Choroby otępienne, uczelnia - Licencjat, sem 3, geriatria


Choroby otępienne

Otępienie czołowo-skroniowe (FTD)

Początek jest zwykle podstępny, choroba trwa przeważnie około 10lat, przebieg jest powoli postępujący. Pierwsze objawy związane są zazwyczaj ze zmianami osobowości, nastroju, napędu i zaburzeniami zachowania . Pacjenci mogą być albo nadmiernie pobudzeni ruchowo i słownie, euforyczni, drażliwi, z niekontrolowanymi wybuchami złości lub nadmierną sentymentalnością, albo też wycofujący się, apatyczni i pasywni. Najbardziej charakterystyczne zaburzenia zachowania to zachowania aspołeczne (nieprzestrzeganie ogólnie przyjętych norm obejmujące także zachowania kryminalne i niewłaściwe zachowania seksualne). Wczesnym objawem jest brak empatii, zmiana upodobań dietetycznych z reguły na słodycze, wzrost/spadek aktywności seksualnej). Zaburzenia mowy polegają na zubożeniu słownictwa aż do anomii, przy zachowanym rozumieniu mowy i powtarzaniu.

Dostępne leki nie wykazują istotnego wpływu na zaburzenia funkcji poznawczych w FTD. Istniejące interwencje mogą korzystnie wpłynąć na zaburzenia zachowania towarzyszące otępieniu.

Lekami rekomendowanymi w przypadkach FTD są leki o działaniu serotoninergicznym. Najlepiej przebadanym lekiem jest trazodon, inną opcją są leki z grupy SSRI.

Zespół Downa to zestaw charakterystycznych cech fizycznych i psychicznych, które powstają wskutek błędu genetycznego. W jądrze każdej prawidłowej komórki człowieka są zawsze 23 pary chromosomów. U osób z zespołem Downa w 21 parze znajduje się dodatkowy, trzeci chromosom.

Zespół Downa dość łatwo zdiagnozować, kiedy dziecko jest maleńkie, wiążą się bowiem z nim pewne bardzo charakterystyczne cechy: znaczna część dzieci dotkniętych tą chorobą ma słabe napięcie mięśniowe i sprawia wrażenie wiotkich. Najczęściej oczy są nieco skośne, grzbiet nosa płaski, a kości policzkowe nieco odstające. Na skutek wolniejszego rozwoju czaszki młodzi ludzie z zespołem Downa nie wyglądają na swój wiek.Badania dowodzą, że 30-40 procent dzieci z tym schorzeniem cierpi na jakąś postać wady serca. Dość częste są u nich wady słuchu, zdarzają się również wady wzroku, a także zakłócenia w funkcjonowaniu układu pokarmowego. Duży kłopot może sprawiać też sucha skóra, wymagająca szczególnej pielęgnacji. Dzieci wolniej się rozwijają - później zaczynają siadać, stawać i chodzić, wolniej reagują na bodźce, mają osłabione czucie dotyku, bólu, temperatury.

Należy pamiętać, że nie ma jednej niezawodnej recepty na wspieranie rozwoju dziecka z zespołem Downa. Wszystkie stosowane przez nas oddziaływania powinny być dobrane do jego indywidualnych potrzeb i możliwości psychofizycznych. Niezbędnym czynnikiem jest kompleksowa diagnoza rozwoju dziecka, obejmująca ocenę somatycznego stanu dziecka, ocenę rozwoju ruchowego, umysłowego i społecznego w tym rozwoju mowy we wszystkich metodach neurofizjologicznych.

Stymulacja proprioceptywna

Propriocepcja to zmysł odczuwania samego siebie, czucia pozycji i ruchu ciała.

Proprioceptory znajdujące się w mięśniach, stawach, oczach, w narządzie równowagi przesyłają sygnały do ośrodka koordynacyjnego w móżdżku. Propriocepcja wraz ze zmysłowymi układami odbioru dotyku i temperatury należą do najwcześniej rozwijających się i dojrzewających. Proprioceptory reagują na czynne napięcie i bierny naciąg mięśni, ścięgien i na zgięcia w stawach niezbędne do wykonania precyzyjnych ruchów.

Stymulacja wzrokowa i słuchowa

Zmysły wzroku i słuchu są zmysłami wyższego rzędu i są stymulowane przez sensoryczne bodźce płynące z dotyku, propriocepcji i narządu przedsionkowego. Zmysły te posiadają szczególne znaczenie w procesie uczenia się, jak również w zakresie rozwoju motorycznego. Neurolog Myer stwierdził, iż odruch toniczny szyjny leży u podstaw rozwoju koordynacji wzrokowo-słuchowej. Przetrwanie tego odruchu poza wiek wczesno-niemowlęcy przeszkadza w rozwoju koordynacji wzrokowo-ruchowej.

