PIEŚŃ ŻAŁOBNA „ŁUK”(2 Samuela 1:17-27)

17 I Dawid zaintonował tę pieśń żałobną nad Saulem i Jonatanem,

jego synem,18 i powiedział, że synów judzkich należy uczyć „Łuku”. Oto jest

on zapisany w Księdze Jaszara:

19 „Piękno, Izraelu, zabito na twoich wyżynach.

Jakże padli mocarze!

20 Nie opowiadajcie o tym w Gat;

nie obwieszczajcie tego na ulicach Aszkelonu,

żeby się nie cieszyły córki Filistynów,

żeby się wielce nie radowały córki nieobrzezanych.

21 Góry Gilboa, niech na was nie spadnie rosa ani deszcz, niech też nie

będzie pól świętych danin;

gdyż tam została splugawiona tarcza mocarzy,

tarcza Saula, tak iż żadnej nie namaszczono oliwą.

22 Od krwi zabitych, od tłuszczu mocarzy

nie odwracał się łuk Jonatana,

a miecz Saula nie wracał bez powodzenia.

23 Saul i Jonatan, mili i przyjemni za życia,

i w śmierci nie zostali rozdzieleni.

Szybsi byli od orłów,

potężniejsi od lwów.

24 Córki Izraela, płaczcie nad Saulem,

który was wspaniale przyodział w szkarłat,

który włożył złote ozdoby na waszą odzież.

25 Jakże padli mocarze pośród bitwy!

Jonatan zabity na twoich wyżynach!

26 Jestem w udręce z powodu ciebie, mój bracie Jonatanie,

byłeś mi bardzo miły.

Twoja miłość była dla mnie cudowniejsza niż miłość kobiet.

27 Jakże padli mocarze

i wniwecz się obrócił oręż wojenny!”

---