Nauka Jezusa, czyli wszystko przeminie tylko nie jego słowa.

CEL DYDAKTYCZNY: Ukazanie aktualności i nieprzemijalności nauki Jezusa

CEL WYCHOWAWCZY: Wychowujemy do przyjęcia nauki Jezusa jako nieprzemijającej wartości

CELE OPERACYJNE:

1. WIEDZA:

- u. wie, że słuchanie Słowa Bożego prowadzi do wzrostu wiary

- u. wie, że nauka Jezusa jest wciąż aktualna

- u. wie, że Jezus przekazał Kościołowi obowiązek głoszenia Słowa Bożego

2. UMIEJĘTNOŚCI:

- u. potrafi wymienić owoce przyjęcia słowa Bożego

- u. potrafi wymienić argumenty świadczące o aktualności

nauki Jezusa

3. POSTAWY:

-u. przyjmuje naukę Jezusa i postępuje według Jego

wskazań

I. WIDZIEĆ:

1). cytaty wprowadzające w temat przemijania

Każda z grup dostaje jeden cytat i daje odpowiedź na pytanie: Co autor chciał przekazać przez swoją sentencję?

Podsumowanie pracy w grupach:

Wszystkie cytaty mówią o przemijaniu. Odzwierciedlają prawa rządzące rzeczywistością. Większość sytuacji w naszym życiu ma swój początek i koniec. Ludzie rodzą się i umierają. Wielkie cywilizacje powstają i giną. Systemy mające przetrwać tysiące lat (np. III Rzesza) upadały po kilku latach istnienia. Miłość, która rozkwita z wielką siłą po jakimś czasie zmienia się, a nawet zamiera. W nas jednak jest wyraźne pragnienie (o czym świadczą też wyżej wymienione cytaty) dotknięcia czegoś co się nie skończy, czegoś trwałego. Jeżeli nie ma czegoś takiego, to jaki sens mają wysiłki podejmowane do stworzenia trwałych, ponadczasowych wartości? A jeżeli coś takiego jest? To co to takiego?

II. OSĄDZIĆ:

1). Obserwując pragnienia ludzi można znaleźć takie, które są dla wszystkich ludzi wspólne. Jakie to są pragnienia?

Praca w grupach: każda grupa rozpisuje pragnienia jakie posiadają jej uczestnicy, po czym przedstawiają swoje osiągnięcia. W wynikach powinno znaleźć się:

• pragnienie szczęścia

• pragnienie miłości

• pragnienie bezpieczeństwa

• pragnienie akceptacji itp.

Podsumowanie: Ustalenie jednej listy uniwersalnych pragnień z zaznaczeniem powyższych

2). Badając pragnienia ludzkie na pierwsze miejsce wysuwa się pragnienie szczęścia i miłości.

ZAŁĄCZNIK NR 1: Materiał do wykorzystania: Ks. Marek Dziewięcki, Miłość jedyną drogą do szczęścia

3). Nauka Jezusa dotyczy uniwersalnych pragnień ludzkich, pośród nich na pierwszym miejscu miłości. Orędzie Ewangelii: (Mk 12, 28-31) Zbliżył się także jeden z uczonych w Piśmie, który im się przysłuchiwał, gdy rozprawiali ze sobą. Widząc, że Jezus dobrze im odpowiedział zapytał Go: Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań? Jezus odpowiedział: Pierwsze jest: Słuchaj Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych.

4). Kościół przekazuje naukę Jezusa; Katechizm Kościoła Katolickiego:

2196 Na pytanie, jakie jest pierwsze przykazanie, Jezus odpowiada: "Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych" (Mk 12, 29-31). Święty Paweł Apostoł przypomina o tym: "Kto... miłuje bliźniego, wypełnił Prawo. Albowiem przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj, i wszystkie inne - streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego! Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa" (Rz 13, 8-10).

5). Nauka Jezusa odpowiada pragnieniom człowieka. Ona je tłumaczy i wytycza im drogi realizacji. Skoro zasadnicze pragnienia człowieka są ponadczasowe i uniwersalne dla wszystkich, to Ewangelia Jezusa nabiera takich samych cech, jest nieprzemijająca. Wiele wieków minęło, wielu ziemskich władców przeminęło i straciło swoją władzę, a „ Słowo Pańskie trwa na wieki” ( 1P 1, 25 ). Nic nie zginie z tego, co w Ewangelii ogłoszone zostało jako skarb wiary. Choćby wielu nie przypadała już do gustu ewangeliczna nauka obyczajów, chociażby wielu lekceważyło sobie nakazy miłości bliźniego, czystości, nierozerwalności małżeństwa, obrony poczętego życia, choćby wielu rzeczy ogół nie uważał już za grzech Jezus powiedział: „ Zaprawdę powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie” ( Mt 5, 18 ). Pomimo upływu 2000 lat od narodzenia Jezusa Jego przesłanie zawarte w Biblii - w Słowie Bożym jest najpopularniejszym dziełem po które sięgają ludzie (załącznik nr 2. Biblia w 2426 językach)

