a) obliczenie współczynnika jeziorności

JEZ =

b) obliczenie współczynnika zabagnienia

B=

c) obliczenie współczynnika redukcji jeziornej

δ_j =

d) oblicznie współczynnika redukcji bagiennej

δ_B =

Jeżeli B<0,20 to δ_{B = 1}

e) przepływ jednoprocentowy

[m³/s]

f) przepływ miarodajny Q_m = Q_1% * λ_p

g) promień hydrauliczny Rh=A/U

h) moduł przepływu K=A*1/n*Rh^2/3

ŚWIATŁO MOSTU

odczytujemy z tablic grunt I lambde

MODEL PRZEPŁYWU WOLNOZMIENNEGO

Wykonując te obliczenia sprawdzono prawdziwą rzędną zwierciadła wody, gdyż przepływ rzeki jest w rzeczywistości wolnozmienny, a nie jednostajny jak do tej pory założono w poszczególnych obliczeniach.

I_f - spadek linii energii

h_c - strata linii energii całkowitej

I - spadek zwierciadła wody

- wysokość prędkości dla danego przekroju

- współczynnik Saint-Venanta dla danego przekroju

Równanie energetyczne - wysokość energii całkowitej dla danego przekroju:

Gdzie:

h_f - straty energii wynikające z tarcia strumienia o ściany i dno koryta

- odległość między przekrojami A i B

h₀ - straty energii wynikające z deformacji strumienia przy przepływie przez przeszkody (straty lokalne)

C_e - współczynnik strat wynikających z deformacji strumienia

C_e = 0,5 - dla rozszerzenia strumienia za mostem

C_e = 0 - dla odcinka pod mostem

C_e = 0,3 - dla zwężenia strumienia przed mostem

- szukany poziom zwierciadła wody dla danego przekroju

Dla pierwszego przybliżenia zakładamy, że:

a)

b) K_G = K_D

c) h₀ = 0

Obliczenia przeprowadza metodą iteracyjną (kolejnych przybliżeń) dotąd, aż zostaną spełnione warunki:

ROZMYCIE POD FILAREM

6.2.1. Współczynnik kształtu filaru K₁, wg tabeli 4.6 [4]

Prędkość w przekroju

6.2.4. Współczynnik szorstkości zastępczej

Współczynnik K₃

h - wysokość wody przy filarze

b - szerokość zastępcza filara

rozkładu prędkości dla głębokości przybrzeżnych

α = 1,0 - filar usytuowany na terenie zalewowym

Współczynnik charakteryzujący podłoże

c = 30*d₉₀

Równanie Maninga:

v - średnia v

n - współczynnik szorstkości wg. Maninga

i - spadek hydrauliczny równy spadkowi dna kanału

Przepływ jednostajny - przepływ, którego parametry nie zmieniają się w czasie, w przekroju strumienia cieczy i jego przekroje też się nie zmieniają. Istnieje swobodna powierzchnia cieczy, na którą wywierane jest ciśnienie atmosferyczne. Odbywa się w kanałach o przekroju otwartym (kanały o przekroju prostokątnym lub trapezowym) lub zmkniętym (kanały o przekroju kołowym lub gruszkowym)

Przepływ miarodajny - przepływ maksymalny prawdopodobny o określonym prawdopodobieństwie p.

- przepływ, który średnio statystycznie będzie osiągnięty lub przekroczony raz na T lat

- przepływ równy maksymalnemu przepływowi rocznemu o prawdopodobieństwie przekroczenia równym p

Przepływ zmienny - przepływ, którego parametry zmieniają się w czasie i jego przekroje też się zmieniają. Jeżeli warunki przepływu zmieniają się nieznacznie, przepływ nosi nazwę przepływu wolnozmiennego.

Ruch wolnozmienny - ustalony przepływ w korycie pryzmatycznym, w którym zwierciadło cieczy nie jest równoległe do dna koryta. Ruch ten występuje najczęściej w korycie naturalnym lub zabudowanym (np. zapora). Jeżeli różnice głębokości cieczy na pewnym odcinku są nieznaczne, ruch ten nazywamy wolnozmiennym. Cząsteczki cieczy poruszają się prawie po liniach prostych, a przekroje poprzeczne strumienia zmieniają się tak wolno, że wektory prędkości można przyjmować jako prostopadłe do przekroju.

Ruch szybkozmienny - charakteryzuje się znacznymi różnicami głębokości w położonych blisko siebie przekrojach. Nie są spełnione założenia dotyczące modelu przepływu jednowymiarowego.

Ruch krytyczny - ruch, w którym dla danego natężenia przepływu energia strumienia jest minimalna. Ruch krytyczny stanowi granicę między przepływami spokojnymi i rwącymi.

Ruch rwący (podkrytyczny) - ruch, w którym prędkość i spadek są większe od krytycznego, a głębokość średnia mniejsza od głębokości krytycznej.

Ruch spokojny (nadkrytyczny) - ruch, w którym prędkość i spadek są większe od krytycznych, a głębokość większa od krytycznej.

Głębokość krytyczna - h_kr - strumienia cieczy jest to głębokość

przy, której osiąga on minimum energii całkowitej.

Równanie Bernoulliego - bilans energetyczny cieczy doskonałej. Suma trzech wartości - wysokości prędkości, ciśnienia piezometrycznego, położenia środka ciężkości pola przekroju poprzecznego strugi.

y₁ - wysokość środka ciężkości

p₁/γ - wartość ciśnienia piezometrycznego

v²/2g - wysokość prędkości

Światło mostu zależy od prędkości nierozmywalnej.

Prędkość nierozmywalna zależy od rodzaju gruntu.

Obliczenia hydrologiczne - do ustalania poziomu wód, prędkości oraz objętości przepływu miarodajnej wielkiej wody.

Obliczenia hydrauliczne - służą do wyznaczania wielkości pozwalających na zaprojektowanie przeprawy mostowej o odpowiednich wymiarach, które zagwarantują efektywny przepływ wody, nie zagrażający obiektowi ani przyległym terenom, dającej możliwość efektywnej eksploatacji przestrzeni podmostowej.

Metody wyznaczania przepływu maksymalnego prawdopodobnego Q_p

a) metody bezpośrednie - bazują na analizie statystycznej wyników pomiarów hydrometrycznych przepływów maksymalnych rocznych.

b) metody pośrednie - w przypadku braku danych hydrometrycznych

- metody genetyczne - bazują na równaniach opisujących proces fizyczny, proces transformacji opadów w odpływ

*genetyczna formuła opadowa - stosowana do zlewnie mniejszych od 50km². Możliwość stosowania dla całej Polski.

*metoda roztopowa - opisuje transformacje roztopu śniegu w odpływ. Zalecane dla zlewni większych od 50km². Polska środkowa i północna.

---