W przeprowadzonym doświadczeniu obserwujemy wzrost ekstynkcji wraz ze wzrostem stężenia jonów [H⁺] roztworu wzorcowego HCl .Skutkiem wzrostu stężenia jonów wodorowych jest jednoczesny wzrost stężenia niezdysocjowanych cząstek indykatora (oranżu metylowego).Uwzględniając fakt, że ekstynkcja E jest liniową funkcją równowagowego stężenia niezdysojowanej formy indykatora [HJn] stosujemy układ prostujący, którym jest zależność 1/E=f(1/H⁺),

Powyższa zależność pozwala nam na wyznaczenie stężenia jonów wodorowych kwasu octowego, a poprzez to na wyznaczenie stopnia i stałej dysocjacji.

Zależność między stopniem dysocjacji, stężeniem molowym słabego elektrolitu i jego stałą dysocjacji określa prawo rozcieńczeń Ostwalda, które wyraża się wzorem:

Kc=α²*c/(1-α)

Wyznaczona w doświadczeniu stała Kc kwasu octowego wynosi 2,195*10^-5 natomiast wartość tablicowa wynosi 1.75*10^-5.Błąd ten jest związany z popełnionymi wcześniej błędami ( mała precyzja sporządzania roztworów, błąd wyznaczenia stężenia jonów wodorowych kwasu octowego oraz błąd wyznaczenia stopnia dysocjacji).

---