III DZIAŁAĆ:

1). Jeżeli nie ma jutra, to dzisiaj jest stracone, bo wobec braku przyszłości wszystko traci swój sens (Manes Sperber). Nauka Jezusa, która nie przemija nadaje sens naszemu życiu. Ona otwiera nas na przyszłość zatem:

• należy poznać naukę Jezusa zawartą Piśmie Świętym przez czytanie świętego tekstu,

• należy odnieść naukę Jezusa do swojego życia - popatrzeć jakie Jezus proponuje rozwiązania w różnych czasem trudnych sytuacjach, problemach,

• jakie korzyści płyną ze stosowania nauki Jezusa w swoim życiu,

2). Słowo Boże - ziarno- które zapadnie w naszych sercach wyda obfity plon. Podejmij postanowienie regularnego czytania Słowa Bożego i słuchania go na Mszy świętej. Pamiętaj, że:

“Kiedy czytane jest Pismo Święte, sam Bóg przemawia do swojego ludu, a Chrystus obecny w swoim słowie, głosi Ewangelię”. (Zobacz oryginał, Ogólna Instrukcja do Mszału Rzymskiego,#29)

Słowa zawarte w Piśmie Świętym nie są podobne do innych słów jakie kiedykolwiek słyszymy. Bóg sam objawia się nam przez Pismo Święte. Wierzymy, że całe Pismo Święte jest natchnione przez Ducha Świętego i musi być czczone jako Słowo Boże. W słuchaniu Słowa Bożego poznajemy głębię Bożej Miłości do nas i nasze obowiązki jako naśladowców Chrystusa.

„Poprzez słuchanie Słowa Bożego, Kościół wzmacnia się i rozrasta, a w znakach i symbolach zawartych w uroczystościach liturgicznych na nowo urzeczywistniają się dzieła Boże dokonane w historii zbawienia.”

ZAŁĄCZNIKI:

1. Materiał do wykorzystania: Ks. Marek Dziewięcki, Miłość jedyną drogą do szczęścia

Największe pragnienie: kochać i być kochanym

Każdy z nas chce być kimś szczęśliwym i radosnym. Do szczęścia potrzebujemy wielu rzeczy i umiejętności. Jednak tym, co decyduje o naszym losie, jest doświadczenie miłości. Nawiązując do myśli B. Pascala można przyjąć zasadę: kocham, więc jestem szczęśliwy. Ludzie, którzy nie czują się przez nikogo kochani i którzy nie uczą się kochać, przeżywają rozczarowanie i cierpienie, stają się agresywni i okrutni nawet wobec samych siebie. Chyba nikt z nas nie wyobraża sobie szczęśliwego życia w samotności czy w nienawiści. Gdy nie ma nikogo, kto troszczy się o nas, komu na nas zależy, kto cieszy się nami, wtedy nasze życie traci sens. Wtedy wpadamy w rozpacz. Wtedy nie mamy siły, by normalnie uczyć się i pracować, by stawiać sobie mądre wymagania, by ocalić w nas wielkie marzenia i aspiracje, by przygotować sobie szczęśliwą przyszłość.

