Paszport nie może być wydany gdy: -os. Ubiegajaca się nie wykonala obowiązku ustawowego, a zachodzi uzasadniona obawa, ze wyjazd za granice sprawi ze tego obowiązku nadal nie wykona -w razie prawomocnego skazania osoby ubiegającej się o paszport za przestępstwo popełnione za granica o ile czyn podlega również odpowiedzialności karnej w kraju-gdy uzyskano trybie przewidzianym w umowach międzynarodowych sprawdzona i potwierdzona inf ze osoba w czasie pobytu z agranica dopuściła się przestępstwa lub wykroczenia z checi zysku
Stowarzyszenie - organizacja społeczna (zrzeszenie) powoływana przez grupę osób o wspólnych celach lub zainteresowaniach. W Polsce do stowarzyszeń nie zalicza się partii politycznych, komitetów wyborczych, związków wyznaniowych i branżowych organizacji zawodowych (związków zawodowych), - „Prawo o stowarzyszeniach” z dnia 7 kwietnia 1989 roku (Dz. U. Nr 20, poz. 104). Konstytucja z 2 kwietnia 1997 roku-, że „Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność tworzenia i działania związków zawodowych, organizacji społeczno-zawodowych rolników, stowarzyszeń, ruchów obywatelskich, innych dobrowolnych zrzeszeń oraz fundacji”.
Ustawodawca wyłączył jednak w drodze przepisu art. 7 z jej zakresu (podmiotowego) następujące podmioty:
1.Organizacje społeczne działające na podstawie odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita jest stroną. Do takich organizacji można zaliczyć m.in. Polski Czerwony Krzyż , cechy i izby rzemieślnicze
2.Kościoły i inne związki wyznaniowe oraz ich osoby prawne.
3.Organizacje religijne,
4.Komitety powstające w celu przygotowania wyborów do Sejmu i Senatu oraz organów samorządu5.Partie polityczne.
towarzyszenie jest dobrowolnym, trwałym i samorządnym zrzeszeniem o celach niezarobkowych, które samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności, opierając ją na pracy społecznej członków.
UPS określa w przepisie art. 3 podmiotowy zakres wolności zrzeszania się. Generalnie prawo to przysługuje obywatelom polskim mającym pełną zdolność do czynności prawnych oraz nie pozbawionym praw publicznych. UPS stwarza również możliwość przynależności do tego typu zrzeszeń osobom małoletnim i cudzoziemcom oraz zasady i warunki ich funkcjonowania w takich stowarzyszeniach.
Stowarzyszenia zwykłe i rejestrowe
Stowarzyszenie rejestrowe posiada osobowość prawną, może zakładać terenowe jednostki organizacyjne, łączyć się w związki stowarzyszeń, przyjmować w poczet swych członków osoby prawne oraz korzystać z ofiarności publicznej i przyjmować dotacje od organów władzy państwowej i innych instytucji.. Do założenia stowarzyszenia niezbędne jest uchwalenie statutu i wybranie komitetu założycielskiego przez co najmniej 15 osób. jego władze - walne zebranie członków, zarząd i organ kontroli wewnętrznej (art.11). Wymaga jego zarejestrowania w Krajowym Rejestrze Sądowym
Organy nadzoru nad stowarzyszeniami - wojewodę w odniesieniu do stowarzyszeń jednostek samorządu terytorialnego oraz starostę w odniesieniu do innych stowarzyszeń).
Majątek powstaje ze składek członkowskich, darowizn, spadków, zapisów, dochodów z własnej działalności, dochodów z majątku stowarzyszenia oraz ofiarności publicznej. UPS dopuszcza również możność prowadzenia przez tego typu zrzeszenia działalności gospodarczej, z której zyski przeznaczane mogą być tylko i wyłącznie na działalność statutową stowarzyszenia. UPS nie wyklucza również możliwości otrzymywania przez stowarzyszenia państwowych dotacji.
Problematykę związaną z likwidacją stowarzyszeń, a mianowicie sposoby rozwiązania stowarzyszenia (na podstawie własnej uchwały lub na podstawie wyroku sądu),
Stowarzyszenia zwykłe
nie posiada ono osobowości prawnej, a do jego założenia wystarczy działanie jedynie trzech osób, które muszą uchwalić regulamin (a więc nie statut) oraz przedstawiciela reprezentującego dane stowarzyszenie., nie podlega obowiązkowi rejestracji w KRS. Jednakże fakt założenia tego typu zrzeszenia musi być zgłoszony na piśmie organowi nadzorującemu właściwemu miejscowo.
