Choroba Parkinsona
Początek
Choroba Parkinsona (w skrócie PD - Parkinson's Disease) manifestuje się zaburzeniami ruchowymi które pojawiają się w różnych częściach ciała. Nazwa tej choroby pochodzi od londyńskiego lekarza Jamesa Parkinsona, który jako pierwszy rozpoznał i opisał objawy tego schorzenia.
Objawy choroby Parkinsona
Objawy choroby Parkinsona pojawiają się i narastają powoli i stopniowo w ciągu kilku lat. Początkowo chorzy zauważają pewne spowolnienie ruchowe i jakby niezgrabność w ruchach. Niekiedy wiążą oni te objawy ze zmianami reumatycznymi lub po prostu ze starszym wiekiem. Jednak po pewnym czasie chorzy z chorobą Parkinsona zauważają u siebie zaburzenia równowagi lub trudności z wykonywaniem takich prostych czynności jak wstawanie z krzesła czy z łóżka. Na tym etapie choroby pacjent z reguły zjawia się u lekarza.
Nie wszystkie objawy parkinsonizmu muszą wystąpić u każdego chorego.
Klasyczne objawy choroby to:
sztywność mięśniowa (zwiększenie napięcia mięśniowego)
spowolnienie ruchowe (bradykinezja)
drżenie spoczynkowe (u niektórych chorych)
trudności w rozpoczynaniu wykonywania ruchów dowolnych.
U chorych pojawiają się trudności z wykonywaniem ruchów precyzyjnych. W efekcie zmienia się ich charakter pisma które staje się coraz mniejsze i niewyraźne. Mogą się pojawić różne, inne objawy choroby takie jak
specyficzny rodzaj drżenia palców i kciuka określany jako "kręcenie pigułek"
trudności w inicjacji ruchów dowolnych
przodopochylenie tułowia
zaburzenia chodu: małe, szurające kroczki i brak balansowania kończyn górnych
zaburzenia równowagi - u chorych z chorobą Parkinsona często zdarzają się upadki
niewyraźna, cicha mowa
trudności w połykaniu (rzadko)
brak mimiki twarzy
rzadkie mruganie.
Występowanie choroby Parkinsona
Oceniono, że w roku 1990 było ok. 4.000.000 osób dotkniętych tym schorzeniem. Ponieważ jest to choroba występująca głównie w starszym wieku, ok. 2/3 chorych ma ponad 65 lat. Częstość występowania w Europie, u osób powyżej 60 roku życia oceniana jest na ok. 1,6%. Jednak, co najmniej 1 z 10 chorych zachorował przed 50 rokiem życia. Rosnąca stale liczba osób w starszym wieku, a więc starzenie się społeczeństw, w przyszłości nieuchronnie doprowadzi do zwiększenia się liczby osób z chorobą Parkinsona.
Przyczyny choroby Parkinsona
Objawy choroby Parkinsona wywołane są zmianami zwyrodnieniowymi komórek nerwowych znajdujących się w pewnych rejonach mózgu zwanych jądrami podstawy, które to jądra odgrywają ważną rolę w kontroli czynności ruchowych. W jednym z tych jąder, a mianowicie w istocie czarnej znajdują się barwnikonośne komórki nerwowe (neurony), które wytwarzają bardzo ważny chemiczny neuroprzekaźnik zwany dopaminą. Dopamina powstaje z prekursorowego związku chemicznego zwanego lewodopą i jest ona odpowiedzialna za koordynację czynności ruchowych.
W chorobie Parkinsona te komórki wytwarzające dopaminę obumierają i w ten sposób zostaje zaburzony, a nawet przerwany system wewnątrzmózgowych połączeń komunikacyjnych. Ponieważ mózg ma znaczne zdolności kompensacyjne, kliniczne objawy parkinsonowskie pojawiają się dopiero wówczas, gdy obumrze ok. 80 % komórek wytwarzających dopaminę. Mimo, iż choroba Parkinsona jest znana i badana już od początków XIX wieku, przyczyna obumierania komórek dopaminowych ciągle nie jest jeszcze poznana
Jak postawić rozpoznanie choroby Parkinsona?
Ponieważ nie ma specyficznego, definitywnego testu czy metody diagnostycznej, rozpoznanie choroby Parkinsona stawia się na podstawie klinicznych objawów choroby. Niestety, objawy te mogą występować również w innych chorobach, co powoduje niekiedy błędy diagnostyczne. Lewodopa, najbardziej akceptowana forma terapii, może być czasem pomocna w postawieniu diagnozy. Jeśli objawy zmniejszają się po zastosowaniu lewodopy, pacjent prawdopodobnie ma chorobę Parkinsona. Jeśli nie, lekarz musi rozważyć możliwość innego rozpoznania. Podczas badania mózgów osób zmarłych z chorobą Parkinsona wyraźnie widać destrukcję istoty czarnej - jest ona wyraźnie bledsza niż w warunkach prawidłowych.
Badanie mikroskopowe ujawnia również dziwne twory zwane ciałkami Lewy'ego (są to okrągłe ciałka znajdujące się w wakuolach w cytoplaźmie niektórych neuronów). Ciałka Lewy'ego są również znajdowane w wysokim odsetku wśród zdrowej populacji (u 5-6% osób powyżej 40 roku życia i wśród 10 % osób powyżej 80 roku życia). Kolejny, trudny problem diagnostyczny przed którym stają lekarze to fakt, że tylko u 3/4 chorych z klinicznie rozpoznaną chorobą Parkinsona występują charakterystyczne zmiany neuropatolologiczne.
1