkoła jest miejscem katechizacji z woli rodziców i Kościoła. Rodzice wybierają sposób wychowania swego dziecka. Szkoła ma umożliwić rozwój osobowości, uzdolnień, uczyć do życia społecznego, pełnego rozwoju. Religia w szkole sprzyja wierzącym daje możliwość dzielenia się wiarą, dla niewierzących jest miejscem głoszenia Ewangelii, poszukujących może doprowadzić do spotkania z Bogiem.
Kościół nie może nigdy zapomnieć o tym, że katechizacja jest przede wszystkim jego domeną. Gdziekolwiek głosi się Ewangelię, czyni się to zawsze jako Kościół. Kościół ma wiele możliwości, wiele może zaproponować rodzicom i szkole. Chodzi tu nie tylko o dobre relacje i rodziną i szkołą, chociaż od tych relacji wiele zależy. Trzeba tworzyć spotkania o charakterze warsztatów na terenie szkoły i na terenie kościoła dla rodziców, nauczycieli, dzieci i młodzieży. Byłoby dobrze, gdy tam było sięganie w głąb ducha, możliwość przeżywania spotkania z Bogiem. Uczestnicy powinni mieć możliwość robienia czegoś ręcznie, zwłaszcza dzieci. Każdy z rodziców mógłby czegoś innego nauczyć(tata Tomka nauczy grać na gitarze, ktoś inny kopać piłkę...). Kształtujemy nie tylko sam umysł, ale całego człowieka. Przynajmniej raz w roku zrobić spotkanie w najwyższym miejscu w parafii - najbliżej nieba.
Ks. Czesław Walentowicz
2