Zakaz działalności tego typu stowarzyszeń może wydać tylko i wyłącznie sąd rejestrowy na wniosek prokuratora lub organu nadzorującego,
Czynności, których stowarzyszenie zwykłe nie może podjąć -powoływanie terenowych jednostek organizacyjnych, łączenie się w związki stowarzyszeń, zrzeszanie osób prawnych, prowadzenie działalności gospodarczej, przyjmowanie spadków, darowizn i zapisów oraz otrzymywanie dotacji czy korzystanie z ofiarności publicznej. Takie stowarzyszenie winno utrzymywać się jedynie ze składek członkowskich.
- Ustawa prawo o stowarzyszeniach. Konstytucja ,Powszechną Deklarację Praw Człowieka, Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych).
Prawo o zgromadzeniach.
Każdy może korzystać z wolności pokojowego zgromadzania się.
Zgromadzeniem jest zgrupowanie co najmniej 15 osób, zwołane w celu wspólnych obrad lub w celu wspólnego wyrażenia stanowiska.
Wolność zgromadzania się podlega ograniczeniom przewidzianym jedynie przez ustawy, niezbędnym do ochrony bezpieczeństwa państwowego lub porządku publicznego oraz ochrony zdrowia lub moralności publicznej albo praw i wolności innych osób
Prawo organizowania zgromadzeń przysługuje osobom mającym pełną zdolność do czynności prawnych, osobom prawnym, innym organizacjom, a także grupom osób.
W zgromadzeniach nie mogą uczestniczyć osoby posiadające przy sobie broń, materiały wybuchowe lub inne niebezpieczne narzędzia.
Przepisy ustawy nie dotyczą zgromadzeń:
1) organizowanych przez organy państwa lub organy samorządu terytorialnego,
2) odbywanych w ramach działalności Kościoła Katolickiego, innych kościołów oraz związków wyznaniowych.
Postępowanie w sprawach dotyczących zgromadzeń należy do zadań zleconych organów gminy .Organem odwoławczym od decyzji jest wojewoda.
Zgromadzenia organizowane na otwartej przestrzeni dostępnej dla nieokreślonych imiennie osób, zwane dalej "zgromadzeniami publicznymi", wymagają uprzedniego zawiadomienia organu gminy właściwego ze względu na miejsce zgromadzenia.
Rada gminy może określić miejsca, w których organizowanie zgromadzeń publicznych nie wymaga zawiadomienia.
Organizator zgromadzenia publicznego zawiadamia organ gminy w taki sposób, aby wiadomość o zgromadzeniu dotarła nie później niż na 3 dni, a najwcześniej 30 dni przed datą zgromadzenia.
Zawiadomienie powinno zawierać następujące dane:
1) imię, nazwisko, datę urodzenia i adres organizatora oraz nazwę i adres osoby prawnej lub innej organizacji, jeżeli w jej imieniu organizuje on zgromadzenie,
2) cel i program oraz język, w którym będą porozumiewać się uczestnicy zgromadzenia,
3) miejsce i datę, godzinę rozpoczęcia, planowany czas trwania, przewidywaną liczbę uczestników oraz projektowaną trasę przejścia, jeżeli przewiduje się zmianę miejsca w czasie trwania zgromadzenia,
4) określenie planowanych przez organizatora środków służących zapewnieniu pokojowego przebiegu zgromadzenia oraz środków, o których dostarczenie zwraca się do organu gminy
Art. 8. Organ gminy zakazuje zgromadzenia publicznego, jeżeli:
1) jego cel lub odbycie sprzeciwiają się niniejszej ustawie lub naruszają przepisy ustaw karnych,
2) odbycie zgromadzenia może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach.
Przewodniczący odpowiada za zgodny z przepisami prawa przebieg zgromadzenia i podejmuje w tym celu przewidziane w ustawie środki.
Przewodniczący ma prawo zażądać opuszczenia zgromadzenia przez osobę, która swoim zachowaniem narusza przepisy ustawy albo uniemożliwia lub usiłuje udaremnić zgromadzenie. W razie niepodporządkowania się żądaniu, przewodniczący może zwrócić się o pomoc do policji lub straży miejskiej.
Organ gminy może delegować na zgromadzenie swoich przedstawicieli.
Organ gminy na wniosek organizatora zapewnia w miarę potrzeby i możliwości ochronę policyjną służącą stosownemu przebiegowi zgromadzenia, oraz może delegować na zgromadzenie swojego przedstawiciela.
Delegowani przedstawiciele organu gminy, przybywając na zgromadzenie, są obowiązani okazać swoje upoważnienia przewodniczącemu zgromadzenia.
