6832


III Instytucje regulujące i wspierające handel zagraniczny.

  1. Europejska Komisja Gospodarcza

Kierunki działania:

Współpracuje z UE.

  1. Światowa Organizacja Handlu ( WTO)

Głównym zadaniem Światowej Organizacji Handlu jest: -

- liberalizacja międzynarodowego handlu dobrami i usługami, - prowadzenie polityki inwestycyjnej wspierającej handel, - rozstrzyganie sporów dotyczących wymiany handlowej, - przestrzegania praw własności intelektualnej.

Kraje przystępujące do WTO zobowiązane są do dostosowania wewnętrznego ustawodawstwa do norm Światowej Organizacji Handlu oraz udzielania koncesji handlowych podmiotom zagranicznym. Są tu określone sytuacje kiedy ma miejsce handel usługami:

Przewodniczącym WTO jest Pascal Lamy. Organizacja, według stanu na lipiec 2008 roku, liczy 153 członków.

3) Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju

Bank Światowy

- rozpoczął działalność jako efekt postanowień konferencji w Bretton Woods z lipca 1944 roku. Główną przesłanką dla jego stworzenia była przede wszystkim chęć odbudowy zniszczonych II wojną światową krajów Europy i Japonii. Istotnym celem statutowym było również wsparcie dla rozwijających się krajów Azji, Ameryki Łacińskiej i Afryki. Obecnie zrzesza on 186 krajów członkowskich. Siedzibą Banku Światowego jest Waszyngton.

Termin Bank Światowy odnosi się do dwóch z pięciu wyspecjalizowanych agencji ONZ, działających razem w Grupie Banku Światowego: Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju (ang. The International Bank for Reconstruction and Development) i Międzynarodowego Stowarzyszenia Rozwoju (ang.: The International Development Association). Ale powszechnie używa się tego terminu na określenie jedynie banku. Pozostałe trzy agencje działające w ramach Grupy Banku Światowego to: Międzynarodowa Korporacja Finansowa, Międzynarodowe Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych i Agencja Wielostronnych Gwarancji Inwestycji.

Bank Światowy nie jest bankiem w ścisłym tego słowa znaczeniu. Zapewnia długoterminowe pożyczki o preferencyjnym oprocentowaniu dla najbardziej potrzebujących krajów członkowskich oraz przedsiębiorstw publicznych (po otrzymaniu gwarancji rządowych), dotacje, pomoc techniczną - obecnie wszystko do celów walki z ubóstwem i finansowania rozwoju takich dziedzin życia społecznego jak ochrona zdrowia, edukacja, ochrona środowiska czy też rozbudowa infrastruktury. W zamian za to wymaga jednak pewnych działań politycznych, takich jak walka z korupcją, rozwój demokracji, czy też najważniejszego - rozwoju sektora prywatnego.

Fundusze na udzielanie kredytów państwom słabiej rozwiniętym pochodzą ze składek państw członkowskich, spłaty przez państwa wcześniejszych długów oraz dzięki emisji obligacji na światowych rynkach kapitałowych.

  1. Międzynarodowy Fundusz Walutowy ( IMF)

Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW, ang. International Monetary Fund, IMF) - międzynarodowa organizacja w ramach ONZ, zajmująca się kwestiami stabilizacji ekonomicznej na świecie. Dostarcza pomocy finansowej zadłużonym krajom członkowskim, które w zamian są zobowiązane do dokonywania reform ekonomicznych i innych działań stabilizujących.

Powołana 1-22 lipca 1944 roku, na United Nations Monetary and Financial Conference (konferencji w Bretton Woods, New Hampshire) w USA. Działalność rozpoczęła dwa lata później, pierwszych operacji finansowych dokonała w marcu 1947. Obecnie zrzesza 186 państw.

Wytyczne polityki prowadzonej przez MFW to przede wszystkim:

W celu realizacji wymienionych zadań MFW pełni cztery istotne funkcje:

  1. Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju

Działa w następujących obszarach:

  1. Konferencja Narodów Zjednoczonych do spraw Handlu i Rozwoju, United Nations Conference on Trade and Development, UNCTAD,

agenda ONZ, utworzona przez Zgromadzenie Ogólne w 1964. W jej ramach działają w trybie stałym 4 główne Komisje - surowcowa, przemysłowa, obrotów niewidzialnych i transportu morskiego. Zadaniem UNCTAD jest koordynacja działalności międzynarodowej w dziedzinie współpracy gospodarczej, regionalnej i polityki rozwojowej. Cele te realizowane były przez 4 lata wspólnie z GATT w ramach powołanego w 1964 Międzynarodowego Centrum Handlowego. Jednak faktycznie problemy różnic Północ-Południe nie zostały rozwiązane, a UNCTAD pozostała forum konsultacji i wymiany informacji.

  1. Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju

Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju OECD - organizacja międzynarodowa o profilu ekonomicznym skupiająca 31 wysoko rozwiniętych i demokratycznych państw. Utworzona na mocy Konwencji o Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju podpisanej przez 20 państw 14 grudnia 1960.

Siedzibą OECD jest Château de la Muette w Paryżu. W ramach systemu OECD funkcjonuje Międzynarodowa Agencja Energetyczna (IEA).

Celem OECD jest wspieranie państw członkowskich w osiągnięciu jak najwyższego poziomu wzrostu gospodarczego i stopy życiowej obywateli. Do dorobku prawnego OECD należą umowy i kodeksy postępowania np. Liberalizacji Przepływów Kapitałowych i Bieżących Operacji Niewidocznych oraz zalecenia, rezolucje i deklaracje - instrumenty nieformalnego nacisku. Oprócz tego OECD wypracowuje „reguły gry” w międzynarodowych stosunkach gospodarczych, tzn. opracowuje i wprowadza w życie wspólne zasady (wytyczne) i normy działania (standardy) w poszczególnych dziedzinach gospodarki. OECD zajmuje się też pomocą dla najbiedniejszych państw.

Priorytety działania OECD:

  1. Bank Rozrachunków Międzynarodowych

Bank Rozrachunków Międzynarodowych,

- organizacja utworzona 20 stycznia 1930 roku na konferencji w Hadze.

Jej głównym celem jest ułatwienie współpracy banków centralnych i organizacji rozliczeń, które związane są z reparacjami wojennymi Niemiec. BIS przyjął formę spółki akcyjnej, w której udziałowcami są banki centralne. Członkami BIS jest 55 banków centralnych, w tym NBP. Siedziba organizacji znajduje się w Bazylei.

  1. Ministerstwa i instytucje rządowe

Funkcje:

Cechy organizacji regulacji handlu zagranicznego:

      1. Ministerstwo Gospodarki i Pracy

Ministerstwo Gospodarki - ministerstwo kierujące działem gospodarka. Do 2005 kierowało dodatkowo działami praca i rozwój regionalny, powstało wówczas z połączenia ministerstw gospodarki, pracy i polityki socjalnej, współpracy z zagranicą. Od 31 października 2005 Ministerstwo zostało podzielone na resorty: Gospodarki, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej oraz Ministerstwo Rozwoju Regionalnego.

Dział praca obejmował sprawy:

Dział gospodarka obejmuje sprawy:

Dział rozwój regionalny obejmował sprawy: