Wiemy, jak ogromny wpływ wywierają na człowieka mieszkające w nim wspomnienia Jeśli masz wiele dobrych i miłychilych wspomnień z przeszłości, masz wszelkie dane do tego, by być osobą szczęśliwą i nastawioną Pozytywnie do świata. Je1i wspomnienia mają wydźwięk negatywny i są nacechowa m bólem, jesteś najprawdopodojj nieszczęśliwy i pełen Pesymizmu.
W naszym umyśle mieszkają wszystkie wspomnienia Z przeszłości. Wiemy, że dziewięćdziesiąt procent naszego umysłu zajmuje podświadomość. Wszystkie nasze przeżycia, można by rzec, toną w podświadomości. Wspomnienia te mają bezpośredni wpływ na nasze życie uczuciowe. Można mówić o swego rodzaju przypływach i odpływach między umyslemi i ciałem, tak że wspomnienia mają również wpływ na naszą sferę fizyczną.
Możemy wskazać na pewne podstawowe zasady związane ze sferą „wspomnień:
a) Od chwili poczęcia każde przeżycie jest rejestrowane w pamięci, która jest magazynem naszych wspomnień.
b) Jesteśmy pod bardzo silnym oddziaływaniem naszych wspomnień. Wywierają one wpływ na nasze życie uczuciowe, a nawet fizyczne.
c) Przeżywane na bieżąco doświadczenia łączymy z doświadczeniami z przeszłości.
d) Bolesne wspomnienia, wspomnienia o negatywnym wydźwięku nastawiają nas nieżyczliwie do świata i czynią nas nieszczęśliwymi. (Kiedy dziecko wychowywało się w pijackiej rodzinie, ma ono bardzo negatywne wspomnienia związane z nie kochającym go ojcem — pijakiem; kiedy dziecko żyło w domu, w którym rodzice nienawidzili się wzajemnie, kiedy dziecko było świadkiem bicia matki przez pijanego ojca, itd.)
e) W każdym człowieku mieszka jakaś odrobina jęku, urazów, poczucia winy. (Każdy nosi w sobie przeżycia, które przybrały postać traumatyczną. W większości relacji międzyludzkich pojawia się jakieś przeżycie, które powoduje w nas mniejszy czy większy uraz.)
1) Najczęściej spotykaną wśród ludzi formą doświadczeń
traumatycznych są następujące przeżycia:
— Alkoholizm w rodzinie.
— Przeżyta w dzieciństwie śmierć któregoś z rodziców lub rodzeństwa.
— Nagłe oderwanie od rodziców czy rodziny, rozwód lub nieobecność któregoś z rodziców.
— Ułomności fizyczne, umysłowe czy psychiczne, których jest się świadomym, np. bycie przezywanym „grubasem”, „chudzielcem”, „kurduplem”, „jajogłowym”.
— Ataki na integralność wewnętrzną, np. mówienie: „.jesteś idiotą!”, „Nie potrafisz niczego zrobić jak należy!”, „,Nic z ciebie nie wyrośnie!”
— Poczucie winy związane z grzechami przeszłości. (Ludzie wiedzą, że Bóg im przebaczył, nie potrafią jednak przebaczyć sami sobie.)
— Lęk lub urazy związane z osobą współmałżonka albo,o rodziców, użalanie się nad samym sobą.
— Uczucie bycia niekochanym, niechcianym, niepotrzebny, niedocenianym. )
Pamiętaj, że jedną z najbardziej istotnych cech modlitwy jest jej zdolność przenikania do podświadomości i uzdrawiania twych bolesnych wspomnień.
Psychologia potrafi wprawdzie opisać twoją przeszłość i zachęcić cię do zaakceptowania jej lub poradzenia sobie z jej treścią, ale chrześcijańska modlitwa może coś więcej: może uzdrowić i usunąć to, co w twoich wspomnieniach bolesne
Kiedy szukasz pomocy u psychologa czy psychiatry, okazują ci współczucie i rozmawiają z tobą. Ale rozmowa ogranicza się na ogół do sfery intelektualnej, podczas gdy twój problem jest natury emocjonalnej.
Doświadczenie ludzi podejmujących posługę uzdrawiania przez modlitwę potwierdza jej skuteczność. I tak pani Agnts Stanford ,jedna z najbardziej niezwykłych postaci zajmujących się posługą uzdrawiania, odkryła jej znaczenie krótko zakończeniu łł wojny światowej. Od tamtej pory aż do swej śmierci uczyła jej zarówno duchownych, jak i personel medyczny.
Jedną z zalet, jakie pociąga za sobą nazwanie po imientj wspomnień, jest to, że można odmówić konkretną modlitwę związaną z konkretnymi wspomnieniami. Taka forma wydąje się najbardziej skuteczna. Modlitwa dotycząca wszystkich wspomnień w ogólności nie jest tak owocna. Pan zdaje Się odpowiadać najpełniej na konkretne modlitwy zanoszone w związku z konkretnymi wspomnieniami.
Z książki psychiatry dra Flugha Missiłdine”a zatytułow1. nej Your inner Child of file Past (Twe wewnętrzne dzieck0 Z przeszłości) dowiadujemy się, że w każdym z nas żyje małe
dziecko — z jego lękami, napięciami, nienawiścią, urazami, samoświadomością, bólem, zaniżonym poczuciem wartości itd. Wiele problemów, z jakimi borykają się ludzie dorośli, ma swe źródło w negatywnych przeżyciach i uczuciach z okresu dzieciństwa. )
Uzdrowienie wewnętrznego człowieka, dokonywane na drodze modlitwy, polega na zanoszeniu do Pana prośby o uwolnienie spod wpływów tych silnie negatywnych wspomnień. Jeśli ktoś miał rodziców perfekcjonistów, usiłuje on osiągnąć perfekcję we wszystkim, co robi. Nieważne jak dobrze zostało coś wykonane, i tak będzie on dążył do doprowadzenia rzeczy do jeszcze większej doskonałości — co, jak wykazuje dr Missildine, rodzi w nim wewnętrzne napięcia
poczucie niewystarczalności. Pan może uzdrowić tego człowieka na drodze modlitwy i uwolnić go od dążenia do „przesadnej doskonałości”. Podobnie ma się rzecz z innymi bolesnymi wspomnieniami z dzieciństwa, takimi jak „surowi rodzice”, „nie kochający rodzice”, „nadopiekuńczy rodzice”, „rodzice nie interesujący się dzieckiem”, „rodzice hipochondryczni”.
Dr Missildine uważa, że w każdym małżeństwie żyje sześć osób: dwoje małżonków plus ich rodzice. Ci ostatni wywierają bardzo silny wpływ na małżeństwo przez wpływ na swoje dzieci w przeszłości. Oznaczałoby to, że w poradnictwie małżeńskim i w innych formach poradnictwa rodzinnego należałoby modlić się o uzdrowienie relacji między daną osobą a jej rodzicami, tak raby uzdrowić negatywny wpływ wywierany na nią w przeszłości.
( Każdy kapłan otrzymał z darem święceń również dar uzdrawiania — ma on „głosić Ewangelię, nauczać i uświęcać”. „Uświęcać” znaczy czynić „świętym” — człowiekiem doskonałym i „pełnym”. Definicja zdrowia i harmonii zawiera właśnie to kluczowe słowo: „pełnia”. Stąd każdy kapłan jest wezwany do podjęcia posługi uzdrawiania, przez pełną wiary modlitwę wypraszania u Boga „pełni”.