Zgromadzenie może być rozwiązane przez przedstawiciela organu gminy, jeżeli jego przebieg zagraża życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach lub gdy narusza przepisy niniejszej ustawy albo przepisy ustaw karnych, a przewodniczący, uprzedzony o konieczności rozwiązania zgromadzenia, wzbrania się to uczynić.
Rozwiązanie zgromadzenia następuje przez wydanie decyzji ustnej, poprzedzonej trzykrotnym ostrzeżeniem uczestników zgromadzenia o możliwości jego rozwiązania, a następnie ogłoszonej przewodniczącemu w obecności zgromadzonych, której nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzję tę doręcza się organizatorowi na piśmie w terminie 24 godzin od jej podjęcia.
Publiczne sprawowanie kultu nie wymaga zawiadomienia, jeżeli odbywa się:
1) w kościołach, kaplicach, budynkach kościelnych i na gruntach kościelnych oraz w innych pomieszczeniach służących katechizacji lub organizacjom kościelnym,
2) w innych miejscach, z wyłączeniem dróg i placów publicznych oraz pomieszczeń użyteczności publicznej; publiczne sprawowanie kultu na drogach, placach publicznych oraz w pomieszczeniach użyteczności publicznej podlega uzgodnieniu z właściwym organem sprawującym zarząd lub upoważnionym do dysponowania nimi.",
.
P. oświatowe obejmuje przepisy prawne regulujące działalność organów państwa i organów innych podmiotów prowadzących szkoły i placówki oświatowe.
System oświaty w Polsce obejmuje przedszkola, szkoły podstawowe, gimnazja, szkoły ponadgimnazjalne, policealne, artystyczne i inne.
Do systemu nie zalicza się szkolnictwa wyższego, które stanowi odrębny dział administracji rządowej i ma zagwarantowaną konstytucyjnie autonomię.
System szkół - zadaniem szkoły jest kształcenie oraz wychowywanie dzieci i młodzieży; do podstawowych form działalności dydaktyczno-wychowawczej szkoły zalicza się: -obowiązkowe i dodatkowe zajęcia edukacyjne, -zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze i specjalistyczne nieobowiązkowe zajęcia pozalekcyjne
Prawo do nauki jako prawo człowieka w odwołaniu się do Konstytucji
W myśl zapisów Konstytucji RP każdy ma prawo do nauki. Nauka jest obowiązkowa od 7 do 18 roku życia, ale status instytucji obowiązkowych mają jedynie szkoła podstawowa i gimnazjum.
Zadania ministra
Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania:
• Sprawuje nadzór pedagogiczny nad szkołami oraz placówkami doskonalenia nauczycieli,
• Nadzoruje i koordynuje wykonywanie nadzoru pedagogicznego na terenie kraju,
• Ustala podstawowe kierunki realizacji przez kuratorów oświaty polityki oświatowej państwa,
• Kontroluje sprawność i efektywność nadzoru pedagogicznego sprawowanego przez kuratorów oświaty,
• Może żądać od kuratorów oświaty informacji, dokumentów i sprawozdań okresowych lub dotyczących określonej sprawy albo rodzaju spraw,
• Może organizować szkolenia, narady i konferencje kuratorów oświaty.
Obowiązki kuratora
Kuratorem oświaty może być nauczyciel mianowany lub dyplomowany, mający wykształcenie wyższe magisterskie co najmniej 7 lat stażu pracy w zawodzie i min.3 lata stażu na stanowisku wymagającym sprawowanie nadzoru pedagogicznego.
Kurator wybierany jest na drodze konkursu, gdzie jest specjalna komisja kuratorska.
Zadania kuratora:
nadzór pedagogiczny n ad publicznymi i niepublicznymi szkołami i placówkami,
prowadzenie pomiaru jakości pracy we wszystkich szkołach i placówkach w województwie,
sporządzanie raportu o stanie oświaty w województwie,
wspomaganie dyrektorów szkoły i placówek w tworzeniu i wdrażaniu wewntątrzszkolnych systemów zapewnienia jakości,
wydawanie decyzji administracyjnych w zakresie określonym w u.s.o.
współdziałanie z radami oświatowymi,
realizacja polityki oświatowej państwa,
organizacja olimpiad, konkursów, turniejów,
podejmowanie działań w zakresie doskonalenia nauczycieli
koordynowanie wypoczynku dzieci i młodzieży na terenie województwa w okresie ferii i wakacji
Nadzór pedagogiczny
Nadzór pedagogiczny - to badanie i pomiar jakościowego rozwoju szkół i placówek oświatowych, a także ich wspomaganie.