Phil Bosmans słusznie zauważa, że „bardziej od pieniędzy potrzebujemy miłości. Miłość to siła nabywcza szczęścia”. Miłość jest nam tak samo potrzebna do życia, jak pokarm czy tlen. Jednak każdy z nas doświadcza, że nawet najbliższe nam osoby czasami nie potrafią nas zrozumieć i kochać. Innym znowu razem my sami zadajemy ból tym, których szczerze chcemy kochać. W takich chwilach pojawia się zwątpienie, czy miłość istnieje i czy na niej można zbudować ludzkie życie. W obliczu tego typu pytań i wątpliwości miłość można porównać do UFO. W obu bowiem przypadkach mamy do czynienia z tajemnicą, która nas fascynuje i niepokoi. Czujemy, że miłość — na podobieństwo tajemniczych obiektów latających — krąży w nas i wokół nas. Z drugiej strony trudno ją zidentyfikować. Zdarza się, że — podobnie jak w przypadku UFO — uznajemy za miłość coś, co w rzeczywistości nie jest miłością, lecz jedynie chwilowym nastrojem, zauroczeniem czy pożądaniem. Z drugiej strony — tak, jak w przypadku UFO — część ludzi uważa, że miłość w ogóle nie istnieje, że jest ona jedynie wyrazem naszych dziecięcych marzeń i naiwności. Takie przekonanie pojawia się zwykle w obliczu bolesnej krzywdy, w obliczu odrzucenia czy upokorzenia. Inni z kolei ludzie ręczą wręcz własnym życiem, że miłość istnieje, że oni ją spotkali i pokochali. Ci ludzie są szczęśliwi nawet wtedy, gdy brakuje im pieniędzy, gdy nie mają modnych ubrań czy gdy spotykają ich jakieś poważne trudności. Anna Kamieńska podkreśla, że „miłość to jest to, co pozostaje, gdy już zabrane jest wszystko. Nawet nadzieja.”

Patrząc na ludzi, którzy są krzywdzeni i którzy nie doświadczają miłości, widzimy jak bardzo oni cierpią, jak często są zalęknieni, zrozpaczeni, bezradni. Z drugiej strony jakże chętnie przebywamy w tych domach, grupach czy środowiskach, w których ludzie okazują sobie życzliwość, czują się bezpieczni, są ze sobą szczerzy i mogą liczyć na pomoc w każdej sytuacji. Takie doświadczenia sprawiają, że tęsknimy za prawdziwą i wierną miłością, a jednocześnie nasze codzienne doświadczenia i rozczarowania uczą nas realizmu. Przekonujemy się, że miłość, za którą tęsknimy, to skarb, którego warto szukać, ale który nie łatwo jest znaleźć.

Symbolem naszej tęsknoty za miłością jest Mały Książę — postać, którą stworzył A. de Saint-Exupery. Ów tajemniczy chłopiec spotkany przez lotnika zagubionego na pustyni to symbol każdego człowieka, który szuka ratunku i miłości. Mały Książę — jak każdy z nas - rodzi się zamknięty w granicach swej maleńkiej planety. Stopniowo odkrywa jednak, że niedobrze jest mu żyć w samotności. Na jego terytorium pojawia się wprawdzie róża, ale on nie potrafi jej jeszcze kochać. W tej sytuacji nie chce się jakoś „urządzić” i zadowolić swoim małym światem. Ryzykuje i opuszcza planetę własnego wnętrza w poszukiwaniu czegoś większego od samego siebie. Mały Książę poznaje najpierw tych, którzy żyją w samotności i którzy nie potrafią kochać. Szybko jednak przekonuje się, że tacy ludzie są godni współczucia, że skazują siebie na pozory szczęścia, że żyją w świecie złudzeń. Pyszny łudzi się, że do szczęścia wystarczy mu uznanie w oczach innych ludzi. Król ma nadzieję, że do szczęścia wystarczy mu posiadanie władzy. Pijak tworzy więzi z alkoholem, które okazują się uwięzieniem. Geograf szuka sensu życia w odkrywaniu świata rzeczy, a nie w kontaktowaniu się z ludźmi. Bankier wierzy, że do szczęścia wystarczy mu bogactwo materialne, a nie miłość. Również planeta Latarnika jest zbyt mała, by ogarnąć przyjaźń. Mieści się w niej tylko wierność wobec zasad i rozkazów. Taka wierność może nawet wzruszać, ale nie czyni jeszcze człowieka zdolnym do miłości i wierności wobec ludzi.

Mały Książę pospiesznie opuszcza wszystkie te planety ludzkich serc, na których nie ma miłości. Jednak dzięki takim bolesnym spotkaniom upewnia się, że także on nie może być szczęśliwy, dopóki nie nauczy się kochać i dopóki nie doświadczy przyjaźni. Odtąd nie cofnie się już przed żadną podróżą, póki nie spotka przyjaciela. I wtedy właśnie pojawia się lis. Dopiero teraz Mały Książę ma szansę odkryć trudne reguły tworzenia więzi. Najpierw trzeba być bardzo cierpliwym. Z początku nie można podchodzić zbyt blisko. I lepiej nic nie mówić. Mowa jest przecież źródłem nieporozumień. Ale każdego dnia można siadać coraz bliżej, a radość spotkań będzie stawała się coraz większa. Aż któregoś dnia zniknie już strach i niepokój. Dokona się proces oswojenia i zaufania. Odtąd staje się widzialne to, co jest niewidzialne dla oczu. Odtąd zwykła róża staje się kimś jedynym i niezwykłym na świecie. Odtąd wierność i odpowiedzialność w obliczu kogoś, kogo oswoiłem, staje się ważniejsza niż moje własne bezpieczeństwo i życie. Odtąd nawet w obliczu śmierci najważniejsza jest świadomość, że mam przyjaciela.