( Bardzo często wewnętrzne uzdrowienie Wiąże się mniej lub bardziej z działaniem sakramentów, z uczestnictwem w spotkaniach modlitewnych lub w rekolekcjach. Wielkim kanałem, przez który Bóg udziela ludzioni daru uzdrowienia, jest
wspólnota modląca się nad potrzebującym uzdrowienia i ci, którzy otrzymali od Boga powołanie do posługi uzdrawiania. Są ludzie, którzy otrzymali szczególne powołanie do bycia narzędziami „uzdrowienia wewnętrznego”; osiemdziesiąt pięć procent ludzi, nad którymi się modlą, otrzymuje od Boga
upragnioną łaskę. -
istnieje też dar Ducha Świętego, który może zostać udzielony modlącemu się nad ludźmi, których źródłem choroby są bolesne wspomnienia. Paweł mówi: „Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha” (I Kor 12,8). )
Jeśli będziemy się umiejętnie modlić, Pan da nam klucz do wspomnień ukrytych w podświadomości, a będących źródłem naszych problemów. Niektórzy kładąc ręce na drugim człowieku proszą Pana o „umiejętność poznawania”, która rzeczywiście zwykle staje się ich udziałem. Może być to wewnętrzne „przeczucie”, jakieś słowo czy obraz pojawiający się w wyobraźni. Jeśli dla przykładu w danej rodzinie istniał poważny problem alkoholizmu, w umyśle modlącego się może zarysować się niewyraźny kształt butelki. Jeśli w grę wchodził zwyczaj surowego karania dziecka, może pojawić się obraz kija lub bicza. Inni słyszą z kolei w swym wnętrzu cichy szept: „alkohol” czy „surowe kary”. Jeszcze inni czują w sercu nieokreślony „lęk” i wiedzą, że spowodowany jest on nadużywaniem alkoholu lub surowym karaniem. Modlący się, który otrzymał dar poznania wspomnień, pyta, czy człowiek ten pamięta coś podobnego. Potem następuje modlitwa o uzdrowienie z cierpień związanych z tym konkretnym wspomnieniem.
Tego typu „kuracja” trwa tak długo, jak długo modlący się otrzymuje od Pana dar poznawania. Kiedy niektóre z tych wspomnień zostaną nazwane po imieniu, mogą one obudzić negatywne uczucia w dotkniętej nimi osobie. Bywa, że zanim uzdrowienie zacznie objawiać swoje działanie, chory przeżywa po sesji modlitewnej „zły dzień”, może nawet „złe dni”. Potem człowiek taki może już wspominać złe chwile, ale nie będą one w nim budzić bólów i urazów. Jest to znak uzdrowienia wspomnień, zwłaszcza jeśli człowiek dawniej reagował na nie alergicznie.
Innym sposobem odkrycia korzeni problemów tkwiących w naszym wnętrzu jest postawienie pytania: „Czy kochałeś swoją matkę i ojca?” „Kiedy zacząłeś się czuć nieszczęśliwy?” „Przypomnij sobie najbardziej nieszczęśliwą chwilę swego zycia”.
Te pytania mogą dać wiele tematów do modlitwy. lm dziecko jest mniejsze, tym silniejszy jest wpływ negatywnych przeżyć. Powinniśmy przyjrzeć się temu, co oddziałuje na człowieka traumatycznie: brakowi miłości, odrzuceniu, poczuciu niższości, porównywaniu z lepszymi braćmi i siostrami, brutalności, lękowi spowodowanemu przez ludzi, zwierzęta czy wydarzenia (np. wypadek samochodowy).
( Warto może odnotować, że według American Medical Association 80 procent wszystkich chorób ma charakter psychosomatyczny, co oznacza. że na ciało oddziałuje negatywnie ludzka psychika. Tak więc uzdrowienie wspomnień może złagodzić wiele chorób fizycznych. )
UWAGA: Każdy wypadek rodzi w człowieku wiele bolesnych wspomnień. Sam przeżyłem wypadek samochodowy i ilekroć przejeżdżam w pobliżu miejsca, gdzie zostałem uderzony, staję się nerwowy i niespokojny. Nie przestaję modlić się o uzdrowienie tego bolesnego wspomnienia. Kiedy teraz przejeżdżam przez most, na którym wydarzył się tamten wypadek, czuję się już bardziej spokojny. Chwała Panu!
Ś Dzieciństwo wielu ludzi jest naznaczone wypadkiem. który zdarzył się w najbliższej rodzinie. W ludziach tych dalej mieszkają przeżycia, przez które musieli wówczas przejść. Niemal każdy z nas przeżył coś podobnego. Jeśli pamiętamy jakiś wypadek z dzieciństwa, powinniśmy modlić się za siebie samych. Powinniśmy poprosić grupę modlitewną albo
prostu kogoś drugiego, aby modlono się nad nami. Powinniśmy doprowadzić się do takiego stanu, w którym nie będziemy już myśleć z bólem o tym wspomnieniu i kiedy przestaniemy lękać się tego, co kiedyś przydarzyło się nam czy też naszym
Wielu ludzi stara się pomniejszyć znaczenie swych wspomnień. Jest to w naszych czasach powszechne zjawisko. Bardzo traumatycznym przeżyciem jest doświadczenie w dzieciństwie śmierci jednego z rodziców. Budzi ona poczucie niepewności u dziecka. Jednak jako człowiek dorosły może stwierdzić, że tamta śmierć już go nie obciąża. Doświadczenie wykazuje, że jest to przeżycie traumatyczne dla wszystkich dzieci i że należy się za nie modlić.