Stymulacja dotykowa

Układ dotykowy to zmysł pobudzający aktywowanie ruchu poprzez stymulację receptorów czuciowych o niskim i wysokim progu pobudliwości w celu zwiększenia wrażliwości mięśni na rozciąganie i wykorzystanie zharmonizowanej stymulacji czuciowej do aktywacji odpowiedzi motorycznej. W metodzie sensomotorycznej Rood bodźce czuciowe to: masowanie, pocieranie, drażnienie szczoteczką, ochładzanie, klepanie, przytulanie, pieszczenie. Dzieci z sierocińców są pozbawione stymulacji dotykowej płynącej z przytulania i bliskości ludzkiego ciała oraz czułego kołysania w kochających rękach rodziców (stymulacja przedsionkowa); dzieci te nie rozwijają się prawidłowo. Aby mózg dziecka funkcjonował prawidłowo, musi otrzymywać bodźce z trzech podstawowych zmysłów: przedsionkowego, proprioceptywnego i dotykowego na równi z bodźcami wzrokowymi, słuchowymi i smakowymi. W życiu prenatalnym dokonuje się stała stymulacja dotykowa przez wody płodowe.

Drżenie rąk lub głowy, spowolnienie ruchów, chód drobnymi kroczkami, przygarbienie, zaburzenia równowagi, drżenie kciuków i palców wskazujących (kręcenie kulek), niewyraźna mowa. W stanach ciężkich usztywnienie kończyn i tułowia, maskowata twarz, szeroko otwarte oczy, brak odruchu mrugania.
Leczenie

Celem leczenia jest przywrócenie proporcji pomiędzy stężeniami dwóch neuroprzekaźników: acetylocholiny i dopaminy. Wśród stosowanych metod leczenia najbardziej rozpowszechniona jest farmakoterapia, której celem jest zwiększenie poziomu dopaminy. Wśród pozostałych technik znajduje się elektrostymulacja oraz zabiegi neurochirurgiczne. Ważnym elementem leczenia jest fizykoterapia, poprawiająca zdolności ruchowe, siłę mięśni oraz ułatwia utrzymanie równowagi.

Leczenie

W początkowym i średnio zaawansowanym stadium choroby stosuje się tzw. inhibitory acetylocholinoesterazy. Acetylocholina jest tzw. neuroprzekaźnikiem, czyli substancją chemiczną niezbędną w procesie przekazywania informacji pomiędzy komórkami mózgu (neuronami), co jest warunkiem zapamiętywania, uczenia się i w ogóle prawidłowego funkcjonowania mózgu.

Występują także zmiany osobowości oraz zaburzenia emocjonalne. Wśród objawów neurologicznych dominują zaburzenia gałkoruchowe pod postacią nadjądrowego porażenia spojrzenia, polegającego na utrudnionych ruchach gałek ocznych w osi pionowej. Przede wszystkim upośledzony jest ruch gałek ku dołowi, występuje także niedowład spojrzenia ku górze. Odruchowe zwroty gałek ocznych mogą być przez długi czas obecne, podczas gdy dowolne ruchy gałek ocznych są zaburzone.

Nie jest znane skuteczne leczenie. Próby stosowania lewodopy, agonistów amantadyny i dopaminy są mało skuteczne. Postęp choroby prowadzi nieodwracalnie do unieruchomienia chorego i konieczności żywienia pozajelitowego. Przyczyną śmierci są powikłania związane z unieruchomieniem pacjenta.

3



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Rehabilitacja w Chorobie Parkinsona, uczelnia - Licencjat, sem 3, geriatria
Choroba Parkinsona, uczelnia - Licencjat, sem 3, geriatria
OTĘPIENIE U OSÓB W WIEKU PODESZŁYM, uczelnia - Licencjat, sem 3, geriatria
ZABURZENIA WYŻSZYCH CZYNNOŚCI NERWOWYCH, uczelnia - Licencjat, sem 3, geriatria
Ostre i przewlekle zaburzenia organiczne, uczelnia - Licencjat, sem 3, geriatria
ZABURZENIA SNU U OSÓB W PODESZŁYM WIEKU, uczelnia - Licencjat, sem 3, geriatria
pediatria, uczelnia - Licencjat, sem 6, pediatria
pytania na pediatrie, uczelnia - Licencjat, sem 3, pediatria
Ruch i praca są tymi czynnikami, uczelnia - Licencjat, sem 2, fizjoterapia ogólna
Interdyscyplinarność rehabilitacji, uczelnia - Licencjat, sem 2, fizjoterapia ogólna
Związek rehabilitacji z nauką o wychowaniu fizycznym, uczelnia - Licencjat, sem 2, fizjoterapia ogól
Kinezyterapia 09, uczelnia - Licencjat, sem 2, kinezyterapia
MIOPATIE, uczelnia - Licencjat, sem 5
konspekt 1, uczelnia - Licencjat, sem 5, kształcenie ruchowe
Tematy na referaty, uczelnia - Licencjat, sem 2, fizjoterapia ogólna
Oddechówka Kinezyterapia, uczelnia - Licencjat, sem 4, Kinazyterapia
Uczestnictwo w Kulturze, uczelnia - Licencjat, sem 4, socjologia
opisy testów, uczelnia - Licencjat, sem 2, fizjoterapia ogólna
fizjologia do zal., uczelnia - Licencjat, sem 2, fizjologia

więcej podobnych podstron