Technika
Beton zbrojony

Beton zbrojony, element konstrukcyjny wykonany z betonu, posiadający specjalne wmocnienie z prętów bądź drutów stalowych w miejscach, gdzie naprężenia rozciągające przekraczają wytrzymałość betonu na rozciąganie.

Beton zbrojony występuje w 2 głównych postaciach: żelbetu i betonu sprężonego.

1) W żelbecie, inaczej żelazobetonie, zbrojenie, które tworzy szkielet z prętów metalowych, umieszcza się w deskowaniu (w przypadku betonu zbrojonego monolitycznego) lub w formie (w przypadku betonu zbrojonego prefabrykowanego), a następnie zalewa betonem, tak że pełni ono funkcje bierne, przejmując siły rozciągające powstałe pod wpływem obciążeń zewnętrznych; beton i zbrojenie współpracują ze sobą dzięki wzajemnej przyczepności oraz takiemu samemu współczynnikowi rozszerzalności cieplnej. Żelbet odznacza się znaczną odpornością na obciążenia i ogień, jest stosunkowo trwały i tani w konserwacji, daje też duże możliwości modelowania kształtu zarówno całości budowli, jak i poszczególnych jej elementów.

2) Beton sprężony posiada zbrojenie ze stali wysokogatunkowej, wstępnie naprężone - sprawia to, że powstają w nim naprężenia przeciwstawne rozciągającym (użytkowym). W efekcie beton nabywa właściwości materiału ciągliwego. Rozróżnia się:

a) strunobeton, w którym drut-strunę napręża się przed wylaniem mieszanki, a zwalnia najwcześniej po uzyskaniu przez beton 70% wytrzymałości znamionowej,

b) kablobeton, w którym tworzące zbrojenie kable, liny lub pręty umieszcza się w specjalnych kanałach i naciąga po zestaleniu betonu, wypełniając następnie owe kanały szczelnie cementowo-wodną zawiesiną.

---