N.pedag. zajmuje się tylko stroną pedagogiczną, wychowawczą, dydaktyczną i opiekuńczą.
N.pedag podlegają: zatrudnienie nauczycieli zgodnie z wymagającymi kwalifikacjami, realizacja ramowych programów nauczania, przestrzeganie statusu szkoły lub placówki, przestrzeganie praw dziecka i praw ucznia.
Nadzór sprawują kuratorzy i właściwe organy , przy pomocy nauczycieli, którzy są zatrudnieni w kuratoriach oświaty oraz w urzędach tych organów.
Zakładanie szkół przez gminy i powiat
Gminy - zadaniem oświatowym gminy jest zakładanie i prowadzenie publicznych przedszkoli, szkół podstawowych i gimnazjów ( z wyjątkiem szkół artystycznych i szkół przy zakładach karnych). Zadaniem gminy jest także zapewnienie bezpłatnej nauki języka polskiego dla osób niebędących obywatelami polskimi.
Powiat - zakłada i prowadzi szkoły ponadgimnazjalne, szkoły specjalne, placówki artystyczne, oświatowo-wychowawcze i kształcenia ustawicznego, a także młodzieżowe ośrodki wychowawcze i socjoterapii
Dyrektor szkoły w wykonaniu swoich zadań współpracuje z radą pedagogiczną, radą rodziców, samorządem uczniowskim i związkami zawodowymi.
Rola fakultatywnych organów w szkole
Fakultatywne (nieobowiązkowe) organy
rada szkoły - uczestniczy w rozwiązywaniu spraw wewnętrznych a także uchwala statut, przedstawia wnioski w
sprawie rocznego planu finansowego środków specjalnych, opiniuje plan szkoły
rada rodziców - jej kompetencje można nazwać opiniodawczo-doradczo
samorząd uczniowski - tworzą go uczniowie danej szkoły, często pojawia się w dwóch szczeblach: samorząd
klasowy i samorząd szkoły
Prawo do nauki i obowiązek szkolny
Obowiązek szkolny dziecka rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego w tym roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 7 lat, oraz trwa do ukończenia gimnazjum, nie dłużej jednak niż do 18 roku życia.
W związku z obowiązującym systemem oświaty, obowiązek taki realizuje się przez uczęszczanie na naukę do szkoły podstawowej i gimnazjum. Ponieważ nauka w prawidłowym toku (bez powtarzania klasy) kończy się w gimnazjum w wieku 16 lat, musi być kontynuowana w jednej ze szkół ponadgimnazjalnych, przynajmniej do ukończenia 18 lat.
Prawo do wychowania przedszkolnego
W konstytucji RP wymienione kryterium: prawo i wolność w dziedzinie oświaty można podzielić na:
= prawo do nauki
= organizacja opieki przedszkolnej
= prawo do nauki osób niepełnosprawnych
= prawo do nauki mniejszości narodowych
Przedszkole to instytucja opiekuńczo-wychowawcza dla dzieci w wieku od 3 do 6 lat.
Przedszkola maja za zadanie zapewnienia dzieciom właściwych warunków rozwoju fizycznego, umysłowego, emocjonalnego, społecznego oraz przygotowanie dziecka do nauki w szkole.
Wychowanie przedszkolne może mieć charakter:
-fakultatywny - zależne od woli rodziców
-obligatoryjny - obejmuje dzieci w wieku 6 lat, jako roczne przygotowanie przedszkolne.
Prawo do nauki religii
Prawo do religii - przepisy religijne są równoznacznymi normami prawnymi, często zawarte w konstytucjach państwa.
REJESTRACJA URODZENIA I NADANIE IMIENIA
Pisemne zgłoszenie urodzenia dziecka powinno w szczególności zawierać:
1) imię i nazwisko, nazwisko rodowe, datę urodzenia, PESEL, określenie stanu
cywilnego oraz miejsca stałego zameldowania matki dziecka;
2) imię i nazwisko, datę urodzenia, PESEL, określenie stanu cywilnego oraz
miejsca stałego zameldowania ojca dziecka;
3) dane dotyczące wykształcenia rodziców dziecka;
4) dane dotyczące źródła utrzymania rodziców dziecka;
5) datę urodzenia dziecka;
6) określenie miejscowości urodzenia dziecka;
7) określenie płci, ciężaru i długości dziecka;
8) charakterystykę porodu.
