Śniadanie z Bogiem
słowa i muzyka: Jacek Kaczmarski 1999
Mój Bóg pochyla się nade mną. |
D0 G0 d |
- Wstań - mówi, choć za oknem ciemno |
D0 A7 B |
I sen domaga się pointy. |
E G0 A |
Sam nie zna snu, więc mnie pogania |
D0 G0 d |
Do mycia zębów, do śniadania, |
D0 A7 B |
Siłą perswazji i zachęty. |
g d |
|
|
Mój Bóg nie stworzył świata w tydzień. |
A d |
Robota mu niesporo idzie |
g A F |
Ciągle się myli i przeklina; |
G0 D0 A |
Grzebiąc w szczegółach - gubi wątek, |
g B d |
Nie wie gdzie koniec, gdzie początek |
g B d |
I sarka, że to moja wina. |
g A d |
|
|
Wciąż mu nie dość |
g |
Zmylonych dróg - |
G0 d |
Uparty gość |
D0 |
Mój Bóg. |
A d |
|
|
Wciąż mu nie dość |
g |
Zmylonych dróg - |
G0 d |
Uparty gość |
D0 |
Mój Bóg. |
A d |
|
|
Częściej bezradny niż zaradny |
D0 G0 d |
Okazji nie przepuści żadnej |
D0 A7 B |
By w ból się wtrącić czyjejś duszy. |
E G0 A |
Z rozsądkiem zawsze ma na pieńku, |
D0 G0 d |
Lecz nie potrafi machnąć ręką, |
D0 A7 B |
Nie umie ramionami wzruszyć. |
g d |
|
|
Gdziekolwiek w świecie coś się święci |
A d |
Tam, jak cierń w pięcie, On się wkręci - |
g A F |
Nieustający ostry dyżur. |
G0 D0 A |
Oddaje wieczność dla tej chwili |
g B d |
Gdy nad kimś czule się pochyli, |
g B d |
Chociaż go zdrowo łupie w krzyżu. |
g A d |
|
|
Na do drzwi stuk |
g |
Kogo by mógł - |
G0 d |
Wpuści za próg |
D0 |
Mój Bóg. |
A d |
|
|
Na do drzwi stuk |
g |
Kogo by mógł - |
G0 d |
Wpuści za próg |
D0 |
Mój Bóg. |
A d |
|
|
Ma żal do swych niebiańskich Braci, |
D0 G0 d |
Że słono każą sobie płacić |
D0 A7 B |
Za swą do łask i kar gotowość, |
E G0 A |
Ale podziwia także dość och |
D0 G0 d |
Za wszechmoc, za brak wątpliwości |
D0 A7 B |
I za nieludzką pomysłowość. |
g d |
|
|
Sam z rachunkami ma kłopoty; |
A d |
Nikomu nie wyceni cnoty |
g A F |
I z grzechów też nie zbierze żniwa. |
G0 D0 A |
Trochę rozrzutny, trochę próżny - |
g B d |
Zawsze się czuje komuś dłużny, |
g B d |
Więc byle bydlę Go wykiwa. |
g A d |
|
|
A każdy dług |
g |
Zwala go z nóg - |
G0 d |
Swój własny wróg - |
D0 |
Mój Bóg. |
A d |
|
|
A każdy dług |
g |
Zwala go z nóg - |
G0 d |
Swój własny wróg - |
D0 |
Mój Bóg. |
A d |
|
|
Nie dziw, że czasem już nie zdzierży! |
D0 G0 d |
Pić zacznie, jakby żył w oberży |
D0 A7 B |
I w cielesnościach się zatraca... |
E G0 A |
Szukam Go wtedy po melinach |
D0 G0 d |
I sam podsuwam rano klina, |
D0 A7 B |
Bo On szaleje - ja mam kaca. |
g d |
|
|
Więc kiwa głową przy śniadaniu |
A d |
Cichy jak wstyd, jak myślnik w zdaniu |
g A F |
Co prawd najprostszych nie uniesie, |
G0 D0 A |
Że się za oknem czai ciemność, |
g B d |
Że musi umrzeć razem ze mną, |
g B d |
A mimo to tak żyć mu chce się! |
g A d |
|
|
Nie leje łez |
g |
Na mroku próg - |
G0 d |
Potężny jest |
D0 |
Mój Bóg. |
A d |
|
|
Nie leje łez |
g |
Na mroku próg - |
G0 d |
Potężny jest |
D0 |
Mój Bóg. |
A d |