Może się zdarzyć taka sytuacja, że modląca się osoba otrzyma od Pana „dar poznania”, a chory człowiek nie potrafi rozpoznać w nim nawiązania do swego życia. Modlitwa za niego powinna biec mimo wszystko we wskazanym przez Pana kierunku. Zazwyczaj w ciągu paru dni ludzie przypominają sobie bolesne wydarzenia z minionych lat. Jest to dość powszechnie spotykana sytuacja. Niebawem wspomnienie wynurza się z podświadomości i człowiek przypomina sobie fakty ze swego życia.
Są zdarzenia, które stały się naszym udziałem zanim wkroczyliśmy w wiek, w którym możemy już coś pamiętać. Istnieją na przykład ludzie, którzy doznali urazów podczas swoich urodzin. „Dar poznania” może wskazywać na tę chwilę życia, my jednak jej nie pamiętamy. Mimo wszystko powinniśmy się modlić w tej intencji, która została nam objawiona przez „dar poznania”. Pani Y. boi się panicznie kotów. Nie może ich ścierpieć. Pewnego wieczoru opowiedziała o tym podczas modlitewnego spotkania. Wspólnota zaczęła modlić się dla niej o łaskę uzdrowienia. Niebawem przekonała się, że strach przed kotami minął bez śladu. Była nawet w stanie pogłaskać kota nie czując przed nim najmniejszego lęku.
UWAGA: Lęk jest cechą charakterystyczną dła wielu ludzi Może być to lęk przed ciemnością, przed zwierzęciem, przed wodą czy milionem innych rzeczy. Lęk jest spowodowany najprawdopodobniej przez traumatyczne przeżycia z dzieciństwa. Modlitwa może łatwo wyleczyć człowieka z uczucia lęku. Dobrze, jeśli otrzymamy od Boga „dar poznania”,
móc wskazać na wydarzenie będące bezpośrednią przyczyną lęku. Modlitwa jest w stanie wyleczyć człowieka z każdego, nawet najsilniejszego lęku. Wspólnota modlitewna jest zawsze lepszym narzędziem uzdrowienia niż modlenie się za samego siebie.
(Jeśli chcesz modlić się o uzdrowienie własnych wspomnień, radzę ci wybrać na to czas bezpośrednio po przyjęciu komunii świętej. W takiej chwili mieszka w tobie Chrystus, który chce, abyś był wolny od wszelkich bolesnych wspomnień. Po prostu poproś Go, aby uzdrowił cię swoją miłością. Tego typu modlitwę zalecałbym również w czasie spotkań modlitewnych, ponieważ są one miejscem wysławiania Pana. Wychwalanie i uwielbianie Pana wytwarza atmosferę ułatwiającą objawienie się uzdrawiającej miłości Boga. )
Dzięki modlitwie to bolesne wspomnienie zostało uleczone. Wspomnienie pozostaje. znika jednak ból z nim związany, pamięć zostaje bowiem uzdrowiona przez Jezusa.
W tym miejscu wchodzimy w świat wdowców i wdów. Kiedy umiera czyjś współmałżonek, umiera też coś w tym drugim człowieku. Słyszałem o wielu przypadkach, kiedy rnierć drugiego małżonka następowała szybko po śmierci pierwszego. Gaśnie bowiem wola życia i ludzie szybko umierają. Często natychmiast po śmierci swego małżonka wdowa czy wdowiec zapada na poważną chorobę. Czy nie jest lo znakiem osłabienia sił odpornościowych organizmu na skutek duchowej udręki spowodowanej śmiercią najbliższej osoby?
Powinniśmy modlić się za tych ludzi i prosić Pana, aby uleczył ich bolesne wspomnieiiia i wypełnił pustkę ich życia. jest to wspaniałe zadanie dla tych, którzy pełnią swą posługę wobec ludzi w podeszłym wieku. )
J 10,10