Teraz Mały Książę może już wrócić na swoją planetę. Postronnemu obserwatorowi wydaje się ona taka sama jak przed podróżą: ta sama róża, to samo krzesełko, te same wulkany. Ale przecież najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. Teraz sam Mały Książę jest już zupełnie inny. On już wie, że jego szczęście nie jest zależne od czasu, miejsc czy planet. Zależy od jakości spotkań z samym sobą i z drugim człowiekiem. Mały Książę potrafi już kochać i rozumieć różę swego życia. Potrafi być kimś wiernym i odpowiedzialnym. Pozostając na małej planecie, uczestniczy w tej miłości, która nie ma granic. On już wie, że nie trzeba szukać drogi do miłości. To miłość jest drogą. Jest to droga, która wymaga cierpliwości i dyscypliny. Jest to droga dla tych, którzy mają odwagę podążać za największymi pragnieniami własnego serca i którzy potrafią stawiać sobie mądre wymagania.

2. Biblia w 2426 językach
Według Światowego Związku Towarzystw Biblijnych 95 proc. ludzi na świecie, teoretycznie może czytać Biblię lub jej fragmenty. W 2006 r. liczba przekładów minimum jednej z 66 ksiąg Biblii zwiększyła się o 23 języki i wynosi obecnie 2426.
Jak wynika z danych Związku, którego siedziba znajduje się w Reading w Wielkiej Brytanii, w ciągu ostatnich 10 lat liczba przekładów Biblii wzrosła o 260. Pełny tekst Biblii można obecnie czytać w 429 językach, sam Nowy Testament w 1145 językach. W samym 2006 r. przetłumaczono go na 31 nowe języki.

5 proc. mieszkańców świata nie ma dostępu do Biblii. Według danych Towarzystw Biblijnych 95 proc. mieszkańców naszej planety ma teoretycznie dostęp do niej w zrozumiałym dla siebie języku, choć nie zawsze oznacza to, że jest to ich język ojczysty.
Ok. 300 mln ludzi nie ma żadnej możliwości czytania Biblii, gdyż mówią językiem niewielkiej mniejszości etnicznej. Zdaniem Towarzystw stanowi to poważne wyzwanie dla tłumaczy. Inne przyczyny braku dostępu do Biblii mają charakter finansowy bądź są spowodowane restrykcjami władz, które w niektórych krajach zabraniają tłumaczenia, a nawet posiadania, Biblii.
Języki, na które niedawno przetłumaczono Biblię, używane są przez relatywnie wielu ludzi. Np. w Kongu ok. 1 mln ludzi może od zeszłego roku czytać Nowy Testament w swoim ojczystym języku - munukutuba. W Papui Nowej Gwinei grupa chrześcijan musiała przebyć trasę 50 km, aby odebrać egzemplarze Pisma Świętego w języku kobon, którym mówi 10 tys. osób. W tym wyspiarskim kraju, gdzie mówi się ok. 800 językami jest to relatywnie duża grupa plemienna.
Światowy Związek Towarzystw Biblijnych odnotowuje każde tłumaczenie na nowy język Biblii lub jej fragmentów jakie ukazują się na świecie.

1

Panta rei.

Wszystko płynie.

Heraklit z Efezu

Już? Tak prędko? Co to było?
Coś strwonione? Pierzchło skrycie?
Czy nie młodość swą przeżyło?
Ach, więc to już było... życie?

Leopold Staff

Bije zegar godziny, my wtedy mówimy, jak ten czas szybko mija, a to my mijamy

Stanisław Jachowicz

Cokolwiek w sobie ma ten świat odmienny,
Wszystko przemija jako jednodzienny
Kwiat, który pięknie się rozwinie rano,
a w południe zaginie.

Szymon Zimrowic

Myśl o przemijaniu wszelkich ziemskich spraw jest źródłem nieskończonych cierpień i nieskończonych pocieszeń.

Marie von Ebner - Eschenbach

Przemija bowiem postać tego świata

1 Kor 7,31

I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły.

Apokalipsa wg św. Jana 21,1

Kto czeka na coś, co się zdarzyć musi, doczeka się nie piękna i szczęścia, tylko czegoś, co zakończy jego czekanie.

Karel Čapek

---