URAZY
Stłuczenia i zmiażdżenia:
Stłuczenie - uszkodzenie, w którym w następstwie zadziałania tępego urazu, nie doszło do przerwania ciągłości skóry. Objawy - zasinienie z powodu wylewu krwi do tkanek oraz obrzęk i bolesność okolicy stłuczonej.
Zmiażdżenie (stłuczenie ciężkie) - przeważnie połączone jest z przerwaniem ciągłości skóry i wymaga leczenia szpitalnego uwzględniając zarówno zmiany miejscowe, jak i zmiany ogólnorozwojowe.
Stosowane zabiegi:
Stłuczenia lekkie:
- zimne okłady, krioterapia,
- okłady ciepłe, nagrzewania (po kilku dniach).
Zmiażdrzenia:
- opatrzenie rany,
- zimne okłady,
- uciski mechaniczne (dla zatamowania krwawienia),
- unieruchomienie kończyny,
- ciepłe okłady i nagrzewania.
Masaż:
Cel: Przyspieszenie wessania się krwiaka oraz usunięcie obrzęku.
Stosujemy:
Poniżej i powyżej miejsca stłuczenia.
Głaskania.
Rozcierania.
Ugniatanie podłużne.
Wibracja poprzeczna.
Jeżeli nie doszło do przerwania ciągłości skóry to po kilku zabiegach dołączamy:
Głaskanie okrężne (delikatne w miejscu stłuczenia).
Przy utrzymującym się obrzęku dobre efekty daje zastosowanie drenażu limfatycznego powyżej miejsca stłuczenia.
W przypadku zmiażdżeń, oprócz masażu poniżej i powyżej miejsca urazu, możemy (za zgodą lekarza) opracować brzegi rany w celu przyspieszenia procesu gojenia (wskazane w przypadku ran nie zakażonych); po pełnym zagojeniu się rany przystępujemy do opracowania blizny.
Kinezyterapia:
Cel: Przeciwdziałanie przykurczom i „rozruszanie” miejsca stłuczenia (likwidowanie zrostów i uelastycznienie blizny).
OPARZENIA
Oparzenie - powstaje w następstwie działania ognia, pary wodnej, wrzącej wody, rozpalonego metalu, promieniującego ciepła itd. Wywołuje zmiany miejscowe w tkankach oraz zmiany ogólne całego organizmu, które mogą spowodować śmierć. Zmiany miejscowe polegają na powstaniu stanu zapalnego i martwicy tkanek. Wyróżniamy trzy stopnie oparzenia.
Stosowane zabiegi:
Cel przed zabliźnieniem:
- usuwanie objawów wstrząsu,
- uśmierzanie objawów bólu,
- zwalczanie utraty osocza.
Cel po zabliźnieniu:
- zapobieganie powstawaniu przykurczów i tworzeniu się rozległych blizn i bliznowców,
- przywracanie elastyczności i sprężystości tkanek,
- normalizacja napięcia elementów upostaciowionych skóry.
Fizykoterapia:
- prądy diadynamiczne,
- ultradźwięki,
- jonoforeza,
- terapuls,
- kąpiele ciepłe długotrwałe,
- masaż podwodny.
Masaż:
Wskazany jest przy oparzeniach II i III stopnia.
Jeżeli jest to możliwe stosujemy masaż klasyczny poniżej i powyżej rany (duża ilość głaskań i powolnych rozcierań, po kilku zabiegach dołanczamy ugniatanie podłużne. Możemy wspomagać gojenie się rany wykonując masaż jak w przypadku ran, po zagojeniu się wykonujemy masaż jak na bliznach; bardzo dobre efekty daje drenaż limfatyczny.