NIEJEDZENIE A POST, Głodówka lecznicza

fizycznej. Udokumentowane medycznymi obserwacjami posty (nie niejedzenie) trwały ponad rok. Osoba poszcząca w tym czasie tylko piła do 2 szklanek wody dziennie i dobrze czuła się.

Post od niejedzenia różni się głównie:
- zmianami masy ciała;
- samopoczuciem;
- jak ciało jest budowane.

Zmiany masy ciała.
Kiedy człowiek nie wprowadza do ciała jedzenia i picia, wtedy ciało najpierw (zazwyczaj przez kilka do kilkudziesięciu dni) usuwa to, co stanowi dla niego największe przeszkody do prawidłowego funkcjonowania. Woda jest rozpuszczalnikiem, więc po krótkim czasie ciało domaga się jej, żeby móc wypłukiwać na zewnątrz to, co jest do usunięcia. Dlatego przez okres kliku do kilkudziesięciu dni postu woda jest potrzebna. Ile jej potrzeba? Zazwyczaj nie dużo, jedna szklanka na dobę, pół litra, litr; rzadko kiedy więcej; to zależy m.i. od osoby, klimatu, aktywności fizycznej. Po wystarczającym samooczyszczeniu się ciała jego zapotrzebowanie na wodę spada do poziomu kilkunastu centymetrów sześciennych (kilka łyżeczek) na dobę. Przy sprzyjających warunkach zewnętrznych, w zależności od osoby, picie może stać się zupełnie zbędne, ciało po prostu nie potrzebuje wody.

Picie znacznie wpływa na masę ciała. Jeżeli człowiek poszczący pije tylko tyle, ile jego ciało domaga się, to jego masa spada do poziomu najwłaściwszego danej osobie. Właściwa masa ciała dla danej osoby może znacznie różnić się od tzw oceny społecznej i od danych (zależności między wzrostem a masą) publikowanych w tabelach. Właściwa masa ciała to ta, przy której ciało nie ma nadmiarów i nie ma niedomiarów, więc dana osoba czuje się najlepiej, bo jej ciało pracuje właściwie. Różnica masy ciała między dwoma osobami o tam samym wzroście może wynieść nawet 15%, mimo że każda z tych osób ma ciało o idealnej (dla siebie) masie.

Podczas poszczenia masa ciała (osoby niewychudzonej) zmierza ku swej najwłaściwszej wielkości. Ciało osiąga najwłaściwszą masę po pewnym czasie poszczenia. Czas ten zależny jest od kilku czynników — masa początkowa, sfera Świadomości osoby i jej aktywność psychofizyczna mają największy wpływ. W przypadku osoby bardzo otyłej może to trwać nawet kilka miesięcy (dla tej osoby długie poszczenie jest zbawienne).

Co następuje dalej, czyli co dzieje sie z osobą, której masa ciała osiąga stan idealny?
Jeżeli osoba posiada umiejętność życia bez jedzenia (życia Światłem), wtedy masa jej ciała utrzymuje się na najwłaściwszym poziomie. Jeżeli jednak osoba ta nie posiada umiejętności życia bez jedzenia, to masa jej ciała będzie nadal spadała. Dzieje się tak dlatego, że ciało cały czas zużywa i usuwa komórki a nie dostaje niczego w zamian, co stanowiłoby materiał budulcowy komórek. Osoba ta nie żyje w pełni Światłem. Jeżeli proces ten (samozjadanie się) trwa zbyt długo, to ciało wyczerpuje się i przestaje funkcjonować (umiera śmiercią głodową).

Samopoczucie.
Na początku postu, przez pierwsze kilka do kilkunastu dni, samopoczucie może być bardzo różne. Wtedy nie ma się co zbytnio przejmować (oczywiście, w granicach rozsądku) słabością, bólami, zawrotami głowy, mdłościami i innymi symptomami. Są to oznaki samoleczenia się ciała. Jednak potem, kiedy ciało zbliża się do swojego stanu naturalnego, zazwyczaj po kilkunastu dniach (w przypadku osoby otyłej może być znacznie później), samopoczucie jest doskonałe. Człowiek dopiero wtedy (po raz pierwszy w życiu) czuje, co to jest prawdziwie dobry stan zdrowia i dobre samopoczucie. Ile ma się energii, ochoty do życia, chęci do pracy i ruchu fizycznego, jaka wielka kreatywność się ujawnia.

Co dzieje się dalej, z biegiem czasu?
Jeżeli dana osoba posiada umiejętność niejedzenia, tak dobre samopoczucie i wszystko co mu towarzyszy, pozostają. Jeżeli natomiast osoba nie jest w stanie żyć bez jedzenia, wtedy będzie odczuwała słabość, niechęć do zrobienia czegokolwiek, może nawet smutek. Jest to jedna ze wskazówek, że należy wracać do jedzenia.

Jak ciało jest budowane?
W przypadku niejedzącego ciało budowane jest poprzez tworzenie wszystkiego potrzebnego (do jego prawidłowego funkcjonowania) ze Światła (którego źródłem jest esencja danej osoby, cząstka Świadomości). Zatem osoba, która w pełni posiadła umiejętność niejedzenia, nie potrzebuje przyjmowania pokarmu ani płynu.
W przypadku każdej innej osoby, część materiału budującego ciało jest dostarczana z zewnątrz w postaci jedzenia i picia. Jeżeli osoba nie dostarcza wystarczającej ilości, wtedy ciału brakuje czegoś, co z kolei jest przyczyną jego uszkadzania i niewłaściwego funkcjonowania.

Podsumowując. Jeżeli nie jesz przez kilka tygodni i doskonale czujesz się a masa twojego ciała nie spada, to możesz tak kontynuować. Jeżeli jednak po tym czasie (niech umowną granicą dla statystycznego, nieotyłego mieszkańca Ziemi będzie 40 dni), masa twojego ciała spada i (co gorsza) źle czujesz się, to masz wskazówki na to, że ciało jest ranione. Jeżeli nie dostarczysz mu potrzebnych substancji, to możesz doprowadzić do jego upadku.

Picie w okresie bez jedzenia.
Najczęstszym błędem popełnianym przez osoby poszczące jest to, że piją zbyt dużo albo za mało. Wodę i inne napoje pij w ilości, której domaga się ciało. Jeżeli pijesz więcej albo mniej niż rzeczywista potrzeba ciała wynosi, to szkodzisz mu. Jeżeli pijesz za dużo, zmuszasz system pokarmowy do nadmiernej pracy, szczególnie nerki. Nadmiar wody w ciele może spowodować puchnięcie nóg, twarzy, może też być przyczyną nadmiernej ilości śluzu usuwanego w postaci np. wyprysków na skórze (wysypka), kataru, kaszlu. Woda jest źródłem energii ale jej nadmiar powoduje zwiększone zapotrzebowanie na energię dla funkcjonowania ciała.

Jeżeli wracasz do jedzenia, rób to stopniowo i rozważnie. Zacznij od surowych owoców, potem warzyw. Nie mieszaj ich w jednym posiłku. Żuj długo spożywane pokarmy, tak długo aż zamienią się w płyn (jak roztwór koloidowy).

Jeżeli twoje ciało nie jest w stanie przetrwać bez pożywienia, nie walcz przeciw niemu, bo to go rani. Kochaj go i daj mu wszystko to, co potrzebuje a ono odpowie ci doskonałym stanem zdrowia.