NADANIE IMIENIA:
Podmiotem opiniodawczym, ale nie decydującym przy ewentualnych sporach dotyczących języka polskiego Rada Języka Polskiego
Prawo do imienia i nazwiska oraz do ich zmiany wiąże się z prawami człowieka- Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności., Konwencji o Prawach Dziecka, konstytucjach poszczególnych państw oraz tzw. ustawach zwykłych.
Przyjmuje się zazwyczaj dwie kategorie godności - godność odnoszona do człowieka jako osoby oraz godność osobista:
Pierwsza kategoria ma charakter przyrodzony i obiektywny. Każdy człowiek ma tę godność niezależnie od tego czy tego chcemy, czy nie, czy jesteśmy dobrzy czy źli, mądrzy czy głupi - do tej godności odnoszą się przepisy konstytucji. Godność osobista wiąże się już z subiektywnymi ocenami wobec siebie, nas wobec innych i innych wobec nas.
Przesłanki negatywne zmiany nazwiska: 1.Nie oparta na fakcie, wystarczy uzasadniona obawa, że wnioskodawca ubiega się o zmianę nazwiska w celu ułatwienia Sobie działalności przestępczej albo uchylenia się od odpowiedzialności karnej lub cywilnej.
2.Związana jest z ochrona nazwisk wsławionych i ograniczeniu megalomanii (zawyżona samoocena, przekonanie o
własnej doskonałości). Nie podlega uwzględnieniu wniosek, jeśli wnioskodawca występuje o zmianę swojego nazwiska na nazwisko historyczne, wsławione w kulturze, nauce, działalności politycznej, społecznej albo wojskowej, chyba że ma członków rodziny o tym nazwisku lub jest powszechnie pod tym nazwiskiem znany.
PODSTAWA PRAWNA:
Ustawa z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 233, poz. 1992 z późn. zm.).
Pawo materialne- cechy: -Prawo to determinuje (wyznacza) byt prawa ustrojowego i proceduralnego (procesowego).
- Jest to prawo powszechnie obowiązujące przy zachowaniu zasady nadrzędności ustawy -Prawo to nie ma precyzyjnie wyznaczonego zakresu rzeczowego. Jest najbardziej obszerne. Dotyczy wszystkich podmiotów we wszystkich sferach życia.
-Prawo to często działa bez uświadomienia przez adresata tego prawa faktu działania prawa. -Jest permanentnie rozbudowywane i przebudowywane. -Najbardziej płynne (dynamiczne). -Nieskodyfikowane (skodyfikowane w niektórych działach np. kodeks morski, ale nie w całości). -Jest tworzone przez różne podmioty. -Najbardziej upolitycznione.
Na szczególną uwagę zasługują tu zasady prawa m.in.:
zasada legalności (działanie na podstawie i w granicach przepisów prawa)
zasada równości wobec prawa
zasada adekwatności (miarkowania, a węziej - proporcjonalności) - użycie jedynie takich środków, które są niezbędne dla osiągnięcia konkretnego celu
zasada subsydiarności (pomocniczości):
OBYWATELSTWO
w ciągu 3 miesięcy od urodzenia się dziecka, że chcą żeby dziecko miało obywatelstwo tylko tego cudzoziemca
Nadanie obywatelstwa może wystąpić na wniosek cudzoziemca (warunek kategoryczny), jeżeli zamieszkuje on w Polsce na podstawie zezwolenia na osiedlenie co najmniej przez 5 lat (na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich (WE) lub zezwolenia na pobyt) przy czym zamieszkiwanie nie jest warunkiem kategorycznym.
W przypadku nadania obywatelstwa tylko jednemu z rodziców, rozciąga się ono na dzieci, gdy:
pozostają one pod jego wyłączną władzą rodzicielską lub
drugie z rodziców jest obywatelem polskim albo
drugie z rodziców wyraziło zgodę (przed właściwym organem) na nabycie przez dziecko obywatelstwa polskiego.
O nadaniu obywatelstwa polskiego orzeka Prezydent RP. Podanie o nadanie obywatelstwa polskiego osoby zamieszkałe w Polsce wnoszą za pośrednictwem wojewody właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej, a zamieszkałe za granicą - za pośrednictwem właściwego konsula.
Uznanie za obywatela polskiego dokonywane jest w drodze decyzji wojewody. Następuje zawsze na wniosek osoby zainteresowanej (dokładniej o nieokreślonym obywatelstwie lub nie posiadającej żadnego obywatelstwa). Taka osoba musi zamieszkiwać w Polsce przynajmniej 5 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się i jest to warunek kategoryczny.
POSIADANIA LUB UTRATY OBYWATELSTWA POLSKIEGO- stwierdza wojewoda.