Na czym polega „specyfika” subkultur młodzieżowych? Jakie jest znaczenie subkultury w życiu osoby nieletniej?
SUBKULTURA - (z łac. sub- pod + cultura- uprawa, kształcenie), podkultura, określa grupę społeczną i jej kulturę wyodrębnioną według jakiegoś kryterium np. zawodowego, etnicznego, religijnego, demograficznego itp.; pojęcie odnoszone najczęściej do zjawisk składających się na kulturę młodzieżową - nazwa grupy młodzieżowej, w której normy obyczajowe, zasady postępowania, ubiór, odbiegają od norm reszty społeczeństwa. Grupa formalna jak i nie formalna. Patologiczna jak i nie.
Jej specyficznymi cechami są: spontaniczność, opozycyjność w stosunku do „kultury dorosłych”, zanegowanie kultury dominującej w społeczeństwie, odrzucenie wartości dorosłych, stworzenie własnych wzorów zachowań, podkreślenie odrębności poprzez język (żargon) i charakterystyczny wygląd.
Wg. A. Jawłowskiej cechami charakterystycznymi subkultur jest:
Swoisty system wartości
Swoiste przedmioty
Swoiste wzory osobowe będące wyrazem kultu i czci
Specyficzne formy działani (pozytywne i negatywne
- manifestacje
- odezwy
- apele
- deklaracje
- demonstracje
- zachowania agresywne i autoagresywne
Specyficzny system przekazu informacji
Charakterystyczna twórczość
Specyficzny styl ubierania się (w niektórych grupach)
Specyficzny sposób uczesania ( w niektórych grupach)
Przynależność młodego człowieka do wybranej przez niego subkultury pomaga mu odnaleźć własną tożsamość. Warto zauważyć socjologiczne przyczyny tego zjawiska, kryzys wartości wpajanych przez rodziców, rozpad rodziny, brak uniwersalnych autorytetów moralnych. W wyniku przynależności do grupy nieformalnej młody człowiek staje się aktywny, wypracowuje własne zasady i wartości. Niestety wiele nieformalnych grup bardz radykalnie odcina się od ogólnie przyjętych norm społecznych i zachowań. Niejednokrotnie idee oraz działalność tych grup są sprzeczne z obowiązującymi przepisami prawa.
Młody człowiek potrzebuje uczestnictwa w grupie. Młody człowiek dostrzega własną odrębność i wyraża chęć bycia sobą. Prowadzi to często do odrzucenia dotąd przyjmowanych wzorów. Aby mieć poczucie własnej tożsamości młody człowiek chce sam odkrywać i wybierać wartości. Wyostrzony krytycyzm dostrzega niekonsekwencje i błędy świata dorosłych. Daje to często izolację od rodziny, zanika zaufanie i bliskość, pojawia się nieufność i dystans. Młody człowiek znajduje się wtedy w pustce społecznej, czuję się samotny. Grupą odniesienia staję się wtedy grupa rówieśnicza. Znajduje w niej nie tylko wartości i normy, zachowania regulujące jego życie ale znajduje również swoje miejsce. Jest traktowany na równi z innymi. Przynależność do grupy zaspokaja jego potrzeby psychiczne, oraz przez podejmowanie określonych ról pozwala jednostce na wyodrębnienie sobie aktywności, samodzielności, odpowiedzialności a także umiejętności współdziałania i współżycia z innymi.
Mile (rozrywkowo) spedzany czas