Iwona Jurczyk, 4 rok FP
Pojedynczo czy podwójnie?
Dwukierunkowiec. Słowo to już na stałe weszło do slangu studenckiego. Oznacza ono studenta uczącego się na dwóch kierunkach jednocześnie. Cwaniacy? Kujony? A może dobrze planujący swoją przyszłość?
Malwina, studentka 4 roku Historii i 1 roku Filozofii na Akademii im. Jana Długosza zdecydowała się na rozpoczęcie drugich studiów z pasji i dla samorealizacji.
- Zawsze interesowały mnie zagadnienie filozoficzne. Nie żałuję, że podjęłam decyzję o drugim kierunku. - Rzuca tych kilka słów w biegu i leci na zajęcia. W końcu Dwukierunkowiec jest osobą bardzo zabieganą. Musi przecież pogodzić podwójną ilość zajęć, często odbywających się w różnych miejscach.
- Pół biedy, gdy studiuje się pokrewne dziedziny - mówi Agnieszka, 5 rok Socjologii i 1 Filozofii. - Wówczas można się umówić z wykładowcami, że jakąś ocenę będzie można przepisać z indeksu do indeksu. Wtedy ten choć jeden lub dwa przedmioty „odpadają”. Zawsze to jakieś ułatwienie. Gorzej, gdy dwa kierunki „ciągnie się” na dwóch różnych uczelniach i plany zajęć trzeba dopasować do różnych instytucji. Ania, studentka Rachunkowości na 3 roku Akademii Ekonomicznej oraz 1 roku Filologii Germańskiej Uniwersytetu Śląskiego śmieje się, że nieraz, by dojechać na wszystkie obowiązkowe zajęcia trzeba być niemal „profesorem ds. logistyki”. - W poniedziałki, na przykład, mam tak, że
w ciągu niecałe 40 minut muszę przemieścić się między Katowicami a Sosnowcem i potem wrócić w tym samym tempie. Sama nie wiem jak tego dokonuję, ale dzięki pomocy znajomych jakoś się udaje. Na pytanie, czy żałuje, że podjęła się trudu bycia dwukierunkowcem, odpowiada - Nie raz jest bardzo ciężko: dużo zajęć, dwie sesje.... Chciałoby się mieć więcej czasu dla siebie. Różnie też inni na nas, dwukierunkowych, patrzą. Niektórzy wyśmiewają, inni traktują jak cwaniaków, którzy „dogadują” się z wykładowcami i uważają, że jesteśmy
w szczególny sposób traktowani. Ale ja się tym nie przejmuję. Uważam, że w przyszłości będę mieć lepszy start w życie, mogąc legitymować się dwoma dyplomami.
Jednak Arek, kolega Malwiny z Historii uważa, że nie warto teraz zawracać sobie tym głowy. - Po pierwsze mam już dość wiecznej nauki. Czas wreszcie stanąć na własnych nogach. Po skończeniu studiów będę szukał pracy. Uważam, że pracodawcy bardziej zwracają uwagę na doświadczenie niż ilość „papierków”. Tylko jeśli będzie to konieczne zastanowię się nad studiami podyplomowymi. A Gosia z Filologii Polskiej dopowiada:
- Podwójne studiowanie ma sens tylko wtedy, gdy daje drugą furtkę na życie. Bez sensu jest studiowanie podobnych dziedzin. Ja zastanawiam się nad administracją...
Choć studenci dzielą się na zwolenników i przeciwników dwukierunkowości, to zgodnie sprzeciwiają się planom ministerstwa o płatnym drugim kierunku. Dlaczego biedniejszym ma się zamykać drogę do kształcenia? - pytają. Warszawa odpowiada, że należy zapobiegać różnym oszustom, którzy korzystają ze stypendiów czy zapomóg na kilku uczelniach. Według studentów są to sytuacje incydentalne i nie należy według tego kryterium ocenić całej dwukierunkowej braci studenckiej. Znakomita bowiem większość z nich to osoby, które po prostu rozwijają swoje pasję, czy też uczą się dodatkowo, inwestując w swoją karierę zawodową. Czy robią źle?
Iwona Jurczyk
Pojedynczo czy podwójnie?
Plan artykułu.
lid - zapowiedź tematu
stanowiska za: wypowiedzi Malwiny, Agnieszki, Ani
stanowisko przeciw: wypowiedzi Arka i Gosi
problem płatnego drugie kierunku
zakończenie pytaniem retorycznym